ตอนที่ 4

“เบญอยากขอบคุณอาเผ่าสำหรับความเมตตาที่อาให้ กับเบญมาตลอด ไม่รู้ว่าจะตอบแทนบุญคุณอาเผ่ายังไง ถึงจะเพียงพอกับความดีที่อาให้เบญมาตลอด”

“ไม่ต้องทําอะไรหรอก แค่ทําตัวดีๆ อย่าออกนอกลู่นอก ทาง ขยันเรียน เรียนจบแล้วจะได้มีงานทำ

“ถึงเวลานั้นอาเผ่าคงแต่งงานมีครอบครัวแล้วแน่ๆ เลย ล่ะค่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นเบญจะอยู่ช่วยเลี้ยงลูกให้อาเผ่านะ

เบญญาช้อนตามองผู้ปกครองของหล่อนที่เงียบไปเมื่อ เด็กสาวพูดถึงเรื่องการมีครอบครัว เผ่าเพชรกระตุกยิ้ม อ่อน

“ฉันยังไม่คิดถึงเรื่องนั้นเลยนะเบญ จะว่าไปคือยังไม่ พร้อมสักเท่าไหร่

“แต่เบญก็เห็น…เอ้อ…คุณของขวัญ…ลูกสาวของเจ้าของ ไร่ข้าง ๆ มาหาอาเผ่าบ่อย ๆ นะคะ เบญยังคิดเลยค่ะว่า…”

“ฉันก็คุยกับเขาเป็นปกติ ว่าแต่เราน่ะแอบติดตามด้วย หรือเวลาที่เขามาหาฉัน”
“อ้า…เอ้อ…เบญเปล่านะคะ”

เบญญาหน้าแดงซ่านเมื่อเผ่าเพชรทำเหมือนกำลังจับผิด ทั้งที่ก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ หล่อนชอบแอบมองเวลาที่ ของ ขวัญ สาวสวยท่าทางเรียบร้อยอย่างคุณหนูและอายุน่า จะประมาณยี่สิบกลาง ๆ ลูกสาวเจ้าของไร่ชาติดกันมา หาเผ่าเพชรและชอบซื้อขนมมาฝาก มันทำให้หล่อนเกิด ความรู้สึกว่า ไม่อยากให้เผ่าเพชรคุยกับผู้หญิงคนนั้นด้วย ช้า แต่เด็กสาวก็พยายามเก็บอาการ และที่พูดออกไปก็ มีประชดประชันหน่อย ๆ เพียงแต่น้ำเสียงของหล่อนมัน ดูใสซื่อจนผู้ปกครองหนุ่มใหญ่คิดว่าเป็นการกระเซ้าเล่น เขาเกือบจะยิ้มออกมาแต่ก็ทำสีหน้าเรียบเฉยเสียแทน

“นี่มันเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่างเธอขยันเรียนไปเถอะ จบมาแล้วจะได้มีงานทำยังไงล่ะ”

“อาเผ่าพูดเหมือนกับว่าอยากให้เบญเรียนจบเร็ว ๆ จะได้รีบหางาน แต่เบญอยากช่วยงานอาเผ่าที่ไร่ชานี่ มากกว่าค่ะ”

คำพูดของเบญญาทำให้ผู้ปกครองของหล่อนเงียบไปชั่ว อึดใจ เขาเก็บความครุ่นคิดไว้ข้างในก่อนพูดว่า

“อืม…นี่มันก็ใกล้เวลาจะเข้าเรียนแล้วนี่ เดี๋ยวอาไปส่งก็ แล้วกัน”
“เอ่อ…วันนี้เบญในจักรยานไปมหาลัยเองได้ค่ะ เบญ ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเป็นจักรยานไปทุกวัน