ตอนที่8ออร่าแจ่มจรัสเฉิดฉาย

ลี่หลินเย่พูดจบก็ตัดสายทิ้งไป

นี่เป็นครั้งที่สองที่ได้พบกับหลิวเซียนเซียนอีกแล้วพอ นึกถึงเรื่องวันนั้นที่club blueเขาไม่น่าไปช่วยเธอเลย จริงๆถ้าไม่อย่างนั้นวันนี้หลิวเซียนเซียนก็คงไม่มีโอกาส มาอยู่ที่นี่

มองแว๊บเดียวก็รู้ว่าเป็นแฟนคลับของลี่หลินซูแอบรัก มานานจนกลายเป็นโรคละเมอเพ้อเจ้อถึงขนาดกล้าพูด โกหกว่าท้องกับลี่หลินซู

จิตคงป่วยไม่เบา

“ถอยไป”ลั่วเฟิงค่อยๆหันไปมองลี่หลินเย่แว๊บหนึ่ง หลินเย่ยิ่งนิ่งเฉยมากเท่าไหร่ยิ่งบ่งบอกถึงความโกรธ

หลิวเซียนเซียนคนนั้นตายแน่ๆ

ครั้งที่แล้วที่ลี่หลินเย่ช่วยเธอไว้เป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่ครั้งนี้คงจะไม่ใช่แค่ไม่ช่วยแต่จะให้เธอได้ชดใช้เป็น สองเท่า

น้ำเสียงต่ำทุ้มๆของลั่วเฟิงพวกคนที่กำลังซุบซิบกัน อยู่ก็แยกทางออกมาให้เขา

อันที่จริงพวกคนนั้นถูกเสียงของลั่วเฟิงเรียกความ สนใจไปแต่ลั่วเฟิงก็ดึงดูดได้แค่สายตาของคนพวกนี้
สิ่งที่ดึงดูดคนทั้งงานนี้ก็คือผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าของ ลั่วเฟิงราศีออร่าที่แจ่มจรัสเฉิดฉายของผู้ชายคนนั้น

ฝีเท้าของเขาที่ก้าวไปข้างๆทีละก้าวคนในงานทั้งหมด ก็ถอยเท้าไปทีละก้าวพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายถอย ไปอีกถอยไปจนกลายเป็นเหมือนทางเดินเฉพาะของ หลินเย่ซะแล้ว

ผู้ชายคนนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไรแต่ก็มีราศีพลัง มากจนทำให้คนนั้นแทบไม่กล้าจะหายใจ

เสื้อสูทที่เย็บปักด้วยมือสีดำสนิทไม่เห็นแม้กระทั่ง รอยยับของผ้ากระดุมทองของปลายแขนทั้งสองข้าง นั้นไม่มีใครคิดเลยว่ามันคือทองเหลือง

มันเป็นทองต้องเป็นกระดุมที่ทำมาจากทองแน่ๆ

แต่ที่น่าดึงดูดที่สุดก็คือใบหน้าของเขาหน้าตารูปหล่อ และสง่าจนวัวตายความล้มมองไม่เห็นจุดด่างในตัวเขา เลย

ผู้ชายแบบนี้มีกลิ่นอายของความหรูหราหล่อลากไส้

จริงๆ

ทุกคนในงานนั้นล้วนคิดกันหมดเลยว่าเขาเป็นเจ้าบ่าว

อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้อยู่บนชั้น8ก็ย่อมไม่เห็นเจ้า สาวที่อยู่ในชั้น8
แต่ว่าพวกเขานั้นเคยเห็นลี่หลินซูผ่านจอทีวีกันบ้างไม่ ผิดแน่นอน

ลี่หลินเย่ไม่สนสายตาของคนในงานเขามุ่งตรงไปที่ ข้างหน้าของหลิวเซียนเซียน

“ท้องงั้นหรอ?”สายตาที่เยือกเย็นมองไปที่ร่างกาย ของหลิวเซียนเซียนไม่ว่าเธอจะดูเหมือนเป็นคนใส ซื่อแต่ในหัวสมองเขาก็มีแต่ภาพในวันนั้นที่คลับclub blueที่เขาเห็นร่างกายผู้หญิงคนนี้ที่เต็มไปด้วยจุดแดงๆ ไปหมดทั้งตัว

เธอตั้งท้องแล้วนั้นก็ปกติดี

ผู้หญิงไม่มียางอายอย่างนี้คงจะหลายคนน่าดูไม่ท้อง นี่สิถึงจะแปลก

เมื่อได้ยินน้ำเสียงไพเราะซ่อนความแหบไว้นิดหลิว เซียนเซียนถึงเรียกสติกลับมา12ปีแล้วในที่สุดเธอก็ได้ พบหน้าเขาสักทีหล่อจัง

เทียบกับลี่หลินซูในละครแล้วหล่อกว่าเยอะเลยณ ตอนนั้นในสายตาของเธอก็เหลือเพียงแต่ผู้ชายคนนี้คน เดียวเท่านั้น

มีแต่เขา

ไม่มีคนอื่น
“ลี่หลินซูนี่ฉันตั้งท้องลูกของคุณจริงๆนะพาฉันไปได้ ไหม?”

อันที่จริงหลิวเซียนเซียนก็ไม่ได้มีแผนการที่จะมา ทำลายงานแต่งของลี่หลินซูเธอก็แค่ต้องการใช้ข้ออ้าง ว่าเธอท้องกับลี่หลินซูเรื่องนี้ดึงดูดนักข่าวและคนรอบ ข้างนี้เพื่อที่เธอจะได้หาโอกาสหนีไปได้

แต่ว่าพอเห็นลี่หลินซูตัวจริงแล้วในสมองเธอก็วนเวียน อยู่แต่ความคิดเดียวแต่งกับเขาถ้าแต่งกับเขาชีวิตเธอ ถึงจะสมบูรณ์แบบ

เพราะความรักเธอเหมือนถูกเวทมนตร์สะกด

“หลิวเซียนเซียนหุบปากของเธอเดี๋ยวนี้แล้วเข้าไปกับ ฉัน”ประธานหลิงยื่นมือไปดึงแขนของหลิวเซียนเซียน จะลากเธอขึ้นไปชั้น6ถึงตอนนั้นหลิวเซียนเซียนก็จะ กลายเป็นผู้หญิงของเธออยากจะหนีก็หนีไม่รอดแล้ว

หลิวเซียนเซียนร่างกายอ่อนแรงจากนั้นก็ล้มลงไปบน ร่างของลี่หลินเย่

ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงซบไว้ตรงร่างของลี่หลินเย่

ถ้าตามสถานการณ์ปกติแล้วหลิวเซียนเซียนนั้นอย่า พูดถึงเลยแม้แต่คนที่ลอบสังหารก็ไม่สามารถเข้าใกล้ ตัวของลี่หลินเย่ได้

แต่ณตอนนี้มีคนรอบข้างมากมายที่จ้องมองอยู่การกระทำของหลิวเซียนเซียนช่างมาได้ไม่ทันตั้งตัวที่เขาจะ รับมือ

เลยทำให้เธอได้ดั่งใจ

ตอนนั้นเองร่างกายอ่อนนุ่มพร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆซบ ลงไปในอ้อมแขนของลี่หลินเย่

สีหน้าไม่ประสบอารมณ์ของลี่หลินเย่ที่กำลังจะผลัก ผู้หญิงคนนี้ออกไปแล้วก็ได้ยินเสียงจากผู้หญิงที่อยู่ใน อ้อมแขนของเธอวิงวอนร้องขอ“ขอโทษนะถ้าหากคุณ ไม่ชอบฉันไม่อยากพาฉันไปก็ไม่เป็นไร

ฉันไม่โทษคุณ

ฉันผิดเองที่ไม่ควรเพ้อคิดถึงคุณ

ขอแค่คุณพาฉันออกไปจากที่นี่ก็พอแล้ว

ขอบคุณนะ”

ยิ่งพูดถึงตอนท้ายเสียงของเธอก็ยิ่งเบาลง

สีหน้าเย็นชาของลี่หลินเย่ก็ทำให้เธอได้สติเขาคือ คนในความฝันที่เธอไม่อาจเอื้อมถึงได้เขาคือคนที่มีบุญ คุณที่ช่วยชีวิตของเธอเธอไม่ควรที่จะไปทำลายความ สุขของเขา

เสียงแผ่วเบาของผู้หญิงคนนั้นทำให้ลี่หลินเย่ที่ฟังอยู่นั้นนิ่งไปสักพักไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้กำลังคิดจะ เล่นอะไรอยู่

แต่ไม่สนว่าเธอจะคิดอะไรอยู่ก็จะไม่สามารถที่จะให้ เธอไปทำลายงานแต่งลี่หลินซูน้องชายของเขาได้เรื่อง นี้เขารับหน้าแทนไปก่อนแล้วกันรอให้งานแต่งของลี่ หลินซูเสร็จไปก่อนค่อยมาเคลียร์เรื่องนี้แล้วกัน

ถ้าไม่อย่างงั้นงานมงคลวันนี้เจ้าสาวของน้องชายเกิด โวยวายขึ้นมาคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

“แยกย้ายกันไปได้แล้วเด็กในท้องของเธอคือลูกของ ผมเองไม่เกี่ยวกับลี่หลินซู”

หลิวเซียนเซียนอึ้งไปหนึ่งวิลี่หลินซูบอกว่าเธอท้องลูก ของเขาแต่ยังบอกอีกว่าไม่เกี่ยวข้องกับลี่หลินซู

ปากสั่นและมีไข้เล็กน้อย

หรือเป็นเพราะตั้งแต่เล็กจนโตว่าวิชาเอกภาษาของ เธอแย่มากดังนั้นก็เลยฟังไม่รู้เรื่องอย่างงั้นหรอ?

ช่างมันเถอะแค่เขายอมรับก็ดีแล้ว

หลิวเซียนเซียนตกใจแบบอย่างมีความสุขในอ้อม กอดของเขาแล้วถีบขาเบาๆ“ฉันไม่อยากแต่งให้กับ ประธานหลิงคุณพาฉันออกไปได้ไหม?”

“ได้ครับ”ลี่หลินเย่ไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวก็เพราะตอนนี้เพื่องานแต่งน้องชายของเขาไม่ให้มีเรื่องผิดพลาด อะไรเกิดขึ้นอีกเขายอมรับและทำทุกอย่าง

ก้มตัวลงเล็กน้อยพร้อมกับอุ้มตัวหลิวเซียนเซียนขึ้น มาหลังจากนั้นก็ตรงมุ่งไปยังรถของตัวเอง

หลิวเซียนเซียนรู้สึกเหมือนตัวเองนั้นฝันไปเธอจะต้อง ฝันไปอีกแล้วแน่ๆ

อยู่ในอ้อมกอดของลี่หลินเย่ความรู้สึกนี้มันช่างดี อย่างบอกไม่ถูกเธอนั้นอยากซบอยู่อย่างนี้ไปทั้งชีวิตอยู่ กับเขาไม่จากกันไปไหนอีก

“ลี่หลินซูคุณอยากได้ลูกชายหรือลูกสาว?”รอหลัง ออกไปจากที่นี่เธอก็จะไปโรงพยาบาลไปตรวจการตั้ง ครรภ์ของเธอ

ถ้าหากเขาชอบถึงแม้ว่าเขาจะไม่ให้สถานะกับเธอ ก็ตามเธอก็รับได้เธอก็แค่อยากจะคลอดเด็กคนหนึ่งที่ เป็นลูกของเขา

สี่หลินเย่จ้องมองจนคิ้วบิดผู้หญิงคนนี้จะต้องสมองฟัน เฟือนไม่ปกติคิดอยากจะคลอดลูกของลี่หลินซูจนคิดไป ถึงขั้นนั้นเชียว

ลี่หลินเย่หันไปสบตาลั่วเฟิงพร้อมพยักหน้าลั่วเฟิงก็ รีบไปเปิดประตูรถ

เขาพาหลิวเซียนเซียนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาอุ้มเข้าไปในรถ ส่งเธอไปที่สถานีตำรวจถ้างานแต่งของ หลินซูยังไม่จบห้ามให้ใครประกันตัวเธอออกมา”พูดจบ เขาก็“ปัง”เสียงปิดประตูรถหมุนตัวไปแล้วเดินเข้าไปใน โรงแรม

รอถึงตอนที่หลิวเซียนเซียนได้สติแล้วฟังเข้าใจในสิ่ง ที่เขาพูดแต่ละคำนั้นรถไมบัคสีดำก็ขับเคลื่อนไปแล้วมุ่ง ตรงไปที่สถานีตำรวจ

หลิวเซียนเซียนกระวนกระวายหันไปทางลั่วเฟิงพร้อม พูดว่า “คุณปล่อยฉันไปเถอะนะคะฉันท้องลูกของลี่หลิน ซูจริงๆนะ”

เธอไม่ได้โกหกไม่ได้โกหกจริงๆ

ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะวางแผนให้ท้องลูกของลี่หลินซูแต่ ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อของเขา

เธอมั่นใจมากว่าเป็นลูกของลี่หลินซู

ลั่วเฟิงมองหน้าเธอพร้อมสีหน้าที่รำคาญลี่หลินเย่สั่ง ให้เขาไปส่งที่สถานีตำรวจดังนั้นก็จะต้องไปส่งที่สถานี

เขาดึงที่กั้นของรถลงไปไม่อยากฟัง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปหลิวเซียนเซียนก็ถูกส่งเข้าไปใน สถานีตำรวจจริงๆ

พอเข้าไปในห้องมืดๆนั้นทันใดนั้นเธอก็คิดได้
เป็นแบบนี้ก็ดีถึงแม้ว่าลี่หลินซูจะไม่เอาเธอแต่ว่า ประธานหลิงก็เอาเธอไปไม่ได้เหมือนกัน

รอหลังจากที่งานแต่งของลี่หลินซูจบลงร่างกายของ เธอก็น่าจะฟื้นฟูกลับมามีเรี่ยวแรง

ก็คงจะเป็นอิสระแล้ว

หดตัวไปนั่งไว้ที่มุมของห้องลี่หลินซูเขาสอนบทเรียน บทหนึ่งที่โหดร้ายที่สุดในโลกนี้ให้กับเธอ

ผู้ชายกับผู้หญิงใครรักใครก่อนคนนั้นต่ำต้อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ