บทที่ 13 เรื่องอันตรายในศพ

งานศพของคุณพ่อทยากร

อยากได้วางภาพถ่ายไว้ที่ห้องโถง ผ้าพันคอสีดำเรียง รายไปด้วยดอกไม้สีขาว แล้วดูเหมือนเคร่งขรึม รินรดาคุกเข่าไว้ทางด้านขวาของรูปถ่าย แล้วส่วน

สศิชาแม่เลี้ยงอธิชาอยู่ข้างซ้าย ระหว่างทั้งสองฝ่ายดู

เหมือนมีความตึงเครียด

ส่วนรินรดาในตอนนี้พยายามห้ามอารมณ์ของตัวเอง ไว้ เพื่อไม่ให้ในเวลาแบบนี้จะขัดแย้งกับสองแม่ลูกนั้น แล้วทำลายบรรยากาศเคร่งขรึมของงานศพพ่อพัง

ความแค้นฝังไว้ในใจ ต้องรองานศพของพ่อจบลง ถึง จะเริ่มแผนการแก้แค้นของตัวเองเป็นขั้นเป็นตอน

มีญาติและเพื่อนหุ้นส่วนทางธุรกิจของพ่อมาแสดง ความเสียใจ ทยากรถือว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียง

อธิชาสองแม่ลูกนั้นแสดงเหมือนปกติ แล้วเมื่อมี ญาติๆเพื่อนๆมาก็ทำเหมือนร้องห่มร้องไห้ แล้วเช็ด น้ำตาอย่างจงใจ เหมือนแค่แสดงแหละ

ญาติและเพื่อนเมื่อไหว้รูปถ่ายของทยากรเสร็จ จาก นั้นก็หันไปที่แม่เลี้ยงอธิชาสองแม่ลูกนั้น ในใบหน้านั้น แสดงออกเหมือนความโศกเศร้า แล้วพูดคำปลอบใจ หลายคำ
แล้วฝ่ายรินรดาเหมือนจะเงียบมาก ไม่มีใครมาปลอบ ใจเธอเลย บางครั้งสายตาของตัวเองก็ดูเหมือนถูก เหยียดหยาม

สําหรับในใจของรินรดาเตรียมพร้อมไว้นานแล้ว ข้อ เท็จจริงได้ถูกบิดเบือนโดยเจตนามานานโดยสองแม่ ลูกนั้น แล้วไม่รู้ว่าญาติแล้วเพื่อนจะได้ยินบทแบบไหน กัน

งานศพของพ่อดำเนินไปทั้งเช้าแล้ว ต่อไปก็ค่อยๆ สงบลงแล้ว ในเวลานี้ในห้องโถงทั้งหมด เหลือแค่อธิชา สองแม่ลูก รินรดาและธีรโรจน์อีกสี่คน

ในเวลาแบบนี้มีคนเดินเข้ามา พูดกับธีรโรจน์: “คุณธีร โรจน์ คุณออกมาสักครู่ คนข้างนอกมีคนมาหาคุณ

ธีรโรจน์มีความสงสัย ในเวลาแบบนี้จะมีใครมาหาตัว

เองกัน? มีเรื่องอะไร?

เขาหันไปมองรินรดาแล้วพูด: “คุณหนูครับ ผมออก ไปสักครู่ แล้วจะรีบกลับมาทันที!”

“อืม” รินรดาพยักหน้า

ธีรโรจน์เพิ่งเดินไป สีหน้าของอธิชาและสศิชาก็ เปลี่ยนไปทันที แล้วจากนั้นในห้องโถงก็มีชายสองคน โผล่เข้ามาทางประตู

อธิชาส่งสายตาให้ชายสองคนนั้น แล้วชายสองคนนั้นก็ดินทิศทางที่รินรดาที่กำลังคุกเข่าในบนพื้น ดวงตาที่ เปล่งประกายด้วยความต้องการทางเพศ

รินรดารู้สึกไม่ดี อยากลุกขึ้นมาแต่ก็สายไปแล้ว เธอ ไม่อยากนึกภาพว่าสองแม่ลูกโหดร้ายนั้นจะทนไม่ไหว จนต้องลงมือทำร้ายเธอในห้องโถงของพ่อ

“เธอ พวกเธอจะทำอะไรกันแน่?” รินรดาลุกขึ้นมา แล้วถอยหลังไป

แล้วอาจเป็นเพราะว่าคุกเข่าเป็นเวลานานเกิน แล้วลุก ขึ้นทันที บวกอีกความรู้สึกที่ตึกเครียด และยังเธอรู้สึก เวียนหัว

“คุณรินรดา อย่าโทษเราผมสองคน พวกผมก็เอาเงิน ของเขา แล้วทำงานให้เขา!” แล้วชายคนหนึ่งที่มีรอย แผลเป็นบนใบหน้าแล้วยิ้มให้กับรินรดาโดยต้องความ ต้องการทางเพศ

รินรดารู้อยู่ว่าในที่เขาพูดนั้นเป็นใคร แล้วมันก็คือคน ข้างหน้าอธิชาและสศิชา แล้วทั้งโกรธและเกลียดมอง ไปที่สองแม่ลูกนั้น

ในบนใบหน้าของอธิชาและสศิชายังยิ้มแย้มอยู่ ตราบใดที่มีการล้างสิ่งกีดขวางสุดท้ายของรินรดา จาก นั้นสองแม่ลูกนั้นก็สามารถอยู่ที่สูงแล้วไม่มีใครมารบก วนได้แล้ว

“อีกระหรี่ เธอกล้าแน่มากไม่ใช่เหรอ?
“พวกเธอ พวกเธอ ถึงฉันจะเป็นผีฉันก็ไม่ให้อภัยพวก เธอหรอก!”

รินรดารู้สึกว่าตัวเองหนีไม่รอดแน่นอน จึงพุ่งเข้าไป ชนผนังที่อยู่ข้างๆ แม้ว่าตัวเองจะต้องตาย ก็จะไม่ให้ สองคนนั้นเหยียดหยามร่างกายเธอ

“อยากตายเหรอ? มันไม่ง่ายหรอก! ยังไม่ได้ให้พวก เราเล่นสนุกเมามันเลย!”

ที่เป็นรอยแผลเป็นบนหน้านั้นก็มือไวมาก เพื่อกัน เวลานี้รินรดาฆ่าตัวตาย ก็ได้รีบวิ่งขึ้นไปเอาคีมงัดแขน เธอไว้

“ไอ้บ้า! ไอ้คนจังไร! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วย”

แรงที่มีของรินรดาไม่เพียงพอที่จะต่อต้าน เพื่อ หลุดพ้นจากคีมของใบหน้าที่เป็นแผล แต่เธอก็ยังคง พยายามต่อต้าน และได้ร้องขอความช่วยเหลือ

ผู้ชายแข็งแกร่งอีกคนได้ยินเสียงร้องขอของเธอ จึงได้รีบวิ่งขึ้นมาเอามือปิดปากเธอ ทั้งสองคนร่วมมือ กันอยากจะนำเธอเข้ามาในห้องโถง

จะทำอะไร ก็รีบลงมือทำ! ทำให้มันเนียนๆสะอาดๆ หน่อย หลังจากเรื่องทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันจะ ให้เงินพวกแกห้าล้านบาท!” อธิชาพูดด้วยเสียงเบา

สศิชาพูดด้วยเสียงเบา:” นายสองพี่น้องเนี่ยยังได้เล่นผู้หญิงระดับนี้ แถมเสร็จแล้วยังจะได้เงินตั้งห้าล้าน เรื่องดีๆแบบนี้จะไปหาได้ที่ไหนกันอีก?”

พวกผมรับรองว่าจะทำให้มันดี! วางใจเถอะ!”

คนที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าได้ยินว่าห้าล้าน แล้วยัง สามารถเล่นฉากแบบนี้ได้ ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็ดู ตื่นเต้นขึ้นมา

“อ้าพวกคุณจะต้องไม่ตายดีแน่!”

รินรดายังคงดิ้นรนอยู่เหมือนเดิม ใช้แรงทั้งหมดที่ มี ตอนนั้นทั้งรีบทั้งโกรธ อารมณ์มันโผล่ขึ้นมาบนหัวที เดียว ทันใดนั้นก็ได้สลบไป

ฟามๆ——

ในขนาดนั้นนอกประตูได้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น จากเดิมอธิชากับสศีชาที่หวาดกลัวอยู่นั้น เพราะหลัง จากได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นแล้ว ใบหน้าถึงกับอึ้ง ไปหมดเลย