เมียผู้กล้า

ตอนที่ 6 เจ้าชายน้อยผู้มีแสงเรืองรอง



ตอนที่ 6 เจ้าชายน้อยผู้มีแสงเรืองรอง

“ประธาน นี่มัน…” เถ้าแก่เจ้าของผับใบหน้าบ่งบอกถึง ความบริสุทธิ์ ไม่เข้าใจว่าแท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ถึง เซียวกวาดตามองผู้จัดการสาวที่ทำหน้าละอายใจอยู่ แล้วมอง บันไดที่ล้มลงกับพื้น ทั้งยังหน้าต่างบานเล็กขนาดแค่พอดีตัว เด็กด้านบน ก็พอจะเดาเหตุการณ์ทั้งหมดได้

เขายกมือเป็นสัญญาณว่าให้ทุกคนถอยไป แล้วเดินเข้าไป อุ้มผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาด้วยตัวเอง

กลิ่นหอมเย็นๆ นั้นยิ่งชัดเจนเมื่อเธออยู่ในอ้อมอกเขา

เมื่อเห็นว่าถึงเซียวเข้าไปอุ้มแล้ว เสียวเป่าจึงเลิกขวาง ทาง แต่ใบหน้าน้อยๆ ก็มีความไม่พอใจอยู่นิดๆ แสดงออกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตัวเล็กเกินไปแล้วล่ะก็ จะต้องเข้าไปอุ้มด้วย ตัวเองแน่นอน

โรงพยาบาลตี้อีเหรินหมิน เมือง B

หนิงซีฟื้นขึ้นมาในเช้าของวันที่ 2

เมื่อลืมตาขึ้นมอง ก็พบชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้าง หน้าต่างตรงหน้าเธอ
ขาเรียวยาวนั้นไขว้ซ้อนกันอยู่ เสื้อสูทที่ตัดเย็บพอดีตัว เผยให้เห็นไหล่กว้างและเอวที่ได้รูป เสื้อเชิ้ตสีขาวติดกระดุม อย่างพิถีพิถันไปจนถึงคอ ทั้งที่เป็นแสงอาทิตย์ยามเช้าแท้ๆ แต่บนตัวของเขาเหมือนถูกเคลือบไว้ด้วยน้ำแข็งที่ไม่มีวัน ละลาย ความเยือกเย็นไม่แยแสของเขา ทำให้ดูราวกับกษัตริย์ ในปราสาทยุคกลางไม่มีผิด

ชายหนุ่มเหมือนจะสัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องมองอยู่ เขาจึง เหลือบสายตาที่ดูเหมือนทะเลลึกคู่นั้นขึ้นมองหล่อน สายตาที่ เย็นชานั้นมองทะลุทะลวงเข้าไปในตัวเธอ

สายตาแบบนั้นดูรุกรานเกินไป เหมือนดั่งมีดผ่าตัด คมกริบ ที่เฉือนตัวเธอออกทีละชิ้น ทีละชิ้น ทำให้คนถูกมอง รู้สึกขนลุกขนพอง

หนิงรู้สึกเหมือนทำสงครามเย็นกับเขา สายตาของชายที่ อยู่ตรงหน้านี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว เธอจึงถามออกไปด้วย ความร้อนรน

“คุณผู้ชายคะ ขอถามหน่อย ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? แล้ว คุณเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งไหม? อายุประมาณ 4-5 ขวบ ไม่ ค่อยพูด ผิวขาวๆ หน้าตาน่ารักๆ

น่ารัก…

ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงเมื่อได้ฟังคำพูดของหนิง พร้อมทั้ง เบนสายตามองไปยังด้านขวาของเธอ น้ำเสียงเย็นยะเยือก เหมือนคนพูด “เธอหมายถึงเสียวเป่า?
หนึ่งมองตามสายตาของชายหนุ่มผู้ดูเหมือนน้ำแข็งแกะ สลัก ก็พบว่าเป็นซาลาเปาน้อยที่ทั้งขาวทั้งนิ่ม กำลังนอนหลับ อยู่บนเตียงเล็กๆ ข้างตัวเธอ หลังมือถูกเข็มเจาะไว้เพื่อให้ยา โดยเฉพาะ “ใช่ เขานี่แหล่ะ เขาชื่อเสียวเป่าเหรอ?”

หนิงรู้สึกสบายใจขึ้น ลุกจากเตียงไปหาเด็กน้อย เอามือ อังที่หน้าผาก ไข้ลดแล้ว

ทีแรกตอนที่ช่วยเด็กน้อยให้หนีออกมา เธอรู้สึกเสียใจ

ภายหลัง คิดว่าเด็กอายุยังน้อย ทั้งยังมีไข้ ภายในผับที่ ยุ่งเหยิงวุ่นวายแบบนั้น หากเขาออกไปแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะ ทํายังไง

หนึ่ง หันไปถามชายหนุ่มท่าทางน่ากลัวที่เหมือนก้อนน้ำ แข็งแกะสลักอีกครั้ง “คุณทั้งสองคนเป็น…?”

เมื่อพูดออกไป หนิงก็รู้สึกว่าไม่น่าถามเลย

ผู้ใหญ่กับเด็กสองคนนี้ ดูเหมือนกันราวกับแกะออกมา จากแม่พิมพ์เดียวกันไม่มีผิด ต้องเป็นพ่อลูกกันแน่นอน

ในที่สุด ก้อนน้ำแข็งแกะสลักก็ตอบว่า “พ่อลูก

“เฮ้….คนสวย ตื่นแล้วเหรอ นี่ฉันเป็นอารองของเสียวเป่า เอง”

ตอนนั้นเองที่มีใบหน้าใหญ่ๆ ของใครคนหนึ่งโผล่เข้ามา ทีแรกหนึ่งตกใจถอยหลังไปหนึ่งก้าว จนเมื่อมองเห็นชัดเจน ว่าชายหนุ่มเป็นใคร ก็ถึงกับตะลึง “ลู่… จึงหลี่?”
คุณชายรองแห่งเชื่อกรุ๊ป เจ้าของ เชิงชื่อ เอ็นเตอร์เทน เมนต์ เนื่องจากภาพลักษณ์ภายนอกดูเป็นคุณชายเจ้าสำราญ ทำให้มีข่าวขึ้นในหนังสือพิมพ์บันเทิงบ่อยเสียยิ่งกว่าดารา

หน้าตาแบบนี้เธอไม่มีทางจำผิดแน่ๆ

น้ำแข็งแกะสลักเป็นพ่อของเสียวเป่า จึงหลี่เป็นอารอง ของเสียวเป่า…

ถ้าเช่นนั้นน้ำแข็งแกะสลักก็ต้องเป็นพี่ชายของลู่จึงหลี่ ถึงเซียวงั้นหรือ?

ถึงเซียว ที่คนในเมืองหลวงต่างขนานนามว่าเป็นเทพเจ้า แห่งโชคลาภ ราชาผู้ไร้มงกุฎที่มีชีวิตอยู่จริง

ไม่คาดคิดเลยว่า เด็กที่เธอช่วยเอาไว้จะเป็นลูกนอกสมรส ของลู่ถึงเชียวที่เขาร่ำลือกัน

เจ้าชายน้อยผู้มีแสงเรืองรอง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ