บทที่008 คุณมันเป็นคนโง่

เงินเทียนเทียนกลัวจนตัวแข็ง สักพักเธอดิ้นตัวขึ้นอย่างแรง

จี้จึงเป็นรัดตัวเธอไว้แน่น

“คุณยังจะเสแสร้งอะไรอีกล่ะ? เมื่อสักครู่นี้คุณเองไม่ใช่เหรอที่ เรียกร้อง”

“ไม่! ฉันไม่ต้องการ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

จี้จึงเชินขมวดคิ้วขึ้น หากเธอแค่อยากจะเล่นตัว นั่นก็คงจะเป็น รสนิยมส่วนตัวของเธอ แต่นี่เธอขัดขืนมาตลอดจนทำให้ดูน่า รำคาญเขาปล่อยมือเงินเทียนเทียนออก แล้วปล่อยเธอไว้ใน อ่างอาบน้ำ

น้ำที่กำลังท่วมท้นในอ่างทำให้จม เธอสำลักน้ำ สองมือ พยายามคว้าจับสิ่งของ

อ่างอาบน้ำใหญ่จนน่ากลัว เท้าของเธอแตะลงพื้นในอ่างและ ลื่นลงจมลงไปใต้น้ำ

“ช่วยด้วย…….ช่วยฉันด้วย……

ทันใดนั้นมือของเธอเหมือนจะคว้าเจออะไรบางอย่างเป็นเทียน เทียนรีบจับไว้แน่น

“คุณมีพิรุธมากเกินไปแล้ว”

เสียงพูดดังขึ้นบนเหนือศีรษะของเธอ
เงินเทียนเทียนเงยขึ้นมา เห็นหน้าของจึงเงิน เธอตกใจ ปล่อยมือออกและจมลงในน้ำอีกครั้ง

จี้จึงเป็นขมวดคิ้ว มองดูเธอที่กำลังดิ้นรนอยู่ใต้น้ำ สำลักน้ำ แล้วซ้ำเล่า แต่ก็ยังไม่ร้องขอให้ช่วย

เขามองดูเวินเทียนเทียนด้วยความโมโห

ดี! ถ้าคุณอยากตายนักล่ะก็ ผมก็จะไม่ขวาง

จี้จึงเชินกำหมัดแน่น

เงินเทียนเทียนพยายามเอาเท้าเหยียบพื้น แต่กลับลื่นอีก เธอ ดิ้นรนอย่างสุดชีวิต……..

ชีวิตก็คงเหมือนกระแสน้ำ……..

จี้จึงเชินยื่นมือไปคว้าตัวเธอขึ้นมาจากน้ำ

“คุณมันเป็นคนโง่!”

เงินเทียนเทียนเอามือจับขอบอ่างไว้ เธอหายใจหอบๆ นึกถึง ตอนที่อยู่ในน้ำเธอคิดว่าเธอกำลังจะตายแล้ว ใบหน้าของเธอ ซีดเซียว

ผ่านมาสักครู่เธอแหงนหน้าขึ้นมองหาจึงเชิน แต่กลับไม่เจอ เขาแล้ว

เงินเทียนเทียนถอนหายใจด้วยความโล่ง ค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่ง พักบนขอบอ่างอาบน้ำ

เธออาบน้ำใหม่อีกรอบ แต่เสื้อผ้าของเธอนั้นเปียกชื้นไปหมดแล้ว เธอจึงสวมเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเดินออกมา เมื่อออกมาจากห้องน้ำ เธอเห็นเสื้อผ้าที่วางไว้บนเก้าอี้

เธอหยิบขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นชุดกระโปรงยาวสีขาว

เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จเธอจึงเดินออกไปจากห้อง หน้าห้องมีบอดี้ การ์ดยืนอยู่ เขาก้มหน้าลงแล้วพูดขึ้นว่า “คุณหนูเจียง ประธาน รอคุณหนูอยู่ที่ห้องหนังสือครับ”

เป็นเทียนเทียนเม้มปาก นึกถึงตอนที่เธอจมอยู่ในน้ำ เธอก หมัดแน่น

ที่นี่เป็นอาณาบริเวณของจี้จึงเป็น ทุกคนที่นี่ทั้งหมดล้วนแต่ เป็นคนของเขา

พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ ในเมื่อทุกคนที่นี่คิดว่าเธอคือเจียงเนียน

เหยาไปแล้ว

เงินเทียนเทียนเดินตามบอดี้การ์ดไปจนถึงหน้าประตูห้อง สักครู่ร่างของบอดี้การ์ดก็หายไป เธอถอนหายใจ จากนั้นก็ เดินไปที่ประตูห้อง

ภายในห้องไม่มีเสียงอะไรเลย

เธอคิดๆ ดูแล้วจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

แสงไฟสลัวในห้องหนังสือมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่หลังโต๊ะไม้ทึบ ขนาดใหญ่ ใบหน้าของเขาครึ่งหนึ่งถูกบดบังด้วยความมืด เห็น เพียงแต่คางของเขาเท่านั้น
เงินเทียนเทียนยืนกัดฟันอยู่ที่ประตูห้อง

จี้จึงเชินพูดขึ้นมาว่า “เข้ามาสิ

เงินเทียนเทียนยืนนิ่ง

“หรือคุณจะให้ผมเป็นคนไปลากตัวคุณมา?”

จี้จึงเชินพูดด้วยความโมโห

เธอเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงกลางห้อง ไม่พูดไม่จา

“หยุดแสดงละครได้แล้วเงี่ยงเนียนเหยา ก่อนที่ตระกูลกับ ตระกูลเจียงจะเกี่ยวดองกัน ข้อมูลส่วนตัวทั้งหมดของคุณอยู่ใน มือผมแล้ว”

เสียงของจี้จึงเชินดังออกมาจากเงามืด

“รวมไปถึงพฤติกรรมอันชั่วร้ายของคุณในตอนที่คุณอยู่ต่าง ประเทศ อย่างนี้แล้วคุณยังคิดจะที่จะแสดงละครตบตาผมอีกอยู่ อีกไหม?”

เอกสารปีกใหญ่ถูกโยนออกมาอยู่ใกล้ๆ เท่าของเงินเทียน เทียน

เธอก้มลงหยิบเอกสารขึ้นมา ด้านหน้าเขียนว่าบันทึกข้อมูล ของเจียงเนียนเหยา

ลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลเจียงที่ฉลาดหลักแหลม และ แสนดีคนนี้ เมื่อไปอยู่เมืองนอกแต่กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กำเริบสืบสานไม่สนแม้แต่กฎหมาย
เงินเทียนเทียนพลิกเอกสารไปมาแต่ก็ไม่เจอรูปของเจียงเนียน

เหยา

แปลก

“คุณมีอะไรจะแก้ตัวอีกไหม?”

“ฉันขอเจอคนในตระกูลเจียง….” พูดไม่ทันจบ เธอนึกขึ้นได้ ว่าตอนนี้เธอคือเจียงเงี่ยนเหยา เธอพูดใหม่อีกครั้งว่า “ไม่สิ ฉัน ขอเจอคุณพ่อของฉันหน่อยได้ไหม?”

ขอเพียงแค่ได้เจอเจียงหงซึ่งกับจางล้างหรู พวกเขาสามารถ ยืนยันตัวตนที่แท้จริงของเธอได้

เธอไม่ใช่เจียงเนียนเหยา แล้วก็ไม่ได้รู้จักกับภรรยาของตา ปีศาจคนนี้ด้วย เธอแค่อยากหาทางออกไปจากที่นี่

ก็แค่นั้น!