บทที่ 015 ฉันซ่อมได้

เงินเทียนเทียนพลัดตกลงมาจากชั้นสอง จี้จึงเชินเข้าไปช่วยรับ เธอไว้

ด้วยแรงกระแทกที่พลัดตกลงมาอย่างหนักหน่วงที่ชนกับร่าง ของจี้จึงเงิน ทำให้ร่างของเขาถอยร่นไปด้านหลัง สร้อยคอที่ อยู่ในมือของเขาก็แตกไปด้วย และตกลงบนพื้นกระเด็นออกไป

จี้จิ้งเซินหันไปมองจี้สร้อยคอด้วยสีหน้าอย่างลุกลี้ลุกลน แต่ไม่นานก็หันกลับมามองเป็นเทียนเทียนแล้วกอดเธอไว้แน่น

เงินเทียนเทียนปิดตาด้วยความกลัว ผ่านไปครู่หนึ่งเธอไม่รู้สึก เจ็บปวดอะไรเลย จากนั้นเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น แต่ในใจยังคง หวาดกลัวอยู่

จี้จี้เงินกอดเธอไว้แน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโห

“นี่คุณทำบ้าอะไรของคุณ?”

เขาตำหนิเวินเทียนเทียนเป็นเทียนเทียนเงยหน้าขึ้นมา แล้วพูด ว่า “ฉันขึ้นไปดูลวดลายการแกะสลักบนราวจับบันได……

“ดูจนพลัดตกลงมาเนี่ยนะ คุณคิดว่าตัวเองหนังเหนียวนักหรือ ไง?”

เป็นเทียนเทียนคิดว่าหากไม่มีจี้จึงเชินมาช่วยเธอไว้ เธอคง พลัดตกลงมาจนกระดูกหักเป็นแน่
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ…….

“ผมแค่ไม่อยากเห็นคุณมาตายที่บ้านผม ผมไม่อยากอธิบาย ให้พ่อแม่คุณฟัง”

จี้จึงเชินพูดด้วยสีหน้าเย็นชา จากนั้นก็ปล่อยตัวเธอลง

ร่างกายของเงินเทียนเทียนอ่อนแอมากจนเธอยืนไม่ไหว เธอ

เซไปข้างหน้าจนไปซบกับหน้าอกของจี้จึงเป็น

จี้จึงเชินได้แต่ยืนมองเธอด้วยสายตานิ่งเฉย ไม่ได้ยื่นมือเข้าไป ประคองแต่อย่างใด

เงินเทียนเทียนจับแขนเขาเอาไว้ ร่างของทั้งสองแนบชิดติดกัน แก้มของเธอเริ่มแดง จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทรงตัวยืนขึ้นแล้วพูดว่า

“ฉันขอโทษ”

จี้จึงเชินมองหน้าเธอครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันหลังเดินกลับมาหาส ร้อยคอที่ตกแตกบนพื้น

เขาเห็นจี้สร้อยแตกหักออกเป็นสองส่วน เขาขมวดคิ้วขึ้นและ

สีหน้าก็เปลี่ยนไป เป็นเทียนเทียนเดินเข้าไปอย่างเร่งรีบ มองดูเขาที่กำลังหยิบ

สร้อยขึ้นมา

เหมือนสร้อยคอล็อกเก็ต

สร้อยคอล็อกเก็ตเงินจี้รูปหัวใจ ในล็อกเก็ตมักจะใส่รูปของคนที่ตัวเองรัก
แต่ตอนนี้ล็อกเก็ตแตกหักเป็นสองส่วนแล้ว แถมด้านในก็ โดนชนบุ๋มลงไปจนเปิดไม่ได้แล้ว

เงินเทียนเทียนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ล็อกเก็ตนี้ต้องหล่นลง ตอนที่เขาเข้าไปช่วยเธอไว้แน่ๆ

จี้จึงเป็นสวมไว้ตลอดแบบนี้ แสดงว่าของชิ้นนี้ต้องสำคัญกับ

เขามากแน่ๆ

เงินเทียนเทียนพูดไม่ทันจบ จึงเป็นก็เอากำไว้ในมือแน่น และหลบสายตาเธอ

จี้จึงเชินลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าเย็นชา และพูดขึ้นว่า

“ครั้งต่อไปจะไม่มีคนช่วยคุณแบบนี้อีกแล้ว”

พูดจบเขาก็เดินออกไป

เงินเทียนเทียนรีบเดินตามเขาไปทันที

“คุณ ให้ฉันช่วยดูสร้อยคอของคุณหน่อยได้ไหม หรือให้ฉัน ซ่อมให้ใหม่ก็ได้”

จี้จึงเชินก้าวเท้าเดินไปอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไม่สน เป็นเทียนเทียนที่กำลังพูดอยู่

“คุณจี้!”

เงินเทียนเทียนเร่งฝ่าเท้าวิ่งไปข้างๆ เขาแล้วพูดต่อ
“ฉันเคยเรียนการซ่อมมา สร้อยคอแบบนี้ฉันพอจะซ่อมได้ ให้ ฉันซ่อมให้ใหม่เถอะนะ ใช้เวลาแค่ไม่นาน

หากไม่ใช่เพราะเขาช่วยเธอเอาไว้ สร้อยคอเขาก็คงไม่เสีย หายแบบนี้

เงินเทียนเทียนเคยเรียนเทคนิคการซ่อมมาก่อน แค่ซ่อมสร้อย

คอแค่นี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอ

ทันใดนั้น จึงเป็นก็หยุดก้าวเท้าอย่างกะทันหัน

ศีรษะของเธอเกือบจะชนกับร่างของเขา

“คุณจี้ คือว่า….…..

“คุณซ่อมได้อย่างนั้นเหรอ?” จี้จึงเป็นถามแทรกขึ้น เงินเทียนเทียนตอบออกมาอย่างมั่นใจ

“ได้สิ ฉันชอมได้”

จี้จึงเชินหันหน้ากลับมามองเธอด้วยสีหน้าขรึม

เป็นเทียนเทียนเห็นสีหน้าของเขาแล้วรู้สึกตกใจเล็กน้อย เธอเอามือไขว้ไว้ด้านหลังในมือเต็มไปด้วยเหงื่อ ทันใดนั้น จึงเป็นก็ยื่นสร้อยในมือให้เธอ

“ถ้าอย่างนั้นเธอก็ลองดูก็แล้วกัน”

เงินเทียนเทียนรีบรับสร้อยมาอย่างระมัดระวัง เธอพลิกดูสร้อย ไปมา จี้จึงเชินยิ้มมุมปากขึ้น จากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงขรึม
“หากเสียหายอีกแม้แต่นิดเดียว…….

เขาพูดไม่ทันจบ แต่น้ำเสียงที่พูดนั้นทำให้เป็นเทียนเทียนกลัว จนตัวสั่น

เงินเทียนเทียนรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาทันใด เธอเงยหน้าขึ้นแต่ กลับพบว่า จิ่งเงินเดินออกไปแล้ว