บทที่2.จบตอน

แล้วในเย็นวันนั้นเรือใบไม้จัดเลี้ยงฉลองชัยชนะเล็กๆ น้อยๆ ของเธอซึ่งทุกคนต่างก็ดีใจเพราะตั้งแต่พ่อเลี้ยงทอมเสียชีวิตที่ ฟาร์มก็ไม่เคยมีงานรื่นเริงและไม่มีงานเลี้ยงใดๆ อีก วันนี้นับว่า เป็นวันพิเศษที่เธอจะทำให้คนงานราวสิบชีวิตในฟาร์มได้มีความ สุขบ้าง แม้งานเลี้ยงจะเป็นเพียงการกินข้าวร่วมกันเท่านั้น ก็ตาม…

“ป้าบัวตองยกหม้อขนมหวานออกไปเลยค่ะ”

วันนี้หญิงสาวเข้าครัวเองและลงมือโชว์ฝีมือทำขนมหวานด้วย ตัวเอง ซึ่ง ขนมต้มไส้มะพร้าวอ่อน ใบเตย และ ฟักทองสังขยา วัน นี้หลังจากขี่ม้าเสร็จเธอก็ให้เงินพี่เก่งไปซื้อของแม้จะไม่ได้เยอะ แต่เธอคิดว่ามันเพียงพอสำหรับคนงานและครอบครัว รวมถึง เด็กๆ และแขกคนสําคัญของเธอ

“คุณหนูไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะคะ เหงื่อเต็มตัวเลย” ป้าบัวตอง แม่บ้านคนสำคัญที่อยู่กับฟาร์มมานานกว่ายี่สิบปีบอกอย่าง ห่วงใยเมื่อเห็นผู้เป็นเจ้านายหน้ามันย่อง

“ขอบคุณมากค่ะ ใบไม้ฝากดูแลความเรียบร้อยด้วยนะคะ

“ได้ค่า… คุณหนูไปอาบน้ำเถอะค่ะ” เรือใบไม้เดินออกจากครัว แล้วขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องของตน

ระหว่างทางเธอสวนกับโรมิโอที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนสีซีด เรือนผมตัดสั้น ได้รูปหวีเป็นระเบียบเรียบร้อย ใบหน้าหล่อเหลาคมหวานสะอาด สะอ้านน่ามอง เพียงแค่เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าแสนธรรมดาแต่ก็ ทำให้ร่างสูงของเขาน่ามองไม่ต่างจากอยู่ในชุดสูทหรือชุดที่เป็น ทางการกว่านี้ โรมิโอสมกับเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์อย่างแท้จริง เธอ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมหญิงสาวมากมายถึงหลงใหลในเสน่ห์อัน เหลือล้นของเขา แม้แต่เธอเองก็ยังใจสั่นหวั่นไหวเมื่ออยู่ใกล้เขา แต่เธอจะให้โรมิโอรู้ไม่ได้

“ขอบคุณที่ช่วยเรื่องค่าอาหารนะคะ

“ไม่เป็นไรฉันเต็มใจ ยังไงๆ เราก็จะเป็นคนคนเดียวกันแล้วนี่ เงินตัวก็เหมือนเงินเมีย” ชายหนุ่มไหวไหล่ยิ้มยียวน เรือใบไม้ หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“ค่ะ” และเธอก็ทำได้เพียงกระแทกเสียงใส่เขาแล้วสะบัดหน้า

เดินเข้าห้องตัวเองไป

“ยัยใบไม้แห้งเวลาเขินก็น่ารักเหมือนกันแฮะ หึหึ”

โรมิโอหัวเราะเบาๆ ตามหลังหญิงสาวไปแล้วเดินลงไปสมทบ กับพวกคนงนที่สนามหน้าบ้านซึ่งกว้างขวางและคนงานต่างก็ ช่วยกันเตรียมข้าวของสำหรับงานเลี้ยงของพวกเขาในค่ำคืนนี้ อย่างมีความสุข โรมิโอมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่อด แปลบในใจไม่ได้

พวกคนงานในไร่ไม่ได้เงินเดือนมากนักเท่าที่เขารู้มาจากแอน โทนี่และข้อมูลจากคนของเขาที่ให้ไปสืบและหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคนที่จะมาเป็นว่าที่เมียของตน และก็อดชื่นชมเรือใบไม้ ไม่ได้ ไม่สิ.. เขาควรจะชื่นชมเธอมากๆ จะถูก ข้อนี้เขายอมรับได้ อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจเลย

หลังจากที่ลุงทอมเพื่อนสนิทของมารดาเสียชีวิตไปเมื่อสามปี ก่อน กิจการของฟาร์มมิลเลอร์ก็เหมือนจะทรุดลงไป เพราะหนี้สิน ต่างๆ ที่เกิดขึ้น แต่เรือใบไม้ก็สามารถประคับประคองฟาร์มและ ดูแลคนงานที่เหลืออยู่อีกสิบกว่าชีวิตให้อยู่ต่อไปได้ถึงสามปี อย่างน่าทึ่ง หญิงสาวตัวเล็กๆ ที่พยายามกอบกู้และรักษาสมบัติ ชิ้นสุดท้ายของตนไว้ด้วยการขี่ม้าผาดโผนแข่งในสนามมืด ที่มี ทั้งคนดีและคนเลวปะปันกันไป และแน่นอนว่าการแข่งขันไม่มี กติกาที่เป็นธรรม เมื่อสองปีก่อนเรือใบไม้กับเก่งและลุงก้านได้ เข้าไปแข่งขี่ม้าผาดโผนกับกลุ่มลับของเธอที่สนามแข่งม้าแห่ง หนึ่งของผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง และในการแข่งขันครั้งนั้นเดิมพันสูง มากและไม่มีแววว่าเรือใบไม้จะชนะเลยแม้แต่น้อยเพราะคู่แข่ง ของเธอนั้นเป็นนักเลงม้านักแข่งสนามมืดอย่างแท้จริง แต่เรือ ใบไม้เลือกที่จะลงแข่งทั้งที่เจ้าของสนามแข่งขันไม่ยอมให้เธอลง แข่งแต่เรือใบไม้ได้ยืนยันและประกาศเจตนารมณ์ของตนว่า ทำไมต้องลงแข่งขันครั้งนี้ เจ้าของสนามจึงยอมให้เธอลงแข่ง และบอกว่าไม่รับประกันในความปลอดภัยใดๆ ของเธอทั้งสิ้น และได้บอกถึงกติกาการแข่งที่แสนทรหดและเต็มไปด้วย อันตรายจากนักแข่งที่ลงสนามสิบคนในวันนั้น

โรมิโอได้เห็นภาพคลิปการแข่งขันแล้วก็รู้สึกนับถือใจของเรือ ใบไม้กับม้าคู่ใจของเธอมาก การแข่งขันดุเดือดเลืเพราะนักแข่งทุกคนต่างก็ต้องการชัยชนะในครั้งนี้ และเรือใบไม้ ก็ต้องพยายามใช้ท่าผาดโผนที่เสี่ยงอันตรายมากทั้งตัวเธอเอง และม้าของเธอด้วย ด้วยความเป็นนักสู้และมุ่งมั่นตั้งใจอย่าง มาก แล้วเรือใบไม้ก็สามารถกำชัยชนะในวันนั้นได้ท่ามกลาง เสียงเชียร์ของคนรอบสนามที่หันมาให้กำลังใจเธอเมื่อเห็นว่า เธอกำลังจะเพลี่ยงพล้ำให้กับนักแข่งอีกคนที่พยายามจะกำจัด เธอให้พ้นทางด้วยวิธีสกปรก เรือใบไม้เอาชนะมาได้ด้วยไหว พริบและฝีเท้าที่เร็วกว่าของม้าคู่ใจ

แต่ชัยชนะครั้งนั้นมันทำให้ม้าคู่ใจของเธอต้องบาดเจ็บเสีย ชีวิตในเวลาต่อมา เจ้าสตรอม ม้าหนุ่มสุดแกร่งที่ทำให้ผู้ชมและ นักแข่งกว่าร้อยชีวิตในวันนั้นได้เห็นถึงศักยภาพของมันกับ เจ้าของที่ความขมันอย่างเข้มแข็งสง่างามและน่าประทับใจ มัน พาเจ้านายของมันเข้าสู่เส้นชัยได้สำเร็จ ถึงมันจะบาดเจ็บมาก ก็ตาม เรือใบไม้เสียใจมากกับการจากไปของมัน เธอเอาถ้วย รางวัลนั้นไว้เหนือหลุมฝังศพของมันทำเป็นสุสานอย่างงดงาม เพื่อให้ทุกคนในฟาร์มระลึกถึงมันว่าเพราะเจ้าสตรอมเป็นฮีโร่ เป็นผู้ที่ช่วยประคับคองให้ทุกคนมีที่ซุกหัวนอนมีงานทำจนทุกวัน

เขาได้เห็นภาพของเธอกับเจ้าสตรอมที่ทรุดลงทันทีเมื่อมันวิ่ง เข้าเส้นชัย เรือใบไม้พยายามปลุกปลอบมัน ในขณะที่รอทีม แพทย์เข้าช่วยเหลือ และด้วยสปิริตของเธอกับเจ้าสตรอมทำให้ เจ้าของสนามชื่นชมเรือใบไม้มากๆ เขาช่วยเหลือในการรักษา เจ้า สตรอมและมอบรางวัลให้เธอเพิ่มถึงสองเท่า แต่เรือใบไม้กลับรับไว้เท่าที่ระบุในการแข่งขัน ความเข้มแข็งและมีน้ำใจ นักกีฬาของเธอเป็นที่ชื่นชมของทุกคน โดยเฉพาะ พ่อเลี้ยงเมือง พล ที่ชื่นชมเรือใบไม้มาก เขาขอใบไม้เป็นลูกบุญธรรมและให้ ความช่วยเหลือเรือใบไม้ด้วยความจริงใจ และเรือใบไม้ก็รักและ เคารพพ่อเลี้ยงเมืองพลมากเช่นกัน

“คุณโรมครับเชิญทางนี้เลยครับ

เก่งเข้ามาเชิญโรมิโอไปที่กลุ่มของตนซึ่งชายหนุ่มก็เดินตาม เก่งไปอย่างสนิทสนมแม้วันแรกจะถูกเก่งแกล้งให้รอเรือใบไม้ นานเป็นชั่วโมงก็ตาม แต่ชายหนุ่มแห่งฟาร์มมิลเลอร์ก็ทำให้โรมิ โอยอมให้อภัยได้

“คุณโรมดื่มอะไรดีครับ แต่ผมมีเจ้านี่ ม้านิลมังกร คุณโรม ลองไหมครับ..” เก่ง ขวดในมือที่มีน้ำสีอำพันเข้มจนเกือบขึ้น มาแล้วยิ้มกว้างพลางยกนิ้วโป้งท่าท่าแบบกดไลก์

“มันคืออะไร”

“เป็นเหล้าที่ผมทำเองครับ แต่รับรองว่าไม่มีสารเคมีหรือสาร อันตรายเหมือนเหล้าเถื่อนนะครับ มันเป็นเหล้าดองยาผสม สมุนไพร ผมคิดสูตรเองเลยนะ

“มันกินได้แน่เหรอ กินแล้วมันจะเป็นยังไง

“กินได้แน่นอนครับ กินแล้วดึกๆ คักๆ ไม่ยึกยักเลยนะคร้า บบบ…

“ทะลึ่งแล้วจึงไอ้เก่ง ลามเป็นขี้กลากเลยมึง” ลุงก้านเขกกบาลลูกชายที่กล้าพูดล้อเล่นกับเจ้านายคนใหม่

“ไม่เป็นไรครับลุง ตามสบายเถอะ คิดว่าผมเป็นลูกหลาน เป็น เพื่อนละกัน อย่าถือตัวถือยศถืออย่างอะไรกันเลยครับ” “ขอบคุณครับที่เมตตาพวกเรา” ลุงก้านยิ้มกว้างนึกชื่นชม

น้ำใจของโรมีโอไม่น้อย

ตอนแรกมาโรมิโอดูค่อนข้างเจ้ายศเจ้าอย่างถือเนื้อถือตัว หยิ่งยโส แต่ไม่ใช่เลยสักนิดโรมิโอเป็นกันเองมาก ไม่ได้ถือตัว ว่าเป็นเจ้านายแล้วทำให้ทุกคนอึดอัดเมื่ออยู่ด้วย ตรงกันข้ามเขา เป็นกันเองและช่วยคนงานชายทำโรงเรือนแห่งใหม่เพื่อเตรียม รับสมาชิกม้าตัวใหม่กับคนงานทุกคนอย่างไม่ถือตัว ภาพชาย หนุ่มหล่อเหลาร่างสูงโปร่งผมขาวที่ทำงานกลางแดดกับเหล่าคน งานดูแปลกตาไปสักนิด แต่ก็เป็นภาพที่ทำให้ทุกคนประทับใจ มาก เรียกได้ว่าตอนนี้โรมิโอได้ใจคนในฟาร์มไปแล้ว

“คุณหนูมาแล้ว เชิญนั่งตรงนี้เลยครับ” ลุงก้านขยับให้เรือ ใบไม้มานั่งข้างโรมิโอและเรือใบไม้ก็ไม่ได้คิดออดอะไร เพราะ เธอเป็นผู้ใหญ่ที่มีความคิดอ่านและเข้าใจอะไรๆ ต่างๆ ได้ดี

“ขอบคุณค่าลุงก้าน โอ้โห.. ไม่นึกว่าอาหารจะเยอะขนาดนี้ ใบไม้เห็นตอนแรกมันไม่ได้เยอะแบบนี้นี่ ไปซื้อมาเพิ่มหรือคะ”

“คุณโรม ให้ตังค์ไปซื้อมาเพิ่มค่ะ พวกเราเองก็ทำมาจากบ้าน แล้วเอามารวมกันที่นี่” คนงานหญิงคนหนึ่งบอก เรือใบไม้พยัก หน้าเข้าใจแล้วหันมายิ้มให้ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ

“ขอบคุณนะคะ เอาล่ะ ใบไม้จะกินแล้วน้า หิวมากเลย..
หญิงสาวบอกแล้วหันไปขอบคุณชายหนุ่มซึ่งเป็นเจ้ามือในมื้อ นี้แล้วหยิบชามช้อนตั้งท่าพร้อมรับประทานอาหารและเธอก็ สนใจแต่อาหารตรงหน้า แต่ก็มีน้ำใจตักอาหารใส่จานของเขา เป็นระยะ และยังแนะนำว่าอาหารหน้าตาแปลกๆ แตกต่างจากที่ เขาเคยรู้จักมันคืออะไรและให้เขาได้ชิมได้กินไปด้วย การพูดคุย ระหว่างเขากับเธอเป็นไปอย่างลื่นไหลสนุกสนาน

โรมิโอมองคนที่นั่งกินอย่างเอร็ดอร่อยและพูดคุยกับทุกคน อย่างสนุกสนานเป็นกันเองด้วยความรู้สึกแปลกๆ ใจของเขาเบา หวิวๆ พองๆเหมือนล่องลอยไปตั้งแต่ตอนที่เรือใบไม้หันมายิ้ม และขอบคุณเขาแล้ว

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันนี่ หรือว่าเขาเมาไอ้ม้านิลมังกรของ พี่เก่งหว่า…

ชายหนุ่มคิดอย่างมึนงงในใจ แต่โรมิโอก็ยอมรับว่าเขารู้สึกมี

ความสุขและอิ่มเอมใจมากๆ ในงานเลี้ยงที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนี้…