ตอนที่ 13 คุณนั้นแหละที่หาเรื่องเอง

ตอนที่ 13 คุณนั้นแหละที่หาเรื่องเอง

แท็กซี่มาถึงที่ประตูคฤหาสน์ของฝนทิพย์แล้ว

เมื่อนิตาปรากฏตัวบอดี้การ์ดสองคนก็หยุดเธอ

คราวนี้เธอไม่พูดไร้สาระ แต่เตะตรงไปที่หัวเข่าของคนที่ใกล้ ที่สุด ใช้ช่องว่างระหว่างนี้หนีอีกคนวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์

“หยุด ! ”

บอดี้การ์ดสองคนรีบวิ่งตามอย่างรวดเร็ว

นิตารีบก้มหน้าวิ่งเข้าไปผลักประตูคฤหาสน์

ฝนทิพย์ดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นพวกเขาถูกรบกวนจากนิตาที่เข้า มาทันที แต่พวกเขาโบกมือแล้วพูดกับผู้คุ้มกันไม่มีอะไร พวกแก ออกไปเถอะ”

นิตาเดินไปหาเธอในไม่กี่ก้าวและไม่สามารถระงับความโกรธ และความเกลียดชังได้ แล้วถามว่า “เธอจงใจทำให้แม่ของฉันฆ่า ตัวตายใช่ไหม”
ฝนทิพย์พูดอย่างหยิ่งและชัดเจนว่า แล้วไงล่ะ?”

ฝนทิพย์พูดอย่างสบายใจราวกับว่าสิ่งที่เธอพูดออกจากปากของ เธอไม่ใช่ชีวิตมนุษย์ แต่เป็นมดตัวเล็ก ๆ

“ฉันพูดแค่ไม่กี่นํากับเธอ ใครจะรู้ว่าเธอทนไม่ได้ ถึงขั้นคิด กระโดดออกจากตึก เธอยิ้มอย่างยั่วยุมองที่นิตา ทุกพูดคํา ร้ายกาจมาก “นิตา แม่ของเธอกระโดดลงจากอาคารเอง ไม่ได้ เกี่ยวกับฉัน

นิตาขมวดคิ้วของเขาและหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเกลียด ชัง เขาก้าวขึ้นมาและคว้าคอของฝนทิพย์ เขาตะคอกและถาม ว่าทำไม คุณเกลียดฉันทำไมคุณต้องทำร้ายแม่ของฉัน”

ฝนทิพย์มองดูนิตา โดยไม่ลังเลและพูดด้วยสายตาที่ไร้เดียงสา ว่าทําไมถึงบอกว่าฉันฆ่าแม่เธอ ฆาตกรควรเป็นเธอตั้งหาก ถ้า ไม่ใช่เพื่อช่วยเธอ แม่ของเธอก็คงไม่กระโดดตึกตาย

“เธอโกหก!”นิตาตาแดงและตะโกนใส่เธอ “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ หลอกฉัน ด้วยการให้เช็คเปล่า แม่ของฉันก็คงจะผ่าตัดไปแล้ว!”

และตอนนี้เธอได้รับค่าผ่าตัดแล้ว เห็นได้ชัดว่าโรคของแม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ด้วยการผ่าตัด แต่ผู้หญิงที่ร้ายกาจ คนนี้ก็ทำให้แม่ของเธอกระโดดตึก!

“ฝนทิพย์ ฉันจะฆ่าเธอและฝั่งไปพร้อมกับแม่ของฉัน!” นิตาใช้ นิ้วมือเรียวบางบีบคอของ “ฝนทิพย์ฉันจะฆ่าเธอ!”

มีการหายใจถี่ๆ และการสำลักทำให้ฝนทิพย์ หน้าแดงและ

บิดเบือน

เธอเริ่มดิ้นรน

นิตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นและใช้แรงอย่างหนักเพื่อบีบคอ

ของเขา

ฝนทิพย์ยิ่งรู้สึกหายใจไม่ออกและเกิดการต่อสู้ที่รุนแรงมากขึ้น และเธอพยายามผลักนิตา

นิตาล้มลงและทับอยู่บนโต๊ะกาแฟ

“โอเคนิตา วันนี้เธอเป็นคนหาเรื่องเอง!”ดวงตาของฝนทิพย์เต็ม ไปด้วยความโมโหและเธอก็รีบพลิกตัวกลับขึ้นด้านบน

นิตาไม่ทันตั้งตัว ทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นๆ ที่ท้อง แล้วเลือดอุ่นๆ ก็

ไหลออกมา
ในมือของฝนทิพย์ถือมีดผลไม้และแทงเข้าไปอยู่ที่ท้องของนิ

ตา

เธอดูน่ากลัวและบูดบึ้ง ดวงตาจ้องมองที่ตาของนิตา ในขณะ ที่เธอหัวเราะและกรีดร้อง ก็ยิ่งแทงลึกลงไป “นิตา เดี๋ยวณัฐพล ก็กลับมาแล้ว เธอคิดว่าถ้าเขาเห็นคนบาดเจ็บพร้อมๆกัน เขาจะ เลือกช่วยใคร

นิตาค่อย ๆ กระตุกและรู้ว่ามันไม่ใช่ทางเลือกเลย ยังไงณัฐพล ก็จะต้องเลือกฝนทิพย์เท่านั้น

“นิตา ฉันจงใจฆ่าแม่ของเธอ แล้วเธอจะทำอะไรฉันได้” เธอพูด อย่างยั่วยุและดึง ดออกมา

ใบมีดสีขาวถูกปกคลุมไปด้วยเลือดแดงสีสดและนิดาก็ล้มลงบน พื้น เลือดที่พุ่งออกมาจากแผลและการสูญเสียเลือดมากเกินไป ทําให้เธอตัวเย็นและอ่อนแอ

ฝนทิพย์ชื่นชมสีหน้าที่คล้ายจะตายของนิตาและยิ้ม จากนั้นเขา ก็หันหลังและแทงมีดเข้าที่ร่างกายของเขา

แต่เธอไม่ได้ใช้แรงจริง ๆ มีดผลไม้ไม่ได้แทงเข้าไปและไม่ได้ ทําให้บาดเจ็บอะไร แล้วก็ดึงออกมา
ฝนทิพย์แสดงออกเหมือนว่าบาดเจ็บที่ท้องแล้วคุกเข่าลงไป

ใบหน้าไม่ได้แสดงออกถึงความร้ายกาจอีก แต่เป็นใบหน้าที่ใส ชื่อและความไร้เดียงสา

เธอใช้มีดกดลงเบาๆ ที่นิ้วมืออ่อนแอของนิตา แววตาสงสารและ ความคับข้องใจ “พี่สาว เธอต้องการชีวิตของฉันจริงๆ เหรอ? เธอ อยากจะฆ่าฉันจริงๆ …

นิตามองหน้าเธอ แล้วหัวเราะ

วินาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงจากด้านหลัง ณัฐพลส่งเสียงเย็นยะ เยือกดังขึ้น

“นิตา คุณกำลังทำอะไร!”