บทที่ 9 เพียงแค่ให้ฉันตายใช่ไหม…..

“ภา ภา.……..” อุ้มรับออกจากความตกใจ จากนั้น เดินตรงไปที่เขา: “ทำไมคุณเป็นสภาพแบบนี้? ช่วงนี้ คุณเป็นไงบ้าง? ฉันตามหาคูณนานมากเลยนะ…….…….

“พอเหอะ หยุดแสดงสักที!”

สามเดือนเต็มๆที่อยู่กับความมืดความทรมาน สุร ภาเห็นเขาก็รู้สึกรังเกียจ

“จูเนียร์ เด็กในท้องของเขาไม่ใช่ของคุณ ฉัน ได้ยินจากหูสองข้าง ลูกน้องเขาบอกเขาไปมีกับคนอื่น แล้วหลอกคุณ เรื่องที่คุณจับชู้ฉันได้ ก็เป็นเขาวางแผน เอง คุณอย่ามั่นกับเขานะ เขากำลังหลอกคุณอยู่!

ข้างในใจอุ้มเต้นแรงขึ้นวูบหนึ่ง

ไปตายซะ!

นายโล่สองคนทำอะไรไม่เคยสำเร็จ

น้ำตาเริ่มคลอ เขาไม่กลัวเชื่อเลย มือจับอกข้าง หนึ่งไว้: “ภา ฉันรู้ว่าคุณเกลียดฉันที่แย่งจูเนียร์ไป แต่ คุณไม่ควรที่จะแต่งเรื่องโกหกแบบนี้ทำร้ายฉันนะ! คุณ ก็รู้ดีว่าฉันรักพี่จูเนียร์มากแค่ไหน ตั้งแต่เล็กจนโต เป็น เวลาสิบกว่าปีละนะ……

สุรภาจับตัวเขาไว้แน่น
สุรภารู้ดีในตอนนี้เขาไม่ควรจะใช้กำลัง แต่เขาทน ไม่ไหวแล้ว

“อุ้ม คุณจะแกล้งไปถึงเมื่อไหร่กัน? ใส่หน้ากาก ทั้งวันคุณไม่เหนื่อยหรือไง? ตอนคุณสั่งให้คนอื่นลักพา ตัวฉัน ใจความกล้าความคมขู่แบบมันหายไปไหน!

“ภา คุณกำลังมั่วอะไรกัน ฉันจะลักพาตัวคุณได้ ไง? คุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนะ!”

“แต่ฉันใช่! ”

“เถียงพอหรือยัง?!”

จูเนียร์แสดงตัวตนสักที

เขาเดินผ่านสุรภาไป ไม่มีความเชื่อถือสำหรับเขา พูดอย่าเฉยชา: “ลูกที่ฉันเอามันทิ้งกลับมาอีกละหรอ ครับ?”

สุรภามารถเงิบทันที

“หายไปสามเดือน พอพบครั้งแรกก็เล่นมกนี้? สุรภา คุณคิดว่าผมยังจะเชื่อคำพูดโล่ๆของคุณอีกหรอ ครับ?” เขายังคงคิดว่าเด็กคนนั้นได้เอาทิ้งไปแล้ว

สุรภาเห็นอุ้มแอบยิ้มเบาเบาไปริมฝีปาก

ทําหน้าเหมือนผู้ชนะ

วันนั้นที่ออกจากห้องผ่าตัด ฉันไม่เคยยืนยันว่า ฉันได้เอาออก แต่คุณเป็นคนคิดตัวเอง และฉันโดนเขา ลักพาตัวไปสามเดือนจริงๆ ฉันสามารถที่จะพาคุณไปที่ ที่ฉันโดนขัง คุณก็สามารถที่จะไปสอบถามสองคนนั้น ลักพาฉันไป คุณช่วยเชื่อฉันครั้งหนึ่งได้ไหม?”

จูเนียร์ไม่ได้รู้สึกอะไร ถามกลับไปว่า: “ ฮ่ม คุณ บอกว่าอุ้มเป็นคนทำ ผมรู้จักเขามาเป็นเวลา 10 กว่าปี เขามีเหตุผลอะไรที่จะทำแบบนี้กับคุณ เหมือนกัน คุณ บอกว่าคุณโดนผู้ชายสองคนเฝ้าไว้ตลอด ตอนนี้ท้อง ของคุณโตขนาดนี้แล้ว คุณนี้ออกมาได้ยังไงล่ะครับ? สร้างบทละครเองเล่นเองจบหรือยังครับออกไปได้แล้ว! อย่าให้ผมต้องพาคุณไปที่นั่นอีกครั้ง!

คำพูดของเขา เหมือนมีดที่คมแหลม แทงเข้าไป ข้างในจิตใจเขาเต็มเต็ม

ทำแบบนี้ซ้ำๆ

เจ็บจนเขาไม่อยากมีชีวิตต่อไป
* จูเนียร“ ความหวังสุดท้ายของสุรภาถูกเขาค่อย ค่อยทำจางหาย เขาพูดกับเขาอีกครั้ง: “ ทำไมคุณถึง ไม่ยอมที่จะเชื่อฉัน? คุณบอกคุณเขารู้จักกันมา 10 กว่า ปี แล้วฉันไม่ใช่หรอ? ฉันไม่ขออะไรมาก ขอให้คุณ เชื่อฉันครั้งเดียว! ทำไมจะต้องให้ฉันถึงกับตายเลยหรอ คุณถึงจะยอมเชื่อฉันน้อยนึง!”

จูเนียร์เรื่องรู้สึกไม่ถูก

เหมือนข้างในจิตใจถูกบางอย่างกระทบกระเทือน

สายตาสับสนยิ่งขึ้น

เหมือนมีเสียงพูดที่ข้างข้างหูจูเนียร์ ว่าเชื่อเขา

สุรภาหญิงข้างข้างจูเนียร์ เขาสัมผัสถึงอารมณ์ ของจูเนี่ยกำลังเปลี่ยนไป เขากำมือไว้แน่นๆ จากนั้นก็ ปล่อยลง สี่แต่คนนั้นรู้สึกผิดขึ้นมา จากนั้นก็คุกเข่าลง ไปกับสุรภา!

เสียงดังปังขึ้น

เอาหัวกราบลงที่พื้นแรงๆ

เขาดึงเสื้อของสุรภาไว้ ขอร้องด้วยความน่าสงสาร “ภา คุณจะเกลียดฉันรำคาญฉัน จะใช้วิธีอะไรก็ตาม มาใส่ร้ายฉัน ฉันรู้ว่าคุณยังรักจูเนียร์มาก ก็เลยเข้าใจผิดว่าฉันหักหลังเขาไปมีท้องกับคนอื่น คุณเลยทำแบบ นี้ แต่ฉันสาบานได้เลยว่าฉันมีแค่จูเนียร์ผู้ชายคนนี้คน เดียว……

เขายังคงทำหน้าเหมือนคนที่โดนทำร้าย

เข้าใจผิดหรือไม่ ใจคุณรู้ดี!” สุรภาจ้องอุ้มไว้ แน่นสายตา สเสียดจะเอามึงลูกเสื้อผ้าของเขาออกมา แต่เขากลับจับไว้แน่น

เขาจึงทำได้เพียดันเขาออกไป