บทที่ 2 เป็นผม

วันหยุดปกติของเถียนจิ้งเป็นวันปกติทั่วไป คราวนี้มันถูก เลื่อนออกไปหลายวัน ตอนแรกมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เมื่อ เดือนที่แล้วเธอถูกนักข่าวกลุ่มหนึ่งจับได้ในรถ เธอยังไม่รู้ว่า ใครกันที่เป็น“ชู้”

รู้สึกค่อนข้างไม่สบายใจ กังวลเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ จึง เรียกแม่ใหญ่ของเธอหยูจิงหยิงไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อน เพื่อตรวจดู

หลังจากที่หยูจิงหยิงได้ยินเรื่องนี้ก็เครียดขึ้นมาทันทีและ รีบไปที่โรงพยาบาลกับเถียนจิ้งเพื่อหาหมอที่คุ้นเคยสำหรับ ตรวจการตั้งครรภ์

หลังจากมาถึงโรงพยาบาลเพื่อรับการตรวจ ก็ตรวจสอบจน แน่ใจแล้วว่าเถียนจิ้งได้ตั้งครรภ์จริงๆ

เมื่อรู้ข่าวนี้ หยูจิงหยิงถอนหายใจ ใบหน้าสวยของเถียนจิ้ง ซีดเผือด

ไม่กี่นาทีต่อมา เถียนจิ้งก็ได้สติก่อน บังคับตัวเองให้สงบ ลง “คุณแม่ใหญ่คะ พวกเรากลับกันก่อนเถอะค่ะ จะต้องแจ้ง ให้คุณพ่อทราบโดยเร็วที่สุด”

ทั้งสองคนเพิ่งออกมาจากลิฟต์ก็มีนักข่าวกลุ่มใหญ่กรูกัน เข้ามาทันที
หยูจิงหยิงกับเถียนจิ้งใส่เครื่องป้องกันครบก่อนที่จะออก ไป ทั้งคู่ใส่แมสขนาดใหญ่และแว่นตาดำอันใหญ่ แต่ก็ยังคง ถูกขวางกั้นโดยนักข่าว

หนึ่งเดือนให้หลังที่เถียนจิ้งถูกล้อมอีกครั้ง ใบหน้าก็ยัง คงแดงด้วยความอับอาย ถึงจะใส่แว่นตาดำ แต่ดวงตาที่ สวยงามก็ยังไม่มีจุดวางสายตา

หยูจิงหยิงปกป้องเธอเหมือนเป็นแม่แท้ๆ แต่คำถามที่ตรง ชัดของนักข่าวเหล่านั้นมันรุนแรงเกินไป…

หูเถียนจิ้งปิดกั้นคำถามที่น่าอับอายเหล่านั้นโดยอัตโนมัติ แต่ในใจยังคงมีเครื่องหมายคำถามอยู่ทุกที่

ช้เป็นใคร

เป็นใครกันแน่

ในหมู่พวกเขายังมีนักข่าวที่ถามเธอด้วยความเห็นใจ “คุณ เถียนจิ้ง คุณชายโม่รู้เรื่องนี้แล้ว การหมั้นหมายระหว่างคุณ สองคน…

เมื่อคิดไปถึงโม่ลี่ฮ่าว เถียนจิ้งรู้สึกว่ามีคนจ้องเธอในฝูงชน ด้วยสายตาเย็นเจาะลึกถึงกระดูก

เมื่อมองขึ้นไป เห็นโม่ลี่ฮาวเดินเข้ามาด้วยบรรยากาศที่ แข็งแกร่ง
นี่เป็นครั้งแรกที่เถียนจิ้งเห็นสีหน้าหมองเศร้าของโม่ลี่ฮ่า ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธลึกล้ำและยังมีความ อัปยศอดสู

เธอต้องการจะอ้าปากอธิบาย แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะ เป็นเรื่องตลกในหัวข้อข่าวของวันพรุ่งนี้ เธอได้แต่ก้มหน้า อย่างอับอาย

ฝูงชนแออัดตลอดเวลา เธออยากจะหนีก็หนีไม่พ้น

ในที่สุดโม่ลี้ฮ่าวก็เปิดปาก “คุณท้องเหรอ”

ฝูงชนแออัด แต่เขาไม่สามารถปิดบังน้ำเสียงโกรธจัดของ เขาได้

เถียนจิ้งอับอายมาก

โม่ลี้ฮ่าวย้ำคำ โทนเสียงสูงขึ้นจนเกือบจะเป็นการตะคอก “พูดสิ ท้องใช่ไหม ใช่ไหม!”

เถียนจิ้งไร้คำตอบ จิตใต้สำนึกสั่งให้บีบกระเป๋าโดยไม่รู้ตัว

แววตาของโม่ลี้ฮาวสั่นไหว คว้ากระเป๋าถือของเธอโดย ไม่มีเหตุผล

หยูจิงหยิงหวังจะป้องกันเถียนจิ้ง แต่โม่ลี่ฮ่าวกลับไม่ยอม

ภายใต้สีหน้าไร้สีเลือดของเถียนจิ้ง โม่ลี่ฮ่วยกแผ่นทดสอบการตั้งครรภ์ขึ้นมาดูด้วยดวงตาสั่นไหว “เถียนจิ้ง ทำไมคุณถึงได้หน้าไม่อายขนาดนี้ คุณท้องจริงๆเหรอ!!!” คบกันมานาน เขาไม่เคยได้แตะต้องเธอเลยสักครั้ง

เถียนจิ้งพูดไม่ออก กัดริมฝีปากอย่างอับอายจนริมฝีปาก เป็นสีขาวซีด

ในขณะนี้เถียนจิ้งอยู่ในความยุ่งเหยิงอย่างไม่ต้องสงสัย มองไปที่ดวงตาของโม่ลี่ฮาวก็ดูเหมือนว่าจะกินคนได้ เธอ ถอนหายใจอย่างเศร้าเสียใจ หวังว่าในเวลาแบบนี้ เขาจะ สามารถรักษาศักดิ์ศรีเพื่อเธอสักเล็กน้อย แต่เขากลับกลาย เป็นสัตว์ประหลาดที่หวังจะกลืนเธอ

เธออยู่ในระหว่างถูกตั้งคำถามที่วิปริตและน่าอึดอัดเหล่า นี้ เป็นการบีบบังคับให้ต้องปล่อยพลังรุนแรงออกมา ใน เวลานั้นได้มีคนหนึ่งเดินเข้ามา ชายคนแรกอยู่ในชุดสูทสีดำ ร่างกายของเขาสูงโปร่ง คุณสมบัติทั้งห้าบนใบหน้าโดดเด่น ดั่งเพชร เสน่ห์ท่ามกลางแสงอาทิตย์นั้นหาที่เปรียบมิได้ ดวงตาสีดำนั้นลึกลับจนดูเหมือนจะเป็นพันปี จมูกโด่งสูง ริม ฝีปากบางดูเย็นชา ดวงตาลึกและนิ่ง ร่างกายทั้งหมดของ เขาแสดงถึงความสมบูรณ์แบบ

ตามมาด้วยลูกน้องสองคน เป็นชุดสูทสีดำเหมือนกัน แต่ เหมือนมีบรรยากาศด้านมืดแอบซ่อนอยู่เบื้องหลัง

ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของสงคราม ผู้ชายที่ดู เหมือนเป็นพระเจ้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าปรากฏในสายตา ของทุกคน เห็นเขาก้าวเดินตรงเข้ามา ปกป้องเธอในตำแหน่งกึ่งโอบล้อม ความเย็นชาในดวงตาสีดำกราดยิงไป รอบๆ เสียงทุ้มมีเสน่ห์ท่ามกลางลมหายใจเย็น “ผู้ชายในคืน นั้นเป็นผมเอง เด็กในท้องของเธอก็เป็นของผม!”

คำไม่กี่คำ ก่อให้เกิดพายุ นักข่าวในตอนนี้จ้องมองเขา อย่างเหลือเชื่อ

ไม่ใช่แค่นักข่าวที่ตกใจ แม้แต่เถียนจิ้งเองก็ตกใจกับคำพูด ของผู้ชายคนนี้

หลังจากนั้นมันก็ยิ่งน่าตกใจมากขึ้น ซูยี่ยื่นมือออกและ ถอดแว่นกันแดดออกจากจมูกของเถียนจิ้ง และยังช่วยเธอ ถอดแมส เปิดเผยใบหน้าที่เนียนละเอียดของเธอ

เถียนจิ้งสวยมาก ความงามนั้นไม่เหมือนมนุษย์ที่มีอยู่ จริง ใบหน้าขาวผ่อง ดวงตาใส ปีกจมูกเล็ก ริมฝีปากอิ่ม คุณสมบัติทั้งห้าบนใบหน้านั้นละเอียดอ่อน แม้กระทั่ง ในฝูงชนที่แออัด ตัวเธอก็ยังคงสง่างาม รูปลักษณะและ บรรยากาศของความมั่นใจไม่สามารถปกปิดได้

นักข่าวบางคนไม่เคยเห็นเถียนจิ้งตัวจริง ได้ถูกทำให้ตื่น ตะลึงโดยทันทีที่เห็นเธอเผยออกมาอย่างนี้

ความสับสนวุ่นวายของเถียนจิ้งได้ถูกบังคับให้ลดระดับ ลงมา ได้ยินเสียงทุ้มมีเสน่ห์ดังก้องขึ้นที่ข้างหู “ลำบากคุณ แล้ว ขอบคุณนะครับ”

ใบตรวจการตั้งครรภ์ในมือของโมฮ่าวได้ถูกซูยี่ดึงมาแล้วเห็นได้ชัดว่าเขาขอบคุณเด็กในท้องของเธอ ดวงตาของ เขายังคงตกอยู่ตรงช่วงท้องของเธอ…

หัวใจของเถียนจิ้งคับแน่นเล็กน้อย มีเหงื่อบางๆออกฝ่ามือ เอวของเธอถูกจับโดยชายคนนี้ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นการให้ พลังแก่เธอ

ในไม่ช้าผู้สื่อข่าวคนหนึ่งก็จำได้ “คุณชายรองซู คุณไม่ได้ ล้อเล่นใช่ไหมคะ”