ตอนที่6การกักบริเวณไว้ในบ้าน

รถแท็คซี่ได้จอดตรงหน้าประตูที่ฟาเวอร์คอนโดหลิว เซียนเซียนจับมือของฟังเวิ้นซิ่วไว้แล้วกำลังจะเดิน เข้าไปในหมู่บ้านเงาของคนร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาผลักฟัง เวิ่นซิ่วออกไปพร้อมกับเอามือปิดปากเธอไว้แล้วลากเธอ เข้าไปในรถคันหนึ่ง

คนคนนี้กระทำอย่างรวดเร็วและว่องไวเห็นได้ชัดว่า ผ่านการฝึกซ้อมมาอย่างดี

หลิวเซียนเซียนอยากจะดิ้นรนออกมาแต่รู้สึกถึงความ ปวดหัวแล้วก็หมดสติไป

ตื่นมาฟ้าก็มืดแล้ว

หลิวเซียนเซียนเพิ่งรู้ตัวว่าเธอนั้นอยู่ในห้องของตัวเอง

พอกดสวิตซ์ไฟโต๊ะตรงหัวเตียงก็มีอาหารวางอยู่และ เริ่มเย็นแล้ว

เธอลุกออกจากเตียงเพื่อที่จะไปเปิดประตูก็พบว่า ประตูนั้นถูกโซ่เหล็กนั้นมัดไว้จากด้านนอก

หันหลังมุ่งไปทางระเบียงหน้าต่างระเบียงนั้นก็ถูก ล็อคเรียบร้อย

หลิวเซียนเซียนถูกกักบริเวณแล้ว
โทรศัพท์ก็ถูกหลิวเฟิงจั่นไปแล้ว

โทรศัพท์ที่อยู่ในห้องนั้นก็ถูกตัดสายโทรศัทพ์

หลิวเซียนเซียนไม่สามารถที่จะติดต่อกับโลก ภายนอกได้เลย

“เปิดประตูเปิดประตูเดี๋ยวนี้ปล่อยฉันออกไป”หลิว เซียนเซียนเริ่มกระวนกระวายเธอใช้หัวแม่เท้าคิดก็คิด ได้ว่าเป็นถั่วเหมยจูสั่งให้คนมาจับตัวเธอคงจะจับเธอ ขังไว้จนถึงวันที่8เดือนหน้าแน่ๆแล้วก็ให้แต่งงานกับ ประธานหลิง

การตะโกนของเธอก็ทำให้ลั่วเหมยจูปรากฏตัวออก มา“เซียนเซียนพ่อของเธอบอกว่าเธอนั้นไม่ยอมกลับ บ้านนอนมาหลายวันและนี่ก็ทำให้บ้านไป๋เสื่อมเสียดัง นั้นก่อนเปิดเทอมนี้จะห้ามให้เธอออกจากบ้านอีก”

เมื่อคืนเธอเป็นคนวางยาหลิวเซียนเซียนเองทีแรกก็ คิดว่าพวกประธานหลิงนั้นคงจะจัดการรับมือได้แต่ผล ก็คือคำพูดประโยคหนึ่งของประธานหลิงว่า“ครั้งนี้อย่า คิดนะว่าเขาจะช่วยบริษัทเคทีให้ผ่านด่านนั่น”

แต่ถ้าหากบริษัทเคทีจะต้องปิดกิจการแล้วจริงๆหลิวลู่ ลู่จะทำยังไง?

ไม่ว่ายังไงเธอก็จะต้องช่วยให้หลิวลู่ลู่จับหนุ่มคนรวย ให้ได้ก่อนส่วนบริษัทเคทีค่อยล้มละลายก็ไม่สาย
เพราะฉะนั้นหลิวเซียนเซียนจะต้องแต่งงานกับ ประธานหลิง

“ลั่วเหมยจูเรื่องที่ฉันไม่กลับมานอนที่บ้านก็ไม่ใช่ เพราะคุณหรอกเหรอ?”

พอเห็นหน้าลั่วเหมยจูแม้แต่แม่เลี้ยงหลิวเซียนเซียนก็ ไม่อยากเรียก

คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะวางยาเธอแล้วส่งไปให้ ประธานหลิงแค่คิดก็รู้สึกทุเรศแล้ว

“เพิ่งจั่นคุณดูเธอสิปกติที่คุณไม่อยู่บ้านเธอก็มักจะ เรียกชื่อฉันอย่างนี้ตลอดเลยค่ะเสียดายที่ฉันนั้นดูแล เธอด้วยใจเป็นห่วงเธอจนไม่ได้หลับได้นอนฉันนี่มันคน ดีแต่ถูกว่าให้เป็นคนเลวชัดชัดเลยค่ะ”ลั่วเหมยจูร้องไห้ สะอื้นขึ้นมาทันที

หลิวเซียนเซียนหายใจเข้าลึกๆหายใจเข้าลึกๆอีก

ในวันนี้เธอก็ได้เห็นธาตุแท้ของลั่วเหมยจูที่ไม่ยอมรับ ผิดแล้วยังโยนความผิดมาให้คนอื่นอีก

มองออกไปนอกประตูเห็นหลิวเฟิงจั่นที่เพิ่งมาถึงพ่อ คะซุปเมื่อคืนนี้ลูกดื่มนั้นถูกวางยาค่ะถ้าหากไม่ใช่ว่ามี คนช่วยลูกไว้หล่ะก็เห็นทีว่าป่านี้ลูกก็คงถูกประธานหลั งอุ้มไปที่บ้านของเขาแล้วหล่ะค่ะลูกแค่อยากจะรู้ว่าเมื่อ คืนใครเป็นคนวางยาลงในซุปของลูก?”
เรื่องมันมาถึงอย่างนี้หลิวเซียนเซียนไม่อยากจะทน แล้วลั่วเหมยจูแม่เลี้ยงคนนี้วันนี้เธอจะต้องฉีกหน้ากาก ตอแหลของเธอให้ได้ถ้าไม่อย่างนั้นหลิวเฟิงจั่นจะต้อง หูเบาแล้วเชื่อสิ่งที่ลั่วเหมยจูพูด

งั้นเธอก็ถูกลั่วเหมยจูวางแผนให้ได้แต่งงานกับ ประธานหลิงแต่แรกแล้ว “อ๋อหรือเธอหมายถึงซุปซี่โครงสาหร่ายเมื่อวานนี้

หรอ?”ลั่วเหมยจูขยี้คิ้วแกล้งทำท่าทางเช็ดน้ำตา

“คุณก็รู้อยู่แก่ใจยังจะมาถามอีก”หลิวเซียนเซียน มั่นใจมากว่าเมื่อคืนเธอได้ดื่มเฉพาะซุปกับเหล้าส่วน เหล้าไม่ใช่แค่เธอที่ดื่มฟังเวิ้นซิ่วก็ดื่มด้วยแต่ฟังเวิ้นซิ่วก็ ไม่เป็นอะไรงั้นก็แปลว่าปัญหามันอยู่ที่ซุป

“เฟิงจั่นคุณดูสิคะตัวเธอไม่กลับบ้านกลับช่องเองยัง ไม่สำนึกแล้วยังมาส่ายร้ายฉันอีกซุปน้ำรฉันเธอและลู่ลู่ เราก็ดื่มกันหมดแล้วทำไมพวกเราถึงไม่เป็นอะไรมีแต่ เธอคนเดียวที่เป็น?”

“ใช่ผมก็ดื่มผมก็ไม่เป็นไร”หลิวเฟิงจั่นขมวดคิ้วสีหน้า เคร่งเครียดมองดูหลิวเซียนเซียนที่ยิ่งโตยิ่งไม่ได้ เรื่อง“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปห้ามไปไหนเด็ดขาดก็อยู่แต่ ในห้องนี้และสำนึกซะ”

“หนูไม่………….เซียนเซียนร้องไห้โฮพร้อมตะโกน ออกมาแต่ว่าหลิวเพิ่งจั่นก็ปัดแขนแล้วเดินออกไปส่วน ลั่วเหมยจูก็ยิ้มเยาะเย้ยอย่างได้ใจ
เธอถูกกักบริเวณ

ถูกกักขังไว้แล้วในที่สุด

หลิวเซียนเซียนอดอาหารไม่ยอมทาน

ตรงช่องประตูนี้ทุกวันวันละสามครั้งตามเวลาทาน อาหารเช้ากลางวันเย็น3มื้อเอาเข้าไปให้ยังไงก็ถูกเอา ออกมาอย่างนั้น

สามวันผ่านไปหลิวเซียนเซียนข้าวสักเม็ดก็ยังไม่ตก ถึงท้อง

ทุกวันนี้นอกจากนอนก็คือเหม่อลอย

ทีแรกคิดว่าจะสามารถเรียกพี่อ้อยช่วยเธอส่ง จดหมายไปหาฟังเวิ้นซิ่วมาช่วยเธอหรือไม่ก็แจ้งตำรวจ อะไรก็ได้แต่ว่าก็เหมือนจะไม่เห็นพี่อ้อยเลย

ลั่วเหมยจูนั้นได้ให้พี่อ้อยลาหยุดงาน

ก็เพื่อที่จำให้เธอได้แต่งงานกับประธานหลิงหลิว เฟิงจั่นและถั่วเหมยจูนั้นทุ่มเทสุดๆ

หิวนอกจากคําว่าหิวก็ยังเป็นหิว

หิวจนร่างกายสั่นไปทั้งตัว

ในที่สุดหลิวเซียนเซียนก็ทนไม่ได้แล้วจนต้องเปิดทีวี
ข่าวช่องบันเทิง

พอเห็นลี่หลินซูแวบเดียวในทีวีเท่านั้นหลิวเซียนเซียน น้ำตาไหลพราก

มือเธอวางไว้บนท้องของเธอเธอเกือบจะลืมไปแล้ว บางทีในท้องของเธอตอนนี้อาจจะมีลูกของลี่หลินซูแล้ว ก็เป็นได้

เธอนี่ไร้สาระจริงๆเธอไม่ควรที่จะอดอาหารไม่ยอม ดื่มไม่ยอมกินอย่างนี้

เพื่อลูกก็ไม่ควรทำ

หลิวเซียนเซียนเริ่มทานข้าวบ้างแล้ว

พอลั่วเหมยจูรู้ทุกๆวันก็เปลี่ยนเมนูอาหารใหม่ๆอร่อยๆ ให้เธอทาน

อาหารที่ยกเข้ามาให้ก็เป็นอาหารที่เธอชอบกิน

กินอย่างเงียบๆและเพื่อเด็ก

ถึงแม้ว่าจะยังไม่แน่ใจว่าท้องแล้วหรือยังแต่ว่าพอ นึกถึงว่าอาจจะตั้งท้องแล้วเธอก็ทำให้ลูกในท้องต้องหิว มันก็เจ็บปวดใจแล้ว
ข่าวช่องบันเทิง

พอเห็นลี่หลินซูแวบเดียวในทีวีเท่านั้นหลิวเซียนเซียน น้ำตาไหลพราก

มือเธอวางไว้บนท้องของเธอเธอเกือบจะลืมไปแล้ว บางทีในท้องของเธอตอนนี้อาจจะมีลูกของลี่หลินซูแล้ว ก็เป็นได้

เธอนี่ไร้สาระจริงๆเธอไม่ควรที่จะอดอาหารไม่ยอม ดื่มไม่ยอมกินอย่างนี้

เพื่อลูกก็ไม่ควรทำ

หลิวเซียนเซียนเริ่มทานข้าวบ้างแล้ว

พอลั่วเหมยจูรู้ทุกๆวันก็เปลี่ยนเมนูอาหารใหม่ๆอร่อยๆ ให้เธอทาน

อาหารที่ยกเข้ามาให้ก็เป็นอาหารที่เธอชอบกิน

กินอย่างเงียบๆและเพื่อเด็ก

ถึงแม้ว่าจะยังไม่แน่ใจว่าท้องแล้วหรือยังแต่ว่าพอ นึกถึงว่าอาจจะตั้งท้องแล้วเธอก็ทำให้ลูกในท้องต้องหิว มันก็เจ็บปวดใจแล้วเข้าไปทำให้ตัวเธออ่อนแรงเธอรู้ดีว่าถึงเธอตอนนี้อยาก จะหนีก็หนีไม่ไหว

ชุดแต่งงานที่ขาวใสสะอาดนั้นสวยไว้ที่ตัวเธอส่วนเธอ ก้กลายเป็นแค่หุ่นเชิดในมือคนอื่นแล้วแต่ว่าคนอื่นจะ เอาไปทําอะไร

เธอไม่สนใจหลิวเฟิงจั่นเพราะว่ามันไม่จำเป็นอีก

เพราะต่อจากนี้ไปเธอไม่มีพ่อคนนี้

“เซียนเซียนประธานหลิงสัญญากับพ่อแล้วว่าจะดูแล ลูกอย่างดีถ้าแต่งเข้าไปแล้วก็ทำตัวทำหน้าที่ภรรยาให้ ดีเขาไม่มีวันเอาเปรียบลูกหรอกพ่อขอโทษนะลูก”

หลิวเซียนเซียนค่อยๆเงยตาขึ้นมามองหลิวเพิ่งจั่น หนึ่งทีพูดว่า “หนูจะขอแค่สิ่งที่แม่เหลือไว้ให้หนูเอามาให้ หนู”

“..….….……..หลิวเฟิงจั่นมองไปหาลั่วเหมยจูที่อยู่ข้างๆ

ลั่วเหมยจูตอบรับและเดินเข้าไป“เซียนเซียนของของ แม่ของเธอที่บอกว่าจะเอาให้เธอนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าจะ ต้องเป็นของเธอวางใจได้รอเธออีกสามวันที่กลับมาฉัน กับพ่อของเธอจะเอากุญแจของตู้เซฟให้เธอไว้ไม่มีลาย นิ้วมือของเธอพวกเราก็เปิดไม่ได้ก็คงจะขโมยไม่ได้ หรอกใช่ไหม?”

หลิวเซียนเซียนหลับตาลงอยากจะตบเพี้ยะไปที่หน้าลั่วเหมยจูสักทีแต่ว่าร่างกายเธอตอนนี้ไม่มีเรี่ยงแรงเห็น ทีว่าตอนนี้เธอคงจะทำอะไรไม่ไหว

ตอนนั้นเธอก็เป็นแค่คนอ่อนแอมีแต่ตัว

“ได้ฉันขอเอกสารทั้งหมดที่เกี่ยวกับฉันคืนบ้านหลังนี้ ฉันจะไม่กลับมาอีก”

ไม่ใช่ว่าเธอโหดแต่เป็นหลิวเฟิงจั่นกับลั่วเหมยจูโหด เหี้ยมกว่า

เมื่อเทียบกับพ่อของเธอกับแม่เลี้ยงคนนี้เธอยังอ่อน เกินไป

อ่อนหัดจนถูกพ่อแท้ๆของตัวเองกับแม่เลี้ยงหลอกใช้ อย่างนี้