6

นางนิดากำลังนั่งซึมไม่ยอมกินข้าว น้ำนมเด็กสาววัยสิบหกปี ที่ได้รับค่าจ้างวันละสองร้อยห้าสิบบาทรีบวิ่งไปหานิทราด้วย ความดีใจเมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นกลับมาบ้าน

“พี่มาช้าจึงป้าไม่ยอมกินข้าวอีกแล้ว กลัวไม่กล้าเข้าไป ใกล้ ป้าอาจจะตีหัวแตกเหมือนวันก่อนอีก”

เวลาโมโหร้ายนิดาจะทำร้ายคนที่มาตอแยเสมอ “กลับไปเถอะ พรุ่งนี้มาเวลาเดิมนะ ขอบใจนะน้ำ

“อ้าวพี่จะไปไหน หางานทำอีกเหรอ”

วันที่ไม่ทํางานนิทราออกหางานเสริม น้ำนมคิดว่าคงยังไม่ล้ม เลิกความตั้งใจเพราะค่าใช้จ่ายของนิทรามีมาก เมื่อก่อนพี่นิของ นานมเคยสุขสบาย ช่วยเหลือตนเรื่องค่าเทอมเสมอ เมื่อถึงคราว นิทราล่ามากได้ค่าแรงไม่มากแต่น้ำนมเต็มใจช่วย

“เปล่า พี่จะไปทำงานที่ไร่นั่นแหละ เพิ่มงานในไร่องุ่นด้วย

“ผิวสวยๆ จะเสียหมดคราวนี้พี่น

น้ำนมลูบผิวสวยๆ

“เมื่อก่อนลำบากมามาก เคยเล่าให้ฟังแล้วนี่น่า แค่นี้ไม่ตาย หรอก แต่อย่าห่วงเลยคงทำไม่นาน พี่จะหางานอื่นแล้วล่ะ

น้ำนมไม่รู้จะพูดอะไรเดินไปยังมอเตอร์ไซน์คันเก่า โบกมือลาเห็นความสงสาร

คนเก่าเคยสวยงาม มั่นใจในตนเองหายไปแม้ตอนดีมาก กว่าตอนที่ต้องอยู่โรงพยาบาลจิตเวช

“ไปบ้านหลังใหม่หรือเปล่าวันนี้ เมื่อที่สายตาที่มองเห็น เพียงข้างเดียวมองบ้านด้วยความเบื่อหน่าย ข้างปลอบประโลมลูบ

“กินข้าวก่อนแม่เดี๋ยวคุยกัน

“แกต้องฟังแม่คุณทศรออยู่ ต้องรีบ

“ค่ะๆ กินข้าวน้ำ จะพาไปค่ะ

นิทราป้อนใส่ปากแม่ เพียงครึ่งชีวิต ครอบครัวเธอ เปลี่ยนไปหน้าเป็นมือ

แม่มีชีวิตน่าสงสารมาก่อน ทำไมต้องมาอีก

แม่เลือกทางเดินเองเธอรู้ แต่ฟ้าทำไมต้องทำร้ายกันขนาดทุกอย่างมาอยู่เธอได้ แม่เจ็บโรงพยาบาลจิตเวชอีก

ข้าวเลอะปากเพราะรีบนิทราเช็ดให้เบามือ ครูต่อมาเอา ยาบอกว่าเป็นวิตามินให้แม่ กว่าจะยอมเหนื่อยเกลี่ย กล่อม หญิงสาวหวังว่าอีกนานหลับไหลเพราะฤทธิ์ยาและเธอจะได้พักสายตาบ้าง

“ง่วงจัง” แม่หันมามองหลังจากนิทราเอากระเป๋าสะพายไป เก็บและล้างหน้าอีกครั้งเพื่อเรียกความสดชื่น หญิงสาวพยุงแม่ ไปในห้องนอน

“แม่นอนนะ”

แม่หลับตาลง ใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นสามสี่แห่งแจ่มชัดใน สายตา นิทราจับมือซีดเซียวแน่น

แม่ไม่ตายจากเธอไปก็ดีแค่ไหน ทำให้เธอยังมีพอแรงสู้ มี กำลังใจจะมีชีวิตอยู่เพื่อทดแทนคุณ ตอนเด็กลำบากกันขนาด ไหนเธอยังจําได้

พ่อทุบตีแม่เพราะทะเลาะจนแม่ต้องพาเธอเดินหนีออกจาก

บ้านหนีไป รอให้พ่อออกจากบ้านถึงจะกลับไปนอน

เธอเห็นเรื่องพวกนี้นับครั้งไม่ถ้วน พ่อทำร้ายแม่มาตลอด กระทั่งไปมีเมียใหม่จึงทิ้งแม่และเธอไป แม่ต้องทำงานทุกอย่าง เพื่อเลี้ยงเธอ

ลูกโสเภณี เธอเจ็บเมื่อได้ยินใครๆ ต่อว่า แต่ปวดร้าวที่สุดคือ คนที่รักกลายเป็นคนทับถมเรื่องนี้

หลายครั้งยังก้องในหู รักเขาก็รัก แต่ปวดร้าวใจก็มากเช่นกัน

เรื่องคุณลุงทศพลเธอไม่โทษแม่อีกแล้ว แม่อยากให้ลูกอย่าง เธอสบาย มีทุกอย่างเหมือนคนอื่นเลยทำแบบนี้ แม่เองแสวงหา ความสุข อาจจะเห็นแก่ตัวแต่เธอพยายามเข้าใจ
ใครจะว่าเธอเห็นแก่ตัวก็ช่างเพราะแม่ได้รับผลแห่งการกระทำ มากเกินไปด้วยซ้ำ ชีวิตคนต้องพบความสุขบ้างไม่ใช่หรือ อย่าง น้อยถ้าขีดเขียน ให้แม่ต้องกลายเป็นแบบนี้ ก็ให้แม่มีความสุข บ้าง ไม่ใช่ทําเพื่อเธอเสียส่วนมาก

“หนูจะหาสิ่งที่แม่ต้องการมาให้นะ เราเคยลำบากมามาก แม่ ดูแลหนูมาตั้งหลายปี ตอนพ่อทิ้งไปเราไม่มีข้าวจะกินแต่แม่ก็ยัง หาวิธีทำให้หนูอิ่มจนได้

อาจเลือนรางจนจําไม่ได้ว่าแม่ทำงานอย่างว่าจริงๆ หรือไม่ อยากยอมรับ นิทราซบหน้ากับมือ ใกล้แม่นอนคุดคู้หมดเรี่ยวแรง

หรือนจะพาแม่หนีไปจากที่นี่ดีคะ จะได้มีแรงทำงานและได้ ดูแลแม่ มีเงินเมื่อไหร่ค่อยมาจ่ายให้คนบ้านนั้น แต่บ้านที่แม่ ฝังใจล่ะเธอจะทำอย่างไร ถ้าแม่โวยวายมากต้องกลับเข้าโรง พยาบาลอีกครั้ง นิทราตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอายังไง

ในที่สุดเพราะอาการง่วง ปวดท้อง คิดมาก เธอจึงผล็อยหลับ ไปข้างๆ แม่

“เราจะได้ไปอยู่บ้านหลังใหม่นะลูก อย่างที่แม่เคยบอกบ้านริม น้ำ ต้นไม้เยอะๆ ลุงทศเขาซื้อให้แม่แหละยายน

หนังสือเตรียมสอบในมือถูกวางลงบนโต๊ะ เธอรอจะอ้อนวอน แม่เรื่องคุณลุงแต่ดูเหมือนการรอจะสูญเปล่า แม่เดินหนีเช่นเคย เมื่อเธอค้าน

“แม่อย่าทำอย่างนี้เลย บ้านนี้เราก็พออยู่ได้นี่จ๊ะ เช่าเดือนไม่กี่ บาท ดีกว่าต้องไปรบกวนใคร”
แม่ยิ้ม “บ้านหลังที่เราอยู่คุณลุงก็จะซื้อให้เรานะลูก”

“อะไรนะคะ”

“ตกใจอะไร แม่ทำทุกอย่างเพื่อลูก

“แต่พี่หนึ่งเขาไม่คิดเช่นนั้นนะคะ”

“ตาหนึ่งน่ะหรืออย่าคิดมาก เขารักลูก อย่าโง่ ใช้มารยา หญิงเสียบ้าง แม่ก็ส่วนแม่

แม่ไม่เข้าใจ ไม่เคยเข้าใจ พูดไปก็ไม่ชนะ

“ถ้าแม่ไม่หยุดนิจะไม่เรียนหนังสืออีกแล้ว ไม่ไปสอบ

“แม่หรือ แม่ทำทุกอย่างเพื่อแกนะ ไม่เห็นหรือไงลูกใหม่พ่อ แกเขาสุขสบาย เขามีทุกอย่าง แกต้องไม่แพ้มันสิ

แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้ ต้องไม่ทำร้ายคนอื่นแบบนี้”

เธอเกลียด แค้น อิจฉาครอบครัวใหม่พ่อ แต่ไม่อยากใช้วิธีนี้ เพื่อเอาชนะ

“ฉันจะทํา แกอย่ามาคัดค้านและไปเรียนให้จบ อยากเรียนต่อ อะไรแม่ก็ไม่ว่า ขอแค่ตั้งใจ

เมื่อก่อนคือคำปฏิญาณที่ให้ไว้ว่าจะตั้งใจเรียนเพื่อหางานดีๆ เงินเดือนดีๆ มาเลี้ยงแม่ แต่ตอนนั้นกลับหมดเรี่ยวแรง สมองทึบ

ไปหมด

และเป็นดังที่เธอต้องการ เธอเรียนหนังสือไม่จบอย่างที่ปาก พูด เพราะหลังจากนั้นแม่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมคุณลุงทศ แม่เพียงคนเดียวที่รอดชีวิตมาได้ คุณลุงเสียชีวิตทันที แม่ เข้ารับการผ่าตัดเมื่อลืมตาดวงตาก็มองเห็นเพียงข้างเดียว ใบหน้ามีรอยแผลหลายจุด และสมองผิดปกติ

แม่ไม่ยอมรับว่าลุงทศตายไปแล้ว ยังคงร่ำไห้คร่ำครวญหา

ความรักแบบไหน ทั้งสองมีรักแท้กันหรือ อย่างที่แม่ว่า เธอ ถามตนเองซ้ำๆ อย่างนั้น