ตอน 2

มันก็แค่หล่อน้อยกว่าผม เก่งน้อยกว่าผม ดีกว่าผม แม่รัก มากกว่าผม เป็นลูกปั้นที่แม่ปั้นแบบไหนก็เป็นแบบที่แม่ต้องการ ส่วนผมมันพวกนอกคอก ไม่ได้ทำให้พ่อแม่ครอบครัวเดือดร้อน เท่าไหร่ ทำไมต้องเปรียบเทียบกับน้องขนาดนั้น ถามว่าเขา กลัวน้องชายไหม ไอ้หมอนี่น่ากลัวน้อยที่ไหน ทำงานเก่ง เรียน เก่ง เอาการเอางาน ผมตกกระป๋องได้ง่ายๆ เลยนะถ้ามีมัน

ผมกับน้องรูปร่างหน้าตาไม่ได้ต่างกัน จะต่างก็แค่ความ เจ้าชู้ น้องชายผมเป็นประเภทรักใครรักจริง ส่วนผมไม่จับจดอยู่ กับใครคนเดียว คติของผมยังไม่เจอเนื้อคู่ ไม่รู้จะหยุดอยู่ที่ใคร เท่านั้นเอง ผู้หญิงมีมากเข้ามาให้เลือกกิน ผมหิวผมแค่กิน พวก เธอไม่เห็นจะว่าอะไรสักที เวลาผมหิวกินตะกละ ได้ยินแต่ร้องขอ อีก กินฉันสิ กินฉันอีก รักฉันสิคะ รีบๆ รักฉันหน่อยค่ะ กินตรงนั้น ฉันถ่างรอคุณ กินซะทีสิคะ เขาได้ยินแต่คำพูดแบบนี้

เคยไหม อย่าค่ะ อย่าทําฉัน

มีแค่แม่ที่เดือดร้อนกับเรื่องนี้ผมหล่อ รวย ค…หญ่สมชื่อ ใคร จะทำไม ผู้หญิงที่ผมคบก็เต็มใจทั้งนั้น ไม่ได้บังคับมานอนด้วยซะ หน่อย แม่อย่าเดือดร้อนน่า ชิลๆ ซะบ้าง

“มาทำไมครับวันนี้ อย่าบอกนะว่าจะมาจับผิดผม” ต่อให้แม่ ไล่ตามจับผิดถ้าเขาจะกินซะอย่าง แม่ก็แม่ไม่มีทางตามเขาทัน

ประตูห้องทํางานของผมถูกเปิด ผมมองไปทางประตู อยากดูว่าเลขาคนใหม่ของผมหน้าตาเป็นอย่างไร จะสวยสาวแค่ไหน Shit ผมต้องร้องสบถไม่สุภาพอยู่ในใจ

“หนูมาตรงนี้จ้ะ” มาดามสิริเรียกหญิงสาวในชุดยาวเรียบร้อย

“มาดาม…” แม่ง…คนหรือแม่ชีวะ ผมลุกจากเก้าอี้ทันใด ไม่ อยากได้คนนี้ อย่างไรก็จะไม่เอาเลขาคนนี้เด็ดขาดเชื้อเวลา ทํางาน หรือพาไปไหนๆ ชีวิตผมห่อเหี่ยวน่าดู

“หนูวี จะมาเป็นเลขาคนใหม่ของแก

“ผมว่าผมยังไม่ต้องการเลขา

“หนูเก่ง เก่งทุกอย่าง รับรองทำงานช่วยแกได้สบาย หนูวีนี่ เจ้านายหนูจ้ะ บอสยักษ์

ผู้หญิงใส่กระโปรงยาว เสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในคลุมด้วยสูทสี เดียวกันกับกระโปรง เสื้อปิดยันคอหอย ไว้ผมหน้าม้าเกล้ามวย ไว้ด้านหลัง สวมแว่นสายตากรอบสีดำหนาเตอะ หน้าไม่แต่ง ขาวซีด ขาดสีสัน โลกหนอห่อเหี่ยวสิ้นดี

ในใจผมปฏิเสธอย่างเดียวไม่เอา ไม่คิดจะรับมาทำงานด้วย วันๆ หนึ่งผมคงไม่อยากเข้าสำนักงาน ให้ตาย…ชีวิตแม่งซวย

“แม่ไปล่ะ ช่วยสอนงานให้หนูด้วยนะ” มาดามสิริตัดความ รําคาญ ด้วยการส่งคนแล้วคิดจะไปทันใด

“เดี๋ยวมาดามจะไปแบบนี้เลยหรือ

“เอ้า…หมดหน้าที่แม่พาเลขามาส่งแล้ว จะอยู่ทำไม แม่มีธุระปะปังของแม่สิ ไหนจะช้อปปิ้ง ไปสมาคมเพื่อนๆ โอ้ยยย เยอะ แยะมากมาย”

“ทิ้งกันงี้เลยนะ” มาดามสิริใจร้าย

“โชคดีนะหนูวี ทำงาน ให้สมเป็นเลขาบอสใหญ่แห่งแอนเดอร์ สัน กรุ๊ปนะ”

“ค่ะคุณป้า” เลขาคนใหม่นามว่า ไม่รู้อะไรพูดจาเนิบช้า ท่าทางอ่อนช้อย กล่าวตอบมาดามสิริแม่ผู้เผด็จการของผม พุ่ม มือไหว้อย่างนางงามได้มง แต่อย่าหวังว่าผมจะเอ็นดู กระเดือก ไม่ลงด้วยซ้ำ อารมณ์หมดหดไม่เหลือแล้วชีวิตนี้

อยากเป็นเลขาผมใช่ไหม ผมจะทำให้เธอ รีบเผ่นกลับบ้าน ตั้งแต่วันแรกเลยคอยดู

“ตามมาสิ” ผมเรียก “แม่”

“ฉันชื่อ ไม่ใช่ชี” วี วีรอร สาวไทยจบนอกปริญญาตรีสามใบ ไม่เปิดเผยเอกสารการสมัครงาน เก็บเป็นความลับรู้แค่เธอกับ มาดามสิริ

“อะไรก็เหมือนกันแหละ สภาพของเธอเท่าที่ฉันเห็น นอกจาก แล้วจะเป็นอะไรได้อีก

“จะให้ฉันไปไหน”

“ไปดูโต๊ะทำงานของเธอสิ อย่าคิดนะว่าฉันจะได้เธอทำงานใน ห้องเดียวกัน อย่าหวัง อยากส่งเธอไปอยู่หน้าป้อมยามซะอีก ผมตั้งแง่รังเกียจ แน่นอนสิ ถ้าเธออยู่ไม่ได้ผมจะได้เปลี่ยนเลขาเอาแบบขาวสวย เซ็กซ์ ไม่นมเล็กอย่างแม่คนนี้ ถือศีลเข้าวัด มากนมเหลือนิดเดียวละมั้ง

“ใครจะคิด ใครอยากทำงานในห้องกับเจ้านาย” เธอแอบคิด หากว่าคิดดังไปหน่อย

“ว่าไงนะ”

“ปะ…เปล่าค่ะ”

“ฉันได้ยิน” หูผมดีขึ้นมาทันที

“ได้ยินยังถามซ้ำ สมองลงไปอยู่ที่ไข่หมดล่ะสิ” วีรอร ก้มหน้า แอบพูดต่อว่าเจ้านายคนใหม่ของเธอ

“นี่” แม่นี่พูดอะไรม ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยว่ะพับผ่า แม่นะแม่ จะพูดยังไงดีผมไม่อยากได้แม่นมาเป็นเลขาฯ โคตร หงุดหงิด สุดอารมณ์เสีย

“นี่โต๊ะทำงานของเธอ บอกไว้เลยนะ ถ้าฉันไม่สั่ง ห้ามเจ่อ

เข้าไปในห้องของฉัน” เห็นหน้าก็เซ็ง ใครจะอยากเจอ

“คร้า” หญิงสาวตอบรับประชดล้วนๆ ขยับแว่นมองผู้ชายที่ เธอจะเรียกว่าบอส ฉันระดับไหนตรีสามใบ ทํางานได้ทุกอย่าง พูดหกภาษา ใช้ให้ไปขึ้นช้างลงม้า ที่ไหนคนอย่างนางที่ไม่มี พลาด เจ้านายคนนี้เห็นทีต้องรับมือหนักหน่อย ช่วยไม่ได้ฉันเกิด มาเพื่อรับมือกับคนไม่เป็นท่าแบบนี้นี่

ผมเดินกลับเข้าไปในห้อง สามวินาทีก็เดินกลับออกมา พร้อม เอกสารกองใหญ่ อยากให้เลขาฯ คนใหม่ลองใช้เวลาอยู่กับเอกสารมากๆ จะได้ไม่ไปจุ้นจ้านกับผม

“เดี๋ยวนะ ไหนๆ ลองยืนขึ้น ผมสั่งให้เธอยืนเต็มความสูง ผู้ หญิงคนนี้ไม่มีอะไรดีในสายตาผม ยกเว้นความสูง เท่าที่เห็นเธอ สูง ใช้ได้ไม่เป็นนางเตี้ยสะเมิบ “อืม” หมุนตัวชิ” ผมสั่ง “เคๆ หยุด เวียนหัว”

“เอ้า…สั่งให้หมุนนี่คะ” เลขาฯ สาวทำตามอย่างว่าง่าย สั่งให้ หมุนก็หมุน แถมหมุนให้ห้ารอบ จนกว่าจะพอใจ

ผมพูดแค่นั้นล่ะเลยเดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน ขัดหูขัดตา กับการแต่งตัวของแม่นางเลขาคนใหม่ชะมัด ผมจะทำอย่างไรดี กับเธอ

โทรศัพท์บนโต๊ะเลขาคนใหม่ดัง เธอเอื้อมมือรับ

“เข้ามาพบผมที่ห้องหน่อย

“ค่ะ” วีวางโทรศัพท์จากนั้นกระชับแว่นหนาบนดวงหน้า เคาะ ประตูห้องบอส จึงเดินเข้าไป

“ขยับมานี่” ผมเรียกเธอเข้ามาใกล้กว่านี้ ตัวผมนั่งเป็นหัวหน้า เผ่าอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน ผมคิดอะไรในหัวออกเมื่อกี้ มือ ดึงลิ้นซักหยิบของบางอย่างออกมา

“คะ” หญิงสาวในชุดเรียบร้อย ไม่เข้าใจคำสั่ง ยืนประสานมือ ตรงกลาง ไม่ยอมก้าวขยับ

“ฉันบอกให้เดินมานี่” ประสาทสั่งการช้าแบบนี้นี่นะ จะมา ทำงานเลขา ให้ตาย…แม่เห็นอะไรในตัวแม่นกันวะ
หญิงสาวเดินไปหยุดตรงเก้าอี้ทำงานบอส “มีอะไรหรือคะ บอส” อย่าบอกนะว่าจะให้เธอหมุน ให้ดูอีก อีตานี่คงทำงานกับผู้ หญิงเพราะหวังอ่านกิน เอาน่ารับมือไหวแน่