บทที่ 9 น้องสามีที่ดีอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

วันต่อมา ในตอนเช้า

เถียนจิ้งยังคงหลับอยู่ พลันมีการเคาะประตูดังขึ้น เสียงเคาะประตูนั้นดังถี่ยิบจนดูเหมือนมีความเร่งด่วน

เถียนจิ้งลืมตางัวเงียลุกขึ้นไปเปิดประตู

เปิดประตูห้องนอนออก เธอเห็นใบหน้าที่สวยงาม เห็น เด็กสาวตรงหน้าที่มีริมฝีปากสีแดงและฟันขาว ผมยาวสี ทองเคลียไหล่ รูปร่างสูงมาก มีส่วนเว้าส่วนโค้งชัด อยู่ใน ชุดกระโปรงสีแดงปาดไหล่ สีแรงๆนี้ทำให้ยับยั้งความงาม ของเธอไม่อยู่

หลังจากที่ซูเทียนเทียนได้มองเธออย่างอวดดีแล้วก็มอง ไปข้างหลังเธอ

ถึงแม้ว่าเถียนจิ้งจะไม่รู้จักตัวตนของผู้หญิงตรงข้าม แต่ก็ ยังเอ่ยถามอย่างสุภาพ “อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณคือ?”

ในที่สุดซูเทียนเทียนก็ถอนสายตาของเธอ กวาดตามอง เธอคร่าวๆ โดยไม่ตอบคำถามของเธอแล้วก็ถามกลับอย่าง ค่อนข้างใจร้อน “เธอไม่ต้องสนใจว่าฉันเป็นใคร พี่รองล่ะ”

เถียนจิ้งขมวดคิ้วแน่นหน้าบึ้ง แต่ยังคงรักษามารยาทพื้น ฐานที่ถูกปลูกฝังมา “เขานอนอยู่ห้องข้างๆ
ซูเทียนเทียนยิ้มเยาะเย้ย “เมื่อคืนเธอนอนเปลี่ยวอยู่คน เดียวงั้นเหรอ เป็นไง รู้สึกยังไงบ้าง ในใจลิ้มรสทุกรสชาติ เลยใช่ไหม รู้สึกถึงความไม่มั่นคงทุกอย่างเลยสินะ อยากจะ พูดถึงความขมขื่นของทารกเลยใช่ไหมล่ะ”

เถียนจิ้งส่ายหน้าเบาๆและพูดอย่างตรงไปตรงมา “ไม่ใช่ ฉันยังรู้สึกปกติดี”

ซูเทียนเทียนเบ้ปาก “เธอก็แค่เสแสร้ง ฉันจะคอยดูว่า เธอจะสามารถสร้างภาพได้นานแค่ไหน วันแรกของการ แต่งงานก็ต้องนอนเปลี่ยวในห้องว่าง ช่างน่าสมเพชจริงๆ

เถียนจิ้งจัดผมของเธอมาไว้บนไหล่ข้างหนึ่ง เอนพิงประตู ด้วยท่าทีเบื่อหน่อย รอยยิ้มที่สง่างามปรากฏบนใบหน้าที่ ละเอียดอ่อน เธอมองออกแล้ว ผู้หญิงคนนี้มาเยาะเย้ยเธอ มาล้อเลียนเธอ สําหรับคนประเภทนี้ เธอสามารถฆ่ามันได้ ด้วยการยิ้มที่นิ่งสงบกลับไป

เธอยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งเงียบ แต่กลับเหมือนยืนอยู่ในป่าที่ เต็มไปด้วยหมอก ดูดซับพลังวิญญาณรอบตัว ทุกสิ่งอย่าง เสริมให้เธอโดดเด่น เป็นความงามที่ทำให้คนต้องหัวใจเต้น แรง

ซูเทียนเทียนหัวใจเต้นแรง เห็นได้ชัดว่าต้องการที่จะเพิก เฉยต่อผู้หญิงคนนี้แต่ผู้หญิงคนนี้มีบรรยากาศออร่าที่เธอไม่ สามารถเพิกเฉยได้ ลึกเข้าไปในนั้น ในออร่ามีความมั่นใจ สง่างาม และยังมีความสงบนิ่งอยู่บางส่วน
ปฏิกิริยาแบบนั้นของเธอ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าซูเทียนเที่ย นกำลังรู้สึกว่าตัวเองตบลงบนฟองน้ำ อีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกเจ็บ ปวด เป็นตัวเองต่างหากที่เจ็บฝ่ามือ

เธอขมวดคิ้ว มีความค่อนข้างเย่อหยิ่งในการพูด “ฉันขอ แนะนำให้เธอหย่าขาดกับพี่รองของฉันโดยเร็วที่สุด พี่รอง ของฉันไม่ได้รักเธอ เขาไม่ได้รักเธอเลย เขาไม่แม้แต่จะ สัมผัสเธอ ทำไมเธอไม่รู้จักละอาย

เถียนจิ้งตอบกลับบางเบา เกี่ยวกับปัญหานี้ พี่รองของเธอ กับฉันคยกันแล้ว เขาให้เกียรติฉัน ดังนั้นจึงไม่แตะต้องฉัน ส่วนปัญหาเรื่องการหย่า นอกจากพี่รองของเธอ ไม่มีใครมี สิทธิ์ที่จะมาพูดกับฉันเรื่องนี้”

“ฉันเป็นน้องสาวของเขา ฉันหวังดีเตือนเธอ เธอยังไม่ เข้าใจอีกหรือไง” ซูเทียนเทียนไม่พอใจมาก เธอเปล่งเสียง สูงอย่างโมโห

“งั้นเหรอ ขอบคุณสําหรับความหวังดีของน้องสาว ฉันไม่ คิดว่าฉันจะต้องการคำเตือนจากเธอหรอกนะ มีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีฉันอยากกลับไปนอน พีรองของเธออยู่ห้องข้างๆ กรุณาไปที่ประตูถัดไป” เถียนจึงได้ยินอะไรพวกนี้ก็ตัดสินได้ แล้วว่าเด็กสาวตรงหน้านี้เป็นใครกันแน่

คุณหนูสามตระกูลซูซูเทียนเทียน ตามที่คาดไว้ว่ามีข่าว ถือว่าเป็นคนหยิ่งยโส

เมื่อเถียนจิ้งอารมณ์สงบนิ่ง ซูเทียนเทียนยิ่งหงุดหงิด มีร่องรอยของความแค้นในสายตาของเธอ และทันใดนั้นก็พูด เสียงเย็น “แน่นอนว่ายังมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันมีความลับหนึ่งจะ บอกเธอ”