บทที่ 7

กาเรนใจเต้นแรงอยากจะจับคนตัวเล็กแก้ผ้าแล้ว กระแทกแรงๆ ไม่หยุด แต่ก็ได้แค่คิดแล้วกำหมัดแน่นจน ร่างกายสั่นไปหมด ตัวตนโป่งพองจนเห็นได้ชัดแทบจะ ทนนิ่งเฉยต่อไปไม่ได้เมื่อร่างนุ่มนิ่มซบหน้าลงบนตัว กลิ่น หอมคุ้นเคยจากร่างนุ่มนิ่มกำลังจะทำให้เขาขาดสติ

ไม่ได้! เขาต้องหยุดมันตั้งแต่ตอนนี้ไม่อย่างนั้นมันต้อง จบลงที่เตียงอย่างแน่นอน

“ปล่อยผมได้แล้วครับคุณสรินา” มือใหญ่แกะแขนเล็ก ออกจากตัว ต้องทำใจแข็งแทบตายทั้งที่ใจจริงละลาย กลายเป็นน้ำไปเรียบร้อยแล้ว

สายตาของเขานิ่งเฉยจนปวดหัวใจแถมยังเรียกชื่อห่าง เหิน เรียน่ามองหน้าชายหนุ่มด้วยความน้อยใจดวงตา กลมโตสั่นระริก ในชีวิตนี้ไม่เคยมีใครกล้าขัดใจและ ทำร้ายจิตใจเธอได้เท่าผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ทั้งๆ ที่เป็นคนที่ เธอให้หัวใจไปแล้วทั้งดวงแต่กลับถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ใย

ที่เธอทำลงไปทั้งหมดนี้ไม่มีความหมายอะไรเลยใช่ไหม เขาไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลยใช่ไหม

“กาเรน… ..” เรียน่าเรียกชายหนุ่มเสียงแผ่ว หมดสิ้นแล้วกับความอายทีมไว้จนสุดชีวิตเพื่อเขา มันพังทลายลงไป หมดแล้ว

“ใส่เสื้อผ้าเถอะ แล้วอย่าทำอย่างนี้อีก”

“กาเรนลืมสัญญาของเราสองคนแล้วใช่ไหม ถ้าเรียน่า เป็นของคนอื่นกาเรนก็จะไม่สนใจใช่ไหม” ดวงตากลมโต เอ่อล้นด้วยน้ำตา น้ำตาที่ไม่เคยมีใครได้เห็นนอกจากเขา คนที่เธอรักมาตลอดยี่สิบหกปี

“เรียน่า!” มือใหญ่เอื้อมมือออกไปหมายจะคว้ามือเล็กมา กุมไว้แต่เรียน่าก็ถอยหลังกลับไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลง มาอาบแก้ม

“เรียน่าเกลียดกาเรน”

ทันทีที่พูดจบเรียน่าก็หันหลังวิ่งเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ชาย หนุ่มยืนฟังคำพูดที่เจ็บปวดที่สุดสะท้อนไปมาอยู่ในหูไม่รู้ กี่รอบต่อรอบด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้กัน

มือใหญ่กำหมัดแน่นอยากชกตัวเองให้ตาย เขาก็รัก หล่อนมากไม่ต่างกันอยากจะกอดไว้อยากจะทำอะไรต่อ มิอะไรแต่ทำไม่ได้เพราะกลัวจะสูญเสียหล่อนไปตลอด กาลหากไม่เป็นที่ยอมรับของใครต่อใคร หากทำได้เขาก็ อยากจะพาหล่อนหนีไปใช้ชีวิตกันสองคนให้ไกลๆ ที่ไหน ก็ได้ที่ไม่มีใครตามหาเจอ
“เรียน่า…” เจ็บจนด้านชา หัวใจของเขาเจ็บขึ้นมาเป็น ริ้วๆ เมื่อเห็นน้ำตามากมายอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจาก ดวงตากลมโตคู่นั้น เป็นเพราะเขาไม่กล้าข้ามความกลัว ไปใช่ไหมถึงทำให้คนที่รักเสียใจขนาดนี้ “พี่ขอเวลาอีก นิดนะเรียน่า พี่รักเรียน่านะ”

หลังจากที่ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำร่างบางก็นั่งกอดเข่า ร้องไห้อย่างหนัก เธอยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อแก้ผ้า ให้ผู้ชายดู ข่มความอายแทบตายกว่าจะทำได้แต่เขากลับ ไม่สนใจ ต้องทำยังไงถึงจะได้หัวใจ

เธอต้องทำยังไง!

ปัง!

กาเรนกลับออกไปแล้ว น้ำตายิ่งไหลออกมามากกว่าเดิม กับความเจ็บปวดเสียใจที่กัดกินใจจนท่วมท้นไปหมด เธอ รักกาเรนเพียงคนเดียวในชีวิตนี้เธอยอมทุกอย่างให้เขา ได้ขอเพียงได้หัวใจของเขา แต่เขากลับทำลายความรัก ของเธอเพียงเพราะความกลัวไม่เข้าท่า

“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”

กาเรนออกจากห้องนอนเรียน่ามาด้วยหัวใจที่ปวดร้าวไม่ ต่างกัน ชายหนุ่มเดินกลับไปยังห้องพักของตัวเองแล้วปัด ข้าวของบนโต๊ะทิ้งขว้างกระจัดกระจายด้วยความโมโห รัก เขารักเธอมาก แต่ไม่กล้าก้าวข้ามความ กลัวของตัวเองและคำสั่งของพ่อที่เคยเอ่ยปากขอร้องให้ เขาเคารพเอนริคที่คอยดูแลมาตั้งแต่ยังเด็ก เรียน่าที่เป็น ลูกสาวของหัวหน้ากลุ่มจึงเปรียบเสมือนเจ้าหญิงที่ต้อง คอยดูแลทะนุถนอมแต่ไม่ควรไขว่คว้ามาเป็นของตัวเอง

แต่เรื่องของหัวใจมันยากที่จะห้าม!

ความร้อนในกายที่ลุกโชนไม่ยอมสงบลง ร่างกายของ เขามีปฏิกิริยากับร่างขาวโพลนนั่นอย่างหนัก ไม่อาจสลัด ภาพความคิดออกจากหัวได้โดยง่าย ร่างใหญ่ตัดสินใจ เดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วอาศัยความเย็นจากน้ำที่ราดรด บรรเทาความร้อนรุ่มในกายให้ลดลง แต่มันก็ยากเหลือ เกินกับความต้องการมากล้นจนไม่อาจกลั้น แล้วเขาต้อง ทำยังไงถึงจะสงบคลื่นความร้อนในกายนี้ลงได้ ทำยังไงดี

“โว้ยยย…บ้าเอ๊ย…