ตอน 3

“เฉยเถอะหุบปากอย่าถามมาก ผมหยิบกรรไกรจากในลิ้นชัก ลงมีดหั่นกระโปรงยาวคลุมตาตุ่มของเลขาแบบหน้าอื่นๆ ไม่ สนใจอาการคนถูกหั่นกระโปรง

“ว้ายยย ! บอสทำอะไรคะ” หญิงสาวโวยลั่นตกใจกับการกระ ทําของเจ้านายคนใหม่

“ดีไซน์กระโปรงสวยๆ ให้เธอไงล่ะ อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากโดน กรรไกรบาด”

“นี่บอส อย่านะคะ อย่า” หญิงสาวร้องโวยวาย อีตาบ้าวันเล่น งานเธอซะแล้ว นี่แค่วันแรกโดนตีเข้าให้ ไม่เป็นไรเธอต้องอดทน งานหายากเงินเดือนดีขนาดนี้ หาที่บริษัทระดับดีขนาดนี้ได้ อย่างไร เจ้านายหน้าหม้อ หน้าด้าน แบบนี้ต้องเอาความนิ่งเข้าสู่

“เฉยเถอะรับรองดีเอง” ผมกดยิ้มเจ้าเล่ห์ อยากแกล้งให้แม่น ทนไม่ไหว หนีกลับบ้านไปตั้งแต่วันแรกที่ทำงาน ช่วยไม่ได้โทษ ฐานไม่เข้าตา ผมจะบอกแม่แบบนี้ “เธอหนีไปเอง” คราวนี้แม่จะ ได้ไม่กล้าพาเลขามาให้ผมอีก ฉะนั้นผมจะหาเองแบบเซ็กสะบึม นมใหญ่ ก้นงอน ขาวอิ่ม ตูมๆ ไปเลย

ในสมองผู้ชายนี้คงมีแต่อสุจิ แต่ละวินาทีคิดแต่เรื่องลามก ได้ นะถ้าชอบผู้หญิงนุ่งสั้น รัดรูป คนอย่างวีรอรสามารถ แต่จะทำ อย่างนั้นไปทำไม ในเมื่อเธอมีดีกว่าการอวดรูปร่างให้ผู้ชายหน เห็นเป็นของเล่น มีสมองต้องง้อทำไม มีความสามารถ มากกว่าเอานมมาอวด

เลขาสาวดีดดิ้น กรีดร้อง “อย่าสิบอส อย่านะคะ อื้อ…อย่าค่ะ” วีรอร (อ่านว่า วีระอร) จงใจส่งเสียง ให้คล้ายอีโรติกไม่อยากให้ เจ้านายตัดกระโปรง

ให้ตายฟังเธอครางสิ เขานึกถึงผู้หญิงที่พาเข้ามากินตอนเที่ยง ในห้องทำงานนี้จังเลย อย่าน่า อย่าครางจนทำให้ไข่สั่น เสีย อุดมการณ์ไม่กินของจืดกันพอดี

“อย่าสิคะ อื้อ…บอส”

“เธอคิดหรือว่าฉันจะทนเห็นกระโปรงไร้รสนิยมของเธอผ่าน ตาฉันเกินสองนาที

“ตัดกระโปรงวี แล้วจะเอาที่ไหนใส่คะ”

“ใส่มันแบบนี้ จนกว่าเธอจะสำนึกว่า ควรแต่งตัวให้มันสม หน้าฐานะฉันหน่อย ฉันนายยักษ์ แอนเดอร์สัน บอสใหญ่ของที่นี่ มีเลขา ตามไปทุกที่ แต่ดูเธอแต่งตัวสลดเกรดฉันอย่างกับเป็น เจ้าของแพปลา”

ตัดเสร็จผมก็ปาเศษกระโปรงสีดำลงถังขยะ เงยหน้ามองผล

งานของตัวเอง ครับ…หายนะ ผมมองเห็นเรียวขาขาวอย่างกับ

แสงนีออนปะทะเข้านัยน์ตา ไม่อยากเชื่อเลขาของผม พอเลาะผ้า

ขี้ริ้วออก ผิวเธอเนียนขาวเปล่งประกายกระแทกสายตา ไม่จริง

ยัยนี่สวยถึงขนาดทำให้ผมแข็งได้ทันทีเลยหรือ โกหกน่า

ระดับผมมันต้องร้องแรงใส่ถุงน่องตาข่าย ติดกาเตอร์กับชุดชั้นในสิ ถึงจะดึงดูดของจริง
กรรไกรหล่นจากมือ ความสั้นของกระโปรงที่ผมตัดทิ้งไป เหลือแค่โคนขา เรียวขาของเธอสลักเสลาสวยมาก ผมปัด สายตาหนีไม่ได้จริงๆ เผลอมองจนไข่แข็งไปหมด ไม่จริงน่าปกติ ผมชอบผู้หญิงนมใหญ่ ก้นเด้ง ไม่ใช่กลมกลึง นมแบนอย่างนี้ แค่เรียวขาสนใจอะไรมากมาย

“เสร็จแล้ว”

กระโปรงหญิงสาวมีเส้นด้ายห้อยหลุดลุ่ย ความยาวเหลือแค่ ฝ่ามือปิด อีผู้ชายลามก หุ่น ทุเรศ วีรอรเก็บปาก ไม่แสดงอาการ ต่อให้ไม่พอใจแค่ไหน ทำเป็นสงบในท่าทีสง่างาม

“พอใจหรือยังคะ ดิฉันออกไปทำงาน” เล่นให้พอไปเชิญ !

“ไปสิเชิญ”

เลขาสาวคนใหม่ โดนรังแก โดนแกล้งตั้งแต่วันแรกที่มา ทำงาน แค่อยากให้เธอเผ่นหนีไม่อยู่ขวางหูขางตา ทางกลับกัน หญิงสาวกลับไม่สะท้าน ได้แต่เดินนวยนาดทิ้งสะโพกราวกับนาง แบบเดอะเฟซเมน ทิ้งความปวดขมับไว้ให้กับบอส ความปั่น ส่วนทำให้ผมจำเป็นต้องหยิบโทรศัพท์จิ้มหาใครบางคน

ด้านนอกเลขาที่เพิ่งนั่งลงบนเก้าอี้ รู้สึกปวดฉี่ “ไปเข้าห้องน้ำดี กว่า เวรเอ๊ยกระโปรงอุบาทนี่ฉันจะกล้าเดินออกไปเจอหน้าใคร ไหม” หญิงสาวสบถกับตัวเอง ระหว่างเดินไปเข้าห้องน้ำ

สาวร่างรัดรึง ก้นงอน ผมแดงสีเจิด สวมเดรสเกาะอกสีดำ เดิน ผ่านโต๊ะเลขาที่ว่างเปล่าเข้าไปในห้องทำงานผู้บริหารสูงสุดของ บริษัท แอนเดอร์สัน
ประตูถูกเปิดออก “Hi Yak, I miss you so much” พร้อมกับ โผเข้าไปนั่งตักผู้บริหารหนุ่มสุดหล่อตัวใหญ่ เหมือนชื่อยื่นมือลูบ ตอหนวดที่ขึ้นเขียว แม้จะเพิ่งโกนเมื่อเช้ายังมีตอ ตอเขาดีมาก แข็งด้วย

“I work hard” ผมทำงานหนัก ราวจะอ้อนสาว คนตัวใหญ่ เป็นหมีอ้อนผู้หญิง ต่างจากพูดกับเลขา แบบหมีกินผึ้ง

“So sorry baby” หล่อนทำสีหน้าอ้อนแบบถนัดทุกครั้งที่มี

สีหน้าแบบนี้ ผู้ชายมักลุ่มหลงทุกคน

“คิดถึงคุณมากเลยนะ” เขาดึงหล่อนเข้ามาจูบ “มาเรียของ ผม” สาวนางแบบลูกครึ่งเพิ่งเสร็จงานจากมิลาน พักไม่กี่ชั่วโมง พอได้โทรศัพท์หล่อนรีบขับรถสปอร์ตสีแดงเพลิงมาหาผู้ชายถึงที่

รูดชุดเกาะอกเซ็กซี่ของหล่อนมากองอยู่ที่เอวคอด มาเรียหุ่น บอบบางสมเป็นนางแบบ แต่ในความบอบบางของหล่อน คือ ลีลาเด็ด ใจกล้า ถึงใจหิวหล่อนทีไรก็สมกับที่หิว แซ่บดี นมกระ เปราะของหล่อนถูกมือผมบีบเคล้น แถมด้วยการเขี่ยหัวนมสี น้ำตาล นิดเดียวหัวนมหล่อนตั้งแข็งเป็นไต ผมส่งหัวนมหล่อน เข้าปากดูดดัน

เสียงหล่อนครางจนผมแข็งทั้ง

“คุณยักษ์ อืม…อ่า…คุณยักษ์” หล่อนอยากกินเขา หิวจนจะทน ไม่ไหว คุณยักษ์ของหล่อนยังร้อนแรงเสมอ เขาคงอยากมากจึง ได้โทร.หาหล่อน

มือเรียวทาเล็บสีดำช่วยปลดเนกไท อย่าเรียกว่าช่วยเลยหล่อนก็หิว ผมเองก็หิว เราสองคนรู้ใจกัน นอนกันไม่มีข้อผูกมัด อยากกินก็มา ผมชอบผู้หญิงแบบมาเรีย หล่อนใจ อย่างว่า หล่อนเป็นสาวหัวนอก เป็นนางแบบอินเตอร์ เดินทางบ่อย เจอ คนเยอะ ไม่รู้หล่อนเที่ยวนอนกับใครบ้าง เรื่องนั้นผมไม่สนใจ ผมสนแค่อาการหัวของตัวเอง ถ้ามาเรียทำให้ผมหายหิว คือจบ ต่างคนต่างแยก

กระดุมเสื้อผมโดนปลดทุกเม็ด เหลือแค่ถอดโยนทิ้ง สำหรับ มาเรียไม่จําเป็นต้องสั่ง หล่อนสามารถจัดการกับผมได้ หล่อน เก่ง ผมหลงหล่อนพอๆ กับผู้หญิงคนอื่น ไม่มีความพิเศษกว่าผู้ หญิงที่ผมเคยขี่มาเลยสักนิด ผมชอบผู้หญิงร้อนแรง เอาเป็นว่า เหตุผลง่ายๆ ขี้เกียจสอน

ทุกอย่างกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ท่อนเนื้อของผมเตรียมเสียบ ร่องหอยมาเรีย ร่องหอยที่มีน้ำหวานและแจะ หล่อนครางจนผม อยากเสียบ เสียงครางของหล่อนเหมือนพระเจ้ากำลังกวักมือ เรียกผมขึ้นสวรรค์ อืม…แม่คุณเอ๋ย อยากตายหรือไงถึงได้คราง แบบนี้

“ประทานโทษค่ะบอ…ส” เลขาผลักประตูเข้ามาโดยไม่ได้ เคาะ แม้แต่ให้สัญญาณก่อน

“บอส !!!” แม่ชียืนตัวแข็งอยู่หน้าประตู มือยังจับลูกบิดค้า อ้าปากหวอ แว่นเบี้ยวไปข้างหนึ่ง สตันเลเวลแอดวานซ์ ดวงตา ภายใต้แว่นหนา มองเห็นหนุ่มสาวสองคนในห้องทำงาน เกือบ เปลือย ยกทรงเกาะอกผู้หญิงกองอยู่ห่างจากปลายรองเท้าวีรอร นิดเดียวเอง
แฟ้มในมือตั้งใจถือมาสอบถามบอส หล่นลงกระทบพื้นดัง

“ว้ายยย !!” มาเรียกุมหน้าอกตัวเอง ท่าเหนียมอาย มองไป ยังผู้หญิงที่พรวดพราดเข้ามา ด้วยสายตาอยากหักคอ “ใครคะ เบบี้” หล่อนหันไปถามคู่ขาจานด่วน

“เวรเอ๊ยยย เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู” ผมอยากหักคอเลขา หน้าเซ๊อคนนี้ชะมัด

“งั้นเดี๋ยวออกไปเคาะใหม่” หญิงสาวทำหน้าชื่อ ขยับเพื่อจะ

ทําตามขั้นตอน

“ไม่ทันแล้ว” Poor Thing (น่าเสียดาย) ผมแอบสบถคำนั้น อยู่ในใจ รู้สึกหัวเสียมากต้มยำหัวป่าหม้อไฟกำลังจะซดเข้าปาก อยู่แล้วเชียว อีกนิดเดียวผมจะควักท่อนเนื้อออกจากเป้ากางเกง เพื่อยัดใส่ร่องหอยมาเรีย ที่ช่างเรียกร้องเหลือเกิน อยากให้ท่อน เนื้อผมยัดใส่ร่องหอยของหล่อน ก็ในเมื่อมาเรียทั้งรูดทั้งเคล้น ผมไม่แข็งได้ไงไหว