บทที่013 บ้านที่เต็มไปด้วยวัตถุโบราณ

ในขณะนี้เป็นเทียนเทียนได้เห็นวัตถุโบราณมากมาย เธอเหมือน ปลาที่ว่ายน้ำอยู่ในมหาสมุทร มองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น มองไปจับไป

วัตถุโบราณเหล่านี้มีมาตั้งแต่สมัยสามก๊ก และยังมีในสมัย ราชวงศ์ตอนปลาย ของพวกนี้อยู่ภายในห้องรับแขกมากกว่าสิบ ชิ้น และใบเสนอราคาของแต่ละชิ้นมีมูลค่ามากกว่าสิบล้าน

เงินเทียนเทียนสายตาลุกวาว ทันใดนั้นเธอหันไปเห็นทอง สัมฤทธิ์ฟางจุนที่วางอยู่บนมุมโต๊ะ

ซึ่งมีความสูงมากกว่าครึ่งเมตร คอยาว เท้ากลม ทั้งสี่ด้าน

ตกแต่งด้วยลายมังกรขาเดียว

ประติมากรรมรอบๆ ของหัวมังกร ก่อนหน้านี้เป็นเทียนเทียน เคยเห็นทองสัมฤทธิ์ฟางจุนชิ้นนี้ในทีวี เป็นตัวอย่างทองสัมฤทธิ์ที่ มีอยู่ในคลังทองสัมฤทธิ์ที่เอามาหล่อรวมไว้ด้วยกัน เป็นงานที่ ประณีตละเอียดอ่อน รวมทั้งเป็นการหล่อทองสัมฤทธิ์ขึ้นสูง

เงินเทียนเทียนจำได้ว่าครั้งล่าสุดในทีวีใบเสนอราคามูลค่า มากกว่าห้าร้อยล้าน……….

เธอเดินมองด้วยสายตาลุกวาว ยื่นมือไปจับแต่ก็ดึงมือกลับมา ของล้ำค่าแบบนี้จะเอามือไปแตะสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้
เธอมองไปรอบๆ เห็นแม่บ้านเดินอยู่ เธอจึงรีบวิ่งไปหาแม่บ้าน

“คุณพ่อบ้าน คุณพ่อบ้าน!”

แม่บ้านได้ยินเสียงเรียกของเธอจึงหันกลับมาถามว่า “คุณหนูเจียงมีอะไรเหรอครับ?”

ใบหน้าเขาดูเฉยเมย ไม่มีอารมณ์และความรู้สึกใดๆ แต่เขาก็ ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่

เงินเทียนเทียนนึกถึงใบหน้าของสองบอดี้การ์ดที่จับเธอไปยัง

ไว้ในห้องมืดนั้นแล้วช่างต่างกับคนนี้มาก

“มีถุงมือไหมคะ?”

“มีครับ เดี๋ยวผมจะไปเอามาให้นะครับ

พูดจบเขาก็เดินออกไปเอาถุงมือ

“เดี๋ยวก่อน!”

เป็นเทียนเทียนเรียกให้เขาหยุดแล้วถามต่อ

“ฉันสามารถเข้าดูวัตถุโบราณ ในห้องได้หรือเปล่า?” เธอตรงไปที่โต๊ะที่วางทองสัมฤทธิ์ฟางจุน

“ได้ครับ ของพวกนั้นเอามาตั้งโชว์ให้ดูอยู่แล้วครับ”

เมื่อพ่อบ้านเดินออกไปเป็นเทียนเทียนก็ดีใจขึ้นมาทันที เธอ เติมเข้าไปดูทองสัมฤทธิ์ฟางจนด้วยความตื่นเต้น
ไม่นาน พ่อบ้านก็นำถุงมือสะอาดคู่หนึ่งมาให้เธอ เธอสวม ถุงมือและดูวัตถุโบราณด้วยความตื่นเต้น

พ่อบ้านหันไปมองเธอ

ดูไปดูมาเธอก็ยังนิสัยเด็กอยู่เหมือนกัน แก้มที่แดงปริ่ม สอง มือสวมถุงมือแล้วลูบไปมาที่ทองสัมฤทธิ์ฟางจุนอย่างตื่นเต้น

ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็ดูออกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีเจตนาอื่น แอบแฝง

สายตาคู่นั้นที่มองเธอเป็นหญิงสาวขาวบริสุทธิ์

คิดไปคิดมา จากนั้นเขาก็เดินเอาเอกสารที่อยู่ในมือเข้าไปใน

ห้องหนังสือ จี้จึงเชินกำลังนั่งดูเอกสารของบริษัทอยู่ภายในห้อง ถึงแม้ว่า ช่วงนี้เขาไม่ได้เข้าไปบริษัทด้วยตัวเอง แต่ในทุกๆ วันเขาก็ใช้

เวลาดูข้อมูลอยู่บ่อยๆ

พ่อบ้านได้ยื่นเอกสารให้เขา จากนั้นยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้ว พูดขึ้นมาว่า

“เมื่อสักครู่คุณหนูเจียง ให้ผมไปเอาถุงมือมาให้ ตอนนี้เธอ กำลังสำรวจทองสัมฤทธิ์อยู่ที่ห้องรับแขกครับ”

จี้จึงเชินถามกลับว่า “เธออยากได้เหรอ?”

“ผมคิดว่าคุณหนูเจียงมีความสนใจทางด้านโบราณวัตถุครับ” จี้จึงเชินเงยหน้าขึ้น ก่อนหน้านี้ในข้อมูลส่วนตัวของเธอไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้นิ

“เธออยากจะทำอะไรก็ตามใจเธอก็แล้วกัน แต่ให้คนจับตา มองเธอไว้ก็พอ”

“ครับ คุณผู้ชาย”

เมื่อพ่อบ้านเดินออกไป จึงเป็นก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ แต่ อ่านเท่าไหร่ก็ไม่รู้เรื่อง เพราะใจของเขาตอนนี้คิดแต่เรื่องของ เงินเทียนเทียน

ผู้หญิงคนนั้นชอบเล่นโบราณวัตถุเหรอ?

งานอดิเรกนี้ทำไมถึงไม่ปรากฏในข้อมูลของเธอ แต่เมื่อนึกถึงใบหน้ากลมๆ ของเธอที่กำลังตั้งใจสำรวจทอง สัมฤทธิ์นั้นแล้ว……

จะเป็นไปได้อย่างไร?

เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องไป