บทที่ 13 คําเตือนที่มาจากหลงเก๋อ

คนรับใช้ที่กั้นไว้ตรงหน้าประตูนั้น รีบก้มหัวแล้วถอยไป อยู่ข้างหลัง จากนั้นด้านหลังเขาก็ได้มีคนที่ถือไม้ค้ำเดิน ออกมา ชายชราที่ใส่ชุดถังสีดำ สายตาคมและเย็นชา เต็มด้วยแรงสง่าผ่าเผยและตำแหน่งที่สูงมาช้านาน

โดยเฉพาะสายคู่นั้น ความโกลาหลเปล่งประกายด้วย ความหนาวเย็นที่ทำให้คนรู้สึกวู่วามและจะก้มหน้าโดย ไม่รู้ตัว!

แต่ว่า สิ่งนี้ไม่เป็นผลอะไรต่อเซียวจ้าน! สายตาเยือก เย็นและสังหารเซียวจ้านเคยเจอมาแล้วที่สนามรบ ไม่รู้กี่ หลายแสนแล้ว!

และในเวลานี้ หลังที่เจียงไท่ชางได้เห็นเจียงอวี่โหรวนั้น มุมหางตาได้เปล่งประกายด้วยความรู้สึกที่รังเกียจอย่าง สุดซึ้ง

จากนั้น สายตาที่เย็นชาจอดอยู่ที่เซียวจ้าน ในใจก็ ตกใจกะทันหัน!

ออร่าในตัวของชายหนุ่มนี้น่ากลัวมาก! โดยเฉพาะ สายตาคู่นั้น ก็เหมือนกับยมทูต! ถึงแม้จะดูโหดร้าย หลังที่เห็นเซียวจ้านนั้น ก็คงต้องวิ่งหนีไปกันหมด อย่าว่า แต่ชายชราที่อายุเจ็ดแปดสิบปีเลย!
เจียงไทาง อายุเจ็ดสิบปีกว่า ดูแลตระกูลเจียงมาห้า สิบปี มันคือการดำรงที่คงอยู่ของตระกูลเจียง ! และยัง เป็นปัจจัยที่ค้ำจูนตระกูลเจียงทั้งหมด!

เจียงไท่ซางที่อยู่เมืองซูหาง นั่นก็ถือเป็นคนที่โด่งดัง ที่นับได้เลยแหละ! เขานำตระกูลเจียงที่มีขนาดเล็ก ครอบครัวอันดับที่สี่จากเมืองซูหาง จนเติบโตได้เป็น ครอบครัวตำแหน่งอันดับที่สองของเมืองซูหาง ! และยัง มีศักยภาพที่จะได้รับการเลื่อนขั้นให้เป็นครอบครัวชั้น หนึ่งอีกด้วย!

“คุณปู่! คุณดู นังเจียงอวี่โหรวนี้ ยังกล้าที่พาผู้ชายเลว คนนี้มาตระกูลจินเราอีก! ยังพูดเสียงดังอย่างไม่อาย ว่าให้คุณออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง! ” เจียงเหม่ยเหยีย นที่พยุงเจียงไท่ซางไว้เบาๆนั้น ก็ได้กล่าวอย่างใส่นมใส่ ไข่!

เพราะในใจเธอนั้นเกลียดเจียงอวี่โหรวจนเข้าไส้ เมื่อ ก่อนที่อยู่ตระกูลเจียง ถึงแม้ว่าตัวเองจะเป็นลูกพี่ลูกน้อง ของเจียงอวี่โหรว แต่กลับไม่ได้รับความโปรดปรานและ ความรักจากเจียงไท่ชางเลย ไม่ว่าจะเป็นของอร่อยหรือ แม้กระทั่งบางโอกาสที่สำคัญในใจของ ชุดสวยๆงามๆ แม้กระทั่งโอกาสที่สำคัญ ในใจของ เจียงไท่ซางที่คิดอยู่ตลอดก็คือเจียงอวี่โหรว!

เมื่อ5ปีก่อน หลังที่เกิดเรื่องอื้อฉาวกับเจียงอวี่โหรวที่ ทำให้ทั้งเมืองซูหางมีความฮือฮานั้น หลังที่ถูกไล่ออกตระกูลเจียง เจียงเหม่ยเหยียนจึงเป็นที่โปรดปรานของ เจียงไท่ซาง ถึงมีตำแหน่งที่สำคัญในตระกูลเจียง ! ดัง นั้น หล่อนจึงเกลียดเจียงอวี่โหรว เกลียดเธอที่แย่งทุก อย่างไปจากตัวเอง !

ตอนนี้ แน่นอนว่าหล่อนไม่อยากให้เจียงอวี่โหรวปรากฏ ตัวที่ตระกูลเจียง!

คิ้วของเจียงไทางลดลง สายตาที่เยือกเย็นไปสบเข้า กับเจียงอวี่โหรว กล่าวด้วยเสียงเย็นชา “เจียงอวี่โหรว เมื่อ5ปีก่อน หล่อนได้ถูกไล่ออกจากตระกูลเจียงแล้ว มา วันนี้ ต้องการจะทำอะไร? ! ตระกูลเจียงเรา ไม่มีคนที่ ทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลอย่างนี้! ถ้าไม่มีเรื่องอะไร ก็ รีบไสหัวไปซะ! ! !

“คุณปู่! ” ตอนที่เจียงอวี่โหรวได้เห็นเจียงไท่ซางนั้น ก็ ร้องไห้ไม่ออกแล้ว น้ำตาก็เหมือนน้ำไหลบนตลิ่ง!

5ปีแล้ว เธอไม่มีวันเวลาไหนเลยที่ไม่เคยไม่คิดถึงคุณปู่ ของตัวเอง พ่อแม่ของตัวเอง บ้านของตัวเองนี้!

ตอนเด็ก ก็มีคุณปู่นี่แหละที่รักและเอ็นดูตัวเองมาก แต่ว่า ตัวเองได้สร้างความผิดพลาดที่มิอาจให้อภัยได้ ทำให้ตระกูลเจียงขายหน้าในเมืองซูหาง ทำให้ตระกูล เจียงเสียโอกาสที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นครอบครัวอันดับที่ หนึ่งเมื่อ5ปีก่อน……..
เจียงอวี่โหรวไม่เคยโทษตระกูลเจียงเลย ยิ่งไปกว่านั้น ไม่เคยเกลียดเจียงไทางเลย เพราะเธอคิดเสมอว่าตัว เองทำให้ตระกูลเจียงเสื่อมเสียชื่อเสียง ดังนั้น เมื่อได้ เห็นเจียงไท่ซางนั้น ในใจลึกๆของเจียงอวี่โหรวรู้สึกผิด ตัวสั่นไปทั้งตัว ร้องไห้ไม่ออก

เซียงจ้านได้พยุงเจียงอวี่โหรวไว้แน่นๆ มองไปตรงหน้า ผู้หญิงที่โง่ๆคนนี้ เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าในใจของเธอคิด อะไรอยู่ในตอนนี้

นี่มันไม่ใช่ความผิดของเจียงอวี่โหรวเลย! เป็นความ ผิดของตัวเอง! เป็นความผิดของตระกูลนิ่งและทั้งสี่ ครอบครัวใหญ่!

แต่ว่าผู้ที่ใจดีและโง่ๆคนนี้ แบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว หญิงสาวที่เคยรักหัวเราะในตอนนี้ ตอนนี้ได้กลายเป็นแม่ คนแล้ว 5ปีที่ผ่านมา ประสบกับความทุกข์ยากมากมาย

“ปัง! “เจียงอวี่โหรวผลัดเซียวจ้านออก คุกเข่าต่อหน้า เจียงไท่ชางโดยตรง ร้องไห้วิงวอนว่า“คุณปู่ อวี่โหรวก ลับมาเยี่ยมท่านแล้ว อวี้โหรวผิดเอง ขอร้องคุณปู่ให้ อภัยอวี่โหรวด้วย ฮึฮึฮึ…….

เจียงไทางไม่แม้แต่จะมอง ตอบด้วยเสียงเย็นชาว่า “หึ่ม! หล่อนไม่ต้องมาไม้นี้เลย! หลีกทางไป ฉันจะออกไป!

“ได้ยินไหม! เจียงอวี่โหรว นังตัวนี้นี่รีบหลีกทางไป! คุณปู่จะออกไปพบแขกผู้มีเกียรติ! ถ้าทำให้เสียเวลา แขกผู้มีเกียรติ หล่อนจะรับผิดชอบได้ไหม? ! ” เจียง เหม่ยเหยียนกล่าวด้วยเสียงดูที่เย็นชา “ใครก็ได้ พวก นาย ช่วยมาลากนังนี่ออกไปที! ”

“ฉันจะดูว่าใครกล้า! ” ทันใดนั้นเซียวจ้านก็ก้าวไปข้าง หน้า สายตาที่เย็นชามองไปรอบๆ ทำให้คนรับใช้พวก นั้นตกใจจนไม่กล้าขยับ!

“นายเป็นใครกัน? ก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดบัญชีกับนาย นายยังกล้ามาดุทำการรุนแรงที่ตระกูลเจียงอีก! คิดว่า ตระกูลเจียงเราไม่มีคนใช่ไหม? ! ” เจียงเหม่ยเหยียน โกรธจนระเบิดแตก นี่เป็นครั้งที่สองที่ถูกชายเลวที่ไม่รู้ ว่าโผล่มาจากไหนมายืนถกเถียงกับหล่อนอยู่! โกรธมาก เลย!

และในเวลาเดียวกัน เจียงไท่ชางขวมดคิ้วแล้วมองไปที่ เซียวจ้าน หลังมองไปสักพัก ถามด้วยความสงสัย “นาย เป็นคนเลวของตระกูลเซียวในตอนนั้น?

เซียวจ้านมองเจียงไท่ซางด้วยสายตาเย็นชา กล่าว “ใช่ แล้ว! ฉันก็คือเซียวจ้าน! ”
บูม!

หลังคำนี้ออกมา ทำให้เจียงไท่ซางกับเจียงเหม่ยเหยียน ยืนตกตะลึงอยู่กับที่

ดวงตาของเจียงไท่ างเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและ ความเกลียดชัง

ใบหน้าเจียงเหม่ยเหยียนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเปลี่ยนเป็นการเยาะเย้ยถากถางอย่างเย็นชา ชี้ ไปที่เจียงอวี่โหรวที่คุกเข่าอยู่และร้องไห้ไม่หยุดกล่าว “ไอ้นังตัวดีเจียงอโหรว! แกกล้าพาไอ้คนไร้ประโยชน์ กลับมา? แกนี่มันต้องการจะทำอะไร? คิดจะมาทวงหนี้ที่ ตระกูลเจียงเหรอ? ! นี่แกยังทำลายตระกูลเจียงไม่พอ อีกเหรอ? ”

“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่……เจียงอวี่โหรวร้องไห้จนอึดอัดมาก ส่ายหัวไม่หยุด คว้าชายเสื้อของเซียวจ้านไว้ แล้วเงย หน้าขึ้น เต็มไปด้วยน้ำตา กล่าว “เซียวจ้าน ข้อร้อง

แม้จะเป็นเพียงคำพูดง่ายๆของเจียงอวี่โหรว แต่เซียว จ้านก็เข้าใจ ขมวดคิ้วแล้วถอยหลังไป เขาอยากดึงเจียง อวี่โหรวให้ลุกขึ้น แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้ ก็มีนิสัยที่ดื้อ

เจียงไท่ างได้ถอนหายใจเย็นชาออกมาหลายหนก้าวแล้วก็เดินจากไป!

เจียงอโหรารีบไปคว้าชายกางเกงไว้แน่น ร้องกล่าวว่า “คุณปู่ ขอร้องท่านล่ะ อวี้โหรวมีเรื่องขอร้องท่าน………. หนูด้วย ช่วยเอเย่อ ช่วยเซียวบ้าน…………..…..

“หล็กไป! “เจียงเหม่ยเหยียนรีบผลัดเจียงอวี่โหรวออก ไป ว่าด้วยความรังเกียจ “นังตัวดี! ตระกูลเจียงของ เราจะไม่ช่วยแกและไอ้นั่นหรอกนะ! เรื่องของพวกแก พวกเราได้ยินมาแล้ว! ไปมีเรื่องกับตระกูลจิน นั่นก็เป็น เพราะพวกแกหาเรื่องเอง! พวกแกครอบครัวสามคน รอ ตายได้เลยนะ! ”

ไม่ ไม่เอานะ….ปู่ ขอร้องท่านล่ะ มีแต่ท่านเท่านั้น ที่ช่วยพวกเราได้ ขอร้องท่านล่ะ…….”เจียงอวี่โหรวคลาน เข้าไปถึงตรงหน้าของเจียงไทาง ร้องขอด้วยความ อ้อนวอน

แต่ว่า สีหน้าของเจียงไท่ซางไม่มีความสงสารเลยแม้แต่ น้อย ทิ้งไว้คำหนึ่ง “เจียงอวี่โหรว! หนูไม่ได้มีความ สัมพันธ์อะไรกับตระกูลเจียงแล้ว! ตระกูลเจียงคงไม่ อยากไปมีปัญหากับตระกูลจิของเมืองซูหางเพราะหนู! หนูตายใจเถอะนะ!

พูดจบ เจียงไท่ซางก้าวเท้าแล้วเดินจากไป ทิ้งไว้เพียง แต่คนที่คุกเข่าอยู่ด้านหลัง เจียงอวี่โหรวที่ร้องไห้ไม่หยุดในท่ามกลางลมที่เย็น

ในเวลานั้น เจียงอวี่โหรวใจสลาย ผู้นั้นที่อยู่ในใจเธอ อย่างสูงส่ง เป็นมิตรมาโดยตลอด และคุณปู่ที่เอาแต่ใจ เรามาโดยตลอด แตกสลายจนหมดสิ้นแล้ว!

เธอสิ้นหวังแล้ว………..

“คุณปู่! ฮิฮิฮิ…..คุณปู่ อวี้โหรวผิดเอง โปรดให้อภัยอ โหรวด้วย ขอร้องท่าน ช่วยอวี้โหรว…….”เจียงอวี่โหรว คุกเข่าอยู่ที่พื้น เขาเอาแต่ร้องไห้ใส่เจียงไท่ซางที่ขึ้นไป อยู่ในรถเบนท์ลีย์นั่น

แต่ว่า รถก็ขับตรงออกไป ไม่มีทีท่าว่าจะจอดเลย

สายตาที่เย็นชาของเซียวจ้าน มองไปที่รถที่จากออกไป แวบหนึ่ง ในใจได้เอาตระกูลเจียงรวมอยู่ในรายชื่อของ ความตายแล้ว!

จากนั้น เขาเดินไปตรงหน้าของเจียงอวี่โหรว ย่อตัวนั่ง ลง ได้อุ้มหญิงสาวผู้ที่มีชีวิตลำบากคนนี้อย่างเบามือ

“ฮึฮึฮึ เซียวจ้าน คุณปู่ไม่เอาฉันแล้ว คุณปู่ไม่รักอวี่ โหรวแล้ว…… ฉันไม่มีคุณปู่อีกต่อไปแล้ว ไม่มีบ้าน แล้ว…….ฉันปวดใจเหลือเกิน………………… เจียงอวี่โหรวได้ ซบอยู่ที่อ้อมกอดของเซียวจ้าน ร้องไม่ออก ร้องไห้จนนํ้าตาลไหลออกมาหมดแล้ว

เซียวจ้านได้กอดเธอไว้แน่นๆ กล่าว “อวี่โหรว คุณยังมี ฉัน และยังมีเขือเข่อ! เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลเจียงจะไม่ เอาคุณนะ มันต้องมีสักวัน พวกเขาจะมาขอร้องให้คุณ กลับตระกูลเจียงแน่! เชื่อผม! จริงๆนะ! มันต้องเป็น อย่างนั้น! ”

เหมือนว่ากังวลเจียงอวี่โหรวจะไม่เชื่อ เซียวจ้านได้พูด อยู่อย่างนั้นหลายครั้ง

“ฮึฮึฮึ…..”เจียงอวี่โหรวสะอื้นไม่หยุด แล้วได้เงยหน้าขึ้น มองไปที่เซียวจ้านด้วยน้ำตา กล่าวถาม “จริงๆใช่ไหม? ฉันยังสามารถกลับตระกูลเจียงอีกใช่ไหม? ฉันยังจะได้ เจอกับคุณพ่อคุณแม่ เจอกับคุณปู่ใช่ไหม? ”

“อืม! จริงสิ ! ” เซียวจ้านจับไปที่แก้มของเจียงอวี่โหรว เบาๆ จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นด้วยท่าอุ้มเจ้าสาว เดินไปขึ้นรถ

ในขณะเดียวกัน เมืองหลงจิงที่อยู่ห่างไกลประเทศหลง นั้น

ในห้องบัญชาการรบที่ได้รับความปกป้องอย่างหนาแน่น ของหลงเก๋อนั้น มีกลุ่มคนจำพวกหนึ่งกำลังพลุกพล่าน วุ่นวายอยู่!
” ง! “น่าโดยเจียงว่านหลง หนึ่งหมัดฟาดลงบนโต๊ะ ที่เต็มไปด้วยเนินทรายอย่างหนัก กล่าวด้วยความโมโห ว่า “ไอ้ตระกูลจิน! ช่างกล้าที่จะทำอะไรตามอำเภอ ใจ! ! ! ยังจะมาตรวจสอบรายละเอียดของเซียวจ้าน อีก! รีบส่งคำสั่งลงไป เตือนลูกน้องของเขตทหารตง หยวนในเขตเจียงหนาน ใครที่กล้าเปิดเผยข้อมูลของ เซียวจ้าน! สอบสวนโดยตรง! ”

“ครับ! ผู้อาวุโสใหญ่! ” ลูกน้องขานตอบ รีบส่งคำสั่ง

ลงไป!

และไกลออกไปในห้องบัญชาการเขตทหารเจียง หนาน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันที เสียงดังก้องไปทั่วห้อง บัญชาการ

เวลานี้จินเจิ้งหูก็ได้นั่งอยู่บนโซฟาในห้องบัญชาการ มองไปที่เฉียวเจิ้นซานที่รับโทรศัพท์

“ฮัลโหล ใคร? “เฉียวเจิ้นซานขมวดคิ้ว ในใจเกิดความ สงสัยมาก ใครกันที่จะโทรหาตัวเองในเวลานี้?

“ที่นี่คือห้องบัญชาหลักการรบหลงเก๋อของเมืองหลง

จิง! ”

อีกฝั่งของโทรศัพท์ได้มีเสียงที่เย็นชาลอยมา ทำให้ เฉียวเจิ้นซานตกใจจนลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ ตอบอย่างเคารพว่า“……หลงเก๋อ? สวัสดีครับ! มีคำสั่งอะไรให้ลูกน้องดำเนินการครับ?

ในชาตินี้เฉียวเจิ้นซานไม่นึกไม่ฝันเลยว่า จะมีวันหนึ่ง ที่ตัวเองจะได้รับสายจากหลงเก๋อ….นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัว มาก!

“ผู้อาวุโสใหญ่มีคำสั่ง เกี่ยวกับเหตุการณ์ของเมืองซู หาง ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับบุคลากรกองทหาร เขตเจียง หนานห้ามเปิดเผยข้อมูลใดๆสู่โลกภายนอก! ห้ามใช้กอง กำลังของกองทหาร! ห้ามล้ำเส้น! นอกจากนี้ ในขณะ เดียวกันผู้อาวุโสใหญ่ขอเตือนเขตเจียงหนาน อย่าเข้า ใกล้ตระกูลเจียงให้มาก! อย่าพูดโดยไม่คิด! ”

บึ้ม!

หลังพูดคำนี้จบ อีกฝั่งของโทรศัพท์ก็ได้วางสายไป

เฉียวเจิ้นซานสั่นไปทั้งตัว ล้มนั่งลงไปที่เก้าอี้ทันที สีหน้าที่ตกตะลึง สายตาที่เฉื่อย เหงื่อเย็นที่หน้าผากอ ย่างกับฝนตก!

คำเตือนที่มาจากหลงเก๋อ!

และยังเป็นคำเตือนของระดับสูง! ! !
เฉียวเจิ้นซานเริ่มตื่นตระหนก! ถ้าไม่ใช่ตัวเองอยู่ ตำแหน่งนี้มานานหลายปี เกรงว่าเขาคงเป็นลมไปนาน ละ!

“จอมพลเฉียว เกิดอะไรขึ้น? ใครโทรศัพท์มา? ทำไม สีหน้าคุณถึงได้แย่ขนาดนี้? ” จินเจิ้งหูกล่าวถาม

แต่ว่า สิ่งที่ตอบกลับเขานั้นคือ เสียงเย็นชาของเฉียว เจิ้นซาน “จินเจิ้งหู่! รีบพาคนของคุณไสหัวไปจากที่นี่! เรื่องของตระกูลจิน เขตทหารเขตเจียงหนานเราขอไม่ เข้าร่วม! ไป! รีบไสหัวไป! ! ! “