ตอนที่8 แต่งงานกับผมได้ไหม

ชุติภาสก้มลงไปอุ้มซีซั่นขึ้นมา มุมปากยิ้มอ่อนแล้ว มองไปฝั่งของประยง”นายมองไม่ออกหรอว่าเราคือ ครอบครัว? ”

ซีซั่นที่อยู่ในอ้อมแขนของชุติภาสโดยไม่ได้แสดงออก ทางสีหน้า แต่เขาต้องให้ความร่วมมือเพื่อช่วยเหลือหม่า มีของเขา

ประยงมองไปยังใบหน้าใหญ่และเล็กสองใบที่ คล้ายคลึงกัน อารมณ์ก็ค่อยๆ หดหู่ลง

“นายมีลูกนอกสมรส

ชุติภาสยิ้มพลางตรงเข้าไปใกล้ประยง: “ไม่ใช่ลูก นอกสมรสสักหน่อย เดี๋ยวฉันก็จะแต่งงานกับญาอี้ละ”

เขายืนอยู่ข้างหน้าประยง มองไปที่สายตาอัน แหลมคม แล้วอย่างช้าๆ ชัดๆ ว่า “ดังนั้น ปล่อยผู้หญิง ของฉันไปซะ”

“หล่อนเป็นของนายคนเดียวงั้นหรอ? ” นิ้วของประยง ค่อยๆ เก็บอย่างไม่รู้ตัว “มุมมองของนายยี่มันแย่จริงๆ เลยนะ ผู้หญิงราคาถูกก็มองเข้าไปในดวงตาได้ แต่ก็ยัง ให้กำเนิดไอ้ลูกนังเมียน้อยตัวเล็กๆนี่ซะด้วยสิ !

ใบหน้าเล็กของซีซั่นขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจแล้ว หันกลับไปพูดว่า “ลูกของแกนั่นแหละเป็นไอ้ลูกนังเมียน้อย !”

ประยงจ้องเขม็งไปที่เจ้าหนูอย่างรุนแรง เขาไม่รู้ว่า ทำไมยิ่งมองเด็กคนนี้ยิ่งรู้สึกถูกชะตา

ข้อมือของญาอี้ถูกบีบแน่นขึ้นอย่างเจ็บปวด เธอ ขัดขืนอย่างไม่รู้ตัวแล้วใช้กำลังฟาดออกจากประยง

“คุณเกลียดฉันและซีซั่นบขนาดนี้ งั้นทีหลังก็ได้โปรด อย่ามาเสนอหน้าให้พวกเราเห็นอีกแล้วกัน !” เธอเดินไป ข้างชุติภาสและหันกลับมาจ้องมองประยงอย่างโกรธ แค้น “ดีแล้ว พวกฉันก็มองคุณไม่เข้าตาเหมือนกัน !”

เมื่อพูจบเธอก็กอดซีซั่น: “เราไปกันเถอะ”

ทั้งสามคนเดินไปด้วยกันอย่างกลมเกลียว เห็นแบบนี้ ความอิจฉาตาร้อนผุดขึ้นมา!

ความฉุนเฉียวในอกของประยงก็ลุกขึ้น เขาโพล่งออก มา: “ญาอี๋ ฉันจะไม่ปล่อยเรื่องที่เธอคัดลอกงานไปง่ายๆ แน่ ! เธอจะไม่มีวันได้อยู่ในโลกแห่งการออกแบบหลัง จากคืนนี้เป็นต้นไป !

ทันใดนั้นชุติภาสก็ส่งเสียงขึ้น: “ญาอี๋ ไม่ต้องกลัวนะ ยังมีผมอยู่ทั้งคน”

ญาอี๋มองดูเขาอย่างซาบซึ้งใจ ไม่ได้สนใจสัตว์นรก ข้างหลังเธอ เก็บข้าวของของเธอและออกจากบริษัท AY ไปให้ไกล
หลายปีที่ผ่านมา เธอศรัทธาในบริษัท AY แต่คิดไม่ ถึงเลยว่าจะสกปรกขนาดนี้ หนำซ้ำยังเอางานออกแบบ ของเธอไปแฉอีก

นี่ยังไม่พอ ยิ่งยังจะโยนความผิดเรื่องเลียนแบบกลับ มาให้เธออีก

บ้าชมัด!

“ญาอี๋” ในขณะที่ขับรถอยู่ชุติภาสก็เริ่มพูดขึ้นอย่าง อ่อนโยน เรียกความคิดของญาอี้กลับคืนมา “เรื่องที่ผม พูดเกี่ยวกับการแต่งงานอ่ะ…..จริงจังนะ คุณคิดอยาก จะทําแบบนั้นไหม หลังจากนี้เราจะได้มีชีวิตที่ดีแล้วก็ได้ ดูแลซีซั่นเมื่อเขาโตขึ้น

หัวใจของเธอบีบตัวลงพลางหันมองออกไปนอก กระจกรถ

เธอไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับชุติภาสและซีซั่นก็บอก ตรงๆ แล้วว่าเขาไม่ได้ต้องการมีพ่อ ดังนั้นญาอี้ไม่เคยที่ จะยอมรับการสานสัมพันธ์กับชุติภาสเลย

ชุติภาสก็ไม่ได้บังคับเธอขนาดนั้นจึงหันกลับมาแล้ว พูดว่า: “บริษัท AY น่ะมีตาแต่หามีแววไม่ งั้นตอนนี้ คุณอยากจะไปบริษัทของผมไหม ? ผมอยากได้นัก ออกแบบที่ฉลาดแบบคุณน่ะ”

ญาอี้ส่ายหัว “เรื่องนี้ค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้………ขอ จัดการกับเรื่องการเลียนแบบก่อน”
เธอจะไม่ยอมให้ลันตารังแกเธอแบบนั้นอีก

ชุติภาสตอบอืมไปหนึ่งครั้ง แล้วพูดอย่างแน่วแน่ “ถ้า คุณต้องการความช่วยเหลือ บอกมาได้ทุกอย่างเลยนะ ผมช่วยคุณได้แน่นอน”

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ญาอี๋ก็เริ่มรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ คดีการลอกเลียนแบบทันทีและพร้อมที่จะสู้กลับ

แต่การลงมือของลันตานั้นเร็วกว่า เธอได้เอางานออก แบบของญาอี้มาสร้างผลงานสำเร็จรูปและเอาไปเผย แพร่ในนิตยสารเป็นที่เรียบร้อย

ชุดของงานชิ้นนี้ ทุกรายละเอียดมีความละเอียดอ่อน มาก สีกลมกลืนกันอย่างประณีตและงดงาม เมื่อตีพิมพ์ ออกมาทำให้เป็นที่สะเทือนวงการในทันที

และลันตาก็พูดออกไปอย่างไร้ยางอายว่านี่เป็นงาน ฝีมือที่เธอเร่งทำมา 6 ปี เพื่องานชิ้นนี้เธอทำข้ามคืนนับ ครั้งไม่ถ้วน แก้ไขภาพวาดนับครั้งไม่ถ้วน มันเป็นงานที่ เธอพากเพียรพยายามมาก

นักข่าวและผู้ชมด้านล่างต่างพากันยกย่องทันทีว่าลัน ตาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบชั้นนำที่ยอดเยี่ยม ตัวจริง รอมาเป็นร้อยปีเพื่อที่จะได้เห็นนักออกแบบที่ อัจฉริยะแบบนี้..……….

เมื่อณาอี้ได้ดูการรายงานและข่าวเธอก็กำมือแน่น
เธอหลับตาลง เธอบังคับตัวเองให้ตัวเองสงบลงด้วย การหายใจแรงๆ

เธอมีต้นฉบับของภาพวาดทั้งหมดและประวัติอีเมลที่ เธอส่งไปให้ติวเตอร์ของเธอเมื่อหนึ่งปีที่แล้วเพื่อขอคำ แนะนำ…..มีหลักฐานมากมายขนาดนี้เธอไม่กลัวที่จะ ดีดยัยลันตาผู้หญิงที่ไร้ยางอายคนนั้น

เมื่อใจของเธอนิ่งลง เพิ่งจะเปิดคอมพิวเตอร์ก็มีสาย จากลันตาโทรเข้ามาอย่างไม่คาดคิด