บทที่ 7 ความรู้สึกเย็นยาทะลุหัวใจ

ผ้าคลุมตัวสีขาวของเธอเหมือนโคมไฟในที่มืด และเธอใส่ผ้าคลุมหน้าสีดำเหมือนเทพธิดาที่ใช้ พลังงานทั้งหมดของเธอหนีออกจากพระตำหนักจาว เล่

ข้างหน้ามันมืดมากเช่นเดียวกันกับจิตใจตอนนี้ ของเธอ เธอไม่สามารถมองเห็นแสงใดๆเส้นทางอัน กว้างขวางของฮองเฮา

ถ้านี่ ก็คือ ฮองเฮา งั้นหรอ แม่แห่งประเทศ อยู่ ภายใต้เพียงฮ่องเต้ เหนือกว่าทุกคนในประเทศ งั้น ทำไมไม่ไปเป็นผู้หญิงธรรมดาจะดีกว่าสักอีก ได้อยู่ กับคนที่รัก สามีและลูกหลานตลอดชีวิตอย่างมีความ สุข

เธอควรจะไปทางไหน ไม่มี องครักษ์ อยู่ข้าง นอกประตู เธอถูกไล่ออกจากบ้านหลังใหญ่ ทั้งๆที่เธอ เป็น ฮองเฮาแต่ก็ถูกไล่ออกมา ด้วยเสื้อผ้าที่ไม่ เรียบร้อยและเส้นผมที่ยุ่งเหยิง ฮองเฮา แตกต่างกับ ระหว่าง ผู้หญิงธรรมดาที่ถูกทอดทิ้งยังไง?

เธอฝืนยิ้ม และเดินก้าวไปที่บันไดทอง เหมือน เหยียบบนน้ำแข็งที่ต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง ความรู้สึกของ หัวใจเธอนั้นได้รู้สึกเย็นเหงา ให้เธอลืมไปเลยว่าอะไร คือสิ่งที่อบอุ่น

หลังจากที่เดินอีกก้าวหนึ่ง ร่างกายของเธอ รู้สึกเพลีย และได้กลิ้งลงไปจากบันได

ความเจ็บปวดกระจายไปทั่วร่างกายอีกครั้ง มี ใครจะช่วยเธอได้ หลังจากที่ไม่อยู่กับคุณพ่อ เมื่ออยู่ในสภาพพระราชวังที่น่ากลัวแบบนี้ จะมีใครที่สามารถ ช่วยเธอได้

นํ้าตาไหลลงมา ไหลผ่านผ้าคลุมหน้าสีดำ และ ไหลเข้าไปในปากเธอ รสชาติเค็ม ให้ หัวใจเธอเจ็บ ปวดมากกว่าเกิน

ตอนนี้ ความฝันที่สวยงามของ ฉินรั่วจีนถูกล่ม

สลายหมด และ รู้สึกสิ้นหวัง

ในเมื่อก่อน มีผู้คนมากมายที่อิจฉาเธอที่ได้เป็น ฮองเฮา เป็นสิ่งที่ผู้หญิงธรรมแตะต้องไม่ถึง ฮ่องเต้จาว เล่ มีร่างกายที่แข็งแกร่งและมีทักษะในการต่อสู้ที่ ยอดเยี่ยม แม้ว่าอายุยังน้อย แต่ปกครองประเทศด้วย วิธีที่ดี แม่น้ำและภูเขาทั้งหมดเป็นทรัพย์สินสําหรับ เขา ถึงแม้ว่าบางครั้งเขาจะปกครองแบบเผด็จการ แต่ ว่าปกครองด้วยยุติธรรมพวก ข้าราชการ ที่มีความ สำเร็จสูง และอยู่มีอำนาจ ก็ไม่สามารถวางแผนเลว ร้าย ภายใต้สายตาของเขา

เธอรู้ว่าสามีของเธอนั้นเป็น กษัตริย์ ฮ่องเต้ สิ่ง ที่เขาแบกรับไว้ที่ตัวนั้นหนักและสำคัญมาก แต่ตัวเอง จะเป็นฮองเฮา เธอพยายามเพื่อให้ตัวเองได้เรียนรู้ สุภาพสตรี และมีคุณธรรม เลยตั้งใจเรียน (บทตัก เตือนของผู้หญิง ,

((พงสาวดารของผู้หญิง) , (บทการเรียนของ หญิงในวัง) แต่เด็ก เพื่อสักวันหนึ่งจะได้เป็นแม่ของ ประเทศ ช่วยเหลือฮ่องเต้ปกครองบ้านเมือง แต่ทุก อย่างที่เธอฝันไว้ตอนนี้ มันเป็นเหมือนฟองสบู่ที่ สวยงาม แต่เมื่อสัมผัสก็จะแตกหายไป

“พระนาง…..คุณทำไมถึงอยู่ตรงนี่”
เป็นเพียงเวลาอันสั้นๆ ฉันรั่วจีน ก็ได้ความรู้สึก อบอุ่นจากหลังเธอ หันไปหา ก็เห็นผู้ชายที่อยู่สวมชุด เกราะ ถือดาบสีฟ้าม่วง และนั่งลงอยู่ข้างหลังเธอ ตอน นี้เขาได้เอาเสื้อคลุมสีเทาของเขาคลุมไว้ที่เธอ

ดวงตาและบนใบหน้าที่หล่อของเขานั้น ไม่มี ความโรคจิตแม้แต่นิด สายตาของเขาดูกังวลและ สงสารเธอ ร่างกายที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่นั้นให้คน รู้สึกพึ่งพามาก

“พระนางครับ คุณ…..”

“เธอเป็นใคร ” ฉินรั่วจิ่นดึงเสื้อคลุมของเขา และมองเขาด้วยความประหลาดใจ

ผู้ชายคนนั้นที่คำนับและกล่าวด้วยความเคารพ “กระผมเป็นหัวหน้าองครักษ์อดีตหัวหน้าของกษัตริย์ จัวหยิ่ง ครับวันนี้เป็นคือคืนวันแต่งงานของ ฮ่องเต้ เลย เอาองครักษ์ทั้งหมดที่เฝ้าอยู่ในพระตำหนัก ข้าน้อย รู้สึกกังวล ดังนั้นจึงมาตรวจดู ”

ในคืนที่มืด รอบๆเต็มไปด้วยเสียงร้อง แมลง และ กบ

ลมพัดผ่าน ใบหน้าเธอ ผ้าคลุมหน้าสีดำ ที่คลุม บนใบหน้าเธอได้ยกขึ้นเล็กน้อย

จัวหยิ่ง เห็นแค่บางส่วน นี่ก็คือแม่มดในตำนาน ก็คือ ฮองเฮา ของแคว้นคังชิ่ง นางจะน่าเกลียดเหมือน ที่ข่าวลือบอกจริงๆเหรอ แต่ตอนนี้การกระทำของเธอ เหมือนเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก ทำให้ผู้คนอยาก จะหลงรัก อยากจะปกป้อง