ตอนที่ 6

เผ่าเพชรไปส่งเด็กในปกครองของเขาถึงมหาวิทยาลัย ที่มีนักศึกษาเดินไปมาพลุกพล่านในตอนเช้า ก่อนลงจาก รถเขาก็ไม่ลืมบอกกับเบญญาว่า

“เลิกเรียนแล้วโทรหาอานะ อาจะมารับ

“จะดีเหรอคะอาเผ่า”

“แล้วไม่ดียังไงเหรอ อาก็มารับตอนเลิกเรียนแล้ว เลิก เรียนตอนไหนก็โทรหาอาตอนนั้น มันจะมีอะไรไม่ดี”

“เบญเกรงใจอาเผ่าค่ะ งานของอาที่ไร่ก็เยอะอยู่แล้ว ยัง ต้องมารับส่งเบญอีก พรุ่งนี้เบญขอปั่นจักรยานมาดีกว่า ค่ะ จะได้ไม่เป็นการรบกวนคุณอา”

“ทำไมต้องคิดมาก ลืมแล้วเหรอว่าอาเป็นผู้ปกครองของ เบญ”

ถึงหล่อนจะโตเป็นสาวเต็มตัวแล้วก็ตาม แต่ก็นั่นล่ะ ยิ่ง สาวเบญญาก็ยิ่งสวยจัด รูปร่างหน้าตาของเบญญาไม่ เหมือนเด็กสาวชาวบ้านหรือเด็กสาวคนงานในไร่ หล่อน เป็นคนหน้าตาดี ผิวพรรณผุดผ่องนวลเนียน ได้แต่งหน้า แต่งตัวเหมือนนางแบบไม่มีผิด หลายครั้งเผ่าเพชรก็อดไม ได้ที่จะแอบเหลือบมองหล่อนบ่อย ๆ ดวงหน้าสวยหวาน ของหล่อนดึงดูดสายตาเหมือนมีมนต์สะกดให้เขาอยากจ้องมองนานๆ แต่หนุ่มใหญ่ก็ต้องเก็บความ รู้สึกเอาไว้เพราะด้วยนิสัยที่ไม่แสดงอารมณ์และไม่อยาก ให้เกิดเป็นเรื่องราวให้คนอื่นมาครหาว่าเป็นสมภารกินไก่ วัด เขาเป็นคนจริงจังกับงานและที่สำคัญไม่ใช่คนชอบ หว่านเสน่ห์ใส่ผู้หญิงพร่ำเพรื่อ ถึงได้เป็นอย่างนี้ ทำแต่ งานและยังไม่พบใครตรงสเป็คเลยสักคน

“ขอบคุณอาเผ่ามากนะคะ เบญไปเรียนก่อนค่ะ”

เบญญาไหว้เผ่าเพชรแล้วเปิดประตูรถจี๊ปของเขาแต่ก็ ต้องชะงักเมื่อมีใครคนหนึ่งปราดเข้ามาและทักขึ้นว่า

“เบญ…มาแล้วเหรอ รีบไปกันเถอะ จะถึงเวลาเรียนแล้ว เนี่ย…อุ๊ย! สวัสดีฮะ”

เด็กสาวร่างระหงหน้าตาจิ้มลิ้มแต่ตัดผมสั้นเหมือนผู้ชาย ในชุดนักศึกษาหญิงรีบยกมือไหว้คนที่นั่งในรถ เผ่าเพชร รับไหว้ก่อนเบญญาจะบอกว่า

“อาเผ่าคะ…นี่เตย….เป็นเพื่อนเบญเองค่ะ เตย…นี่อาเผ่า นะ ผู้ปกครองของเบญไงล่ะ”