บทที่016 ห้องหนังสือห้องเดียวกัน

เงินเทียนเทียนพลิกดูสร้อยคอที่อยู่ในมือไปมา

พบว่าตัวล็อคของล็อกเก็ตไม่สามารถเปิดได้

เธอมองไปที่ประตูที่จี้จึงเป็นเดินออกไป จากนั้นก็เก็บล็อกเก็ ตด้วยความระมัดระวัง และเดินกลับไปที่ห้อง

ภายในห้องไม่มีเครื่องมือซ่อมอะไรเลย เธอจึงเดินออกจาก ห้องไปอีกครั้งเพื่อขอช่วยให้พ่อบ้านหากล่องเครื่องมือซ่อมแซม ให้เธอ จากนั้นเธอจึงเริ่มสำรวจสร้อยคอด้วยความระมัดระวัง

ความฝันของเธอคืออยากเป็นนักบูรพาโบราณวัตถุ แต่ว่าก่อน หน้านี้เธอไม่ได้ลงเรียนตามระบบอย่างเป็นทางการ เธอเรียนรู้ ด้วยตัวเองผ่านอินเทอร์เน็ตเท่านั้น

หากเธอไม่โดนจับตัวมาอยู่ที่นี่ ตอนนี้เธอคงได้เข้าเรียนสาขา บูรพาโบราณวัตถุ ในมหาวิทยาลัยไปแล้ว………

แต่ว่าตอนนี้คงจะเสียโอกาสในการเรียนไปแล้วล่ะ?

วันต่อมา พ่อบ้านได้นำกล่องเครื่องมือซ่อมแซมมาให้เป็น เทียนเทียน

“คุณผู้ชายบอกว่า คุณหนูสามารถขึ้นไปทำที่ห้องหนังสือชั้น สองได้นะครับ”

เงินเทียนเทียนดูกล่องเครื่องมือซ่อมแซมใหญ่มาก ด้านในน่าจะมีอุปกรณ์ที่ครบครัน

“ชั้นสองเหรอ?”

“ใช่ครับ”

เงินเทียนเทียนมองไปรอบๆ ห้องนี้เป็นห้องของจี้จึงเป็น แต่ ทำไมเมื่อวานเขาถึงไม่กลับมาที่ห้องนี่ล่ะ

แต่ถึงอย่างไรแล้วห้องนอนก็ไม่ใช่ห้องทำงานน

เงินเทียนเทียนหยิบสร้อยคอขึ้นมา และเดินกอดกล่องเครื่อง

มือซ่อมแซมขึ้นไปบนชั้นสอง

ครั้งที่แล้วเธอพลัดตกบันได ครั้งนี้เธอจึงเดินขึ้นบันไดไปอย่าง

ระมัดระวัง

เมื่อเธอขึ้นไปถึงชั้นสองทางด้านซ้ายมือของเธอมีห้องหลาย

ห้องมาก พ่อบ้านก็ไม่ได้บอกเธอว่าให้เธอเข้าไปห้องไหน

เธอคิดไปคิดมาเลยตัดสินใจเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องหนึ่ง ภายในห้องหนังสือกว้าง ตรงหน้าเธอมีชายคนหนึ่งกำลังนั่ง ทํางานอย่างขะมักเขม้น

จี้จึงเชิน?

เงินเทียนเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นชายหนุ่มเงยหน้าแล้ว มองมาที่เธอ

“คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอ?”
เงินเทียนเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอกำลังคิดจะเดินออกจาก

ห้องไป

แต่จี้จึงเชินกลับจ้องเธอ แล้วพูดว่า

“เข้ามาสิ”

เธอยืนกอดกล่องเครื่องมือซ่อมแซมอยู่ที่ประตูห้อง

“พ่อบ้านบอกให้ฉันเข้ามาซ่อมสร้อยคอที่ห้องหนังสือ…….

จี้จึงเชินหรี่ตามองเธอ

จริงๆ แล้วเขาเป็นคนสั่งให้พ่อบ้านบอกเธอเองว่าให้มานั่งทำ ที่ห้องหนังสือชั้นสอง ซึ่งห้องหนังชั้นสองมีอยู่สองห้อง ความ หมายของเขาคือ ให้เธอไปใช้ห้องหนังสืออีกห้องหนึ่ง

เธอตั้งใจจะมาห้องนี้เหรอ?

เงินเทียนเทียนเห็นว่าจี้จึงเป็นจ้องเธอด้วยสายตาแปลกๆ เธอ จึงก้มหน้าลงและยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

ทำไมเขาถึงจ้องฉันด้วยสายตาแบบนั้น?

เขาเป็นคนบอกให้ฉันมาที่ห้องหนังสือเองไม่ใช่เหรอ?

จี้จึงเชินจ้องเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาเอามือกดโทรศัพท์ต่อ สายสั่งลูกน้อง

“เอาโต๊ะทํางานเข้ามาเพิ่มหนึ่งตัว

พูดจบเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเป็นเทียนเทียนด้วยความสงสัย
“มานี่สิ”

เงินเทียนเทียนเม้มปากด้วยความกังวล

ริมฝีปากที่ชุ่มชื้นเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม สายตาของจี้จึงเป็น ถลึงขึ้น

เงินเทียนเทียนรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก เธอคิดว่า จึงเป็นโกรธ เธอ จากนั้นเธอจึงเดินกอดกล่องเครื่องมือซ่อมแซมเดินเข้าไปที่ จิ่งเซิน

“คุณจี้”

ใบหน้าที่ชุ่มชื้น และเรียบเนียนเหมือนไข่ขาว พร้อมเงาบรัช ออนบนแก้มเธอ ดวงตากลมๆ เหมือนตาแมว ใบหน้าเธอเปรียบ เสมือนหยกที่แกะสลักอย่างสวยงาม

จี้จึงเชินยื่นมือไปจับผมนุ่มๆ บนศีรษะเธอ

จากนั้นเลื่อนมือลงมาอย่างช้าๆ เบาๆ หยุดตรงที่เอวของเธอ เวินเทียนเทียนตกใจสะดุ้งสะบัดมือเขาออก

เป็นเทียนเทียนพูดไม่ทันจบจี้จึงเป็นก็เอามือปิดปากเธอไว้

จี้จึงเป็นมองหน้าเธอ มือข้างหนึ่งของเขาจับที่เอวของเงินเทียน เทียน อีกข้างหนึ่งจับที่ปลายคางเบาๆ

จากนั้นก็จูบลงบนริมฝีปากแดงฉ่ำของเธอ