Chapter 4

Chapter 4

เธอยังคงยืนนิ่งเงียบไร้ซึ่งคำตอบกับสิ่งที่ยังคาใจของ

ผม

‘ผมสับสนไปหมดแล้ว ขอร้องล่ะ ช่วยแสดงออกให้ผม เห็นสักหน่อยเถอะว่าทั้งหมดที่ผ่านมา…ผมไม่ได้คิดไป เองคนเดียว …ใช่ไหม

ผมบรรจงจูบหน้าท้องนุ่มของดาริณ บัดนี้ยืนขย่าหัวของ ผมแรงพอที่จะทำให้ผมรู้สึกเจ็บ แต่มันกลับเป็นเชื้อเพลิง เติมพลังไฟรักได้เป็นอย่างดี ราวกับน้ำมันที่ค่อยๆไหลริน ลงมาบนเปลวไฟร้อน พร้อมที่จะจุดติดเผาไหม้ได้ทุกเมื่อ

“ทำไมกันดาริณ ผมมาหาคุณถึงที่แล้ว แต่คุณก็ยังไม่ ต้องการผมอย่างนั้นเหรอ”

ผมเปล่งเสียงทุ้มต่ำออกไปอย่างอ่อนแรง เพราะเธอยัง คงยืนร้องไห้สะอึกสะอื้น

“ดาริณ ….”
บัดนี้ผมอดกลั้นความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาไม่ไหวอีก ต่อไป พรมจุมพิตฟังทุกอณูผิวกาย พลางโปรยตามอง ใบหน้าสวยคม มือเล็กกดจิกไหล่กว้างจนรู้สึกเจ็บ ผมได้ มือขึ้นไปสัมผัสเรือนร่าง ซ้อนตามองสาวเจ้าที่กำลังเว้า วอนขอหยุดการกระทำ เราสองประสานสายตานิ่งงัน

“ดาริณ….”

ทันใดนั้นเองเธอใช้แรงผลักผมนอนราบไว้ด้วยร่างสรีระ สมส่วน นัยน์ตาสีดำส่งผ่านความรู้สึกที่ว่างเปล่า ผม ไม่สามารถเดาความความคิดของเธอได้เลย สองเรา ประสานสายตากัน พยายามค้นให้ลึกสุดใจว่าอีกฝ่าย กำลังคิดอะไร ผมน้อมรับให้มือเล็กกดข้อมือใหญ่เอา ไว้ ยอมให้เธอบรรจงพรมจุมพิตทวนทั่ว ให้เธอได้รับรู้ ว่าร่างกายและหัวใจขอยอมเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว หัวใจเต้นรัวจนจะหลุดออกมานอกอก เพลิดเพลินไปกับ ทุกสัมผัสจนร้อนรุ่ม ร่างกายที่เคยแข็งแกร่งกลับอ่อนไหว ราวกับต้นกล้าที่กิ่งก้านสาขายังไม่แข็งแรงพอที่จะช่วย พยุงต้นให้มั่นคงได้

“อื้อ ตอบผมที…ทั้งหมดที่ผ่านมาคืออะไรกันดาริณ มาห่วงใยผมไปทำไม คุณ
ผมส่งสายตาอ้อนวอนขอคำตอบที่คาใจ พร้อมโดนสาว เจ้าบรรจงจูบกระตุ้นอารมณ์เพิ่มบทรักตอนต่อไป

“ต้องการฉันใช่ไหมคะ”

เธอกระบบเสียงสั่นคลอน แสดงทีท่าดูเย็นชาจนผม น้อยใจตัวเอง ที่ผ่านมาเธอคอยเข้ามาดูแลห่วงใยผมเพื่อ อะไร? ถ้าไม่ได้รู้สึกเหมือนกันจะทำแบบนี้ไปทำไม? ผม รู้สึกเจ็บปวดกับห้วงความคิด ผิดเองที่ผมตกหลุมรักคน ง่ายเกินไป ผิดเองที่ผมไม่ควบคุมหัวใจตัวเองให้ดี ช่าง เถิด ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วก็จงปล่อยให้มันเป็นไปตาม อารมณ์ ความร้อนรุ่มทำให้ผมอดกลั้นอารมณ์พิศวาสรัก ไม่ไหว จับคนร่างสมส่วนมาพรมจูบทั่วแผงคอ เรือนร่าง สมส่วนทำเอาหัวใจชายทั้งแท่งนั้นอ่อนแรง ซ้อนตามอง ประสานนัยน์ตาสีดำสนิท ภาวนาจิตขอให้ล่วงรู้ว่ายังรู้สึก เช่นเดียวกันก็ยังดี ผมพยายามสื่อความในใจที่มี เพียง หวังให้เธอได้รับรู้และสัมผัสได้ว่ายังมีผมที่เฝ้ามองเธอมา โดยตลอดไม่เคยห่างใจไปไหน ทว่าเธอเคยมองเห็นผม บ้างไหม นี่ต่างหาก คือสิ่งที่ผมอยากรู้

“ดาริณ…”

ผมประคองใบหน้าเรียว ฝังริมฝีปากสอดประสานรักพยายามสำรวจซึ่งกันและกัน เสียงเรียกขานชื่อทำให้ ร่างกายของผมตอบสนองรุนแรงขึ้น

สองเราปล่อยใจให้เตลิดเปิดเปิง หัวใจมิอาจต่อต้าน ร่างกายที่ร้อนระอุดั่งไฟจึงยอมจำนนท์ให้แก่บทบรรเลง เพลงรักอันแสนเร่าร้อน พาสองเราหลอมละลายไปกับ ผืนเตียงหนานุ่มจนร่างกายอ่อนล้าไปด้วยกันในที่สุด

‘มาขอคำยืนยันในความรักอะไรจากฉัน ในเมื่อเธอยัง มีคนอื่นอยู่ในใจถึงขั้นแต่งเพลงให้แบบนั้น เธออยากได้ อะไรจากฉันกันแน่ ความต้องการของเธอมันก็แค่นี้เอง ไม่ใช่เหรอเดย์…..

ฉันปาดน้ำตาที่กำลังไหลรินอาบแก้ม ภายใต้อ้อมกอด แนบแน่นจากชายร่างสูงกำยำที่บัดนี้นอนหายใจแผ่วรด ต้นคออยู่เบื้องหลัง พิจารณาสีผิวเนียนผ่องของอ้อมแขน อันกำยำทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันผ่านมาและผ่าน ไปอย่างรวดเร็ว นี่หรือคือความเหงา จุดจบมันเป็นเช่นนี้ เองหรือ การที่ร้างมือผู้ชายมาเนิ่นนานทำให้ฉันกลายเป็น คนใจง่ายเพียงนี้เชียวหรือ ปาดน้ำตาอีกครั้งด้วยความ เจ็บใจในความอ่อนแอของตัวเอง ก่อนจะค่อยๆหันกลับ มามองเส้นผมกระเซอะกระเซิงสีน้ำตาลเข้มที่ปรกทั่วหน้า ผากของเดย์ โผกอดเขาแนบแน่นแล้วจึงประทับจุมพิต มุมริมฝีปากอิ่มอีกครั้งอย่างรู้สึกหวงแหน ได้แต่ท่องไว้ใน ใจ เขาเป็นของฉันไม่ได้ ให้จำฝังลึกในใจ ฉันรักเขาไม่ได้

โทรศัพท์คู่ใจเกิดสั่นขึ้นภายใต้หมอนใบนุ่ม ฉันผละออก จากอ้อมกอดเขา แล้วจึงลุกขึ้นแตะนิ้วเลื่อนดูการแจ้ง เตือนนั้นในทันที

‘@Darinee พร้อมไหมครับ’

ฉันลังเลใจที่จะไปเจอกับซงเหลือเกิน ทำไมเขาช่างตื้อ ได้ขนาดนี้กันนะ พลางแอบชำเลืองมองคนที่กำลังหลับ ใหลไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้วกลับเกิดอาการหมั่นไส้ขึ้นมา เสียดื้อๆ ในเมื่อเขาก็มีผู้หญิงอยู่ในใจของเขา ฉันจะไป ทำความรู้จักกับชายอื่นบ้าง จะเป็นไรไป