ตอนที่ 2 ทายาทจากชายแปลกหน้า

“จะบอกความจริงให้รู้เอาไว้นะ เรื่องคืนนั้นฉันเป็นคนวางยา ในเหล้าให้เธอดื่มเอง แต่เธอมันมักมากไม่รู้จักพอ อุตส่าห์หวัง ดีหาผู้ชายๆ ไว้ให้ทั้งสองคนแล้ว ใครจะไปคิดว่าเธอจะไม่ รักดี บุกเข้าห้องไปหาผู้ชายที่ไหนไม่รู้ แถมเธอกับผู้ชายคนนั้น ยัง…” หนิงเสวี่ยทั่วพูดออกมาอย่างรังเกียจ “พี่เหยียนเขาเป็น คนจิตใจดีเกินไป กลัวว่าเธอตื่นขึ้นมาแล้วจะรับไม่ได้ จึงได้รับ สมอ้างว่าเป็นผู้ชายในคืนนั้นไงล่ะ”

“เธอ” หนึ่งโกรธจนสั่นสะท้านไปหมดทั้งร่าง ฟังมาถึง ตอนนี้ก็หมดความอดทน คว้าข้อมือหนังเสวี่ยลั่วขึ้นมาแล้วพูด ว่า “ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้ ทำไม! เธอยังทำร้ายฉันไม่พอ อีกหรือไง?”

หนิงเสวี่ยลั่วเดิมทีโกรธจนคิ้วตั้ง กำลังจะผลักหนึ่งออก แต่เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเหยี่ยนกำลังเดินเข้ามาทางด้าน หลังของหนิงซี ก็รีบทำเสียงอ่อนหวานขึ้นมาทันที

“พี่คะ ฉันผิดไปแล้ว พี่จะตบตีจะด่าว่าฉันยังไงก็ได้ แต่ ขอร้องอย่าโทษพี่ซูเหยี่ยนเลยนะคะ…

ขณะที่หนิงซีกำลังอึ้งอยู่นั่นเอง เผลอแป๊บเดียวก็พบว่า หนิงเสวี่ยลิ่วล้มลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว ท่าทางแบบนั้นเหมือน กับถูกเธอผลักลงไปไม่มีผิด
“หนิง นั่นเธอทำอะไรนะ!” เสียงตะคอกดังมาจากทาง

ด้านหลัง

หนิงซีหันกลับไปดูด้วยความประหลาดใจ ก็พบกับ ใบหน้าเย็นชาของซูเหยี่ยน

ซูเหยี่ยนเดินผ่านเธอไป ประคองหนิงเสวยถั่วลุกขึ้น “เส ยลั่ว ไม่เป็นไรใช่ไหม?

หนิงเสวี่ยล้วแทบจะเกาะอยู่บนตัวซูเหยี่ยนทั้งตัวอยู่แล้ว “พี่เหยียน ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ ฉันสำนึกผิดแล้ว… เมื่อเรื่อง ราวมันมาลงเอยแบบนี้ ฉันขอโทษพี่สาวจริงๆ…

“ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่นี่แล้ว” ซูเหยี่ยนลูบไหล่หนิงเสวี่ยทั่ว บอกให้เธอไปขึ้นรถ “พี่จะคุยกับหนิงซีให้รู้เรื่อง

หนึ่งสมองว่างเปล่า มองเห็นเหยียนเดินเข้ามาหาตน

มองเห็นปากเขาพูด แล้วก็พูด

เขาพูดอะไรตั้งนานแสนนาน

พูดถึงเขาและเธอที่เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก พูดว่า ต้องต่อสู้กับความรู้สึกเมื่อตกหลุมรักหญิงเสวยถั่ว พูดถึงความ โกรธเมื่อรู้ว่าหนิงเสวี่ยลั่ววางแผนทำร้ายเธอ พูดว่าเขาตกใจ และรู้สึกผิดเมื่อรู้ว่าเธอตั้งท้อง พูดว่าเขารับคำขอโทษของหนึ่ง เสงี่ยลั่ว….

สุดท้ายเค้าบอกว่า “หนิงซี ฉันขอโทษ ฉันแต่งงานกับเธอ ไม่ได้ ไม่ใช่รังเกียจเธอเพราะเรื่องในคืนนั้น หรือเรื่องเด็กในท้อง แต่เป็นเพราะว่าฉันไม่อาจทำให้เสงี่ยลั่วผิดหวังได้อีกแล้ว และก็ไม่อยากหลอกลวงความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไปด้วย

หลายเดือนมานี้เขาพาหนิงเสวี่ยทั่วไปต่างประเทศด้วยกัน อยู่ด้วยกันทุกเช้าจนไม่อาจแยกจากกัน แม้กระทั่งเพื่อ ไถ่บาปให้หนิงเสวยถั่ว เขายังรับสมอ้างว่าเป็นผู้ชายที่มีความ สัมพันธ์กับหนึ่งในคืนนั้น แต่ในหัวใจของเขาได้เลือกหนึ่งเส ยลั่วแล้วตั้งแต่ต้น ดังนั้นเมื่อได้ข่าวว่าหนิงตั้งท้อง เขาก็รีบรุด ไปบ้านสกุลหนึ่งเพื่ออธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ผู้ใหญ่ฟัง ทั้ง ยังเล่าความจริงทั้งหมดนี้ให้หนึ่งที่รับรู้ด้วย

“หมายความว่า… ซูเหยี่ยน…. คุณรู้แต่แรกแล้วว่าหนึ่งเส ยลัววางยาเพื่อทำลายความบริสุทธิ์ฉัน? เพื่อปกป้องเธอ คุณ ถึงกับยอมรับสมอ้างว่าเป็นผู้ชายในคืนนั้น?” ในที่สุดหนึ่งซีก เปล่งเสียงออกมาจนได้ จ้องมองซูเหยี่ยนที่ยังคงสงบนิ่งอย่าง ตกตะลึงพรึงเพริด

“หนิงซี เสวยถั่วเขาไม่ได้ตั้งใจ เขาแค่ยังเด็กเกินไป อารมณ์วู่วาม….

“แล้วฉันล่ะ?” หนิงซีเงยหน้าขึ้นมองซูเหยี่ยน ด้วยสายตา สิ้นหวัง “พวกคุณไม่เคยคิดถึงใจฉันบ้างเลยเหรอ?”

ซูเหยี่ยนนิ่งเงียบ จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เขายื่นมือไปถึง แขนหนิงซี “ที่นี่แดดแรง พวกเรากลับบ้านกันก่อน

“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน…” หนิงซีปัดมือซูเหยี่ยนออก แล้ว หัวเราะเสียงดังออกมา
อยู่มาจนถึงวันนี้ หนึ่งเพิ่งรู้ตัวว่าชีวิตของเธอมันน่าตลก

สิ้นดี

เพื่อให้ได้เข้าไปอยู่ในเมืองเดียวกับซูเหยี่ยน มุมานะทำ ข้อสอบจนช็อคเพื่อให้ได้เข้ามหาลัย B เพื่อทำให้เป็นที่ชื่นชอบของซูเหยี่ยน ถึงกับยอมละทิ้ง

ความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นนักแสดง

เพื่อจะได้เป็นคู่ครองที่สมบูรณ์แบบของเขา เธอยอมทอด ทิ้งพ่อแม่บุญธรรมแล้วกลับเข้าบ้านสกุลหนึ่ง ยอมทำอะไรโง่ๆ มากมายเพื่อจะได้เป็นที่ชื่นชมของคนมีชื่อเสียง

แต่สุดท้าย ได้กลับมาแค่คำว่า “ฉันไม่สามารถทำให้เส ยลัวผิดหวัง”

หนิงเสวี่ยลั่วไม่เพียงแย่งตัวตนของเธอ แย่งพ่อแม่บังเกิด

เกล้าไปจากเธอ วันนี้ ยังมาแย่งคนรักไปจากเธออีก

หนิงเสงี่ยวอายุยังน้อย ทำผิดก็อภัยให้ได้ ถ้าเช่นนั้น… ใครล่ะที่จะมาจ่ายค่าชดใช้ให้กับชีวิตของ

แม้แต่… ผู้ชายในคืนนั้นเป็นใครเธอก็ยังไม่รู้

เธอ?

หนึ่งยกมือขึ้นปิดหน้า ร่างสั่นสะท้านเหมือนถูกเขย่าก็ไม่ ปาน ความสิ้นหวังมาถึงขีดสุด

ซูเหยี่ยนมองหนึ่งที่กำลังเดินไปบนถนนด้วยความเลื่อนลอย โยนบุหรี่ในมือทิ้ง กำลังจะก้าวตามไป แต่กลับถูก หนิงเสวี่ยลัวที่อยู่ด้านหลังดึงชายเสื้อไว้ “พี่เหยียน พี่จะไป ไหน?”

ขณะที่ซูเหยี่ยนกำลังลังเลอยู่นั่นเอง ก็ได้ยินเสียงดังสนั่น เกิดขึ้น หนึ่งที่กำลังเดินอยู่บนทางม้าลาย ลอยกระเด็นออก ไป แล้วร่างหนักๆ ก็ร่วงลงสู่พื้น

“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! รถชนคนท้อง

ท่ามกลางแสงจ้า หนึ่งที่มองเห็นเงาคนขวักไขว่และ ใบหน้าที่ชวนสะอิดสะเอียนของคนสองคน รู้สึกถึงความบีบรัด และเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ท้องแล้วก็มีบางอย่างไหลออกมา เธอกระพริบตาขึ้นมาครั้งหนึ่ง แล้วเลือดสดๆ ก็ไหลรินออกมา จากหน้าผาก ไหลเข้าไปในดวงตาของเธอ… แล้วโลกทั้งโลกก็ มีดลง…