ตอนที่5 หญิงงามของเจิ้น
ความเจ็บปวดบนร่างเพิ่มมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว นางเงย ศีรษะขึ้นมอง แตกบนหลังคา จึงเข้าใจเรื่องราวกระจ่าง ย่อมต้องเป็นเมื่อครู่นี้ที่คิดจะหลบหนีบนทางหลังคา ร่างกายได้รับบาดเจ็บจากการตกลงมา แล้วหลังจากนั้นก็ถูก คนจับมากรอกยาปลุกกำหนัดอีก……
แม้ว่าจะทานยาปลุกกำหนัดไปจำนวนมาก และฤทธิ์ยา ได้ทำให้ร่างกายซินเหยาที่เดิมทีอ่อนแรงอยู่แล้วยิ่งเจ็บ ปวดและสิ้นเรี่ยวแรงมากขึ้น แต่ทว่าในฐานะสายลับ ความ สุดยอดทางร่างกายและจิตสำนึกของนางล้วนได้รับความ ทนทานซึ่งไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะจินตนาการได้
นางกัดฟันฝืนแรงจนเกิดกำลัง ปีนไต่จากเตียงขึ้นเสา กระโดดรวดขึ้นถึงหลังคา….
ยามที่ฮ่องเต้เห็นบนแท่นบรรทมมังกรที่ว่างเปล่า โทสะก็ กระหน่ำขึ้นมาอย่างรุนแรง!
“นําบันทีเฝ้าเวรไปตัดหัว!
“ถ่ายทอดคำสั่งลงไป! ปิดวังให้แน่นหนา! แมลงวันสักตัว ก็ให้บินออกไปไม่ได้! แม้จะต้องขุดดินพระราชวังขึ้นมาสาม ฉื่อก็ต้องหาหญิงงามนั้นให้พบ
“หญิงงามของเจิ้น! ร้าย.……….. ” เจ้าทรราชย์กู่คำรามราวกับสัตว์
เรี่ยวแรงกำลังสูญสิ้นไปทีละน้อย ซินเหยาทราบว่าตน คงประคองไว้ไม่ได้นาน ยิ่งไร้หนทางที่จะหลบหนีออกไป จากสถานผีสาง ที่คล้ายกับว่าทุกหนทุกแห่งล้วนมีหน้าตา เหมือนกันราวกับวงกต
ภายในร่างคล้ายว่ากับมีกองเพลิงลุกไหม้กำลังสุมอยู่ หัวใจของนางแสบคันราวกับมีมดนับพันกำลังรุมกัดแทะ
“ซวยแล้ว! ฤทธิ์ยายิ่งรุนแรงกว่าที่นึกไว้เสียอีก!” ซินเหยา บ่นในใจท่าไม่ดีเสียแล้ว!
นางไม่อาจทราบได้เลยว่าเพื่อที่นางจะได้เพลิดเพลินไป กับการปลุกเร้าอันหวานซึ้ง ฮ่องเต้จึงเรียกคนมาป้อนยาปลุก กําหนัดกับนางเป็นจํานวนมากถึงสามเท่า
ท่ามกลางผืนราตรี ทุกหนแห่งมีแสงไฟสว่างอยู่ไหวๆ นาง ย่อมต้องทราบแน่นอนว่ามีคนกําลังตามจับนาง!
“ไม่สิ! ต้องหาสถานที่ซ่อนตัวเป็นอันดับแรก ขึ้นยังเป็น เช่นนี้ต่อไปถึงแม้จะประคองกำลังไว้ได้ แต่ช้าเร็วก็คงถูก จับ”
ซินเหยามองไปเห็นบ้านมืดทะมึนที่ไร้แสงไฟหลังหนึ่งที่ เบื้องหน้า พลันตัดสินใจกระโดดลงไป จึงได้พบสถานที่ที่ ถูกละเลยเพื่อหลบซ่อนตัว
บ้านที่ล้อมรอบด้วยสวนหลังนี้ดูเหมือนว่าจะถูกทิ้งร้างไว้ จนเก่าโทรม แผ่นป้ายไม้เก่าแขวนอยู่เหนือประตูทางเข้าหลัก แผ่นป้ายเขียนไว้ด้วยตัวหนังสือ
สองตัวที่ซินเหยาอ่านไม่ออก
ภายในบ้านวัชพืชงอกขึ้นมากมาย ต้นเหมยหลายต้นสูง ทะยานราวกับป่ารกชัฏ สมควรเข้าใจได้ว่าว่าไร้คนอยู่อาศัย มานานมากแล้ว ด้านนอกมีเสียงฝีเท้าย่ำอยู่เป็นครั้งคราวแต่ กลับไม่มีคนผลักประตูเข้ามาเพื่อค้นหา…..
ดูเหมือนว่าที่นี่จะปลอดภัยชั่วคราว
ซินเหยาผ่อนลมหายใจ ในที่สุดก็ได้พักผ่อนอย่างคลาย กังวลบ้างแล้ว
ความตื่นตัวของนางผ่อนคลายลง แต่ความรู้สึกร่างกาย ร้อนรุ่มยิ่งมายิ่งรุนแรง ภายในร่างราวกับมีกระแสไฟไหล เวียน….
“อ่าาาา”
“ร้อนฉิบเลย!”
“ทนไม่ไหวแล้วววว!
“ฤทธิ์ยารุนแรงเกินไป ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว!
“ร่างกายฉันคล้ายกับมีกองไฟที่จะมอดไหม้ฉันให้ตกตาย ไปอยู่เลย!”
“ฉันต้องใช้ผู้ชาย!!” ซินเหยาเผยความสุขุม เหงื่อโทรม ทั่วร่างนางต่อสู้กับฤทธิ์ยารุนแรงภายในใจอย่างทรมาน แต่ กลับถึงขีดกำจัดเสียแล้ว
ดวงตาทั้งคู่ของนางงามงด แววจนน่าใจสั่น บริสุทธิ์ ไร้เดียงสาราวกับไปด้วยความวิจิตรของโลกหล้า ทว่ายาม นี้ดวงตาที่ดำขลับราวกับน้ำหมึกกลับระเบิดรัศมีสัตว์ป่าอัน ดุร้าย….
“ในห้องนั้นคือสิ่งใด?”
มีผู้ชายหรือ?”
“สวรรค์! ถ้าหากยามนี้ท่านประทานบุรุษให้ฉันสักคน ฉัน คงซาบซึ้งจนหาที่สุดมิได้!”
“โธ่เอ๋ย!”
“ฉันทรมานมากจริงๆ!
“หรือนี่ฉันจะต้องหาผู้ชายที่ไหนก็ได้สักคนมาสังเวยความ บริสุทธิ์สาวพรหมจรรย์
”’ครั้งแรกไม่ใช่ว่ามันควรจะโรแมนติกกว่านี้เรอะ?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ