บทที่ 3

ฟรานเซสโก้ เดอร์มาซี เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านสายการ บิน ให้บริการเครื่องบินส่วนตัวสุดหรูแก่เศรษฐีทั้งหลายเลิกคิ้ว แปลกใจ เมื่อได้รับรายงานจากเลขาว่า ลิซ่าพี่เลี้ยงลูกชายของ ตนขอเข้าพบ ลิซ่าไม่เคยมาหาเขาที่ทำงาน มีอะไรจะพูดที่บ้าน หรือไม่ก็พูดคุยทางโทรศัพท์ การที่เธอมาหาเขาที่บริษัทคงเป็น เรื่องด่วนที่สำคัญ ไม่เช่นนั้นคงไม่มา

“นั่งสิ มาถึงนี่มีธุระอะไร” ฟรานเซสโก้ไม่รีรอ เขารีบถาม “ฉันจะมาคุยกับคุณเรื่องอัลบาโร”

“คุยเรื่องลูกชายฉัน” เขายิ่งทำหน้าแปลกใจมากขึ้น “เรื่อง อะไร”

“คุณคงลืมไปแล้วว่าฉันทำหน้าที่พี่เลี้ยงอัลบาโรแค่สุด สัปดาห์นี้ เพราะฉันต้องเตรียมตัวแต่งงาน ต้องไปจัดการเรื่อง บ้านและอีกหลายเรื่อง คุณหาพี่เลี้ยงคนใหม่ได้หรือยังคะ” ลิซ่า บอกจุดประสงค์ให้เจ้านายหนุ่มรู้ ฟรานเซสโก้อึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง เขาลืมเรื่องนี้เสียสนิท เมื่อลิซ่าเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายก็รู้ได้ทันที “คุณลืม ใช่ไหมคะ”

“ใช่ ฉันลืม” ฟรานเชสโก้ยอมรับตามตรง “เธอมีใคร แนะนำไหม”

“มีค่ะ แต่ฉันคิดว่าเธอคงไม่รับงานนี้ เพราะเคยมาหาฉันและเห็นฤทธิ์อัลบาโรหลายครั้ง เพื่อนฉันขยาดที่จะเลี้ยงลูกชาย ของคุณค่ะ” ลิซ่าบอกตามตรง ฟรานเซสโก้อึ้งไปอีกรอบ เรื่อง นิสัยของบุตรชาย เขารู้ดีแต่ไม่ใส่ใจ

“อืม ไม่เป็นไร ฉันหาเองได้” เขาคิดว่าไม่ใช่เรื่องยากที่จะหา พี่เลี้ยงคนใหม่ มีเงินซะอย่างสบายไปร้อยแปดอย่าง

“ฉันเคยบอกคุณแล้วว่า ให้หาก่อนที่ฉันจะออกสักครึ่งเดือน หรือไม่ก็หนึ่งอาทิตย์ อัลบาโรจะได้ปรับตัวกับพี่เลี้ยงคนใหม่ แล้ พี่เลี้ยงก็จะได้เรียนรู้นิสัยใจคอของอัลบาโรไปในที่ด้วย คุณหา มาวันที่ฉันไม่อยู่ แล้วใครจะสอนงานล่ะคะ”

“ฉันคิดว่า ฉันจัดการได้ แค่พี่เลี้ยงเด็ก หาไม่ยากหรอก

“ใช่ค่ะ หาไม่ยาก แต่หาที่มีน้ำอดน้ำทนและเลี้ยงลูกคุณได้ น่ะสิคะที่ยากกว่า ยากมากด้วย”

ไม่มีใครรู้ข้อนี้ดีเท่าลิซ่า เนื่องด้วยเธอผ่านอะไรมามากมาย กับการเลี้ยงเด็กคนนี้ เธอจึงคิดว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพี่เลี้ยง คนใหม่ที่ต้องรับมือเด็กเอาแต่ใจและฤทธิ์เดชสูงอย่างอัลบาโร ได้

“ก็หาไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอคนที่ทนลูกฉันได้ มีเงินซะ อย่าง…สบาย”

เขาทำปากดี ทว่าในใจมีความกังวลสูง ลิซ่าหยุดพูดเรื่องนี้ เมื่อเห็นความมั่นใจอันสูงส่งของเจ้านาย เธอเปลี่ยนหัวข้อการ พูดคุยไปอีกเรื่องหนึ่ง
“ที่ฉันมาวันนี้ไม่ได้มาพูดแค่เรื่องนี้ค่ะ ฉันหาโอกาสคุยกับ คุณหลายวันแล้ว แต่คุณทำตัวไม่ว่างเลย

“ว่ามาสิ”

“ฉันพูดตรงๆ ในฐานะพี่เลี้ยงอัลบาโร เลี้ยงแกมาตั้งแต่สาม เดือนจนถึงตอนนี้ห้าปี ฉันรู้นิสัยอัลบาโรดีทุกอย่างและทนแกได้ ที่แกมีนิสัยแบบนี้ส่วนหนึ่งมาจากคุณ คุณเป็นพ่อ แต่ไม่เคยทำ หน้าที่พ่อ ที่คุณเลี้ยงดูแกเพราะคือหน้าที่เท่านั้น คุณไม่เคยให้ ความรัก ความอบอุ่นหรือแม้แต่หน้าที่ที่แท้จริงของพ่อ ไม่แปลก ค่ะที่ลูกคุณนิสัยแบบนี้ ฉันแนะนำว่าถ้าคุณไม่อยากมีปัญหาเรื่อง หาพี่เลี้ยงบ่อยๆ ซึ่งมันเกิดขึ้นแน่ หากคุณไม่ปรับเปลี่ยน พฤติกรรมที่คุณทำอยู่ คุณสนใจแกบ้าง ให้ความอบอุ่นกับแกอีก สักนิด แล้วคุณจะไม่มีปัญหาเรื่องหาพี่เลี้ยงลูกมากวนใจ

ลิซ่ารู้ดีว่า ไม่มีใครหรือสิ่งใดเปลี่ยนแปลงฟรานเซสโก้ได้ เขารักอิสระ ไม่ชอบผูกมัด ยิ่งมีลูกแบบไม่ทันตั้งตัว ลูกที่ไม่ได้ เกิดมาจากความตั้งใจหรือความรัก ยิ่งทำให้ความรักความ ผูกพันไม่มี กลายเป็นคนคุ้นเคยที่แปลกหน้า

ข้อนี้ฟรานเซสโก้รู้ตัวดี เขารู้ว่าตนไม่ใช่พ่อที่ดี หรืออาจพูด ได้ว่า เป็นพ่อใครไม่ได้ แล้วไม่รู้ว่า คนเป็นพ่อต้องทำอย่างไร นั่น ไม่เท่ากับว่า เขาไม่ใส่ใจทำหน้าที่พ่อ ฟรานเชสโก้สะอึกไปคำโต แย้งลิซ่าไม่ได้เพราะมันคือเรื่องจริง

“วันนี้ฉันไปส่งอัลบาโรที่โรงเรียน แกมองเพื่อนๆ ที่มีพ่อแม่ มาส่ง แกมองเห็นเพื่อนอยู่ในอ้อมกอดของพ่อกับแม่ แกอยากซึมซับความรู้สึกแบบนั้นบ้าง ถ้าคุณคิดว่าแกเป็นลูกและไม่ ต้องการให้ระยะห่างความสัมพันธ์มีมากขึ้นกว่านี้ ฉันแนะนำให้ คุณทำหน้าที่นั้นบ้าง อาทิตย์ละหนึ่งครั้งก็ยังดีค่ะ ให้แกมีความ สุขเล็กๆ ในใจบ้าง ฉันสงสารอัลบาโรค่ะ แกไม่ใช่เด็กเลวร้าย อะไร แค่ขาดความรักความอบอุ่นเท่านั้นค่ะ” ลิซ่ายิ่งพูด เอยิ่งสง สารอัลบาโร “คุณย้อนมองดูตัวคุณเองสิคะ ตอนเด็กคุณมีทั้งพ่อ และแม่ ได้รับความรักความอบอุ่นจากท่าน คุณมีความสุขหรือ เปล่า หากถามตัวเองแล้วได้คำตอบว่ามี อัลบาโรก็ต้องการมัน เช่นกันค่ะ แกขาดแม่ไปคนหนึ่งแล้ว อย่าให้แกรู้สึกขาดพ่อ ทั้งที่ พ่อไม่ได้จากแกไปไหน อยู่บ้านเดียวกันด้วยซ้ำไป

ลิซ่าพูดในเรื่องที่ตนอยากพูด เมื่อพูดจบก็สุดแต่ใจฟรานเซส โก้ว่า จะทำอย่างไร เพราะเธอไปข่มขู่หรือเขียวเข็ญอีกฝ่ายไม่ได้ แล้วเรื่องนี้ต้องทำมาจากใจด้วยถึงจะได้ผล

“ขอบใจนะ สําหรับคำแนะนำ

“เด็กเหมือนผ้าขาวนะคะ อัลบาโรตอนนี้เหมือนผ้าสีหม่นที่ ทำให้เป็นสีขาวได้ แต่ถ้าคุณทิ้งขว้างแกแบบนี้ รับรองว่าแกจะ เติบโตมาเป็นผ้าสีดำสนิท พอถึงตอนนั้นคนที่จะเสียใจที่สุดก็คือ คุณค่ะ” ลิซ่ายังมีคำทิ้งท้ายที่ทำให้ฟรานเซสโก้ถึงกับพูดไม่ออก “แต่คุณอาจไม่เสียใจก็ได้ค่ะ เพราะคุณไม่ใส่ใจ ไม่สนใจผ้าผืน นั้นว่าจะเป็นสีอะไร คุณทำให้แกเกิดมา แล้วเป็นคนขยแกให้ ตม ฉันมีเรื่องพูดกับคุณแค่นี้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่สละเวลาให้ฉัน ได้พูด ฉันขอตัวนะคะ

ลิซ่าออกจากห้องฟรานเซสโก้สักพักหนึ่งแล้ว ทว่าเจ้าของห้องยังคงจมอยู่กับความคิดของตนเอง เขารู้ตัวดีว่าเป็นพ่อที่ไม่ดี แต่ ไม่เคยรู้สึกแย่มาก่อน วันนี้เป็นวันแรกที่เขารู้สึกเช่นนี้ เขาให้ทุก อย่างกับอัลบาโร ไม่ว่าจะเป็นเงิน ของเล่น ข้าวของเครื่องใช้ ราคาแพง ทุกอย่างที่ลูกร้องขอ แต่ไม่เคยให้ความรัก ความ เอาใจใส่ดูแลอย่างแท้จริง

ความคิด ความรู้สึกของฟรานเซสโก้ถูกระงับลงชั่วคราว เมื่อ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น อึดใจต่อมา อเลสซานโดร บุรุษผู้มี ศักดิ์เป็นอาเดินเข้ามาในห้อง

“สวัสดีครับคุณอา ไหนบอกว่าจะมาตอนค่ำไงครับ” ฟรานเซส โก้ลุกขึ้นมาต้อนรับขับสู้คุณอา

“อานัดเพื่อนไว้ตอนบ่ายนะ เขามาจากฝรั่งเศสก็เลยมาก่อน เวลา” คนเป็นอาตอบ ทรุดกายลงนั่งบนโซฟารับแขก “เป็นไง สบายดีไหม แล้วอัลบาโรล่ะชนหรือเปล่า”

“ผมสบายดีครับ ส่วนอัลบาโรก็ดื้อ ซนตามประสาเด็ก

“ความดื้อความซนอยู่คู่กับเด็ก แต่อย่าให้แกกลายเป็นเด็ก แข็งกระด้าง ไม่ฟังใคร โตขึ้นจะคุมและสอนลำบาก ช่วงนี้แกก็ ต้องดูลูกให้ดีหน่อยนะ อย่าทำตัวเป็นคนโสดไม่มีลูก อย่าสนใจ แต่สาวๆ ล่ะ”

อเล็สซานโดรรู้นิสัยหลานคนนี้ดี เป็นอย่างไรเป็นอย่างนั้นไม่มี เปลี่ยน แล้วยังรู้เรื่องการดูแลลูกของฟรานเซสโก้ที่ให้เงิน มากกว่าความรักด้วย เขาเองเคยบอกเคยเตือนหลายครั้ง ทว่า พ่อมาลัยลอยชายไม่ปรับปรุงตัว จนบางครั้งอยากจะปล่อยๆ ไม่อยากยุ่ง แต่ก็อดไม่ได้

คุณอาพูดแบบนี้ ทำให้ผมคิดว่า ผมเป็นพ่อแย่มากวันนี้คนทําให้ฟรานเชสโก้รู้สึกในเวลาไล่เลี่ยกันถึงสองคน คนพูดถูก พูดทิ่มกลางใจทั้งสิ้น

แล้วมันจริงหรือเปล่าล่ะอเล็สซานโดรดักทางถาม “จริงครับฟรานเซสโก้ยืดอกรับ พยายามปรับปรุงตัวครับ”

“อาแค่เตือนนะ ไปข่มขู่หรือเขียวเข็ญแกมากก็ไม่โตกันแล้ว อัลบาโรเด็กน่าสงสาร คนเรื่องยาก แต่เป็นที่ดียากกว่า ไม่อยากแก ศักดิ์แต่ว่าทำให้เขาเกิดมาแล้วไม่เลี้ยงดูให้อาเป็นห่วงแกนะ ถึงเตือน

“ครับคุณอา ผมเข้าใจครับ และรู้ตัวว่าตัวเองเป็นพ่อไม่รานเซสโก้ทำหน้าสลด ลิซ่ากำลังแต่งงาน เธอต้องย้ายอยู่ กับสามีเมืองอื่นเลยดูแลอัลบาโรไม่ผมเลยหาเลี้ยง คนใหม่ ผมไม่ว่าเลี้ยงคนใหม่จะทนฤทธิ์ลูกชายผมได้หรือ เปล่า คุณอาพอ

เลี้ยงไม่ยาก แต่หาคนที่ทนฤทธิ์อัลบาโรได้สิยาก กว่า

ชื่อเสียงเรื่องนิสัยของอัลบาโร เขาดี และกังวลอยู่น้อย หากไม่ใครอบรมบ่มนิสัย อัลบาโรจะเติบก้าวร้าวเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ฟังใคร ตระกูลเดอมาร์ชแม้ว่าจะเป็นตระกูล มาเฟีย และหลายคนมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง ทว่ายังรับฟังใคร บ้าง ไม่ใช่เอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ตอนนี้นิสัยอัลบาโรไม่ ถึงขั้นนั้น แต่หากไม่มีใครอบรมบ่มนิสัย รับรองว่า ในอนาคตหา กอัลบาโรเป็นมาเฟีย เขาจะเป็นมาเฟียใจโฉดที่หาความดีไม่ได้