ตอนที่ 2
หญิงสาวยกมือไหว้ลาอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งไปยังต้นเสียง ซึ่ง ความรีบร้อนนั้นก็ทำให้หล่อนชนเข้ากับร่างของผู้หญิงในวิชาชีพ เดียวกันเข้าเต็มแรง ต่างฝ่ายต่างกระเด็น
“เอ่อ ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่ทันได้ดู”
ม่านทองรีบกล่าวขอโทษ แต่ฝ่ายนั้นส่ายหน้าไม่ติดใจอะไร
“ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันก็ไม่ทันดูเหมือนกัน ขอตัวนะคะ”
คู่สนทนาของหล่อนดูรีบร้อนจนหล่อนอดสงสัยไม่ได้ “ไม่ทราบว่า… คุณวิ่งหนีอะไรมาหรือเปล่าคะ หน้าตาตื่นๆ
คู่สนทนาของหล่อนชะเง้อมองกลับไปตามทางที่วิ่งจากมา ก่อนจะรีบละล่ำละลักบอก
“ก็คุณราชน่ะสิคะ อาละวาดอีกแล้ว”
“คุณราช…?”
“คุณจอมราช นิธิโภคิน ลูกชายของคุณวิทวัส นิธิโภคินยังไงล่ะคะ”
ความข้องใจของม่านทองถูกไขจนกระจ่างแจ้ง แต่กระนั้น หล่อนก็ยังคงแปลกใจอยู่ดี
“พี่ราชแค่ตาบอดเฉยๆ ไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมถึง…
ต้องวิ่งหนี ม่านทองตั้งใจจะพูดแบบนี้ แต่คู่สนทนารีบแทรกขึ้นมาเสีย
ก่อน
“ไอ้ตาบอดนะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้อารมณ์ร้ายนี่สิคะ ดิฉันทนไม่ ไหวแล้ว”
คนพูดเต็มไปด้วยท่าทางขนพองสยองขวัญ
“อารมณ์ร้าย…?”
“ใช่ค่ะ ร้ายมาก นี่ดิฉันเป็นพยาบาลพิเศษคนที่ยี่สิบสี่แล้ว นะคะ และก็คงจะต้องมีคนที่ยี่สิบห้าในเร็วๆ นี้ เพราะดิฉันคงอยู่ ไม่ไหวแล้ว คนบ้าอะไรอารมณ์ร้ายชะมัด”
คู่สนทนาของหล่อนพูดขึ้นด้วยความเข็ดขยาดหวาดหวั่น ก่อน
จะรีบเดินจากไปทันที
“มีอะไรเข้าใจผิดกันหรือเปล่าเนี่ย”
ม่านทองยกมือขึ้นเกาศรษะ ก่อนจะต้องสะดุ้ง เมื่อเสียงห้าว กระด้างดังก้องมาเข้าหูอีกครั้ง นี่คงเป็นเสียงของจอมราชสินะ
ไปให้พ้น! ไปสิโว้ย!”
เพลง เพลง
เสียงแก้วแตกดังอีกหลายครั้งจนม่านทองจำต้องรีบวิ่ง เข้าไปดูเหตุการณ์ ภายในห้องนอนกว้างที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างเรียบหรูเกลื่อนไปด้วยเศษแก้วเศษจานและเศษอาหารที่ กระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง ร่างของสาวใช้สองคนยืนตัวสั่นเทา ไม่ต่างจากลูกนก
“เกิดอะไรขึ้นเหรอจ๊ะ”
“คือว่า…”
สาวใช้ยังไม่ทันได้ตอบ เสียงห้าวของคนที่นั่งหันหลังอยู่บนล แชร์ไฟฟ้าสีดำคาดน้ำเงินก็ดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นจนหล่อนเองยัง ต้องสะดุ้งโหยง
“ไสหัวไปให้พ้น!”
ม่านทองสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พลางส่งสัญญาณให้ สาวใช้ถอยห่างออกไป ก่อนที่หล่อนจะเดินอ้อมวีลแชร์ไปหยุด ตรงหน้าคนเจ้าอารมณ์
เขาอยู่ในชุดลำลองสีฟ้าครามทั้งตัว ใบหน้าสีแทนนั้นดู แกร่งไม่ผิดจากหินสลัก ริมฝีปากที่อยู่ใต้จมูกโด่งสูงนั้นบาง เฉียบ หนวดเคราถูกปล่อยทิ้งไว้ตามแนวสันกรามและคาง เหลี่ยมบึกบึนจนเขียวครึ้ม แต่มันกลับยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้กับเขา มากมายนัก
เถื่อนทมิฬ!
นี่แหละคือคำนิยามของผู้ชายตรงหน้า
และถึงแม้จะไม่สามารถมองเห็นดวงตาคู่นั้นของผู้ชายตรง หน้าได้เพราะเขาซ่อนเร้นมันเอาไว้ด้วยแว่นตาสีดำ แต่ความคุ้นตาคนใจก็ทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งร่าง ลมหายใจติดขัดอยู่แค่ที่ ลำคอ ภายในอุ้งมือเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อทั้งๆ ที่อยู่ภายในห้อง แอร์เย็นฉ่ำ
เขาเหมือนกับใครบางคน… ใครบางคนที่หล่อนเคย…
ศีรษะทยสวยสะบัดน้อยๆ พลางบอกตัวเองให้เลิกตื่นเต้น เสียที แต่กลับทําได้ยากยิ่ง ยากจนหล่อนรู้สึกได้ถึงความหวั่น ไหวภายในหัวใจอย่างชัดเจน
เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อนย้อนกลับมาชัดเจนอีกครั้ง พร้อมๆ กับ ความโหยหาที่ไม่เคยจะลบเลือนไปจากหัวใจได้เลยแม้แต่วินาที เดียว
“ขะ ขออนุญาติเข้าห้องเรียนค่ะ….
วันนั้น ในคาบเรียนของวิชาสถิติ หล่อนมาเข้าห้องเรียนช้า ไปเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะว่ามีเหตุสุดวิสัยเกิดขึ้น แต่กระนั้น หล่อนก็ไม่คิดจะขาดเรียน หล่อนรีบกระวีกระวาดมาเข้า ห้องเรียนจนได้ แต่อาจารย์ผู้หญิงประจำวิชากลับเปลี่ยนเป็น อาจารย์พิเศษคนใหม่ที่ทำให้หล่อนยืนตะลึงงันราวกับตกอยู่ใน มนต์สะกดของพ่อมดร้าย
หล่อนจำไม่ได้ว่าตัวเองยืนจ้องมองเขาอยู่นานแค่ไหน มา รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ถูกเสียงห้าวๆ ตำหนิขึ้นอย่างไม่ไว้หน้า หล่อนรีบขอโทษขอโพยและเดินไปนั่งเรียน แต่เชื่อไหมว่าทั้ง ชั่วโมงนั้น หล่อนกลับเรียนไม่รู้เรื่องเลย สายตามัวแต่จ้องมอง เขา มองด้วยความลุ่มหลง
รักแรกพบเป็นแบบนี้สินะ…
หลังจากวันนั้นหล่อนก็เฝ้ารอให้ถึงวิชาสถิติอย่างใจจดใจ จ่อ แต่ผู้ชายที่ทำให้หล่อนตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นหน้ากลับไม่ เคยปรากฏตัวขึ้นอีกเลย หล่อนได้ยินคำเล่าลือของเพื่อนใน ห้องเรียนบอกว่า เขาเป็นคนรักของอาจารย์ดลฤดี และวันนั้นก็ มาสอนแทนแฟนสาวเท่านั้น
หล่อนอกหักตั้งแต่ยังไม่รู้จักชื่อของเขาคนนั้นเลย….
จนมาถึงวันนี้ วันที่หล่อนกำลังยืนอยู่ตรงหน้าของผู้ชายที่ เหมือนกับเขาคนนั้นราวกับพิมพ์เดียวกัน มันคงไม่บังเอิญขนาด นั้นหรอก ม่านทองบอกตัวเองเบาๆ ในอก ก่อนจะค่อยๆ ปั้น เสียงราบเรียบระคนเป็นมิตร ให้กับผู้ชายตรงหน้า
“สวัสดีค่ะพี่ราช ม่านจะมาดูแลพี่ราชค่ะ
หากหูไม่ฝาดหล่อนได้ยินเสียงหัวเราะร้ายกาจดังออกมา จากลําคอแกร่ง ก่อนที่น้ำเสียงห้วนจัดไม่ต่างจากเดิมจะดังขึ้น
“เธอคงเป็นผู้หญิงที่คุณพ่อเตรียมเอาไว้บำบัดความใคร่ให้ ฉันสินะ”
เสียงว่าหวนห้าวไร้ความเป็นมิตรแล้ว แต่ความหมายของ คำพูดยิ่งตอกย้ำให้ม่านทองรู้ว่าเขาคือผู้ชายเจ้าอารมณ์ตัวเอ้ เลยทีเดียว
หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรง พลางฝืนยิ้มด้วยความอดทน “ไม่ใช่บำบัดความใคร่ค่ะ แต่เราจะแต่งงานกันในเร็วๆ นี้
แว่นกันแดดสีดำถูกมือใหญ่กระชากออก พร้อมๆ กับเขาที่ จ้องมองเขม็งมาที่หล่อน
“ฉันมันเป็นไอ้บอด! เธอยังคิดจะแต่งงานกับฉันอีกหรือ
เปล่า”
ท่าทางเขาดุดัน น่าสะพรึงกลัว แต่นั่นกลับไม่ใช่สาเหตุ สำคัญที่ทำให้ม่านทองยืนตัวสั่น อ้าปากค้าง สิ่งที่ทำให้หล่อน แทบหยุดหายใจคือความทรงจำในอดีตต่างหาก
เป็นเขาจริงๆ ด้วย
ผู้ชาย ผู้ชายที่หล่อนตกหลุมรัก ผู้ชายที่หายสาบสูญไปสี่ปี เต็มๆ ไม่น่าเชื่อว่าจู่ๆ เขาจะกลับเข้ามาในชีวิตของหล่อนอีกครั้ง
ในฐานะว่าที่เจ้าบ่าว….
ม่านทองไม่สามารถบอกได้ว่าตัวเองยิ้มกว้างมากแค่ไหน รู้ เพียงแต่ว่าตอนนี้หล่อนยิ้ม ยิ้มทั้งน้ำตาด้วยความตื่นเต้นยินดี
โชคชะตาทำให้หล่อนได้เจอเขาอีกครั้ง และครั้งนี้หล่อนคง ไม่ยอมปล่อยเขาให้หลุดมือไปอีกแล้ว หัวใจสาวไหวระทึก รุนแรง รู้สึกขอบคุณสวรรค์นักที่ทำให้หล่อนมีวันนี้ ถึงแม้จอม ราชจะตาบอด แต่หล่อนคนนี้แหละที่จะยืนหยัดอยู่ข้างเขาจะเป็น ดวงตาให้กับเขาเอง
“เราจะแต่งงานกันนะคะ
“ทั้งๆ ที่ฉันตาบอดเนี่ยนะ
“ค่ะ”
ถ้าเขามองเห็น เขาคงได้เห็นความยินดีจากดวงหน้าของ หล่อนชัดเจน ม่านทองยกมือขึ้นป้ายน้ำตาแห่งความดีใจทิ้ง ก่อนจะพูดขึ้นอีก
“ม่านยินดีที่จะอยู่ข้างๆ พราชตลอดไปค่ะ”
แทนที่เขาจะซาบซึ้งใจ เขากลับหัวเราะเยาะ พลางสวมแว่น
กลับไปปกปิดดวงตาเช่นเดิม
“เงินของฉันคงส่งกลิ่นแรงมากสินะ ถึงทำให้ผู้หญิงอย่าง เธอ… อยากได้ฉันเป็นผัว”
ม่านทองพยายามอดทนกับคำพูดหยาบคายของผู้ชายตรง หน้า เพราะคิดว่าที่เขาอารมณ์แปรปรวนแบบนี้คงมีผลมาจาก ความพิการทางสายตานั่นเอง ความจริงเขาสุภาพ อ่อนโยน และ แสนจะฉลาดเป็นที่สุดต่างหาก
ดังเช่นเมื่อสี่ปีก่อนไง…
ความคิดนี้ทำให้ม่านทองอมยิ้มกว้างออกมา “เงินไม่ได้สำคัญสำหรับทุกคนหรอกนะคะ โอ๊ย…!”
หญิงสาวร้องอุทานเมื่อจู่ๆ คนที่นั่งวีลแชร์ก็ยื่นมือมาคว้าต้น แขนของหล่อนเอาไว้อย่างแม่นยำราวกับตาเห็น พร้อมกับกดน้ำ หนักนิ้วแรงๆ
“ม่านเจ็บนะคะ”
“เธอจะเจ็บยิ่งกว่านี้ ถ้าเลือกฉันเป็นตัว
“พิราช..”
เขาไม่ใส่ใจความเจ็บปวดของหล่อนแม้แต่น้อย กลับยิ่งเพิ่ม น้ำหนักนิ้วมือมากยิ่งขึ้น จนผิวขาวๆ ของหล่อนแดง
“ผู้หญิงมันก็หน้าเงินเหมือนกันหมดนั่นแหละ”
จอมราชขบกรามแน่นจนขึ้นสัน ก่อนจะผลักร่างเล็กจน กระเด็น หญิงสาวเซไปชนกับผนังห้องเจ็บจนจุกตัวงอไม่ต่างจาก กุ้ง
“ถ้าคิดว่าแค่ถ่างขาแล้วจะได้เงินมาง่ายๆ ฉันคนนี้แหละจะ ทำให้เธอรู้ว่าคิดผิด!
คนตัวโตกดปุ่ม ให้วีลแชร์ไฟฟ้ามุ่งหน้าตรงไปยังปากประตู ราวตามองเห็น “รีบเก็บข้าวเก็บของกลับไปซะก่อนที่ขาของเธอ จะถูกกระชากลงไปในนรก ม่านทอง!”
แล้วเขาก็หายไปพร้อมๆ กับรถวีลแชร์ ม่านทองน้ำตาซึม กลีบปากอิ่มสั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายคนนี้ จะเป็นผู้ชายคนเดียวกับเมื่อปีก่อน หน้าตาน่ะใช่ แต่นิสัยและ อารมณ์กลับแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
“อะไร…ทำให้พี่เปลี่ยนไปแบบนี้นะ พี่ราช
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ