บทที่ 2. หุ้นส่วน…หัวใจ??

เรือใบไม้ยิ้มน้อยๆ พลางปรายตามองชายหนุ่มที่กำลังลูบหัว ม้าหนุ่มตัวงามในฟาร์มของเธอนั่นเอง ไทเกอร์ เป็นพ่อม้าตัวเก่ง ที่วิ่งเร็วและแข็งมาก มันเชื่องและเป็นมิตรกับทุกคน ชอบหว่าน เสน่ห์ใส่แม่ม้าสาวไปทั่วทำตัวเหมือนหนุ่มเจ้าเสน่ห์เจ้าเล่ห์ แสนกลเหมือนกับคนที่กำลังจะขี่หลังมันนั่นล่ะ

สามวันแล้วที่โรมิโอมาเป็นแขกของที่นี่ซึ่งทุกคนในฟาร์มต่าง ก็รู้โดยทั่วกันแล้วว่า โรมิโอคือเจ้านายคนใหม่ หรืออีกนัยหนึ่ง คือ ว่าที่สามีของเธอนั่นเอง

แน่นอน.. เธอไม่อาจจะปฏิเสธข้อเสนอของเขาและเขาก็ไม่ อาจจะปฏิเสธข้อเสนอและเงื่อนไขของเธอได้เช่นกัน และตอนนี้ เธอกับเขาก็เหมือนเป็น หุ้นส่วน กันไปแล้ว

“แน่ใจเรือว่าขี่ม้าของฉันได้” เรือใบไม้เปรยขึ้นโรมิโอหันมา มองเธอตาขุ่น

“… จะบอกอะไรให้นะ เธอคงไม่เคยรู้สินะว่าฉันเป็นนักกีฬาข ม้ากับเขาเหมือนกัน สมัยเรียนมหาวิทยาลัยฉันเหรียญทองทุก ครั้งที่ลงแข่ง”

“นั่นมันสมัยโน้นนนน.. ตั้งกี่สิบปีแล้วลุง.. ถ้าเป็นดาบก็เข้าฝัก จนขึ้นสนิมแล้ว ก่อนหน้านี้คุณก็แพ้ฉันจำได้มั้ยคะ” หญิงสาวยิ้ม ล้อเลียน
นิยาย ใบไม้แห้ง” โรมิโอหน้าแดงก่ำนึกขัดใจกับปมในอดีต

“เรียกว่าที่เมียให้เพราะๆ หน่อยสิคะพี่โรมขา” เรือใบไม้ยิ้ม ยั่วแล้วยักคิ้วให้อย่างยวนพร้อมทั้งหัวเราะชอบใจ สนุกที่ได้ แกล้งให้เขาเดือดดาลเล่นๆ เธอหมั่นไส้ท่าทางมั่นใจในตัวเอง สูงลิบของเขานัก คงคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะต้องสยบอยู่แทบเท้า เขาง่ายๆ แน่ล่ะผู้หญิงคนอื่นอาจจะใช่ แต่ไม่ใช่เธอแน่นอน และ จะต้องเป็นเขามากกว่าที่จะต้องมาสยบแทบเท้าเธอ…

“จะขี่ม้าแข่งกันอีกครั้งไหมล่ะ” โรมิโอรู้สึกเหมือนถูกลูบคมจึง ท้าทายไป

“ก็ด้ายยย..” เรือใบไม้ลากเสียงตอบและยิ้มท้าทาย

“คราวนี้เธอต้องแพ้แน่นอน! โรมิโอพูดอย่างมั่นใจ… “ก็ลองดู.. ถ้าแพ้เค้าก็อย่าร้องไห้แงๆ ก็แล้วกัน แงๆ คนขี้แพ้ ฟ้องแม่ขี้มูกโป่ง ”

หญิงสาวทำหน้าเหมือนลิงจ๋อล้อเลียนเขาทั้งยังหันหลังส่ายก้น และเอามือตีก้นไปมา โรมิโออดไม่ได้ที่จะหลุดหัวเราะขบขันออก มา..

“เด็กบ้าอ๊ย..ลิงท โมนชัดๆ” โรมิโอส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วหันไป ใส่อานบนหลังเจ้าไทเกอร์

“อาโรมค้าบบ.. อาโรม อาใบไม้ขา…

แล้วเสียงเด็กๆ ก็ดังขึ้นพร้อมทั้งลิงทโมนสี่ตัวก็วิ่งกรูกันมาที่ สนามขี่ม้า โรมิโอกลอกตามองฟ้าแล้วหันมาฉีกยิ้มให้เด็กๆตอนนี้ก็มีลิงทโมนห้าตัวแล้วสินะ,

“มาทําไมกันครับ

“เราได้ข่าวว่าอาโรมจะขี่ม้าแข่งกับอาใบไม้

“เราจะมาเชียร์อาใบไม้ค่ะ”

“เซีย อา โรมด้วยก็ได้นะ” เด็กๆ แย่งกันพูด โรมิโอพูดไม่ออก แต่ในใจก็กำลังคิดว่าใครกันนะที่บอกเด็กๆ แบบนั้น

“ใช่แล้วจ้าเด็กๆ จ๋า วันนี้อาใบไม้สุดสวยจะแข่งขี่ม้ากับอา โรมสุดหล่อ” เรือใบไม้ยิ้มให้เด็กๆ ท่าทางของเธอดูเป็น ธรรมชาติและสดใสทีเดียว

“ผมว่าอาใบไม้ต้องชนะ

“นิต้าก็ว่างั้นแหละ”

“อะ แฮ่ม.. เด็กๆ ครับ” โรมิโอกระแอมขึ้นเมื่อเห็นว่ากองเชียร์ ตัวน้อยจะเอนเอียงไปเชียร์เรือใบไม้เสียหมด

“งั้นต้นกล้าเชียร์อาโรมก็ได้”

“ใช่ๆ เราเซียร์อาโรมด้วยกัน เชียร์ทั้งสองคนเลย.. แล้วเด็กๆ ก็ส่งเสียงเออออไปด้วยกัน

“เอาเว้ยพวกเรามาเร็วๆ เดี๋ยวไม่ทัน” สิ้นเสียงเด็กๆ ก็มีเสียง ใครอีกคนดังขึ้นพร้อมกับกลุ่มคนหญิงชายราวสิบคนเดินมาที่

สนาม

“พี่เก่ง.. มาทำไมกันคะเนี่ย” เรือใบไม้เอ่ยถาม เก่ง ลูกชายลุงก้าน ที่เดินน่าขบวนคนงานในฟาร์มมา

“ก็มาเซียร์คุณหนูไงครับ พวกเราทุ่มเต็มที่เลยนะครับ

“ใบไม้ห้ามไม่ให้เล่นการพนันไงคะ” หญิงสาวกอดอกมอง เก่งกับพรรคพวกตาเขียว

“แหะๆ ขอโทษครับคุณหนู แต่พวกผมไม่ได้วางเงินกันนะครับ แค่ทายกันว่าถ้าคุณหนูชนะ เราจะทำหมูกระทะกินกันเย็นนี้ พ่อ เป็นคนจ่ายเงิน”

“อ้าว.. ไอ้ลูกเวร ไหงให้กจ่ายเงินค่าหมูกระทะวะตบกบาล แยกเลยมึง” ลุงก้านหันมาทำท่าจะตบกบาลลูกชายแต่เก่งก็เร็ว กว่าหลบได้ทันแล้วหัวเราะแหะๆ ให้ผู้เป็นพ่อ

“โธ่.. เอาน่าพ่อ นานๆ จะได้มีอะไรดูลุ้นๆ ระทึกแบบนี้พ่อก็ ลงทุนหน่อยน่า”

“นี่เกณฑ์กันมาหมดหรือยัง” โรมิโอเดินมายืนข้างๆ เรือใบไม้ เท้าสะเอวมองเก่งกับทุกคน

“หมดแล้วครับ เอาแบบนี้ดีกว่าผมไปเตรียมสถานที่ให้ดีกว่า ไปพวกเรา” ว่าแล้วเก่งก็กวักมือเรียกเพื่อนๆ ของตนสามคน ไปที่สนามแล้วจัดเตรียมการแข่งขี่ม้าอย่างรวดเร็ว.

“อ้าว.. ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะแข่งวันนี้” โรมิโอบัน

“ไม่กล้าหรือไง” เสียงใสๆ เอ่ยเหมือนดูแคลน โรมิโอก้มลง มองคนที่ตัวเล็กกว่าด้วยแววตาท้าทาย
“ใครไม่กล้า.. เคยกลัวใครที่ไหน” หญิงสาวไหวไหล่แล้ว

หัวเราะกับคําพูดของเขา

“จริงอะ”

“งั้นก็ลองดูสักตั้ง ดูสิว่าเธอจะเก่งแต่ปากหรือเปล่า..

“ด้ายยย.. แล้วเจอกันในสนาม..