ตอนที่ 3 การมีอยู่ของเธอ

ทันทีที่ฟู่ฉิงเทียนพูดจบ ทุกคนต่างก็โห่ร้องและปรบ มือให้

มู่เฟยเอ๋อร์เป็นคนเดียวที่หน้าซีดเผือด

มู่ชิงหรงทิ้งเขาไปเมื่อสี่ปีก่อนแน่ๆ พวกเขาแยกจาก กันเป็นเวลาสี่ปี แล้วทำไมพวกเขาถึงพูดว่าพวกเขา ตกหลุมรักกันมาเจ็ดปีแล้วหล่ะ?

เจ็ดปี ถ้าพวกเขามีกันมาตลอดเจ็ดปี แล้วสามปีของ ฉันหล่ะคืออะไร?

เป็นของเล่นคั่นเวลาของคนรักเขาหรอ?

ผู้คนแยกย้ายกันไปและกลับไปที่ตำแหน่งหน้าที่ของ พวกเขา

ฟู่ฉิงเทียนผายมือให้มู่ชิงหรงเดินออกไปทางด้านข้าง ผ่านหน้าของมู่เฟยเอ๋อร์ไป สายตาของเขาไม่แม้แต่จะ เหลือบมามองเธอยังคงโฟกัสอยู่กับผู้หญิงที่อยู่ด้าน ข้างเขา

มู่เฟยเอ๋อร์มองไปที่แผ่นหลังของเขา น้ำตาก็คลอออกมา

ตั้งแต่ต้นจนจบเธอไม่ได้ทิ้งร่องรอยความสำคัญไว้ใน ใจของผู้ชายคนนั้นเลย
การมีอยู่ของเธอเป็นแค่เรื่องตลก …

มีเพียงเสียงรองเท้ากระทบอยู่ข้างหลังเธอ มู่เฟยเอ๋ อร์รีบเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธออย่างรวดเร็ว

“ไอ้หยา แค่เวลาที่ฉันไปเข้าห้องน้ำ การต้อนรับก็ จบลงแล้วหรอ?” รองกัปตันกู้จั๋วเดินมาพร้อมกับจัด ระเบียบแขนเสื้อ บังเอิญเห็นมู่เฟยเอ๋อร์ที่ตาแดง

“อ้าว——เสี่ยวเฟยเฟย ร้องไห้ทำไม? เพราะตื่นเต้นที่ เห็นคนสวยหรงกลับมาหรอ? นี่คิดว่าเธอสวยเหมือนดา ราเลยป่ะ?”

กู้จั๋วรีบหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดน้ำตาของมู่เฟย เอ๋อร์ แต่เธอก็โยนมันออกไป

“ไม่พูดอะไรก็ไม่มีใครหาว่าคุณเป็นใบ้นะ!” มู่เฟยเอ๋

อร์ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา และเดินจากไป

กลับบ้านกลางดึก

มู่เฟยเอ๋อร์หยิบนมมาจากตู้เย็นจากนั้นก็นอนพักผ่อน

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดวีแชทเห็นฟู่ฉิง เทียนยกมือขึ้นแล้วลูบมันลงบนภาพที่ขยายใหญ่ขึ้น

เธอเป็นเหมือนแมลงเม่าที่บินเข้าหากองไฟมาตลอดสามปี ผู้ชายที่เธออยู่ด้วยกันมาตลอดเวลาสามปีไม่เคย เป็นของเธอ

นอกจากเรื่องบนเตียง

อยู่ๆมู่เฟยเอ๋อร์ก็รู้สึกปวดท้องอย่างกะทันหันตามมา ด้วยอาการแสบร้อนที่คอ

มู่เฟยเอ๋อร์ยกมือขึ้นแล้วกดหน้าท้องแน่น ใบหน้าของ เธอค่อยๆซีดเผือด

เธอรู้ได้ว่าเธอยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันและยังดื่มน้ำ เย็นอีกจึงทำให้ปวดท้อง

มู่เฟยเอ๋อร์ประคองตัวขึ้นพร้อมกับหยดเหงื่อที่ไหลลง

มา

เธอควานหากระเป๋าเดินทางและพบว่าเธอลืมจัดเรียง ยาในตู้ยาเมื่อเธอย้ายมา

ยากระเพาะอาหารที่เธอกินบ่อยครั้ง เป็นยาในสวิต เซอร์แลนด์ซึ่งถูกนำกลับมาโดยฟู่ฉิงเทียน ตอนเขาเดิน ทางใน.

สวิตเซอร์แลนด์

ตอนนี้เธอจะทำอะไรได้บ้าง เธอไม่สามารถซื้อยาใน จีนได้?สามปี ผู้ชายที่เธออยู่ด้วยกันมาตลอดเวลาสามปีไม่เคย เป็นของเธอ

นอกจากเรื่องบนเตียง

อยู่ๆมู่เฟยเอ๋อร์ก็รู้สึกปวดท้องอย่างกะทันหันตามมา ด้วยอาการแสบร้อนที่คอ

มู่เฟยเอ๋อร์ยกมือขึ้นแล้วกดหน้าท้องแน่น ใบหน้าของ เธอค่อยๆซีดเผือด

เธอรู้ได้ว่าเธอยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันและยังดื่มน้ำ เย็นอีกจึงทำให้ปวดท้อง

มู่เฟยเอ๋อร์ประคองตัวขึ้นพร้อมกับหยดเหงื่อที่ไหลลง

มา

เธอควานหากระเป๋าเดินทางและพบว่าเธอลืมจัดเรียง ยาในตู้ยาเมื่อเธอย้ายมา

ยากระเพาะอาหารที่เธอกินบ่อยครั้ง เป็นยาในสวิต เซอร์แลนด์ซึ่งถูกนำกลับมาโดยฟู่ฉิงเทียน ตอนเขาเดิน ทางใน.

สวิตเซอร์แลนด์

ตอนนี้เธอจะทำอะไรได้บ้าง เธอไม่สามารถซื้อยาในจีนได้?
ความเจ็บปวดนั้นรุนแรงมากจนเหงื่อไหลลงมาจาก หน้าผากของเธอ

มู่เฟยเอ๋อร์กัดริมฝีปากของเธอด้วยความดิ้นรนซักพัก หนึ่งและตัดสินใจเรียกฟู่ฉิงเทียนมาหา

ท้ายที่สุดแล้วเธอก็แค่ให้ความบันเทิงแก่เขาเป็นเวลา สามปีและขอให้เขาเอายามาให้เธองั้นหรอ?

“ติ๊ด ติ๊ด … ” การเชื่อมต่อที่ปลายโทรศัพท์นั้นยาวและ รุนแรง

ทุกครั้งที่ส่งเสียงดังท้องของเธอก็จะปวดขึ้นอีกนิด

ขณะที่เธอกำลังจะเลิกโทร ในที่สุดปลายสายก็รับ โทรศัพท์

มู่เฟย รู้สึกโล่งใจ แต่เธอกลับได้ยินเสียงผู้หญิงใน สาย

“ฮัลโล?” เป็นเสียงของมู่ชิงหรงที่พูด

มู่เฟยเอ๋อร์ปิดปากของเธอทันที กลัวว่าจะส่งเสียง ออกไป

เธอลืมไปได้อย่างไรว่าเขาเพิ่งย้ายผู้หญิงออกจาก บ้านของฟู่ฉิงเทียนก่อนเท้าของเธอ …

อาการปวดท้องและความเจ็บปวดในหัวใจทำให้มู่เฟยเออร์เจ็บปวดเป็นอย่างมาก เธอไม่พูดอะไร เธอจับมือ ของเธอเพื่อที่จะตัดสายโทรศัพท์ แต่มีชิงทรงก็เปิด ปากพูด

*นึงไม่ได้เซฟเบอร์เอาไว้ คุณเป็นใครคะ?”