บทที่3 ขอร้องคุณช่วยฟังฉันอธิบาย

จูเนียร์ก็เหมือนได้ดูละครอันยิ่งใหญ่ไปแล้วฉาก หนึ่ง ริมฝีปากเริ่มยิ้มออกมาด้วยความที่มองแล้วไม่น่า จะมีความสุข

เขาสะบัดมือ ให้ลากไอ้ชู้ลงไป แล้วสายตาก็ต้อง ไปทีสุรภาด้วยความโหดร้าย: “ คุณภรรยาผมครับ นี่ หรอที่คุณไม่รู้จักเขา

เสียงโฮ่งดังขึ้น

ข้างหูสุรภาเหมือนมีเสียงระเบิดังขึ้น

เขาต้องตายแน่แน่เลย

หน้าซีดลงทันที เริ่มไม่รู้จะพูดอะไรและพูดไม่รู้ เรื่อง เลยสอหาเหตุผลขึ้นมาว่า: “คือ….. มีคนบอกกับ เขาเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของฉัน มันต้องเป็นแบบนี้แน่ เลย จูเนียร์คุณเชื่อฉันนะ?”

สายตาจูเนี่ยอันมืดมัวไม่พูดสักคำ

สุรภาจึงเปลี่ยนสายตามองไปที่ทางอุ้ม

คือมัน

เป็นเพราะมันจงใจที่จะให้ไอผู้ชายคนนั้นมาคุย
“ภา ฉันไม่คิดว่าเธอกับผู้ชายคนนั้น…..” สุรภา เห็นสายตาที่อุ้มมองมาที่เธอด้วยความอ่อนโยนผิดหวัง พร้อมทั้งน้ำตาคลอแล้วโทษฉันว่า: “ คุณหักหลังพี่จู เนียร์ของฉันได้ยังไง?!

น้ำตาเขาไหลลงมา แต่ก็ไม่หยุดที่จะพูดถึงเรื่อง นอกใจ

“ ไมจริง ฉันไม่ได้หักหลังเขา คือเธอไงอุ้ม เรื่องนี้ อาจจะเป็นคุณวางแผนไว้ทั้งหมดแล้วก็ได้ คุณเป็นคน ใส่ร้ายฉัน

หยุดนะ!”‘จูเนียร์ทนไม่ไหวเลยตัดคำพูดของ สุราภาต่อไป ทำตาเล็กลงด้วยความไม่เข้าใจ: “บังคับ ให้ผมแต่งงานกับคุณยังไม่พอ พอแต่งงานเสร็จคุณก็ไม่ ไหวกับความเหงานอกใจผมก่อน พอตอนนี้ผมจับได้ก็ หันมาเอว่าคนอื่นใส่ร้ายคุณกรอครับ?”

บ้านผมกับบ้านอุ้มมีความสัมพันธ์มาตั้งนาน แล้ว

อุ้มร่างกายอ่อนแอตั้งแต่เด็กเด็กแต่เขาก็เป็นคนดี ทุกปีก็จะไป บริจาคเลือด ให้บริจาคจำนวนเงินกับด้านนี้ ผู้หญิงแบบนี้จะใส่ร้ายคุณได้ยังไง?!

“ ฉันไม่เคย!”

เขาเอาเอกสารฉบับหนึ่งโยนใส่หน้าของสรดา:“เซ็นใบหย่าแล้วออกไปจากตรงนี้ซะ

กระดาษบางบางตกลงมาจากหน้าผากของเขา

ตัวหนังสือดำดำเน้นไปที่ใบหย่า ทำให้เขารู้สึกเจ็บ

ขึ้นมา

“ ไม่ฉันไม่ยอมหย่า จูเนียร์ เรื่องทั้งหมดนี้มันไม่ จริง.………….”

“ถึงขั้นตอนนี้แล้ว คุณยังจะบอกว่าคุณโดนคนอื่น ใส่ร้าย? ผมจะถามคุณครั้งสุดท้าย คุณจะเซ็นหรือไม่ เซ็น?

“ ฉันไม่เซ็น!” สุรดาน้ำตาคลอ เขาพยายามทำตัว ให้ตรง เขาจะไม่สามารถทำให้ความรักความสุขของ เขาจบลงง่ายง่ายแบบนี้

เขาสามารถทนความเกลียดชังของเขาได้

เขาก็เข้าใจ ต้องมีสักวันที่เขาจะเลิกกับเขา เพราะ ว่าเขาไม่ได้รักเขา ในสายตาของเขา เขาเป็นผู้หญิงที่ ทำให้เขากับอุ้มต้องจากกัน

แต่เขาไม่ยอมทำให้ทุกอย่างมันจบไปแบบนี้

“ ฉันมีวิธีเยอะแยะทำให้คุณเซ็น“
ทิ้งคำเย็นชาไว้ จูเนียร์ให้คนเอาสุรภา ออกจาก บ้านหลังนี้ เขารู้สึกแค่เขามองเขามากวินาทีเดียวเขาก็ รู้สึกสายตาเขาจะสกปรก

บริเวณหน้าประตูบ้าน สุรภายังใส่ชุดนอนไว้

ความเย็นของลมฤดูหนาวหนาวพัดมาที่หน้าเขา เหมือนโดนมีดบาท

เขาไม่ยอมไป

ที่นี่คือบ้านเขา

เขาใช้สุดแรงตีไปที่ประตู: “ จะให้ฉันทำยังไงคุณ (( ถึงจะเชื่อฉัน? คุณเปิดประตูหน่อย ให้ฉันเข้าไปนะ ให้ โอกาสฉันไปคุยกับผู้ชายคนนั้นอีกครั้งได้ไหม

เสียงฝนตกเริ่มมา

ฝนกำลังจะตกหนักเหมือนช่วยเขาร้องไห้ออก

น้ำตา

คุณช่วยชื่อฉันหน่อยได้ไหม? ผู้ชายคนนั้นกำลัง โกหกคุณ เขาต้องกำลังโกหกคุณแน่นอน…….

คำตอบที่เขาได้มามีเพียงเสียงฟ้าร้องและเสียง ของน้ำฝน
จูเนียร์ ! ฉันไม่ยอมหย่า คุณอยากคิดที่จะทิ้งฉัน ไปแบบนี้!” เขาพูดออกมาด้วยความน่าสงสารจากข้าง ใน: “ คุณเปิดประตูสิค่ะ ฉันขอร้องคุณช่วยเปิดประตู

บริเวณรอบรอบของเขาเริ่มมีน้ำท่วมขึ้นเรื่อยเรื่อย สุรภาไม่ยอมที่จะไปไหน

ในค่ำคืนที่ฝนตกพร่ำพร่ำเขานั่งรอที่หน้าประตูทั้ง

คืน

เขาไม่สามารถที่จะยอมแพ้แบบนี้ เขาไม่สามารถที่ จะยอมรับว่าผิดแบบนี้

แต่เขาก็ได้แต่รอ รอจนเลือดเริ่มเย็นตัว สุดท้าย

แล้วประตูบานนั้นก็ยังไม่เปิดอยู่ดี