บทที่6 โชคดีกับการหย่า

เขาถูกนำตัวไปที่ห้องผ่าตัด

คุณสุรภา ถอดกางเกงทิ้งครับ แล้วกางขาออก พวกเรากำลังจะผ่าตัดให้คุณ“ คุณหมอใส่ผ้าปิดปาก มองเธอยืนข้างข้างเตียงมองเขาโดยไม่มีอารมณ์ใดใด

สัญญาณเตือนนี้เหมือนกำลังจะเอาวิญญาณเขา

ไป

เขาลืมตาดูด้วยความลังเล รีบลงมาจากเตียง จาก นั้นก็ค่อยถอยไปข้างหลัง: “ พวกคุณอย่าเข้ามานะ ฉัน ไม่อยากจะเอาลูกของฉันทิ้ง จูเนียร์เป็นคนบังคับให้ฉัน เข้ามา คุณทำแบบนี้มันผิดกฏหมาย……

คุณสุรภ คุณอย่าลำบากพวกผมเลย” คุณ หมอก็ลำบากเหมือนกัน : “ นี่เป็นคำสั่งของคุณจูเนียร์ เพราะผมไม่สามารถต่อต้านได้ครับ”

“ไม่!”

สุรภาเริ่มกลัว เหมือนเว้ ที่เส้นกำลังขาด ภายใน เวลาสั้นสั้นเค้าวิ่งไปที่หน้าต่าง ในใจรู้สึกพังไปหมด แต่ เขาก็ตัดสินใจบางอย่าง: “ เพราะคุณคือคุณหมอ ไม่ใช่ (( นักฆ่า ถ้าจะเอาลูกของฉันทิ้งจนได้ ฉันยอมที่จะโดลง ไปจะข้างล่างนี้สองชีวิตสองศพ ยังดีกว่าที่ให้ฉันกับลูก ฉันอยู่คนละโลกกัน
สมองของคุณหมอก็เบาลง

หลังจาก 15 นาทีสุราภาได้ออกจากห้องพักตัด

จูเนียร์กับอุ้มนั่งไว้ที่เก้าอี้ที่ระเบียง เห็นเค้าออกมา ด้วยความหน้าซีดไปหมด ไม่เห็นความอ่อนแอและความ ลำบากของเขา

“ อุ้มท้องแล้ว ฉันจะให้ตำแหน่งเขา เซ็นมันซะ ผมจะให้พ่อคุณกลับมาอย่างความปลอดภัยแน่นอน”

ความรู้สึกสุรภาตอนนี้มันเจ็บช้ำใจ แต่เขาอยากจะ หัวเราะออกมาจริงๆ

เขาขอร้องเขาให้มีชีวิตต่อแทบเป็นแทบตาย แต่ เขากลับไม่สนใจ แต่กลับเวลา 15 นาทีสั้นสั้น อุ้มท้อง ต้องการสถานะ เขากลับเอาทุกอย่างให้ ช่วยเขารับ อุปสรรคทุกอย่าง

ความเปรียบเทียบนี้มันชัดเจนเกินไป เหมือนมีมือ ได้ตกลงไปที่หน้าเขาเต็มเต็ม

ตีจนหน้าเขาบวม ตีจนใจเขาสลาย

สุรภา ขอโทษนะ” อุ้มจับท้องไว้ ทำสีหน้าออกมาว่ารู้สึกผิดและโทษตัวเอง พร้อมทั้งจับมือของสุรภา แล้วมาไว้ที่บนหน้าตัวเอง: “ เป็นเพราะฉันไม่ดีเอง ฉัน เป็นคนยุ่งกับพี่จูเนียร์ก่อน คุณตบฉันสิ คุณด่าฉันสิ ขอ แค่คุณดีใจขึ้นมานิดหน่อย คุณจะให้ฉันก้มลงไปกราบ เท้าคุณฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด ขอเพียงแค่……สุรภา ฉันมี ลูกแล้วฉันไม่สามารถให้ลูกของฉันไม่มีพ่อ คุณให้อภัย ฉันครั้งนี้ได้ไหม

สุรภายกมือขึ้นจริงๆ และใช้สุดแรงตบลงไปที่หน้า

หลังจากตบลงไปในวินาที่นั่นก็เหมือนทุกอย่างนิ่งเขา

“ อุ้มวันนึงกรรมมันจะตามทัน คนทั้งโลกเขาจะรู้ กันวันหน้าใสใสอย่างคุณภายในใจมันสกปรกแค่ไหน ? มันขุ่นยิ่งกว่าน้ำอุ่น ขยะแขยงกว่าน้ำในคลอง มันน่า กลัวมากแค่ไหน!”

สุรภาคุณพูดจบหรือยัง?!” มือข้างหนึ่งของจู เนียร์กอดอุ้มไว้ในอ้อมกอด และใช้สายตาเย็นชาจ้อง ไปที่สุรภา “ ผมว่าตรงนี้คนที่สกปรกที่สุดคือคุณ”

พูดจบ เขาก็พาอุ้มเดินจากไป
มือข้างหนึ่งของอุ้มจับหน้าตัวเองไว้ ร้องไห้จน ตาแดง แต่ก็ยังช่วยสุรภาอธิบาย : “พี่จูเนียร์เป็นเพราะ เขาอารมณ์ชั่ววูปเลยพูดขึ้นแบบนี้ ฉันไม่เป็นไรนะ…..…..

“หยุดนะ!” สุรภาเรียกพวกเขาด้วยความเย็นชา เช่นกัน: “ จูเนียร์ คุณอย่าพึ่งโกรธขนาดนี้ ฉันยังไม่ ได้พูดว่าฉันไม่เซ็น ในเมื่อคุณจะให้สถานะกับคนที่คุณ รัก ฉันก็ไม่อยากจะแต่งงานซ้ำ ฉันจะไม่เซ็นได้ไง?”

เขาเดินไปที่หน้าทั้งสองคน

เซ็นชื่อตัวเองลงไป

“ โชคดีกับการหย่า คูณจูเนียร์” พอส่งเอกสาร คืนให้เขา ในใจของสุรภาเหมือนเลือดกำลังออก แต่ ปากก็ยังยิ้มออกมาแบบเย็นชา

เปลี่ยนกันเรียกชื่อของเทาทันที เปลี่ยนตัวละคร ได้เร็วมาก และทำให้จูเนียร์จุกขึ้นมา แต่เขาก็รีบดึงส ติกลับมา เรื่องหย่านี้ เป็นเรื่องที่เขาอยากได้มาตลอด ไม่ใช่หรอ?

เขาควรจะดีใจ!