ตอนที่7 ค่าทิป

เจ้าหนุ่มสมควรตาย ช่างมีทักษะการกระตุกเงินฉันจริงๆ

ใบหน้าหล่อเหลา

ดวงตาเสน่ห์ร้าย

ร่างกายกำยำล่ำสัน

ซินเหยาเข้าสู่ห้วงสภาวะโดยสมบูรณ์……

ฮ่องเต้ยิ่งกำเริบเสืบสาน จุมพิตอย่างหนักหน่วง เร่งเร้า ป่าเถื่อน โรมรันเข้าใส่…อันตรายจนแทบถึงชีวิต!

พงหญ้าล้มระเนระนาด

ราตรีแห่งวังต้องห้าม ได้เผามอดไหม้ลงอย่างสิ้นเชิง

จนกระทั่งหมดสิ้นเรี่ยวแรง คนทั้งสองกอดก่ายกันและ ผล็อยหลับไป

สตรีนี้ น่าปลาบปลื้มเป็นอย่างยิ่ง

“เจ้า! มีนามว่าอะไร? เจิ้นจะแต่งตั้งเจ้าเป็นชายา” เรื่อง แรกหลังจากที่ฮ่องเต้รู้สึกตัวขึ้นมาก็คือการตัดสินใจโปรด กรุณาธิคุณให้สตรีที่จุดไฟพิศวาสเขาเป็นพระชายา
แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ในลานสวนนั้นว่างเปล่า เหลือแต่เพียงกองหญ้าที่ถูกกลิ้งทับระเนระนาด…..

ข้างกายของเขาวางไว้ด้วยทองคำหนึ่งแท่ง

หญิงงามไม่พบ กลับเหลือทิ้งไว้เพียงทองคำหนึ่งแท่ง ฮ่องเต้เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น!

“สารเลว! นางอย่างไรถึงได้กล้าบังอาจเห็นเจิ้นเป็นชาย นําเรอ?

ฮ่องเต้ระเบิดโทสะขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด ปรากฏกลิ่นอาย สังหาร

คําคืนแห่งความหลงใหลและพึงพอใจ ซินเหยาเถรตรง อย่างมากจึงนำทองคำที่มีมูลค่าเพียงหนึ่งเดียวบนร่างของ นางทิ้งไว้ให้กับเขา

นางยอมรับว่าหนุ่มรูปงามทำให้นางเพลิดเพลิน เจ็บปวด ใคร่ตายกลับสุขสันต์ดั่งเทพเซียน

แต่ซินเหยาไม่ใช่สตรีที่หมกมุ่นไร้ศีลธรรมสําส่อน เมื่อ ฤทธิ์ยาจางหายไป นางกลับไม่อาวรณ์ความรู้สึกแบบนั้นอีก

นางคือสายลับ!

สิ่งสำคัญที่สุดของสายลับก็คือความอิสระที่ไม่ตายตัว
ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกฤทธิ์ยาควบคุม นางสามารถเรียก หนุ่มบริการได้แต่ไม่อาจที่จะชื่นชอบ แม้ว่าหนุ่มบริการผู้นั้น จะรูปงามและหาญกล้าก็ตาม

ฟ้าเผยแสงรำไร นางทิ้งทองคำไว้หลังจากที่ตื่นขึ้นแล้ว พลันหลบหนีออกมา

นางวกไปวนมาในสถานที่ที่ราวกับวงกต จนในที่สุดนางก็ หนีออกมาได้

แต่เมื่อนางกระโดดขึ้นกำแพงที่ฝั่งที่สูงสุด นึกว่าใกล้จะ หลุดพ้นจากเขาวงกตที่ทั้งน่ากลัวและแปลกประหลาดนี้ แล้ว กลับพบความสิ้นหวัง นางกวาดสายตามองออกไปไกล รูปแบบสิ่งก่อสร้างล้วนเหมือนกันหมดทุกหนแห่ง

ภายในใจนางเกิดความรู้สึกลางร้ายบางอย่าง

นี่มันไม่ใช่รูปแบบเมืองในศตวรรษที่21เลยนี่นา…..

นางเตร็ดเตร่อยู่ภายในเมืองที่แปลกและประหลาด พบเห็นสิ่งก่อสร้างโบราณแสนประหลาดเหล่านี้ บนถนน แต่งกายกันก็แปลกๆ รูปแบบการสัญจรที่ล้าหลัง นี่มัน เหมือนย้อนกลับมาสมัยยุคราชวงศ์ถัง-ซ่งโบราณเลยนะ เฮ้ย….

นี่คือที่ใดกัน? ซินเหยาสิ้นหวังแล้ว!

ความอ่อนแอและความเหน็ดเหนื่อยในด้านกำลังกาย ได้ทำลายจิตวิญญาณความเชื่อมั่นให้พังพลายลง นางสูญเสีย การทรงตัว ดวงตาดำมืด ทรุดตัวสลบลงไปกลางถนน…..

ฮ่องเต้จอมเผด็จการสีหน้าเขียวคล้ำ

พวกทหารองครักษ์ชั้นหัวกระทิของพระราชวังหลวงที่แท้ ล้วนเป็นสัดใส่ข้าวหรือไร? กระทั่งสตรีที่อ่อนแอก็ยังหาไม่ พบ! หรือนางหนีออกไปนอกพระราชวังแล้ว?

ภายในนําหนักเทพอันเปลี่ยวร้าง

เรียวนิ้วของฮ่องเต้ลูบลวดลายดอกกุหลาบที่ยกขึ้นเล็ก น้อยบนมุมขวาล่างของกล่องศักดิ์สิทธิ์ ภายในหัวเต็มไป ด้วยความสงสัยหนักอึ้ง “เหตุใดบนไหล่ของสตรีนางนั้นจึง มีรูปที่คล้ายกัน? หรือนางมีความเชื่อมโยงแปลกประหลาด บางอย่างกับกล่องศักดิ์สิทธิ์? สตรีเอ๋ย! ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใด เจิ้นจะต้องหาเจ้าพบแน่นอน!

จวนอ๋องโจว่

สลบไปสามวันเต็ม จนในที่สุดซินเหยาก็รู้สึกตัว หลังจาก ที่ฟื้นขึ้นมา นางตื่นตระหนกพบว่าตนนอนอยู่ในห้องประ หลาดๆอีกแล้ว……