บทที่7 ความปลอดภัยของเธอสำคัญกว่าทุกอย่าง
“ไอ่คนทรยศ! พรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานในบริษัทแล้ว! แกถูกไล่ออก!”
อธิชาถลึงตา ตะโกนเสียงดังใส่ธีรโรจน์ ทำให้คนรอบ ข้างหัวเราะสมเพช
“ผู้หญิงคนนี้ ทำไมไม่มีเหตุผลขนาดนี้”
“จากการพูดและการกระทำ ก็คงไม่ใช่คนดี”
คำพูดดของคนอื่น ทำให้อธิชาหน้าเสีย เธอเลยทำตัว อันธพาล “นี่เป็นเรื่องของตระกูลบวรพลของฉัน คงไม่ ถึงกับต้องให้คนนอกอย่างพวกแกมายุ่งด้วย?”
“แยกย้ายเถอะ แยกย้าย ไปทำงานของตัวเอง เถอะ!” คนที่อยู่ด้านนอกใส่เสื้อกาวน์สีขาวหัวหน้าแผนก ตะโกนบอกคนที่ล้อมรอบอยู่
ผู้คนที่แยกย้าย ก็แสดงอาการดูถูกกับอธิชาที่ไม่มี เหตุผล
“คุณผู้หญิง ผมทำงานให้กับบริษัทของท่านประธาน ไม่ใช่แค่จ้องเล่นงานแค่คุณคนเดียว” ธีรโรจน์พูดอย่าง
มีเหตุผล
“หึ! อธิบายก็ไม่มีประโยชน์ ฉันเคยบอกแล้ว นายถูก ไล่ออกแล้ว!”
พออธิชาพูดจบ ก็จ้องที่รินรดา และก็ไม่ได้ยืดเยื้อกัน ต่อ หันไปทางห้องพักผู้ป่วยvipแล้วเดินไป
เพราะเวลาที่เร่งรีบ เธอต้องทำให้ทยากรเปลี่ยนการ ตัดสินใจ ไม่อย่างนั้นความพยายามของเขาทั้งสองแม่ ลูกก็คงจะสูญเปล่า
“ธีรโรจน์ ขอโทษนะ เป็นเพราะฉันเอง คุณเลย ตกงาน”รินรดาพูดด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด
“คุณหนูใหญ่ ไม่เป็นไรเลย บริษัทไม่ใช่ของเธอ ตอน นี้ทั้งบริษัทต่างก็ไม่ชอบสองแม่ลูกนี้ บอกว่าพวกเธอ ไม่รู้เรื่องการจัดการบริษัท แต่ก็มายุ่งเรื่องในบริษัทมาก เกินไป”
พวกรินรดาเองก็เข้าใจ สองแม่ลูกก็คงเห็นว่าพ่อเหลือ เวลาไม่มากแล้ว อยากจะรีบเข้าไปจัดการบริษัท ทำให้ บริษัทอยู่ในการดูแลของตัวเอง
“มีดีคนก็ช่วย ไม่มีดีคนก็ไม่ช่วย ฉันว่าสองแม่ลูกนั้นก็ คงจะไม่ได้สักกี่วันหรอก!” รินรดาพูดอย่างโมโห
“คุณหนูใหญ่ พวกเราต่างก็หวังอยากจะให้คุณมารับ ช่วงดูแลเรื่องในบริษัทต่อ ผมรู้ว่าคุณมีเมตตาใจกว้าง กับผู้อื่น ขอแค่คุณยอมที่จะรับช่วงต่อ ลูกน้องอย่าง พวกผมก็จะรวมตัวกันอยู่รอบๆตัวคุณ ช่วยคุณ!”
ครั้งแรกเธอยังคงลังเลกับพินัยกรรมของพ่อ แต่ว่า พอได้ยินธีรโรจน์พูดอย่างนี้แล้ว ในใจของรินรดาก็ ผ่อนคลายขึ้น
ถึงจะพูดยังไง ก็คงจะไม่ปล่อยสองแม่ลูกนั้นไปง่ายๆ บริษัทเป็นเลือดเนื้อชีวิตของพ่อ ไม่ควรปล่อยให้พวก เธอทําอะไรเด็ดขาด
“อืม ความหมายของพ่อก่อนตายก็คือแบบนี้ รอฉันมี เวลาไปคุยกับทนายไวทิน!” รินรดาพูด
“คุณหนูใหญ่ คุณคิดแบบนี้ก็ถูกแล้ว อีกอย่าง ในช่วง เวลาที่ท่านประธานพักรักษาตัวในโรงพยาบาล พูดถึง บ่อยที่สุดก็คือพวกคุณสองแม่ลูก ท่านรู้สึกผิดต่อพวก คุณจากใจจริงๆ อยากจะ อยากจะทดแทนคุณ
“ฉันรู้” รินรดากดความรู้สึกเสียใจในใจไว้แล้วพูด
ก้าวต่อไปที่เธอกำลังคิดอยู่ก็คือ ต้องหย่ากับชฎายุ ก่อน แล้วก็เอาเวลาทั้งหมดมาจัดการเรื่องบริษัทของ พ่อ
ในเมื่อทุกคนต่างสนับสนุนเธอ เธอเองก็มีกำลังใจใน การรับช่วงต่อพ่อของเธอ ให้สองแม่ลูกนั้นเสียแผน
“ฉันมีเรื่องนิดหน่อย ไปจัดการก่อนนะ กลับมาแล้วจะ ไปหาทนายไวทิน” รินรดาพูด แล้วเดินไปทางลิฟต์
“คุณหนูใหญ่ นี่จะไปไหน? ผมขับรถไปส่งคุณ!”ในระหว่างที่ ธีรโรจน์พูดอยู่ด้านหลังของเธอ
ได้ฟังค่าของธีรโรจน์ รินรดาก็หยุดเดิน คิดสักพัก
“ขอบคุณนะ ฉันจะไปบริษัทของชฎายุ นายสะดวกที่ จะไปส่งไหม?”
“ไม่มีปัญหา เมื่อก่อนผมทำตามที่ท่านประธานสั่ง ต่อ ไปนี้คำสั่งของคุณก็คือคำสั่งของท่านประธาน”ธีรโรจน์ ใช้แววตาที่หนักแน่นมองเธอ แววตาที่เต็มไปด้วยความ ซื่อสัตย์
ในแววตาของรินรดาก็ฉายแววขอบคุณและชื่นชอบ ไม่น้อย ในสมัยนี้ทุกคนต่างก็ทำเพื่อกำไรผลประโยชน์ กัน คนที่ซื่อสัตย์นั้นมีไม่มากแล้ว
ธีรโรจน์ขับรถพารินรดาไปส่งที่บริษัทของชฎายุ ใน ใจก็รู้สึกไม่ไว้วางใจ ก็เลยรออยู่ข้างล่างบริษัท
ก่อนเข้าไป เขากำชับรินรดา “คุณหนูใหญ่ ถ้ามีเรื่อง อะไรต้องบอกผมทันที”
“ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้พวกเขาคงยังไม่กล้าทำอะไรฉัน”
“รินรดายิ้มออกมาอย่างสบายใจ หันหลังเดินไปทาง ห้องทำงานของชฎายุ
เห็นร่างของรินรดาหายเข้าไปในบริษัทสนิคม พอหายไป เขาก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทร
“คุณติณห์ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้คุณหนูรินรดา ปลอดภัยดี!”เสียงของเขาถ่อมตัวมาก
‘ อืม มีเรื่องอะไร ต้องบอกผมในเวลาแรกเลย! อย่าง อื่นผมยังไม่ยุ่ง ต้องแน่ใจว่าเธอปลอดภัย!
เสียงในสายก็ดูเย็นซา แต่สิ่งที่ได้ยินคือเขาอยากจะ ปกป้องคนที่อยู่ในใจของเขา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ