บทที่ 15 ฉันอยู่ที่ไหน
เมื่อตอนที่รินรดาลืมตาขึ้น เธอไม่คุ้นชินกับสิ่ง แวดล้อมที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอใช้เวลานานมากเพื่อที่จะ นึกได้ว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น
และไม่นาน เธอก็นึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะ สลบได้ พอนึกถึงตรงนี้ เธอก็รู้สึกปวดหัว จึงได้ใช้มือ จับไว้ตรงที่หน้าผาก รอถอนหายใจเบาๆ
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องอะไรกันแน่ เธอไม่คิดเลยว่าอธิชา กับสศีชาจะทำเรื่องสกปรกแบบนี้ได้ในงานศพของพ่อ
พอนึกถึงตรงนี้ เธอก็เกิดโกรธขึ้นมาจนกระทบกับ หัวใจ กลางอกเหมือนกับมีไฟกำลังเผา ไม่ว่าจะทำยัง ไงก็ไม่ดับ
ที่จริง กะว่าจะอดทนอีกนิด แต่ว่าดูจากสถานการณ์ ตอนนี้แล้ว เห็นได้ชัดเจนเลยว่าสองแม่ลูกนี้ กำลังจะฆ่า เธอ ถ้าหากเป็นแบบนี้แล้วก็ เธอก็จะไม่ไว้หน้าอีกต่อไป
แต่ว่า แต่ว่าแค่กำลังลำพังตัวเองคนเดียว จะสามารถ ทำอะไรสองคนนั้นได้ ยิ่งแล้วตอนนี้สศีชามีชฎายุคุ้มหัว ตัวเองคงจะต้องขอกำลังช่วยจากผู้ชายลึกลับคนนั้น แล้วล่ะ…….
หลังจากที่คิดทบทวนอย่างดีแล้ว เธอเลือกที่จะลืม ผู้ชายคนนั้นที่จะให้เธอมีลูกให้เขา รับพร้อมกับมองไป ตรงหน้าห้องที่ ไม่คุ้นชิน เธอจึงได้ลุกออกจากที่นอนอยากจะเดินเล่นๆรอบบ้าน
เธออยู่คนเดียวในห้องนี้รู้สึกเหงามาก แต่พอเธอดัน ประตูออกเธอถึงรู้ว่าในห้องนี้ไม่เพียงมีแต่เธอคนเดียว
ในขณะที่เธอกำลังจะเปิดประตูออก ก็ได้มีคนกำลังที่ จะเปิดประตูเข้ามาเหมือนกัน
รินรดามองแล้วมองอีกอย่างตั้งใจ เพื่อแน่ใจว่าตัวเอง ไม่รู้จักเธอ
” สวัสดีค่ะ หนูมาอยู่ที่นี่ได้ไงหรอคะ?”
รินรดาเริ่มที่จะพูดก่อน ผู้หญิงตรงหน้านี้ดูแล้วอายุ ไม่ต่ำกว่าสี่สิบห้าสิบปี รินรดาอยากรู้เต็มทนแล้วว่า ตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนกันแน่
คุณหนูฟื้นแล้วหรอคะ” แต่ป้าคนนั้นดันไม่ตกใจ เวลาเห็นเธอ พร้อมทักทายกันอย่างคุ้นชินกัน หลังจาก นั้นก็ได้เอาอาหารเช้าวางลงบนโต๊ะข้างหัวเตียง
” คุณรู้ไหมว่าหนูคือใคร?”
รินรดาเกิดมีความอึ้ง เธอเป็นใครกันแน่ ทำไมช่วงนี้ คนรอบข้างเธอแล้วเหมือนผิดปกติ
คนลึกลับนั่น แล้วตัวเองก็มาโพสต์ในนี้ หรือว่าคน ตรงหน้านี้
“ฮาๆ คุณหนูก็ว่าไป ป้าจะไม่รู้จักคุณหนูได้ยังไง” ป้า นั้นได้มองเธอ ในตาไม่ได้มีสีอะไรปะปนอยู่ นี่ทำให้ริ นรดา ที่ช่วงนี้ถูกผู้คนจ้องมองกัน โล่งอกไปที
ป้าชื่ออะไรคะ?”
” ป้ายชื่ออ้อย ต่อไปคุณหนูเรียกป้าว่าแม่อ้อยก็ได้จ้า”
รินรดาได้ยินแล้วก็ใส่หัว “แม่อ้อย แม่อ้อยรู้ไหมว่าที่ นี่คือที่ไหน?”
“นี่เป็นวิลล่าของคุณติณห์ค่ะคุณหนู คุณติณห์รับสั่ง ให้ป้าดูแลชีวิตประจำวันของคุณหนู จนกว่าคุณติณห์ จะกลับมา”
พอรินรดาได้ยินชื่อคุณติณห์จากปากแม่อ้อย จึงคิด ได้ แล้วถาม “แม่อ้อยค่ะ หนูขอถามหน่อยได้ไหมคะ ว่า คุณติณห์เป็นใครกัน?”
แม่อ้อยตกใจกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ ที่คุณศิงขร เพื่อนรักของคุณติณห์พากลับมาแต่ไม่รู้ว่าคุณติณห์ เป็นใคน เลยอึ้ง
” คุณหนูไม่รู้จักคุณติณห์จริงหรือคะ?”
จะเดาได้ว่าคุณ รินรดาได้ยินแล้วก็พยักหน้า เธอพอจะเด ติณห์ที่กำลังพูดอยู่ ก็คือผู้ชายลึกลับที่บอกจะช่วยเธอ แต่ว่าเขาจะรู้ ทุกร่องรอยของเธอได้ยังไงกัน…….
พอรินรดาคิดถึงตรงนี้ ก็มองรอบๆห้องนอน และไม่ ข้าเธอก็ได้เห็นกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่ตรงบันได
รินรดารู้สึกได้เลยทันทีว่าตัวเองถูกจับจ้อง เหมือน กับรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังจับจ้องตัวเองผ่านกล้อง วงจรปิดนี้ทุกอย่าง ความรู้สึกแบบนี้มันไม่ค่อยดี
และแล้วในวินาทีต่อมา รินรดาก็ได้ลุกขึ้นปิดประตู
ปิดเพื่อกลั้นไว้ให้กล้องวงจรอยู่ข้างนอก ไม่รู้ว่า เป็นเพราะความรู้ใจหรืออะไร แต่มันทำให้รินรดารู้สึก สบายขึ้นมาหน่อยนึง
และหลังจากนั้นเธอก็ได้สำรวจรอบห้องเธอต่อ ถึง แม้ว่าจะเป็นเตียงเดี่ยว แต่ว่ามันใหญ่มาก จะออกจาก ประตูบานนี้ก็ยังมีห้องนั่งเล่นเล็กๆ
ในขนาดที่รินรดากำลังสำรวจห้องอยู่นั้น แม่อ้อย
ก็ได้บอกสำรวจคุณหนูตรงหน้านี้เหมือนกัน
จากตอนแรกที่ดูแล้วก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอยิ่งดู แม่ อ้อยก็รู้สึกว่าคุณรินรดานี้เหมือนคนเคยรู้จักคนหนึ่ง
พอเธอนึกถึงตอนนี้ ในใจเธอก็ได้วิ่งไปสักพัก หลัง จากนั้นก็รีบบอกตัวเองว่ามันเป็นไปไม่ได้
แต่ว่าสายตาที่พึ่งนั้น กำลังล่องลอยอยู่บนตัวรินรดาไม่หยุด
รินรดารู้สึกได้ว่าแม่อ้อยที่ยืนอยู่ข้างๆกำลังสำรวจตัว เองอยู่ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะหันหันไป ทำได้เพียงแกล้ง ทำเหมือนสำรวจ พื้นที่นี้อยู่
และไม่นาน โทรศัพท์รินรดาก็ได้ดังขึ้น เธอได้มองไป ที่เบอร์โทรศัพท์ ผู้ชายลึกลับนั้นเป็นคนโทรมา
เธอก็ได้หยิบขึ้นมาแล้วรีบรับสาย เธอมีเรื่องมากมาย ที่อยากจะถามเขา
‘คุณใช่คุณติณห์หรือเปล่า?” รินรดาได้รับรับสาย 11 แล้วก็ถาม อีกฝ่ายไม่คิดเลยว่าตัวเองจะถูกเปิดเผยเร็ว ขนาดนี้ ตกใจสักแป๊บแล้วก็ตอบว่า
“ครับ”
” คุณให้คนพาฉันมาที่วิลล่าคุณทำไมค่ะ?”
พอได้ยินคำถามนี้ ติณห์ที่อยู่อีกฝั่งทางโทรศัพท์ก็ได้ ขมวดคิ้ว เขาก็เพิ่งเคยเจอผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องอะไรต่อ หน้าเขาครั้งแรก
” แน่นอนก็ต้องมีธุระถึงจะไปรับเธอมา หรือว่าเธอ อยากจะถูกแม่เลี้ยงเธอเรียกคนมา…….
อีกฝ่ายยังไม่ทันได้พูดจบ รินรดาก็ได้เข้าใจความ หมายของเขาแล้ว
คนๆนี้ จับตาจ้องเธอทุกที่จริงๆ
“หยุดพูดได้แล้ว” พอรินรดานึกถึงเรื่องนั้นก็รู้สึก อารมณ์เสีย จะทนไม่ไหวจึงได้ ตะโกนออกไปกับอีก ฝ่าย
ในเวลาที่เธอพูดคำนี้ก็ทำเอาแม่อ้อยตะลึงไปเลย ตัว เขาเองอยู่ที่วิลล่านี้มาตั้งนาน ไม่เคยเห็นมีผู้หญิงคน ไหนใจกล้าที่จะ ตะคอกใส่คุณติณห์แบบนี้ตรงๆ
และในเวลานั้นป้าก็ได้มีความรีบร้อน เพราะว่านิสัย ของคุณติณห์ ชอบแปรปรวน ฉะนั้นเธอจึงรีบสะบัดมือ ให้กับรินรดา เพื่อส่งสัญญาณให้เธอว่าหยุดพูด
หลังจากที่รินรดาตะคอกเสร็จเธอถึงพึ่งนึกได้ว่า คน อีกฝ่ายนั้นเป็นคนที่เธอ ไม่กล้าที่จะมีเรื่องด้วย เธอที่ อ่อนแอกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไง เพื่อที่จะชดเชยกับคำ พูดเมื่อกี้ที่เธอพูดออกไป
แต่ไม่คิดเลยว่าคุณติณห์ตอนนี้จะอารมณ์ดีขนาดนั้น ถูกตะคอกใส่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย เพียงแค่พูดด้วยเสียง เบาว่า ” เอาโทรศัพท์ให้แม่อ้อย”
หลังจากที่รินรดาได้ยิน โทรศัพท์ในมือก็เหมือนกับ มันร้อน รีบเอามือถือให้กับแม่อ้อย
แม่อ้อย…….
‘คุณติณห์ มีอะไรจะสั่งคะ” ต่อหน้าติณห์แม่อ้อย กลับยิ่งเคารพ แถมยังมีความรู้สึกระมัดระวัง
รินรดากลิ้งลงบนเตียง มองดูสีหน้าแม่อ้อยที่เริ่ม ค่อยๆเข้มงวดขึ้น จึงได้เกิดความอยากรู้ว่าเขาคุยอะไร กัน
ไม่นาน แม่อ้อยก็ได้วางสาย และได้นำโทรศัพท์คืนริ นรดา
” แม่อ้อยคุณ……..คุณติณห์ บอกอะไรกับแม่อ้อย หรอ?” สุดท้ายรินรดาก็กลั้นความอยากรู้ไม่ได้ จึงถาม
ออกไป?”
คุณหนู คุณติณห์บอกว่าอีกไม่นานเขาก็กลับมาแล้ว ค่ะ เขาสั่งฉันไว้ว่าให้ฉันดูแลคุณให้ดีจนกว่าเขาจะกลับ มาค่ะ”
พอรินรดาได้ยินความหมายนี้แล้ว จึงรู้สึกว่าตัวเองถูก ขังไว้
” หนูออกไปได้ไหมคะ? พ่อของหนูยังไม่ได้ฝัง บริษัท ของเขาถูกสองคนที่ร้ายกาจนั้นจับชิงไว้
รินรดาพูดมีความไม่ต่อเนื่องกัน แต่ว่าแม่อ้อยเข้าใจ ความรู้สึกของเขาดี
คุณหนู ป้ารู้ว่าตอนนี้คุณรีบร้อนมาก แต่ป้าเป็นแค่ ลูกจ้าง ไม่สามารถที่จะ ผิดคำพูดนายจ้างได้”
พอรินรดาได้ยินแบบนั้นแล้วก็ยิ่งรีบร้อนเข้าไปใหญ่ จับเสื้อของแม่อ้อยไว้” ขอละนะแม่อ้อย หนู……. ถ้ามัน ไม่ได้จริงๆหนูหนีออกไปก็ได้ แต่ขอแค่ป้าอยากบอก คุณติณห์ก็พอ”
สีหน้าแม่อ้อยเหมือนเจอกับปัญหาใหญ่ ” คุณหนู คุณ หนูอย่าทำให้คนรับใช้อย่างป้าต้องหนักใจเลย ไม่มีใคร ที่จะสามารถขัดคำของคุณติณห์ได้
รินรดาเห็นว่าแม่อ้อยพูดถึงขนาดนี้แล้ว จึงรู้ว่าคำร้อง ขอตัวเองคงจะไม่สามารถเป็นไปได้ เธอปล่อยมือลง อย่างโศกเศร้า
แม่อ้อยเห็นรินรดาเป็นแบบนี้ อยากจะพูดอะไรมา ปลอบใจเธอสักหน่อย” คุณหนู คุณต้องเชื่อมั่นคุณติณ ห์ เรื่องที่เขาตกลงกับคุณเขาทำได้แน่นอน…..”
รินรดาไม่ได้พูดอะไร แค่เพียงใส่หัว หลังจากนั้นก็ไม่
ได้พูดอะไรอีกเลย
แม่อ้อยเห็นว่าเธอ โศกเศร้าไม่มีความสุขเลย จึงไม่ได้ พูดอะไรต่อ ปิดประตูแล้วเดินออกไป
รินรดาเห็นว่าแม่อ้อยออกไปแล้ว ถึงเพิ่งจะ กระดุกกระดิกไปมา เคยเห็นอาหารที่วางไว้บนโต๊ะ อยากออกไป ก็ต้องมีแรงที่เพียบพร้อม
ดังนั้นเธอจึง ยกกับข้าวที่วางไว้บนโต๊ะ ขึ้นมากิน โดย ไม่สนใจอะไร หลังจากกินเสร็จ เธอก็พิจารณาว่าจะ หนีออกจากทางไหน
เธอยืนไว้ตรงหน้าต่างแล้วมองลงไป เห็นว่าที่ตัวเอง อยู่นั้นคือชั้นสอง ข้างล่างเป็นพวกหญ้า ไม้
เธอลองนึกภาพตอนที่ตัวเองกระโดดลงไป เธอก็ได้ กระโดดลงไป ในใจเธอมีความหวาดกลัว แต่พอนึกถึง ว่าพ่อตอนนี้อาจจะถูกสองแม่ลูกนั้น……..
ดังนั้นเธอจึงไม่มีความกลัวอีกเลย เธอได้นำผ้าปูเตียง มามัดไว้ตรงหน้าต่าง หลังจากนั้นม้วนเป็นก้อน กำลัง เตรียมตัวจะไหลตามลงไป
และเมื่อเธอกำลังนำขาดอีกข้าง ออกไปที่หน้าต่าง แม่ อ้อยก็ได้รับสายอย่างกะทันหัน ในโทรศัพท์คือเสียงพูด ของติณห์ที่ไม่ค่อยพอใจ
” ป๋องให้ป้าดูคนไว้แค่คนเดียว ตอนนี้คนกำลังจะหนี
แล้ว”
พอหลังจากที่แม่อ้อยได้ยินเสียงคำพูดของเขาแล้ว ในใจเกิดกลัวขึ้นมา ” คุณผู้ชาย คุณผู้ชาย ป้าไม่ดีเอง ป้าจะรีบไปดูคุณหนูตอนนี้ ค่ะ
พอแม่อ้อยพูดเสร็จก็รีบวิ่งขึ้นไปบนชั้นสอง เปิด ประตูเข้ามา ก็กำลังเห็นรินรดา เอาขาออกไป เธอจึงได้ รีบวิ่งขึ้นไปห้ามเธอ
คุณรินรดา คุณรีบกลับมาเถอะ อย่าบังคับป้าเลยจริงๆ ถ้าถึงเวลานั้นคุณติณห์โกรธป้าขึ้นมา…….
รินรดาเป็นคนใจบุญ เธอก็รู้ว่าทำไมแม่อ้อยถึงกลัว ผู้ชายลึกลับคนนั้น
ดังนั้นเธอจึงเอาขากลับมา แล้วก็ทำเหมือนไม่มีเรื่อง อะไรเกิดขึ้น
“แม่อ้อย แม่อ้อยอยากบอกคุณติณห์นะ แล้วจะอยู่ ยังเชื่อฟัง” รินรดาบอกแม่อ้อยให้ แต่ในอีกด้านเธอ กำลังหาเวลาที่จะหนีออกไปอยู่
แม่อ้อยเห็นเธอแบบนี้แล้ว ไม่กล้าที่จะบอกเธอว่าคุณ ติณห์รู้หมดแล้ว เพียงแค่ตอบตกลงไป”เห่อ”
เห็นว่าอีกฝ่ายตอบตกลงแล้ว รินรดาก็ไปแกะผ้าปูที่ มัดไว้บนหน้าต่าง หลังจากนั้นก็นั่งลงบนเตียงพร้อมกับ เล่นมือถือ ยังเชื่อฟัง
ไม่อ้อยไม่ได้เห็นว่าเธอมีอะไรที่แปลกไป จึงได้ลง จากชั้นสองอีกรอบ
และรินรดาที่กำลังแกล้งทำนิ่งๆเหมือนเชื่อฟัง แต่ที่ จริงในใจรีบร้อนมาก
ทันใดนั้นเธอได้ นึกเบอร์โทรศัพท์ของใครบางคนขึ้นมา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ