เมียน้อยหรอ? ฉันเมียหลวงต่างหาก

ตอนที่ 5อยู่ด้วยการเกาะแข้งขาผู้ชาย



ตอนที่ 5อยู่ด้วยการเกาะแข้งขาผู้ชาย

“อื้มใช่ฉันพึ่งผู้ชายแล้วยังไงล่ะ?”เกสรดอกยอมรับเรื่องนี้ต่อ หน้าผู้คนมากมายไม่แม้แต่ปิดบัง

พลอยไม่คิดว่าเธอจะยอมรับด้วยปากตนเองเลยหัวเราะเยาะ ออกมา เธอยังมีหน้ามาพูดอีกหรอ? เพราะในวงการบันเทิงมีคน แบบเธอถึงได้ยุ่งเหยิงแบบนี้

“ใช่หรอ?”เกสรตอบแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า “แต่ว่าทำไมฉันถึงรู้ว่าคุณพลอยเกาะผู้ชายล่ะเกาะจนได้ดีกว่า ฉันอีกยังมีหน้ามาว่าคนอื่นอีก

ใบหน้าของพลอยเผยแววกังวลและว่าเกสรด้วยความ โกรธเธอพูดบ้าอะไร”

เกสรยักไหล่พูดออกไปด้วยท่าทีใสซื่อ”ฉันไม่ได้พูดมั่วซั่วเฉัน ยังรู้จักผู้ชายคนนั้นด้วยเขาแก่กว่าฉันแค่ปีเดียวเองบ้านเขารวย มากแถมฉันยังสนิทกับเขาซะด้วยสิ

..”หลังที่โดนเปิดเผยพลอยไม่รู้จะตอบโต้ยังไงได้แต่ “150…..” มองเกสรด้วยสายตาโกรธแค้น

ผู้คนรอบๆมองพลอยด้วยสายตาสมเพศมากกว่าเดิม

“ฮ่าฮ่าฮ่าแค่ล้อเล่นเองคุณพลอยจะเป็นคนแบบนั้นได้ยังไง! เกสรยิ้มออกมาในสถานการณ์อันอึดอัดเอามือไปวางที่พลอย

เบาๆ “คุณพลอยอย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะคะ”
พูดเสร็จก็เดินหันหลังจากไปทิ้งไว้แต่พลอยที่โกรธเคือง

ไม่เป็นไรไม่ว่าเกสรจะล้อเล่นหรือไม่ทีมงานในกองก็คิดไป แล้วว่าเธอเกาะผู้ชายกินเธอต้องซ้อมเข้าฉากไปหลายรอบมาก ทั้งๆที่เป็นซีนเดินเท่านั้น

เกสรสนใจบทละครสมัยใหม่นี้ตั้งแต่แรกอีกทั้งไม่ต้องดูแล คุณเยอรมันใช้เวลาท่องบทให้คล่องได้เต็มที่ไม่นานก็สามารถตี บทตัวละครได้

ผิดกลับพลอยซึ่งอาจเป็นเพราะคำพูดพวกนั้นเข้าบทกับเกสร ไม่ได้สักทีต้องคัทตลอดผู้กำกับ โกรธจนถึงกับโยนหมวกทิ้งและ ค่าเธอ

พลอยขอโทษขอโพยแต่สายตาที่โกรธแค้นยังมองไปยังเกสร ไม่หยุดอยากจะฉีกเนื้อคนชั่วของเกสรให้เป็นชิ้นๆแต่เกสรกลับ คุยกับเธอด้วยความยิ้มแย้มเหมือนมองไม่เห็น

หลังจบฉากเกสรไปเข้าห้องน้ำในเวลาเบรค

หลังจากล้างมือและกำลังจะเป่ามือให้แห้งมือถือที่พักอยู่ก็ดัง

ขึ้น

พบว่าเป็นเบอร์ของโรงพยาบาลเกสรไม่ทันได้เป่ามือให้แห้ง รีบรับโทรศัพท์พูดจาตะกุกตะกัก “คุณคุณหมอน้องชายฉันอาการ ทรุด ใช่หรือป่าวใช่ไหม”

“ไม่ใช่คุณเกสรอย่าตะหนกไปน้องชายคุณโอเค”หมอปลอบ เกสรตอนบ่ายคุณมีเวลาไหม? น้องชายคุณฟื้นแล้วคุณมาหาเขาที่โรงพยาบาลสิ

ฟื้นแล้ว?

สองปีนี้ไม่รู้ว่าเกสรทรมาณแค่ไหนทั้งหวังทั้งขอพรแต่ก็ต้อง ผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่าคิดแต่จะส่งไปรักษาที่ต่างประเทศคิดไม่ ถึงว่าจะฟื้นขึ้นมาแบบนี้

ข่าวที่ได้รับมันน่าประหลาดใจมากจนเธอนิ่งไปสักพักถึงจะ

ตอบกลับไป

สุดท้ายก็เป็นคุณหมอที่เรียกสติเธอเกสรผู้ที่ถูกเรียกสติรีบวิ่ง ออกไปข้างนอกพร้อมกับพูดว่า “ตอนนี้แหละฉันว่างที่กำลังออก ไปโรงพยาบาล!ไปตอนนี้แหละ!

เกสรคิดแต่เรื่องน้องชายฟันไม่ได้สังเกตเห็นสายตาผู้คนที่ มองตามหลังเธอมาเธอรีบจนไม่ได้ระวังทำให้ท้องไปชนกับขอบ โต๊ะ

ทันใดนั้นเธอก็เจ็บปวดไปทั่วท้อง

เกสรมองกลับหลังไปก็ไม่เจอใครเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรวิ่งออก ไปข้างนอกพร้อมกับมือที่กุมท้องพอขึ้นรถตู้ไปก็รีบสั่งให้คนขับ รถขับไปที่โรงพยาบาล

ตอนที่ชนก็รู้สึกเจ็บเกสรขึ้นรถมาหายใจเต็มปอดรู้สึกว่าที่เก้า เปียกๆก้มลงดูถึงจะรู้ว่ากระโปรงสีม่วงมีจุดเข้มๆอยู่ไม่น้อย

คนขับรถได้กลิ่นคาวเลือดจนต้องถาม “คุณเกสรไม่ทราบว่า คุณเป็นวันนั้นของเดือน ใช่ไหมครับ?”
“ไม่มีอะไรคุณขับรถไปเถอะ เกสรก็คิดว่าประจำเดือนคงมา ก่อนกำหนดเลยเอาเสื้อกันหนาวที่เบาะหลังสวมทับแต่ว่าอาการ เจ็บทีท้องก็ทําให้เธอไม่สบายตัวมาก

พอรถตู้ถึงโรงพยาบาลเกสรก็รีบวิ่งเข้าไปทันที

หลังจากที่เธออยู่กับเยอรมันเธอมีเงินในมือไม่น้อยจัดการหา หมอรักษาที่ดีที่สุดให้แม้กระทั่งห้องพักฟื้นก็เป็นห้องพิเศษใน หนึ่งวันจะมีพยาบาลผลัดมาดูแลสามกะ

ครั้งนี้ในห้องผู้ป่วยพิเศษที่ดีเหมือนบ้านคนที่เคยนอนติดเตียง มาตลอดตอนนี้นั่งอยู่บนเตียง

ชายหนุ่มที่สวมชุดคนไข้ผมทรงครูว์ศัตรูปหน้าที่ดูแล้วอ่อนวัย เหมือนอายุสิบแปดสิบเก้าดวงตาที่ดูสับสนดูเหมือนจะคิดว่าตัว เองอยู่ที่ไหน

“ชะนา……เกสรเดินเข้าใกล้ห้องผู้ป่วยทีละก้าวเธอมองไป

ยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงย่อมจะมีความรู้สึกเหลือเชื่อเกิดขึ้น

กลัวกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่วินาทีต่อไปเขาก็จะหายไปแล้ว

“ใครเรียกผม?” ตอนที่ชนาคนที่ถูกเรียนหันหน้าไปเจอกับ เกสรแววตาเป็นประกายจากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมีความสุขพูด ออกไปอย่างดีใจ “พี่สาวพี่มาแล้วหรอ?”

เขาพยายามลงจากเตียงแต่เพราะเขานอนบนเตียงนาน แน่นอนขาของเขาต้องอ่อนแรงขยับไม่ได้


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ