บทที่1.จบตอน

เรือใบไม้ มิลเลอร์ ยิ้มน้อยๆ ในหน้าอย่างพอใจที่ทำให้ผู้ชาย ปากมอมที่แสนหยิ่งยโสคนนั้นโมโหหงุดหงิดได้

หน่อย.. มาถึงก็ทําท่าเหมือนเป็นเจ้าของฟาร์มพูดจาสุนัขไม่

รับประทานแบบนั้นปล่อยให้ร้อนตับแตกไปเลย…

“สมน้ำหน้า.. คนปากดีคนปากเก่ง ก็ต้องมีบททดสอบกัน หน่อยว่าเก่งแค่ไหน

เรือใบไม้คือหญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปีซึ่งเป็นลูกเลี้ยงของ นายโท มัส มิลเลอร์ เธอไม่เคยรู้ว่าพ่อที่แท้จริงของเธอคือใคร เธอจำได้ เพียงว่า พ่อทอม คือพ่อของเธอ และเธอก็รักเขามาก มากจนไม่ สนใจว่าพ่อที่แท้จริงคือใครและไม่เคยคิดอยากจะรู้เลยด้วยซ้ำ แม้แต่ตอนที่รู้ว่าคุณโทมัสคือพ่อเลี้ยงไม่ใช่พ่อที่แท้จริงเธอก็ไม่รู้ สึกตกใจหรือเสียใจแม้แต่น้อย กลับดีใจและเต็มใจจะมีพ่อเพียง คนเดียวคือ พ่อทอม โทมัส มิลเลอร์ เท่านั้น

แม่ของเธอชื่อ โรส หรือ รสิกา เป็นสาวลูกครึ่งไทย อังกฤษที่ สวยและอ่อนหวานน่ารักที่สุดในสายตาของคนเป็นลูกเช่นเธอ แม่เล่าให้เธอฟังอย่างไม่ปิดบังว่า นางคบหากับคนรักซึ่งเป็นลูก ครึ่งไทย อังกฤษเหมือนกัน ตอนที่ไปเรียนต่อที่อังกฤษ และเผลอ มีความสัมพันธ์กันจนตั้งท้อง แต่ชายคนรักไม่ยอมรับและทาง ครอบครัวของเขาก็ไม่ยอมรับแม่ของเธอและหาเหตุผลต่างๆ นานามาบีบบังคับให้แม่ของเธอทำแท้งหรือไม่ก็เลิกรา เลิกติดต่อกับลูกชายของตน ทั้งชายที่เป็นคนทำให้เธอกำเนิดขึ้น ไม่ยอมรับ แม่เสียใจมากจนคิดฆ่าตัวตายแต่คุณโทมัสมาพบ และช่วยเหลือไว้

คุณโทมัสช่วยเหลือปลุกปลอบให้แม่ของเธอมีกำลังใจที่จะอยู่ ต่อไป และความผูกพันของพวกเขาก็เริ่มงอกงามจนเกิดเป็น ความรักที่แน่นแฟ้น เมื่อแม่คลอดแล้วคุณโทมัสก็ขอแม่แต่งงาน และรับเป็นพ่อของเธอ พวกท่านรักกันมากและมักเล่าเรื่องราว หวานๆ ของพวกตนให้เธอฟังเสมอ และเธอก็ชอบฟังพวกท่าน เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างกันให้ฟัง เรื่องราวของพ่อแม่แสนโร แมนติก จนเธอแอบคิดว่าสักวันจะได้พบกับผู้ชายที่แสนดีอย่าง พ่อทอมบ้าง

แต่แล้วเมื่อห้าปีก่อนแม่ของเธอป่วยหนักและเสียชีวิตลงด้วย โรคมะเร็งซึ่งนางไม่ยอมบอกใครและไม่ยอมไปรักษาเพราะ ต้องการเก็บเงินค่ารักษาตัวไว้เพื่อให้เธอเรียนจบและไม่อยากให้ ใครต้องมาเสียเงินทองกับการรักษาตัวเอง เพราะในขณะนั้น ฟาร์มมิลเลอร์เกิดประสบปัญหาทางการเงิน พ่อทอมของเธอถูก เพื่อนหลอกให้ลงทุนด้วยและชักชวนเล่นพนัน พ่อทอมของเธอ หลงผิดไปชั่วขณะและแม้เป็นเพียงการหลงผิดไปเล่นพนันเพียง สองครั้งก็ทำให้ท่านเกือบกลายเป็นบุคคลล้มละลาย ท่านขาย ทรัพย์สินหลายอย่างไปเพื่อใช้หนี้และเงินที่เคยมีหลายร้อยล้าน ก็หมดไปอย่างรวดเร็ว ทั้งพ่อทอมและแม่ของเธอเสียใจมากที่ เกิดเรื่องแบบนี้ แต่แม่ก็ปลอบใจพ่อทอมและทั้งสองก็ช่วยกัน ประคับประคองฟาร์มต่อไป เพราะพวกเขาเหลือเพียงฟาร์มม้าเท่านั้น ซึ่งมันเป็นสิ่งที่พ่อทอมรักมากและเธอก็รักฟาร์มแห่งนี้ มากเท่าชีวิต

หลังจากที่เธอเรียนจบไม่กี่เดือนแม่ก็เสียชีวิต พ่อทอมเสียใจ มากบวกกับการที่ต้องทำงานหนักเพื่อรักษาสมบัติชิ้นเดียวที่มีไว้ ทำให้ท่านเครียดจนป่วยหนักแต่ท่านก็ไม่ยอมแพ้ไม่เคยแสดง ความอ่อนแอให้เธอเห็น ทุกวันพ่อทอมจะยิ้มให้เธอและบอกว่า สู้ๆ นะลูก รอยยิ้มของท่านทำให้เธอมีกำลังใจมากขึ้นและสอง พ่อลูกต่างก็ปลุกปลอบเป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอมาจนวัน หนึ่งท่านก็เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ในวันที่ท่านประสบอุบัติเหตุ คือวันที่ท่านกำลังจะไปรับเค้กวันเกิดให้เธอ เพราะท่านกำลังจะ เซอร์ไพรส์ในวันเกิดครบรอบยี่สิบสี่ปีของเธอนั่นเอง แม้ผ่านมา สามปีแล้วที่พ่อทอมเสียชีวิตและทิ้งฟาร์มม้าไว้ให้เธอรับช่วงต่อ แต่ทุกๆวัน เรือใบไม้ยังรู้สึกว่าพวกท่านทั้งสองไม่ได้จากไปไหน ความรักของพวกท่านยังอบอวลและโอบล้อมที่นี่ไว้ไม่เสื่อม คลาย…

ใบหน้านวลหมองเศร้าเล็กน้อยเมื่อคิดถึงพ่อแม่ที่ล่วงลับไป

ของตน แต่ไม่นานความแช่มชื่นก็ระบายขึ้นทั่วดวงหน้าหลังจาก

ที่เธอสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วปลุกปลอบตัวเองให้มีชีวิตต่อ

ไปและต้องทำให้ฟาร์มมิลเลอร์กลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง โชคดีที่

เธอยังเหลือพ่อพันธุ์และแม่พันธ์ม้าที่ดีที่สุดในโลกอยู่ในฟาร์ม

และพวกมันก็กำลังจะให้ลูกม้าที่แสนน่ารักกับเธอ ตอนนี้มีมาอยู่

ในฟาร์มหกตัว และพวกมันก็คือสมบัติล้ำค่าที่สุดของเธอ

“เธอนี่มันร้ายจริงๆ เลยนะเรือใบไม้” เสียงเข้มๆ ของโรมิโอดังขึ้นดึงให้เรือใบไม้กลับมาอยู่กับเหตุการณ์ปัจจุบันตรงหน้า

“สวัสดีค่ะคุณโรมิโอ. พบกันอีกครั้งนะคะ” เธอกล่าวเป็นการ เป็นงานพร้อมทั้งลุกขึ้นมองเขาอย่างไม่หลบสายตาทั้งยังไม่รู้ ร้อนรู้หนาวกับการที่หลอกให้เขารอเป็นชั่วโมง โรมิโอกอดอก มองแม่สาวตรงหน้าอย่างอุ่นใจ

“เธอหลอกให้ฉันนั่งรอเป็นชั่วโมง

“อ้อ.. ใช่ค่ะ ก็แค่ทดสอบนะว่าคุณเก่งแค่ไหน เก่งเหมือนปาก ไหมก็เท่านั้นเอง และได้รู้แล้วว่าคุณรอเก่งเหมือนกัน..

เรือใบไม้ตอบยิ้มๆ และไหวไหล่น้อยๆ ซึ่งสีหน้ายิ้มน้อยๆ และ ไหวไหลอย่างยียวนมองเขาด้วยหางตาแบบนั้นทำให้โรมิโอ แทบคลั่งด้วยความขัดเคืองใจ

ยายทอมบอยเกล้าดียังไงมองเขาแบบนั้น ไม่มีผู้หญิงคนไหน มองเขาด้วยแววตาสบประมาทแบบนี้แล้วเจ้าหล่อนยังถากถาง ด้วยคำพูดที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนเคยพูดกับเขา หญิงสาวทุกคน ล้วนตกอยู่ใต้อำนาจและเสน่ห์อันเหลือล้นของเขา พวกหล่อนจะ ต้องพูดจาอ่อนหวานออดอ้อนให้เขาสนใจและควงพวกหล่อนให้ นานที่สุด ไม่มีใครอวดดีปากดีเท่าแม่สาวทอมบอยตรงหน้านี้ เลยสักคน…

“เธอกล้ามากที่ทำกับฉันแบบนี้”

“ไม่มีเหตุผลที่จะต้องไม่กล้านี่คะ คนเราจะมีสามีทั้งทีก็ต้อง ทดสอบสมรรถภาพของว่าที่สามีหน่อยสิคะว่าดีแค่ไหน”
ปากงัดไม่เบา..

นี่คือสิ่งที่โรมิโอรับรู้ แล้วแม่ของเขาไปเห็นดีเห็นงามถึงขนาด อยากได้เป็นสะใภ้ และต้องได้เธอเท่านั้นเป็นสะใภ้ได้อย่างไรกัน นะ แม่คนนี้นี่นะหรือคือคนที่มีคุณสมบัติดีพอจะเป็นเมียคนอย่าง โรมิโอ ฟ็อกซ์ ไม่น่า ไม่เอา ไม่อยากได้ มันต้องไม่ใช่คนนี้ ชาย หนุ่มร้องอยู่ในอก…

“กำลังคิดว่าฉันไม่เหมาะกับตำแหน่งเมียคุณหรือไง อย่าเพิ่ง มองคนแค่ภายนอก คุณ ฉันมีอะไรๆ ที่ดีๆ อีกเยอะที่เหมาะจะ เป็นเมียคุณ”

เหมือนเจ้าหล่อนล่วงรู้ความคิดของเขาอย่างนั้นล่ะ โรมิโอ อยากจะเอามือบีบคอเล็กๆ นั่นเสียนักเมื่อเห็นท่าทางยียวนกวน ประสาทของหญิงสาวที่ไม่มีทีท่าว่าจะหลงเสน่ห์เขาแม้แต่น้อย และแววตาของเจ้าหล่อนก็แสดงออกมาอย่างเปิดเผยว่าไม่ชอบ หน้าเขานักเช่นกัน

แค่นี้ก็ไม่ “… แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิง ในสเปกฉัน แห้งๆ แบนๆ แค่นี้ก็ไ ผ่านมาตรฐานฉันแล้วล่ะ”

“แต่ยังไงคุณก็ต้องรับฉันเป็นเมียอยู่ดี จริงไหม…

เรือใบไม้กอดอกเชิดหน้าตอบเขาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน โรมิ โอกัดกรามแน่นแล้วกระแทกลมหายใจหนักๆ แล้วพยายาม รวบรวมสติเพื่อจะพูดคุยตกลงกับเธอให้เสร็จสิ้น

“ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ”
“แน่นอน.. ฉันเองก็มี” ทั้งสองสบตากันนิ่งต่างคนต่างมี เงื่อนไขในใจของตน…

“คิดว่าคุณเองก็ต้องยอมทำตามข้อตกลงของฉันโดยไร้ข้อแม้

อยู่แล้ว” เรือใบไม้ยิ้มกว้างอย่างรื่นรมย์ ในขณะที่โรมิโอต้องพยายาม ข่มอารมณ์เดือดพล่านอย่างเต็มที่