บทที่ 3 วายุ
3
วาย
เพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับทั้งคืน เช้าแรกของการมา ทํางานก็เลยต้องแต่งหน้าเข้มกว่าปกติเพื่อกลบริ้วรอยรอบ ดวงตาที่เป็นหมีแพนด้า ต้องโทษพี่เสือที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอ ถึงขั้นนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายปวดเมื่อยไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว ไม่น่าเชื่อ แค่คุยกันผ่านตัวหนังสือก็ยังทำให้เธอรุ่มร้อนถึงแก่น กาย และเสียวสุดๆ จนถึงสวรรค์
พรรณชมพูหน้าแดงยามที่คิดถึงริมฝีปากของเขา เธอเห็น แค่ริมฝีปากยามที่มันแยกอ้าแล้วแลบลิ้นออกมา กับแววตาเข้ม จัดและคุโชน ในบางครั้ง เธออยากเห็นเขาทั้งตัว อยากรู้ว่าหน้า ตาจริงๆ ของเขาเป็นอย่างไร
ถ้าไม่ไว้ใจผม เราทุกคนจะใส่หน้ากากตามที่คุณต้องการ ผมไม่ซีเรียส ใส่หน้ากากตอนมีเซ็กส์ก็น่าตื่นเต้นดีนะครับ
พี่เสือเคยบอกแบบนั้น เธอเองก็สบายใจที่ไม่มีใครเห็นหน้า ตาจริงๆ เป็นอย่างไร การหลุดเข้าไปในวงจรมืดมัวที่อบอวลไปด้วยไฟราคะ ไม่ใช่เรื่องดีแน่หากพรรณ ชมพูจะเปิดเผยตัวเองมากไป คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ นี่ไม่เห็นหน้า ไม่รู้ใจ รู้จักกันผ่านตัวหนังสือตลอด แล้วจะให้ไว้ใจได้อย่างไร
แต่พรรณชมพูก็ไว้ใจพี่เสือขนาดยอมไปพบเขาตัวต่อตัวเย็น
“เฮ้ออออ” เธอคงถอนหายใจดังไปหน่อย จึงไปสะดุดหูเจ้า
นี้
นายรูปหล่อเข้าจนเขาต้องเอ่ยปาก
งานยากหรือครับ”
“เปล่าค่ะ คือดิฉันแค่”
“ไม่แทนตัวเองว่าดิฉันได้ไหมครับ ผมว่าฟังดูแก่จัง ทั้งๆ ที่ ตัวจริงคุณยังเด็กมาก”
“ดิฉัน เอ๊ย ชมพูไม่เด็กแล้วนะคะ อายุ 23 แล้วค่ะ
“ถ้างั้นก็กลายเป็นผมสินะที่แก่ เพราะผม 35 แล้ว”
“โอ๊ะ ไม่นะคะ คุณวายุไม่แก่เลยสักนิด ออกจะหนุ่มฟ้อหล่อ เฟี้ยวสะดุดตาสาวๆ ขนาดนี้” พรรณชมพูพูดตามใจคิด แล้วถูก ตอกกลับด้วยน้ำเสียวหุ้มหวานชวนฝัน
“แล้วสะดุดตาคุณบ้างไหมครับ
“คุณวายุ พะ พูดเล่นแบบนี้ไม่ดีนะคะ”
“ไม่ได้เหรอครับ ผมไม่ยักรู้นะเนี่ยว่าพูดไม่ได้” วายุยิ้ม กรุ้มกริ่ม นัยน์ตาคมเข้ม ใต้แว่นสายตาวาววาม ลุคส์ของเขาดู เจ้าชู้เหมือนกันนะ
“ถ้าไปพูดกับสาวๆ คงจะได้ติดไม้ติดมือกลับบ้านไปหลาย คนล่ะค่ะ”
“แล้วผมพูดกับคุณ คุณจะไปบ้านผมมั้ย
พรรณชมพูเม้มปากสบนัยน์ตาคมจัดที่เห็นไม่ชัด เพราะแสง สะท้อนจากแว่นตาของเขา ผู้ชายรูปหล่อดูอบอุ่นปนเจ้าชู้นิดๆ ใครเล่าจะไม่ชอบ ถ้าเธอไม่ติดว่ามีพี่เสืออยู่ในใจแล้วล่ะก็ เธอจะ เล่นลิ้นกับเขาเสียหน่อย เอาสนุกนะ ไม่ใช่จะเอาจริง เพราะคน อย่างคุณวายุคงไม่คิดจริงจังกับเธอหรอก
“ดูจ้องเข้า ผมทำให้คุณอึดอัดหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ แต่ชมพูว่าปากคุณวายุคล้ายใครบางคน
วายุยกมือแตะปากหมู่บ
“คนๆ นั้นต้องอยู่ในใจคุณ ไม่งั้นคุณคงจำปากเขาไม่ได้
“ใช่ค่ะ ชมพูไม่เคยลืมเขาได้เลย” พรรณชมพูหลุดปากพูดลอยๆ ออกไป
“คุณมีคนรักแล้วเหรอหมูชมพู”
“อ๊ะ ไม่ใช่ค่ะ เขาไม่ใช่คนรักของชมพูหรอกค่ะ”
วายุหรี่ตาลงพลางเม้มปากนิดๆ เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไร บางอย่าง พรรณชมพูมองไม่เห็นเพราะแสงแดดที่ส่องเข้ามา มุม ที่เธอนั่งอยู่เวลาหันไปมองคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะตัวใหญ่จะไม่ชัด และพอเขาลุกขึ้นเดินเข้ามาหา เงาของเขาก็ดูใหญ่โตคล้ายจะ คุกคามเธออยู่ในที
“ทำไมต้องรีบปฏิเสธ ถ้าพนักงานจะมีแฟนก็ไม่เป็นการผิด กฎของบริษัทหรอกนะ”
“เขาไม่คิดอะไรกับชมพูหรอกค่ะ ชมพูก็แค่เด็กกะโปโล เท่านั้น”
“ถ้างั้น ผมมีงานให้เด็กกะโปโลอย่างคุณทำ ตามผมมา
พรรณชมพูรีบลุกพรวดแล้วสาวเท้าก้าวตามเจ้านายหนุ่มรูป งามไปติดๆ วายุพาเธอเข้าไปในห้องๆ หนึ่ง ที่นี่มีแต่ชุดชั้นใน แขวนเรียงราย พรรณชมพูคิดว่าห้องนี้น่าจะเป็นห้องเก็บตัวอย่าง
“ชุดชั้นในที่อยู่ในนี้เป็นชุดตัวอย่าง หลังจากผลิตเสร็จ ทุก ชุดที่คุณเห็นเราได้นางแบบญี่ปุ่นมาลองแล้วทั้งนั้น แต่ยังมีอีก แบบที่เพิ่งตัดเสร็จ เราได้นางแบบไทยมาลองใส่ ซึ่งผมเห็นว่าผิวของนางแบบที่ได้มาออกไปทางน้ำผึ้งหรือไม่ก็ขาวเหลือง ผมอยากได้นางแบบผิวสีขาวอมชมพู ร่างอวบๆ สักคนมาลอง ใส่”
“เอ๊ะ อย่าบอกนะคะว่าจะให้ชมพูเป็นนางแบบ
กรี๊ดดดด พรรณชมพูอายรูปร่างตัวเองมากแค่ไหน คุณวายุ ไม่รู้หรอก แม้แต่จะว่ายน้ำเธอยังใส่ชุดวันพีชสีดำปกปิดรูปร่าง เหมือนหมูสมชื่อเลย แล้วจะให้ใส่ชุดชั้นในให้เขาดูเนี่ยนะ
“คุณเหมาะที่สุดแล้ว ไม่ต้องกลัว ใส่ให้ผมดูคนเดียวก็พอ
“ตะ แต่ว่า ชมพูหุ่นไม่สวยนี่คะ ใส่ยังไงก็ไม่สวยหรอกค่ะ” ปฏิเสธระรัว
“ก็หุ่นแบบนี้นี่แหละที่ผมอยากได้
“สัดส่วน 36 27 38 นี่เหรอคะ โอววว คุณวายกินยาเขย่า ขวดก่อนหรือเปล่าคะ”
“ผมไม่ได้ป่วย แต่ถ้าคุณไม่ทำก็ไม่เป็นไร ผมคงต้องหาเลขา คนใหม่สินะ” วายุทำหน้าขึงขังเสียงก็เข้มขึ้น พรรณชมพูหน้า เงื่อนจอย ไม่เข้าใจว่างานเลขากับงานนางแบบสัมพันธ์กันได้ อย่างไร หรือเขาเลือกรับเธอเข้าทำงานเพราะการนี้
“คุณวาย”
“ปฏิเสธ?” วายุเลิกคิ้วขึ้นท้าทาย พรรณชมพูถอนใจเฮือก เธอไม่มีทางเลือก ถึงเธอจะรวยแต่เธอก็เสียดายเงินเดือนแพงๆ นี่นา กลับไปแบมือขอเงินคุณพ่อต่อน่ะเหรอ ฝันไปเถอะ เธอก็ อยากยืนด้วยขาของตัวเองเหมือนกันนะ
“เพราะผิวของชมพูสินะคะ คุณวายุถึงรับชมพูเข้าทำงาน แล้วโยกมาเป็นเลขา งานเลขาของคุณวายุไม่มีแค่งานเอกสาร หรือประสานงานกับฝ่ายต่างๆ ใช่ไหมคะ”
“ถูก”
“ชมพูต้องแก้ผ้าให้คุณดูจริงๆ น่ะเหรอ” หน้าเลื่อนอย เหมือนเด็กหลงทางหาแม่ไม่เจอ ก็ทำให้วายแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่ เหมือนกัน
“งั้นก็ได้”
“ฮะ เจ้านายล่ะก็ไหลตามน้ำเลยนะคะ” พรรณชมพูเผลอ ตวัดค้อนให้วายุวงใหญ่ ชายหนุ่มนัยน์ตาพราวมองกิริยาน่ารัก นั้นอย่างเผลอไผล
“ไหนล่ะคะ ชุดที่ว่า”
ร่างสูงเดินนำเข้าไปด้านใน พอหันหลังให้พรรณชมพูได้เขา ก็ยิ้มกริ่ม สาวน้อยแสนซื่อแต่อยากรู้อยากเห็นอย่างเธอทำให้ เขาติดใจตั้งแต่วินาทีแรกที่พบกัน เมื่อฟ้าส่งเธอมาให้โดยที่เขา ไม่ได้ร้องขอ แล้วทำไมวายุถึงต้องทิ้งโอกาสนั้น
พรรณชมพูมองแผ่นหลังกว้างของเจ้านายตัวสูง เห็นว่า กว้างๆ ก็อดคิดไปถึงบ่าของพี่เสือไม่ได้ บ่าของพี่เสือก็กว้าง ขนาดนี้ รูปร่างก็สูงไล่เลี่ยกัน ผิดก็แค่ฐานะกระมัง คุณวายุร่ำรวย นอนอยู่บนกองเงินกองทอง ส่วนพี่เสือต้องทำงานหนัก มอบ ความสุขให้สาวๆ คืองานของพี่เสือ พี่เสือไม่ได้ขายตัว แต่พี่เสือ ขายความสุข
“ว้ายยยย” หน้าผากของพรรณชมพูกระแทกเข้ากับแผ่น หลังของวายุเข้าอย่างจัง เธอกำลังคิดถึงพี่เสือเพลินๆ เจ้านาย ของเธอดันหยุดซะได้
“มัวแต่เหม่ออยู่ได้ ผมจ้างให้คุณมาทำงานนะ ไม่ใช่จ้างให้ มาเหม่อลอย” วายุหันไปเอ็ด
“ขอโทษค่ะ” และพรรณชมพูก็รู้ตัวว่าผิดเต็มประตู
วายุกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ หวัดตาก้อนคนให้ หญิงสาว เขาเปิดตู้แล้วแหวกเลือกไซส์ชุดชั้นในที่ใช้ออกมา พรรณชมพูผู้หลงรัก Volume Sexy Bra เป็นทุนเดิม เห็นชุดชั้น ในแบบใหม่ล่าสุดก็ทำตาวาวรีบรับมาจากเขา
“สวยจังเลยค่ะ สีสวยมาก ไม่เคยเห็นชุดชั้นในสีนี้มาก่อน
“สีกลีบบัวน่ะ นูน ห้องเปลี่ยนชุด
พรรณชมพูเดินไปตามทางที่เขาบอก วายระบายยิ้มกว้าง ความซื่อและมองโลกสวยทำให้หญิงสาวไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ แบบนี้ก็ดี เขาเองก็ไม่อยากให้ใครรู้ นั่นคืองานอดิเรก ส่วนนี่คือ งานประจำ สองอย่างไม่ควรเข้าใกล้กัน
ห้องเปลี่ยนชุดมีแค่ม่านที่ปิดบังสายตา และพอคนข้างใน เคลื่อนไหวให้อวัยวะบางส่วนถูกม่าน ผ้าหนาหนักก็สะบัดแกว่ง วายมองเห็นแผ่นหลังขาวอมชมพูแว่บๆ เขาไม่พยายามระงับ อารมณ์และความสงสัยของตน ไม่ทั้งนั้น ไม่ทำอะไรนอกจากจะ เดินเข้าหา แล้วแหวกม่านเพื่อแทรกตัวเข้าไปข้างใน
“คุณวาย เข้ามาทำไมคะ
ตายแล้ว เจ้านายของเธอคิดจะทำอะไร ถึงเขาจะหล่อชวน ตะลึงแต่เรื่องแบบนี้มันเร็วไปหน่อยไหม หรือเขาทำแบบนี้กับผู้ หญิงทุกคนที่หลงเข้ามาสมัครเป็นเลขา
“แค่ช่วยลองชุดล่ะน่า ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก คิดว่าผมจะ เป็นสมภารกินไก่วัดตั้งแต่เข้างานวันแรกเลยหรือไง”
“แต่ชมพูใส่เองได้นะคะ ไม่ต้องช่วยหรอกค่ะ”
ไม่ทันแล้ว มือของพรรณชมพูตะครุบเสื้อชั้นในเมื่อเช้าไม่ทัน แต่มันทำให้เขา
คุณVolume Sexy Bra เหมือนกันเหรอ
“ค่ะ ชมพูหลงรักชุดในแบรนด์นี้เข้าแล้ว
แต่เสื้อชั้นตัวโปรดของพรรณชมพูตัวเอง แล้วหลบตากริบมองผ่านกระจกบานใหญ่ ดวงตาของวายุ วาด ไปช่วงบนอันเปลือยเปล่าของเธอ
ดวงตาของสะกดให้เธอนึ่งข็ง ที่ยังตากันทาง กระจก มือของวายุจัดการถอดกระโปรงตัวสวยออก
“ใส่ทั้งและล่างเปารดซอกหูและลำคอจนเธออยากม้วนตัวเข้าหากัน ด้วยความอาย บนต้นพรึ่บ กลิ่นน้ำหอมอ่อนจากตัว เขาทําให้เธอกัดตัวเองเนื้อทั้งตัวเลยจริงๆ
วายุถอดกางเกงชั้นในของเธอออก คราวสายตาร่างอวบอิ่มเจ้าของมักจะบอกว่าอ้วน
“มั้ย คุณไม่อ้วนเลยนิด รูปร่างแบบเขาเรียกว่าอวบอัดกําลังเหมาะมือ
“เจ้านายทำแบบนี้กับเลขาทุกคนหรือเปล่าคะ ปากดีอีก แล้วสินะพรรณชมพูเอ๊ย “คุณคนแรก ผมไม่ใช่สมภาร ไม่เคยคิดจะเป็น จนกระทั่ง
เจอคุณ”
“เจ้านายจะกินไก่วัดหรือคะ” เสียงของเธอดังแหลม
“หึหึ ไก่วัดสวยๆ แบบนี้น่ากินออก” เสียงของเขาต่ำลง เรื่อยๆ และลมหายใจของเขาก็เป่าร้อนไปทั่วแผ่นหลัง
พรรณชมพูกลั้นหายใจ เธอไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายแม้จะดูซื่อบื้อ ไปนิด แต่คุณวายุก็ตรึงร่างกายเธอไว้ให้หยุดนิ่งแค่ใช้สายตา เสียงกระซิบของเขาช่างเร่าร้อน ลมหายใจของเขาก็เหมือนไฟ กองใหญ่ และ…
หญิงสาวสะดุ้งโหยง เมื่อมือของวายุทาบลงบนเอว วายุกด ริมฝีปากบนบ่าเล็กๆ พรรณชมพูเป็นผู้หญิงตัวเล็กที่น่ารักที่สุดใน โลกเท่าที่เขาเคยเจอ
“ไม่ต้องกลัว เกิดมาผมยังไม่เคยข่มขืนใครสักคน ถ้าคุณ ปฏิเสธ รับรองได้ว่าผมจะไม่ทำอะไรมากไปกว่าช่วยคุณลองชุด”
ปลายนิ้วของพรรณชมพูถูกรวบด้วยมือของวายุ เลื่อนให้พ้น ทรวงอกนุ่มหยุ่น ดวงตาของเจ้านายหนุ่มเรื่องราวเหมือนคน โกรธ แต่ไม่แข็งกระด้างและพาให้เธอจับจ้องไม่หลบ ดวงตาของ เขาตรงร่างเธอให้ยืนนิ่ง มือของเธอถูกปล่อยแล้วมือของเขาก็ เคลื่อนที่อย่างชำนาญประหนึ่งมือตัวเอง
ชุดชั้นในแบรนด์ที่กำลังเป็นที่ต้องการของตลาด แต่แบบ ใหม่ล่าสุดที่ยังไม่ออกวางจำหน่ายกำลังปิดบังเต้าเต่งของพรรณ ชมพู ผ้าชิ้นเล็กๆ ที่วายุออกแบบด้วยตัวเองปิดกั้นเต้ากลมๆ ได้ ครึ่งเต้าตามแบบที่เน้นความเซ็กซี่
ทรวงอกกลมขาวอมชมพูถูกจัดด้วยมือหนาที่สอดแล้วดันให้ เต้านมเข้าที่ พรรณชมพูตาลายยามที่จับจ้องมือชำนาญคู่นั้น เขา แตะต้องมันอย่างถนอมและสุภาพ สัมผัสที่ไม่เร่าร้อนแต่ชวน หลอมละลาย พรรณชมพูกลั้นหายใจเมื่อช่วงบนเรียบร้อยก็มา ถึงช่วงล่าง
วายุหมุนตัวพรรณชมพูให้หันมาแล้วย่อตัวนั่งยองๆ มุมปาก ของเขายกยิ้มเมื่อหญิงสาวเผลอถอนใจอย่างหนักหน่วง กางเกง ชั้นในสีกลีบบัวมีระบายน่ารักหวานหวามถูกสวมให้อย่างบรรจง ขาสั่นๆ ของพรรณชมพูแทบจะทำเธอหงายหลังเมื่อยกขึ้นสอด ขาเข้าไปกางเกงทั้งสองข้าง เธอก็เอนหลังพิงกระจกบานโตระทดระทวย
“ผมว่ามันต้องแก้
“คะ”
“มันปิดเนินโหนกๆ ของคุณไม่มิด
“อา” พรรณชมพูถอนใจเฮือก แก้มร้อนลามไปทั่วเรือนร่าง ขาวอมชมพู ตอนนี้คงกลายเป็นสีกุ้งต้มทั้งตัวแล้ว
“อึดอัดไหม ไซส์เล็กไปหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ พอดีแล้ว”
“แต่ผมว่ายัง”
“หืมม์”
วายุปลดตะขอเสื้อชั้นในออกมา 1 ขั้น เพื่อไม่ให้กดหน้าท้อ งอวบๆ บุ๋มลงไป แล้วล้วงมืองัดเต้าตูมเป็นตัวออกมาจัดใหม่ ทำเอาพรรณชมพูหน้าร้อนกว่าเดิม เผลอวางมือบนบ่าของเขา เมื่อร่างสูงทรุดตัวลงอีกครั้ง ปลายนิ้วเคลื่อนไปตรงซอกขาจัด ขอบขากางเกงชั้นในที่ม้วนนิดๆ แล้วคลายออก มือของเขาดัน ต้นขาเธอออกกว้าง แล้วใช้ปลายนิ้วคีบผ้าบริเวณที่ปิดติ่งสงวน ออกมาอะ
สัมผัสเพียงเบาๆ ก็ทำให้พรรณชมพูครางแหลม มือที่วาง อยู่บนบ่ากว้างๆ อีกคนเล็บลึก วายุมองเป็นบุปผชาติที่อวบดันผ้า บางๆ ออกมาด้วยความพอใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นโดยทิ้งมือห้อย ไปตามลำตัวแบบไม่เกรง ทีนี้พอส่วนสูงยึดตรงขึ้นปลายนิ้วหัว แม่มือก็เกี่ยวบุปผชาติอันอุดมสมบูรณ์ไปด้วย
“ซี้ดดดด”
“เผ็ดเหรอ” เขาแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ถามหน้าตาย ในขณะที่ พรรณชมพูตัวสั่นงันงกกับสัมผัสแผ่วๆ ชวนแตกตื่นและซ่าน กระสันจนเผลอเปล่งเสียงคราง
“เผ็ด?”
“ก็ผมเห็นคุณซี้ดปาก เหมือนทานเผ็ดมา”
พรรณชมพูเบิกตากว้างแล้วขมวดคิ้วเกร็ง มือบางเข้าหา กันก่อนทุบบ่ากว้างๆ ของเจ้านายหน้าตายอย่างลืมตัว เธอไม่ สมควรทําอย่างนั้นพอๆ กับที่เขาไม่สมควรจะเข้ามาอยู่ในห้อง แต่งตัวกับเธอ
“เอาล่ะ ไหนดูซิ” นอกจากเขาจะเป็นเฉยทำหน้าจริงจัง เธอ ยังต้องหมุนตัวทั้งที่ความโมโหแล่นฉิว เรือนร่างอวบอิ่มหมุนอยู่ ตรงหน้าเกือบทำให้วายอดใจไม่ไหวแล้วปล้ำกระต่ายสาวให้
“สวยมาก”
“ถอดได้หรือยังคะ”
“คุณอยากให้ผมถอด?” เขาเลิกคิ้วขึ้นสูง
“บ้าสิคะ ชมพูถอดเองได้ คุณดูเสร็จหรือยังล่ะคะ” พรรณ ชมพูบังคับไม่ให้ตะโกนใส่หน้าเขาสุดๆ
“ยัง ผมอยากดูนานๆ แต่แบบเปลือยๆ ได้มั้ย
“วะ ว่าอะไรนะคะ”
หัวใจของพรรณชมพูเต้นกระหน่ำหัว เนื้อตัวร้อนผะผ่าว โอววว ทำไมคำถามของคุณวายุถึงได้เซ็กส์นักนะ แค่ฟังก็ อยากเปลื้องผ้าออก อยากคลุกเคล้ากับร่างกายแน่นๆ ของเขา
วายุไม่รอฟังคำตอบ เขาเห็นแล้วว่าพรรณชมพูสวมชุดชั้น ในของเขาสวยแค่ไหน และถึงไม่ใช่พรรณชมพูก็คงจะใส่สวย เซ็กส์ซี่อย่างที่ออกแบบต้องการ เพียงแต่พรรณชมพูอยู่เหนือเหตุ ผลใดๆ ทั้งนั้น
ชุดชั้นในสุดสวยถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว โดยที่เจ้าของ ยังห้ามไม่ทัน และไม่มีกระจิตกระใจจะห้าม วาลุกขึ้นยืนเต็ม ความสูงกวาดตามองไปทั่วเรือนร่างอวบอิ่มแบบที่ไม่มีซอกหลืบ หลงเหลือ มือของเขายื่นไปสัมผัสหน้าอกอวบใหญ่ บีบเบาๆ ทำความนุ่มหยุ่นยวบลงตามแรงกด สายตาคมตวัดขึ้นมองกลีบ คันศร ขยับเหมือนจะห้าม แต่แล้วดวงตากลมที่เบิกกว้างก็หรี่แคบลงกลายเป็นปรือปรอย วายุเห็นท่าทางยั่วอารมณ์แบบไม่ต้องใช้ความพยายาม
ใดๆ ก็กดหน้าลงซุกใช้ซอกคออุ่น พรรณชมพูยืนตัวแข็งไรเคราที่ ขูดไปมาบนผิวคอทําให้เธอสะดุ้งปนสะท้าน ก่อนจะหอบหายใจ อย่างรุนแรงเมื่อมือใหญ่ทั้งสองข้างเคล้นคลึงเต้าเต่งๆ ของเธอ อย่างวาบหวาม
“ตึก” เสียงเหมือนประตูปิดเข้าหากัน ทำให้วายุต้องดึง ใบหน้าออกห่างแล้วทิ้งมือลงหลังจากแกล้งหมูชมพูผู้แสนน่ารัก ด้วยการคืบยอดถันแล้วดึงเล่น
“ฝากไว้ก่อนเถอะ”
เขาถอนใจแล้วพาตัวเองออกมาจากห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นั่น พรรณชมพูไม่ทราบว่าวายุออกไปเจอใครหรือไม่ เพราะไม่ได้ยิน เสียงพูดคุยใดๆ แต่ไม่ว่าเขาจะเจอหรือไม่เจอ เธอจะขอบคุณ เสียงนั่นที่ทำให้รอดพ้นจากเงื้อมือของผู้ชายรอบจัด
รอบจัด?
ขนาดคุณวายุยังรอบจัด แล้วถ้าเป็นพี่เสือล่ะ?
แค่คิดขนก็ลุกตั้ง เห็นตัวเองนอนอยู่ใต้ร่างพี่เสือ กล้ามเนื้อ ของพี่เสือแกร่งแข็งและขยับไปมา
โอววววว ทําไมถึงสลัดภาพพี่เสือไม่ขาด ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยบความร่านร้อนในใจของเธอที
ช่วยด้วย…
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ