5

“ค่ะพี่ปัท น่ารักจังเลยค่ะไม่ถือตัวสักนิด พูด อพุดกรองนะคะ เรียกพุดเฉยๆ ได้เลยจ้ะ พุดเป็นหลานสาวของแม่ครัวที่นี่ ถ้าพี่ ปัทต้องการอะไรก็บอกพุดได้เลยนะคะ” พุดกรองบอกด้วยรอย ยิ้ม ก่อนจะขอตัวจากไป เมื่อพานปัทมาเข้ามาในบ้านเป็นที่ เรียบร้อยแล้ว

ปิ่นปัทมายืนหมุนคว้างอยู่กลางห้อง ลืมถามไปว่าจะนอนห้อง ไหน เธอวางกระเป๋าเสื้อผ้าใบขนาดย่อมลงบนพื้นขัดเงา ก่อนจะ เดินสำรวจบ้าน บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ทั้งหลัง เครื่องเรือนทุก อย่างล้วนมีราคาแพง เธอมองแล้วคิดตามไปว่าเจ้าของคงหวง น่าดู

หญิงสาวกลับมายืนกลางห้องรับแขกอีกครั้ง เธอควรจะเริ่ม ทํางานบ้านก่อน ทําอาหารเอาไว้ให้เจ้าของบ้าน เพื่อเขากลับมา จะหิว ไม่รู้ว่าหลานของคุณนวลแขชอบทานอะไรเป็นพิเศษ เธอ คิดว่าเขาคงไม่ใช่คนเรื่องมากอะไร

ปิ่นปัทมาเข้าไปในห้องน้ำแล้วล้างหน้าล้างตา เธอไปเปิดตู้ เย็นดู ดีใจที่มีอาหารสดและผักต่างๆ บรรจุเอาไว้ คิดไปว่า เจ้าของบ้านคงชอบทําอาหารเป็นแน่ เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่มี อาหารเต็มตู้เย็นแบบนี้ เธอเหลือบมองห้องครัวกว้างแล้วอมยิ้ม ที่นี่มีของแห้งของสด เครื่องปรุงรสครบครัน อุปกรณ์เครื่องครัวก็ สะดวกสบาย
เธอขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะเครื่องปรุงรสพวกนี้ยังไม่เปิดใช้ งานด้วยซ้ำ หรือเจ้าของบ้านเพิ่งซื้อมาเติมใหม่กันนะ สงสัยไปก็ ไม่มีคำตอบ จึงเลิกสนใจ แต่พอหันไปดูอุปกรณ์ทำครัวก็ยิ่ง แปลกใจ เพราะทุกอย่างเหมือนไม่เคยถูกใช้งานมาก่อน

“น่าแปลกจัง ทุกอย่างดูใหม่หมด” ปิ่นปัทมารีบจัดการทำ อาหารเลิศรสไว้ให้เจ้าของบ้าน เธอทำอาหารเสร็จก็ทำความ สะอาดบ้าน และอาบน้ำ ก่อนจะกลับมาอุ่นกับข้าวใหม่อีกครั้ง แต่เจ้าของบ้านก็ยังไม่กลับมาอยู่ดี เธอจัดโต๊ะอาหารเสร็จก็ไป นั่งรอที่โซฟา นั่งไปนั่งมาก็เอนตัวลงนอนเพราะความเหนื่อยล้า และง่วงงุน ในที่สุดนิทรารมย์แสนสุขก็มาเยือน เธอนอนขดตัว หลับไปบนโซฟา ในที่สุด

ปิ่นปัทมารู้สึกว่าเธอกำลังโดนคุกคามหรือก่อกวนจากใครสัก คน เธอครางประท้วง พลิกกายหนี มือหนาก็ยังตามมาดึงโน้นถึง นี่จนน่ารำคาญ ในที่สุดก็ต้องลืมตาตื่นในที่สุด เมื่อโดนรบกวน จนนอนหลับต่อไม่ได้อีก

“อือๆๆ” ปิ่นปัทมาทำท่าจะกรีดร้องแต่มือหนาตะปบปิดปาก

เธอเอาไว้ หญิงสาวตาโต กลิ่นกายของเพศชายทำให้เธอตัวสั่น

แล้วรอบกายก็ดูมืดสลัวไร้แสงสว่าง แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้นอนอยู่

บนโซฟาแน่นอน เพราะที่เธอนอนทับอยู่เป็นเตียงกว้างร่างน้อย

พยายามดิ้นรนเพื่อหาทางเอาตัวรอด แต่ดูเหมือนเขาจะยิ่งกด

ทับและกระชากเสื้อผ้าของเธอออกไปจนหมด ไม่มีคำพูดใดๆ

หลุดออกมาจากริมฝีปากของบุรุษนิรนาม มีเพียงสัมผัสที่เต็มไปด้วยความกระหายและดุดันเท่านั้น
“อื้อ…” หญิงสาวร้องครางอื้ออึงเมื่อริมฝีปากร้อนรุ่มบดจูบลง มาอย่างไร้ความปรานี เธอถูกรวบแขนเอาไว้เหนือศีรษะทำให้ไม่ สามารถผลักไสเขาได้ แล้วมือหนาอีกข้างก็นวดเฟ้นทรวงอกของ เธอหนักๆ ไม่มีความทะนุถนอมอย่างที่ควรจะเป็น

“ปล่อยนะ!” เมื่อเขาปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ เธอก็รีบบอก เขาเสียงสั่นเทาด้วยความกลัว ไม่นะ! เธอคงจะไม่พลาดท่าเสียที ใครก็ไม่รู้ในสถานการณ์แบบนี้ใช่ไหม

ปิ่นปัทมาดิ้นรนแต่เธอก็สู้แรงเขาไม่ไหว ใบหน้าของเขาที่ก้ม ลงมาทำให้ดูไม่ชัด เธอยิ่งทำอะไรไม่ถูก เขาก้มลงมาอีกจนลม หายใจร้อนแรงเปารดอยู่ตรงซอกคอ แล้วเขาก็บดจูบ มือหนา เลื่อนลงไปสัมผัสออกขาด้านในจนในปัทมาสะดุ้งสุดตัวเพราะไม่ เคยให้ชายใดสัมผัสใกล้ชิดแบบนี้มาก่อน

อุ้งมือใหญ่ช้อนสะโพกกลมกลึงยกขึ้นมาก่อนจะแทรกกาย เข้าไปตรงหว่างขาของคนใต้ร่าง หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อบาง สิ่งบางอย่างที่แข็งแกร่งเสียดสีอยู่ตรงเนินสาว เธอไม่รู้เนื้อรู้ตัว สักนิดว่าโดนถอดเสื้อผ้าออกตอนไหน

ปิ่นปัทมากรีดร้องสุดเสียงเมื่อสิ่งนั้นคืบคลานเข้ามาในซอก ทางรักของเธอ ทั้งแข็งกระด้างและใหญ่โตจนเธอส่ายหน้าไปมา เพื่อปฏิเสธ มือบางถูกกดเอาไว้บนศีรษะอย่างไร้อิสรภาพ เขาดู ชะงักไปนิดเหมือนประหลาดใจ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ล่าถอย ออกไป แค่ขยับกายออกห่างนิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น… ให้เธอ ผ่อนคลาย แล้วเขาก็ฝากฝังลงมาอย่างไม่คิดปรานี
เธอกรีดร้องอีกครั้งเหมือนจุก ปิ่นปัทมาตัวแข็งค้างเด้งกายขึ้น ด้วยความเจ็บปวด ไม่คิดว่าจะมาเสียตัวในสถานการณ์แบบนี้ เธอร้องไห้เบาๆ แต่คนบนร่างดูจะไม่สนใจสักนิด เขาเริ่มขยับ และคลายมือที่กดมือเธอเอาไว้ก่อนจะเลื่อนไปกอบกุมสะโพก กลมกลึงดึงขึ้นมาให้รับแรงรักจากเขา มืออีกข้างที่ว่าง นวดเฟ้น ทรวงสาวหนักๆ ริมฝีปากนั้นดูดดึงยอดอกอย่างหิวกระหาย

ในปัทมานอนร้องไห้น้ำตาไหลพราก เขาก็ตักตวงความสุข เอาจากร่างกายของเธอ เขาจับคางเธอเอาไว้ก่อนจะบดจูบหนัก หน่วง ไม่มีคําปลอบโยน และความอ่อนโยนก็ไม่มี เขาเอาแต่ได้ แถมยังไม่คิดจะออมแรง ลมหายใจฟีดฟาดของเขาร้อนแรงจน เธอตัวสั่น

ช่วงหลังเขาเริ่มอ่อนโยนขึ้นมานิดหนึ่ง เธอคิดว่านิดเดียว เท่านั้น มือของเขายังลูบไล้ไม่ละห่าง เธอจิกมือกับที่นอนแน่น เบือนหน้าไปทางอื่นเขาก็จับคางกลับมาเพื่อบดจูบ สัมผัสได้ถึง ความเอาแต่ใจของคนบนร่าง

ร่างน้อยถูกพลิกคว่ำพลิกหงายเหมือนตุ๊กตายาง ปิ่นปัทมา คร่ำครวญร้องขอความเมตตา อยากให้ทุกสิ่งทุกอย่างจบลง ให้ เร็วที่สุด แต่เขาก็ตักตวงเอากับเธอจนคุ้มค่าแทบตลอดทั้งคืน เธอจำไม่ได้ว่าหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นขึ้นมาเขาก็ยังขยับอยู่บน เรือนร่างของเธอ บ่งบอกได้ถึงความหิวกระหายที่ไร้ขีดจำกัด

หญิงสาวค่อนขอดเขาในใจ เขาทำตัวเหมือนคนอดอยากปาก แห้ง แล้วพอเจอผู้หญิงก็ชัดใส่ไม่ยั้ง พรุ่งนี้เธอจะทำเช่นไรหนอ คนที่เอาแต่เสียใจคิดกลับไปกลับมาจนหลับไปอีกครั้งอย่างอ่อนเพลีย ในขณะที่หูแว่วได้ยินเสียงครางหนักๆ ของคนบนร่าง และบางสิ่งบางอย่างที่อุ่นร้อนปลดปล่อยเข้ามาในร่างกายของ เธอจนหมดสิ้น

ในเวลานั้นปิ่นปัทมาได้แต่ยอมรับเพราะหมดแรงต้านทาน เธอรู้สึกว่าหัวใจดวงน้อยแห้งผาก ทุกสิ่งทุกอย่างมันรวดเร็วจน แทบทั้งตั้งตัวไม่ทัน

ปิ่นปัทมาตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดเมื่อยไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว เธอตกใจเมื่อหันมองรอบกายแล้วเป็นเวลาสายมากแล้ว จึงรีบ ลุกขึ้นจากที่นอน แต่เพราะความเจ็บร้าวกลางกายทำให้เธอทรุด ฮวบลงไปกองข้างเตียง

“โอ๊ย!” หญิงสาวอุทานกุมท้องน้อยของตัวเองเอาไว้ ก้มมอง เรือนร่างเปลือยเปล่าที่ตอนนี้เต็มไปด้วยร่องรอยของการถูก ข่มเหงก็ร้องไห้ออกมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของ ตัวเอง ทำไมเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ จู่ๆ น้ำตาก็รินไหล ออกมา เธอสูดหายใจเข้าปอดแรงๆ ปาดน้ำตาไปมาพยายาม เข้มแข็งเอาไว้ เพราะไม่รู้จะเจอกับอะไรอีก

เธอพยายามรวบรวมแรงกำลังเพื่อจะเดินเข้าห้องน้ำ หาเสื้อ คลุมอาบน้ำหรืออะไรสักอย่างมาห่อหุ้มร่างกาย ก่อนจะออกจาก ห้องนอนกว้างที่เธอถูกรังแกเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา กระเป๋าเสื้อผ้า ของเธอยังวางอยู่ที่เดิมในห้องรับแขก โต๊ะอาหารที่เมื่อวานเธอ จัดอาหารตั้งเอาไว้ มีร่องรอยของการกิน

ปิ่นปัทมาถอนใจเฮือกใหญ่ คนที่รังแกเธอเมื่อคืนคงไม่ใช่ใครที่ไหน คงเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ และที่สำคัญก็คือเป็นหลานชาย ของคุณนวลแข คนที่เธอต้องมาทำงานรับใช้ไม่คิดเลยว่าเขาจะ เป็นคนไม่ดี รังแกได้แม้กระทั่งคนใช้ หญิงสาวเข้าห้องน้ำ อาบ น้าช่าระร่างกาย