ตอนที่8ความสัมพันธ์แบบธุรกิจ

“คุณเกสร”

ใบหน้าเกสรฉายแววกังวลได้ยินมีคนเรียกกระทันหันเมื่อเงย หน้าขึ้นก็เห็นน้าเหอคนขับรถคนสนิทของเยอรมันเดิมตรงมาหา เธอ

“น้าเหอทำไมมาอยู่โรงพยาบาลล่ะคะ?”เกสรรีบเอาใบผล ตรวจซ่อนไว้ข้างหลังแล้วถามด้วยรอบยิ้มว่า “คุณเยอรมันกลับ มาจากดูงานต่างประเทศหรือยังคะ?”

น้าเหอพยักหน้าแล้วพูดว่า “คุณเยอรมันเพิ่งกลับมาตอนกลาง วันหลังจากโทรหาคุณเกสรและรู้ว่าคุณเป็นลมก็ให้ผมหาคุณคุณ เกสรคุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นอะไรหรอกแค่เรื่องเล็กน้อย” ตอนนี้น้าเทอมารับยังไงก็ ต้องกลับไปงั้นช่วยรอข้างนอกสักครู่เมื่อทำเรื่องเสร็จฉันจะรีบ กลับไปกับน้า”

“ตกลงครับ”

น้าเหอออกไปรอข้างนอกเกสรเดินกลับไปในห้องพักฟื้นเพื่อ เก็บของบอกชนาว่าพรุ่งนี้จะมาหาเขา “พยาบาลกะกลางคืนมา แล้วจำไว้ว่าต้องทำกายภาพได้ยินรึป่าว?

“รู้แล้ว”ชนาหยักหน้ายังถามด้วยความหวังว่า “พี่พรุ่งนี้พี่จะ ทำกับข้าวมาให้ผมกินไหม?”
เกสรมองบน หวังมากไปแล้วกินโจ๊กต่อไปแหละ

ชนาเลยหุบปาก

ระหว่างนี้ถ้าเขากินแต่โจ๊กแบบนั้นละก็เขาต้องหิวจนเป็นลม ก่อนขาจะหายดีซะอีก

ตอนกลับเกสรแวะซื้อของสดผักผลไม้ที่ซุปเปอร์มาเก็ตก่อน หลังจากเข้าอพาร์ตเม้นไปก็เห็นเยอรมันยืนคุยโทรศัพท์เป็น ภาษาอังกฤษอยู่ที่ริมหน้าต่าง

น้ำเสียงทุ่มกับสำเนียงลอนดอนจํา

เขาสวมกางเกงสีดำและเชิ้ตสีขาวแขนเซ็ตถูกพับขึ้นเผยให้ เห็นข้อมือของเขาชุดธรรมดาแต่ก็เผยเสน่ห์ที่ไร้ข้อกังขาจนทำให้ เกสรยากที่จะละสายตาไป

ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีเงินอย่างเดียวทั้งหนุ่มและรูปหล่อไม่รู้ว่าจะ เป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงคนไม่น่าเชื่อเธอผุดความคิดที่อยาก จะอยู่กับเขาขึ้นมา

ความคิดบ่อบอพวกนั้นทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก

เยอรมันหันมามองเธอเกสรก็รีบถือของที่ซื้อเข้าห้องครัวไป พร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว

เกสรเอ๋ยเกสรเธอยังแยกไม่ออกอีกหรอว่าตัวเองคือตัวอะไร?

เกสรรู้ว่าเยอรมันไม่ชอบกินเผ็ดกับข้าวที่ทำเลยเป็นรสจืด ทั้งหมดกุ้งต้มซุปสาหร่ายพอทำเสร็จก็จัดโต๊ะทันทีกินหอมฟุ้งกระจายไปทั่ว

เยอรมันคุยโทรศัพท์เสร็จพอดีนั่งลงเพื่อกินข้าวด้วยความหิว

อาหารถูกปากเขามากขณะที่กินเขาก็พูดชมเชยเกสรออ กมาตัวพร้อมรอยยิ้มเล็กๆว่า “ไม่คิดว่าคนที่ปกติยุ่งกับการถ่าย ละครจะมีฝีมือปลายจวักที่ดีขึ้นเรื่อยๆ”

“นั่นเป็นเพราะฉันใส่ใจคุณเยอรมันมากพอ”เกสรม้วนเขิน จะ ให้พูดก็คือการดูแลคุณเยอรมันให้ดีนั่นคือหน้าที่หลักของฉัน ถ่ายละครคือเรื่องรอง

หลังพูดจบเยอรมันก็จ้องมองไปที่เกสรอย่างไม่ปิดบัง

เกสรรู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไรโชคดีที่ตัวเธอนั่งอยู่ตรง ข้ามเขาไม่งั้นห้องครัวก็จะได้กลายเป็นสนามรบ

“กินกุ้งกินกุ้ง”เธอรีบวางกุ้งที่หยิบไว้ในถ้วยของเขาแล้ว

พยายามหาเรื่องอื่นคุย “คุณเยอรมันคราวที่แล้วคุณบอกว่าจะพา

ฉันไปเขตใต้มีเรื่องให้ฉันช่วยหรอคะ?”

เยอรมันกระแอม

เขาไม่ได้หันไปตอบคำถามเกสรซึ่งๆหน้าพูดแค่ว่า “ที่ฉันโทร หน้าเธอก่อนหน้านี้มีผู้ชายที่บอกว่าเป็นน้องชายเธอรับสายแล้ว บอกว่าเธอเป็นลมที่โรงพยาบาล

“ใช่น้องชายฉันจริงๆไม่ใช่คนอื่นเขาถามแบบนี้เกสรรู้เลยว่า เขากำลังสงสัยเลยบอกว่า “น้องชายฉันเมื่อก่อนได้รับบาดเจ็บ หนักอาการโคม่ามาตลอดนอนติดเตียงมาตลอดสองปีที่ผ่านมาที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรฉันก็เลยไม่ได้บอกคุณ

พูดจบคิ้วของเยอรมันยกขึ้นเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างต้อง ลึกลงไปในตาเธอ ดังนั้นสองปีนี้ที่เธอเอาเงินจากฉันไปเอาไปใช้ กับน้องชายเธอทั้งหมดเลยหรอ?”

“ใช่ใช่แล้ว…..เกสรเหลือบมองเขาด้วยความกระวนกระวาย ทําไมเขาต้องถามแบบนี้ด้วยหรือว่าเขาจะสงสัยสิ่งที่เธอพูดว่า

จริงหรือไม่หรือยังไง?

“คุณเยอรมันถ้าคุณไม่เชื่อฉันละก็… เกสรลังเลเมื่อคิดว่า ถ้าคุณไม่เชื่อฉันกับน้องชายฉันไปตรวจดีเอ็นเอได้นะแต่ยังไม่ทัน เอ่ยปากเขาก็พูดขัดขึ้นมา

“เงินไม่พอก็ไปเอาที่กัมพล

กัมพลคือผู้ช่วยคนพิเศษของเยอรมันเกสรเคยเจอเขาสองครั้ง ตอนที่เขามาส่งเอกสารที่อพาร์ทเม้น

เกสรไม่รู้จะตอบสนองยังไง

เธอคิดว่าเขาสงสัยว่าเธอแอบเลี้ยงเด็กข้างนอกแบบนั้นแต่ไม่ ได้คิดว่าเขาจะกลัวว่าเธอมีเงินไม่พอเอ่ยปาก ให้สิทธิพิเศษขนาด นี้ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ

หลังจากมื้อเย็นเยอรมันก็ได้รับโทรศัพท์อีกสายเหมือนว่าจะ เป็นเรื่องสำคัญเกสรเข้าเปิดเปิดน้ำให้เขาอาบน้ำและหาโอกาส กินยาที่ได้จากโรงพยาบาลด้วย
ไม่ว่าจะเอาเด็กออกหรือไม่อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ต้องดูแลให้