บทที่ 4

ร่างระหงในชุดเดรสสีดำสั้นก้าวลงจากรถสปอร์ตเฟอร์รารี่คัน หรูเข้ามาในงานด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม ดวงตาสวย โฉบเฉี่ยว ที่ถูกกรีดด้วยอายไลน์เนอร์กวาดสายตามองหาเป้าหมายในงาน โดยไม่สนใจสายตาอีกหลายคู่ที่ส่งสายตาเล้าโลมและตำหนิมา ที่เธออย่างเปิดเผย เป้าหมายที่เธอต้องการพบในวันนี้กำลังยืน คุยอยู่กับกลุ่มผู้ชายอีกสองสามคนและผู้หญิงอีกหนึ่งคนซึ่งน่าจะ เป็นเจ้าสาวของงาน ในวันนี้อยู่ไม่ไกล ดวงตาคู่สวยจับจ้องไปที่ ชายหนุ่มหล่อเหลาไม่วางตา ก่อนจะหยิบแก้วไวน์ชั้นดีจากบริกร ที่เดินผ่านมา แล้วก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงตรงไปยังกลุ่ม คนที่ต้องการ

“สวัสดีค่ะทุกคน” ริมฝีปากสีแดงสดกรอยยิ้มเคลือบยาพิษ ให้กับทุกคนอย่างเปิดเผย “ฉันมาแสดงความยินดีคู่บ่าวสาวค่ะ แต่ถ้าจะพูดให้ถูกต้องบอกว่าแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวและ แสดงความเสียใจกับเจ้าสาวอย่างสุดซึ้ง ที่ได้ผู้ชายเลวๆ แบบนี้ มาเป็นสามี”

“อ้าว ทำไมถึงพูดอย่างนี้ละ ผมไม่เคยรู้จักคุณเลยนะครับ”

“ใช่ค่ะ คุณกับฉันเราไม่เคยรู้จักกัน ฉันไม่เคยเป็นคู่ขาคู่นอน ให้กับคุณแม้แต่ครั้งเดียว แต่คุณผู้หญิงทุกคนที่เคยนอนกับ คุณครบหมดทุกคนไหมละคะ ผู้หญิงที่รักคุณจากหัวใจแต่คุณ กลับไม่เคยเห็นความดีและเห็นค่าในตัวเธอ กลับผลักไสไล่ส่งเธอออกไปจากชีวิตทั้งที่คุณสัญญาว่าจะแต่งงานกับเธอ คุณรู้ ไหมว่าเธอต้องเจ็บช้ำเพราะคุณมากแค่ไหนจนเธอต้องกรีดข้อ มือฆ่าตัวตายก็เพราะคุณ

ช่า!

สูทสีขาวบริสุทธิ์ถูกเคลือบด้วยไวน์ชั้นดีสีแดงจนคล้ำไปหมด ใบหน้าหล่อเหลาเปียกโชกเหนียวเหนอะเพราะถูกสาดด้วยไวน์

ในมือเธอ

“คุณทําอะไร!”

“อย่ามายุ่งนะ” ร่างบางสะบัดแขนที่ถูกจับอย่างแรงแต่มือ ใหญ่ที่สามารถจับแขนเล็กของเธอได้ในมือเดียวกลับบีบแขน เล็กแน่นขึ้นจนรู้สึกเจ็บ

“คุณนั่นแหละที่เข้ามายุ่งวุ่นวายในงานนี้ เอาเรื่องราวมั่วๆ มากล่าวหาคนอื่นถึงในบ้านระวังจะโดนข้อหาหมิ่นประมาทและ บุกรุกสถานที่นะครับ มานี่! ผมจะพาคุณไปส่งตำรวจเอง” โลฟก ระชากร่างเล็กอย่างแรงด้วยความทุลักทุเลเพราะคนตัวเล็กทั้ง ดิ้นทั้งขัดขืนไม่ยอมเดินตามออกมาง่ายๆ จนต้องใช้วิธีสุดท้าย นั่นคือ อุ้ม!

“ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน” สองมือเล็กระดมทุบตีไปบนแผ่นหลัง กว้าง แต่ชายหนุ่มกลับไม่สะทกสะท้าน อุ้มเธอเดินต่อไปจนถึง ประตูรั้วแล้ววางร่างบางลงกับพื้นไม่เบานัก “โอ๊ย! เจ็บนะ”

“ออกไปจากที่นี่ก่อนที่ผมจะเรียกตำรวจมาจับคุณ”
“อยากจะเรียกมาจับฉันก็เชิญ แต่ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่ามัน ไม่จบแค่นี้แน่”

“นี่ยังคิดว่าจะได้เข้าใกล้พวกเราอีกอย่างนั้นเหรอ อ้อ…หรือ ว่าที่จริงแล้วเป็นแผนเข้าหาพวกเราคนใดคนหนึ่ง ผมบอกไว้ ก่อนเลยนะ ว่าแอชตันนะคุณหมดสิทธิ์แล้วเพราะผมไม่ยอมให้ ใครเข้ามาทําลายครอบครัวน้องสาวผมแน่ แต่ถ้าเป็นผมละ ก็จะลองพิจารณาดูนะ” ร่างหนาโน้มตัวยื่นมือออกไปให้คนที่ นั่งอยู่กับพื้น แต่กลับถูกหญิงสาวปัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วลุก ขึ้นมายืนด้วยตัวเอง

“เก็บมือและความคิดสกปรกของคุณไว้ใช้กับผู้หญิงคนอื่น เถอะ พวกคุณมันก็เหมือนกันหมด เห็นแก่ตัวและคิดว่าผู้หญิงทุก คนเป็นแค่ของเล่นฆ่าเวลา ระวังน้องสาวสุดที่รักของคุณก็จะได้ เป็นแค่คนฆ่าเวลาของผู้ชายคนนั้นเหมือนกัน”

พูดจบร่างบางก็หมุนตัวเดินกลับไปที่รถของตัวเองที่จอดห่าง ออกไปไม่ไกลมากนักแล้วสตาร์ทรถออกไปทันที แต่คนที่ปากดี ว่าจะแจ้งตำรวจมาจับกลับยืนนิ่งมองดูรถยนต์คันหรูหายไปกับ ความมืดจนลับสายตา หวังว่าที่ผู้หญิงคนนั้นพูดมาคงไม่เกิดขึ้น กับน้องสาวของเขาจริงๆ หรอกนะ