ตอนที่ 9 : ระดับนักปรุงยาและการปรุงยา

ตามความทรงจําในชีวิตก่อนของเฟยหลงได้มีการแบ่งระดับ นักปรุงยาไว้ทั้งหมดเก้าระดับคือ สีแดง สีส้ม สีเหลือง สีเขียว สี ฟ้า สีน้ำเงิน สีม่วง สีดำ สีขาว

ซึ่งระดับนักปรุงยาพิสูจน์ได้โดยการดูสีของเพลิงที่จุดขึ้นมา แต่ละเพลิงจะมีความร้อนที่แตกต่างกันยิ่งระดับสูงยิ่งมีความร้อน มากขึ้นมีความบริสุทธิ์มากขึ้นตาม

และสามารถปรุงเม็ดยามีคุณภาพความบริสุทธิ์ที่ระดับสูงมาก ยิ่งขึ้นไปอีกเพลิงในการปรุงยายกระดับได้โดยการยกระดับ ขอบเขตพลังและความเข้าใจในเพลิง

แล้วยังมีพลังวิญญาณซึ่งเป็นตัวช่วยสำคัญสำหรับนักปรุงยา ซึ่งนักปรุงยาบางส่วนจะมีพลังวิญญาณมากกว่าผู้เบาะเพาะทั่วไป

ในขอบเขตเดียวกันพลังวิญญาณสามารถตรวจสอบสิ่งต่าง รอบตัวได้

ยิ่งมีพลังวิญญาณสูงยิ่งสามารถตรวจสอบไปได้ไกลมากยิ่งขึ้น โดยมีตนเองเป็นจุดศูนย์กลางของขอบเขตการแผ่พลังวิญญาณ

เม็ดยาแบ่งแยกได้โดยคุณภาพและความบริสุทธิ์ของเม็ดยา ตามความทรงจำที่เฟยหลงนึกออกเพราะเมื่อตอนที่เขาเคยเป็น เซียนเฟยหลงไม่ได้เพียงแค่บ่มเพาะเพียงอย่างเดียว

เช่นการปรุงยาและการหลอมอาวุธเมื่อมีเวลาว่างจึงลองเรียนรู้สิ่งต่างเพิ่มเติมเพื่อปรับแต่งหรือเสริมพลังไม่ว่าจะเป็นเม็ดยา หรืออาวุธต่างที่สร้างขึ้นมา

กลับมายังห้องทดสอบของการเป็นนักปรุงยาที่รับรองโดย ศาลาโอสถเฟยหลงจึงเข้าร่วมการทดสอบ โดยมีนักปรุงยาระดับ สีแดงสามคนเป็นคนประเมินเม็ดยาของเฟยหลง

เฟยหลงได้เดินไปยังโต๊ะที่วางหม้อปรุงยาและสมุนไพรต่าง

เอาไว้และเงยหน้ามองนักปรุงยาทั้งสามคน

เมื่อนักปรุงยาทั้งสามเห็นว่าผู้เข้ารับการทดสอบเข้าประจำที่ แล้วเรียบร้อยนักปรุงยาคนที่อยู่ตรงกลางได้ก้าวออกมาแล้ว ประกาศกฎการปรุงยาออกมาว่า

” กฎการปรุงยามีสามประการประการที่หนึ่งเจ้าต้องปรุงเม็ด ยาระดับแดงออก ให้ได้มาหนึ่งชนิดประการที่สองเจ้าต้องปรุงเม็ ยาออกมาให้สําเร็จภายในหนึ่งชั่วยาม”

” ประการที่สามเจ้าอย่าคิดโกงการปรุงเม็ดยาเด็จขาดเพราะ พวกเราสามคนจะเป็นคนตรวจสอบเองมีมีคำถามไหม ”

เมื่อเห็นเฟยหลงเงียบไม่ได้ถามอะไรจึงเริ่มการแข่งขัน

” งั้นก็เริ่มการปรุงยาได้ ”

เฟนหลงไม่ได้คิดอะไรมากแค่หยิบสมุนไพรนั้นคือหญ้า ลมปราณและผลเสริมลมปราณแล้วเกิดมาหน้าหม้อปรุงยาที่ดู ธรรมดาหาได้ทั่วไปไม่มีความพิเศษอะไรเลย

เมื่อเดินมาหม้อปรุงยาจุดเพลิงสีแดงขึ้นข้างใต้หม้อและใส่สมุนไพรทั้งสองปิดฝาแล้วเริ่มควบคุมไฟ

ให้มันกลั่นเม็ดยา โดยการใช้พลังวิญญาณของเฟยหลงล้อม รอบสมุนไพร

เพื่อชาระสิ่งสกปรกที่ตกค้างอยู่และทำทำให้สมุนไพรมีความ บริสุทธิ์ขึ้น โดยที่การปรุงยา

แต่ละครั้งจะควบคุมไฟอย่างดี โดยจดจ่ออยู่อย่างนั้น โดยระวัง

ไม่ผิดพลาด

หลังจากนั้นก็ต้อบรวมรวมลมปราณในหม้อที่สกัดออกมาจาก

สมุนไพรโดยใช้พลังวิญญาณและควบรวมเป็นเม็ดยา

ทุกการกระทําและการเคลื่อนไหวต่างๆได้อยู่ในสายตาของ นักปรุงยาทั้งสามที่รับหน้าที่การทดสอบเฟยหลง

แต่สิ่งที่เขาเห็นเฟยหลงคือจุดไฟและโยนมันลงแล้วปิดฝาซึ่ง

แต่ละการกระทำล้วนเหมือนไม่ใส่ใจ

เมื่อเหล่านักปรุงยาทั้งสามเห็นแล้วต้องเย้ยหยันและส่ายหน้า อย่างดูถูกดูแคลน

เฟยหลงได้เหลือบตาไปเห็นการกระทำก็ได้ยิ้มขึ้นมาและลอบ เย้ยหยันอยู่ในใจ

” ข้าเห็นเหมือนบนหน้าพวกเจ้าเขียนว่าต่อให้ตายเม็ดยาที่ข้า ปรุงขึ้นมาต้องคุณภาพต่ำหรือไม่ก็คิดว่าหม้อปรุงยาของข้าจะ ระเบิดข้าบอกพวกเจ้าได้เลยว่า ”
บิดาผู้นี้ปรุงยามานานกว่ากว่าชีวิตที่เจ้าปรุงมาเดี่ยวบิดา ผู้นี้จะแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่ควรเรียกว่าเม็ดยานั้นคืออะไร

เวลาได้ผ่านไปครึ่งชั่วยามเฟยหลงได้หยุดการกระทำทั้งหมด และตับเพลิงสีแดงลงเมื่อทั้งสามเห็นว่าเฟยหลงได้หยุดการปรุง ยาทําให้เกิดอาการงงงวยกันหมด

เมื่อเฟยหลงเห็นหน้างงงวยของพวกเขาจึงยิ้มออกมา

เมื่อทั้งสามเห็นรอยยิ้มของเฟยหลงได้แต่มองหน้ากันอย่าง สับสนจึงมีนักปรุงยาหนึ่งในสามเอ่ยปากถาม

ทำไมเจ้าไม่ปรุงยาต่อละเจ้าหยุดทำไมหรือเจ้าปรุงเม็ดยา ออกมาเสร็จหรือ ”

นักปรุงยาแค่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันนิดหน่อย

เฟยหลงจึงตอบพร้อมรอยยิ้มว่า

” ใช่ข้าปรุงเม็ดยาเสร็จแล้ว ”

เมื่อเหล่านักปรุงยาได้ยินว่าเม็ดยาปรุงเสร็จแล้วจึงลอบ หัวเราะอยู่ภายใน

‘คิดเหรอว่าหลอกข้าได้ง่าย

ดังนั้นนักปรุงนาคนนั้นได้พูดว่า

“งั้นเจ้าก็เอาเม็ดยาออกมาให้พวกเราดูหน่อยได้ไหม ”

เฟยหลงจึงไม่พูดกับเหล่านักปรุงยาพวกนี้ให้มากความแล้ว เอื้อมมือไม้เปิดฝาของหม้อปรุงยาออก
แล้วตอนนั้นเองที่มีกลิ่นสมุนไพรหอมหวนลอยออกมาจาก หม้อปรุงยาของเฟยหลง