ตอนที่ 6 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

ตอนที่ 6 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

ชนุตต์ค่อยๆได้เข้ามาพร้อมกับสายตาอันเหยียดหยาม สายตาอันเยือกเย็นทั้งข้างเหมือนกับเหยี่ยวที่กำลังจ้องทิตยาอยู่

จรีภรณ์มองเขาด้วยสายตาที่แสนเจ็บปวด เธอเองก็คิดไม่ ถึงว่าชนุตต์จะออกมาช่วยเธอ ความรู้สึกในหัวใจราวกับมี ความร้อน ไหลออกมา

จริงๆแล้ว ชนุตตรออยู่นานแต่จริภรณ์ไม่กลับมาเท่านั้น

เอง เขากำลังส่งเสียงในใจอย่างพึมพำ

พอเขายืนขึ้นมาเพื่อหาจรีภรณ์ก็พบว่ามีผู้คนยืนมุงดู และความรู้สึกบอกเขาว่าจรีภรณ์กำลังแย่

ดังนั้นเขาจึงรีบๆวิ่งมาและเขาก็ได้ยินทิตยาถากถางจาก รณ์แบบนั้น

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อเขาเห็นสายตาอันดื้อรั้นของจริ รณ์ ในใจของเขารู้สึกเหมือนโดนคมมีดทิ่มแทง หัวใจที่เจ็บ ปวดทำให้ เขาหายใจไม่ออก

“ขอโทษผู้หญิงของฉันเดี๋ยวนี้”

ชนุตต์เงยหน้าขึ้นพร้อมพูดกับทิตยาอย่างเสียงแข็งโดยไม่ต้องสงสัย

ทิตยาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เธอกลัวจนต้องไปหลบ อยู่หลังชญาภาไม่กล้าออกมา

ชญาภายนพินิจพิเคราะห์และมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆจริภรณ์ โดยความขี้ขลาด

“ท่านชนุตต์จะเสียงดังมากไปแล้วนะครับ ตอนที่ รู้สึกอึดอัดใจ เสียงของจิรภาสก็ดังขึ้น

การปรากฏตัวของเขา ทำให้ชญาภาเหมือนมีคนเข้ามา ช่วยเหลือและรู้สึกว่าได้กระโจนเข้ามาในอ้อมกอดของเขา อย่างน่าสงสาร

จิรภาสมองชนุตต์ด้วยสีหน้าที่ได้อารมณ์ เมื่อสายตาของ เขากวาดไปมองจริภรณ์ที่อยู่ในอ้อมกอดของชนุตต์ สายตาที่ ขุ่นเคือง เริ่มปรากฏมาอย่างเล็กน้อยและความโกรธ เดือดดาลก็เริ่มเปล่งประกายออกมา

รัศมีออร่าของเขาหยุดยั้งทุกๆคน

ใจและใจหาย

ทำให้ทุกคนประหลาด

จรีภรณ์ยืนงงอยู่ในจุดที่เธอไม่เคยนึกถึง ตอนนี้ผู้ชายที่ ทำให้เธอเจ็บปวดเข้ากระดูกดำได้มาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เอาเข้า จริงแล้ว เมื่อเธอมองไปที่ชญาภา เธอเองก็น่าจะคิดได้ว่าจริ ภาสก็ต้องอยู่ที่นี่ด้วย

ตอนนี้เธอค้ดเพียงว่า เธออยากจะหนี หนีไปให้ไกล แต่มือของชนุตต์กลับจับที่ไหล่ของเธอจนเธอขยับตัวไม่ได้

ชนุตต์ยังคิดอีกว่าจริภรณ์ขี้กลัวและเมื่อได้ดูแลหัวใจของ เขาก็รู้สึกมั่นคงมากขึ้นและมองไปที่จริภาสด้วยสายตาที่ เหยียดหยาม พร้อมกับว่าพูดว่า : “คุณจิรภาสปกป้องดีจริงๆ เลยนะ แต่ผมไม่คิดว่าทุกคนในห้องนี้จะไม่มีตาดู

“แล้วท่าชนุตต์ล่ะครับเริ่มออกมาปกป้องตั้งแต่เมื่อไหร่ รสนิยมก็แปลกๆ จิรภาสมองที่ชนุตต์อย่างเย้ยหยัน

ชนุตต์ฟังที่จิรภาสพูดไม่รู้เรื่อง เขาคิดแต่เรื่องอย่างว่าและ เขาก็พูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไรว่า “ผู้หญิงของผม เป็นเรื่อง ธรรมดาที่ผมจะต้องปกป้อง แต่คุณเองควรจะดูแลผู้หญิงของ คุณ”

จิรภาสไม่พูดอะไร สายตาจ้องมาที่จริภรณ์อย่างโกรธ เคือง โดยเฉพาะตอนที่มองเห็นมือของชนุตต์อยู่บนเอวของจริ ภรณ์ และ เขาก็เดินตรงไปข้างหน้าไปที่ตรงหน้าของจริภรณ์ “ขอให้คุณ ขอโทษว่าที่คู่หมั้นของผมด้วย

จริภรณ์มองจิรภาสอย่างเย็นชาเหมือนกับตอนที่ถูกไล่ ออกจากบ้านพร้อมกับถอยหลังไปหนึ่งก้าว และชนุตต์ก็ขวาง อยู่ตรงหน้า จริภรณ์ทันที ทั้งคู่เผชิญหน้า มองตากัน เปลวไฟ ในดวงตาก็ลุกโชนซ่านกระเซ็น

บรรยากาศทั้งงานเลี้ยงนก็เงียบลงทันที ตอนที่พวกเขาเผชิญหน้ากัน ตาต่อตาฟันต่อฟันนั้นก็มีคนๆหนึ่งถือแก้วไวน์ผ่านมา

“ฉันบอกเลยนะว่าฉันเป็นคนเชิญพวกคุณทั้งสอง จะพูด

หรือจะทำอะไรไว้หน้าคุณตามบ้าง

พูดจบ เขาก็หยิบแก้วไวน์ยื่นให้แล้วก็ผ่านไป

ตอนแรกก็รอที่จะเห็นผู้คนครึกครื้นนและมีการปรับความ เข้าใจกันแต่ทั้งหมดกลับแตกแยกกัน

ชนุตต์พูดนิ่งว่า : “คุณจิรภาส วันนี้คนเยอะ วันหลังจะไป เยี่ยมเพื่อขอคำแนะนำนะ ”

“ได้เลย ตอนไหนก็มาได้ ” จิรภาสยิ้มแต่ตาก็ยังชำเลือง มองจริภรณ์

ในตอนเย็น ชนุตต์เรียกคนขับรถให้พาจรีภรณ์กลับไป

ระหวว่างทาง ชนุตต์ก็พูดหาจรีภรณ์ไม่หยุด

แต่จรีภรณ์เองก็ไม่ได้สนใจอะไรเขา เธอนั่งรถอย่างนิ่งๆ เธอยังไม่หายตกใจกับเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เธอรู้ว่าวันนี้พบ เจอจิรภาส เธออยาจะฆ่าเขาแต่เธอก็ทำไม่ได้

ตอนที่จะลงจากรถ ชนุตต์ดึงมือของจริภรณ์แล้วพูดว่า “จร ภรณ์ คุณสวยมาก” ชนุตต์หายใจเข้าพร้อมกับจ้องไปที่จรีภรณ์

“จรีภรณ์ คืนนี้อย่าไปไหนนะ

“จรีภรณ์ คุณหอมมาก” ชนุตต์พูดจบก็อดไม่ได้ที่จะหัน

เข้าไปใกล้ๆ
จริภรณ์หันกลับมาและพบว่าชนุตต์เข้ามาใกล้ตัวเองอย่าง ต่อเนื่องและก็โกรธขึ้นมาทันที เธอเองนั้นเรื่องสำหรับวันนี้ก็ กระทบ ต่ออารมณ์มากเกินพอแล้ว ยังมาเจอเรื่องอีตาแก่ที่ เปลี่ยนความคิดและคิดไม่ถึงว่าจะเป็นไอบ้ากามมาลวนลามตัว เธออีก : “คุณ ให้ฉันลงจากรถเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นฉันจะแจ้ง ความ “

“จรีภรณ์ อย่าเอะอะไปหน่า

จิรภาสนั่งอยู่ในรถ สายตาของเขาจ้องเข้าไปที่คนที่อยู่ในรถ

พอดูจากด้านนอก เขาทั้งคู่ก็ดูเหมือนกำลังกันอยู่ ซึ่ง มันทําให้เขาอึดอัด

ในใจของเขาก็คิดถึงและห่วงใยจริภรณ์ ตามหาเธอแต่ว่า เธอกลับมีชีวิตที่ดี หลังจากเลิกรากันไปก็ไปอยู่กับผู้ชายที่ดี และดูแล ได้ดี มันก็ได้อยู่ที่จะหาคนเข้ามาอยู่ในชีวิต แต่ไม่ใช่ หาคนที่สำมะเลเทเมาแบบนี้ จริงๆแล้วเธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเธอ กําลังเล่นกับ ไฟ

จริภรณ์ เธอไร้ความรู้สึกจริงๆด้วย

จิรภาสมองดูอยู่ตอนนั้นก็รู้สึกทุกข์ทรมานใจ เขากลัวจะ ควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วไปพาเธอออกมาและเมื่อสตาร์ทรถ รถ ก็ออก จากตรงนี้อย่างรวดเร็ว