ตอนที่ 9 สูญเสียและเริ่มต้น

ไม่นานรถเลี้ยวเขามาจอดเทียบหน้าบ้าน ร่างบางลงจากรถ พร้อมกับสาวใช้แล้วเดินเคียงหอบหิ้วข้าวของมากมายเข้าด้าน ใน ธานุภาพเหลือบมองศศิรญาด้วยความพอใจ จากสาวบ้าน นอกหน้าตาสะสวยพอแต่งตัวเข้าไปด้วยแล้วยิ่งทำให้สวยมาก ขึ้นไปอีก ทั้งหน้าตาผิวพรรณของหล่อนก็ดีไม่น้อยพอแต่งตัว แบบนี้แล้วดูเหมือนคุณหนูลูกผู้ดีก็ไม่ปาน

“เป็นไงบ้างลูกสนุกไหม?”ธานุภาพเอ่ยถามหญิงสาว

“ดีค่ะ พอดีน้าสอางค์ช่วยเลือกให้ญาค่ะ”

“อ๋อ สอางค์มันใช้ได้เหมือนกันนะนี้ จับเราแต่งตัวซะสวย เชียว”

ใบหน้าเรียวแดงซ่านกับคำชม แล้วขอตัวขึ้นไปบนห้องของ ตนเองเพื่อเก็บข้าวของที่ซื้อมาจากห้างสรรพสินค้า เมื่อจัดเสร็จ หล่อนสาวเท้าลงมาชั้นล่างอีกครั้ง

“เย็นนี้เราต้องไปที่วัดกันใช่ไหมลูก?”ธานุภาพถาม

“ค่ะ”

“งั้นหนูไปจัดการอะไรให้เรียบร้อย แล้วเดี๋ยวเราไปพร้อมกัน เลยนะ”

“ได้ค่ะ”
สองวันแล้ว… ธานต์เมธาหมกตัวอยู่ที่บ้านของคู่หมั้นตนเอง เขาไม่เคยได้รับความอับอายมากขนาดนี้มาก่อนไม่เคยมีใครคน ไหนที่มีอิทธิพลกับบิดามากถึงขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน ทำไมบิดาจะต้องยกย่องผู้หญิงแปลกหน้าถึงขนาดนี้ แม้แต่จะ แตกหักกับเขาพ่อก็ยังยอมทำ แถมยังไม่เลือกเขา กลับไปเลือก แม่นั้นแทนเสียอีก ไม่เข้าใจเลยว่าพ่อมีเหตุผลอะไรจะต้องทำ แบบนี้

“ธานต์คะ คุณไม่เป็นอะไรนะคะ” นภาลักษณ์ถาม

“ผมไม่เป็นอะไรหรอกแค่หงุดหงิดพ่อเท่านั้นเอง ผมไม่เข้าใจ ทำไมพ่อต้องยกย่องผู้หญิงคนนั้นด้วย!”

“แล้วคุณจะทำยังไงต่อไปค่ะนภาเป็นห่วงคุณมากเลย…

“ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกนภา แค่ผู้หญิงคนเดียวผมมีปัญญา จัดการได้ผมอยากจะรู้นักว่าแม่นั่นจะทนได้สักแค่ไหนกัน! “ชาย หนุ่มเข่นเขี้ยวพร้อมกระดกเหล้าเข้าปาก

“คุณไม่ต้องการให้นภาช่วยอะไรนะคะ นภาเป็นห่วงค่ะเพราะ อีกไม่นานพ่อคุณก็จะให้คุณแต่งงานกับผู้หญิงที่ท่านเลือกให้ แล้วนี่คะ”นภาลักษณ์บอกเขาเสียงเศร้า

ธานต์เมธาหันไปมองคู่หมั้นตนเอง เห็นใบหน้าหล่อนกำลัง เศร้าหมองน้ำตาคลอ ชายหนุ่มรีบปลอบใจทันทีด้วยความรู้สึก สงสาร เขาไม่ควรให้คู่หมั้นเขาต้องมาเจ็บปวดเพราะเรื่องนี้

“นภา… คุณไม่ต้องเสียใจหรอกนะ ผมไม่เคยเต็มใจแต่งงาน กับผู้หญิงคนนั้นเลย ที่ผมยอมรับปากพ่อเพราะผมไม่ต้องการให้พ่อยกสมบัติทั้งหมดให้กับแม่นั่น คุณเข้าใจผมนะ ผมแต่งได้ผม ก็หย่าได้ยังไงคุณก็ยังเป็นคนที่ผมรักเสมอนภา…ชายหนุ่มบอก เสียงเบา

“นภารู้ค่ะ แล้วก็ขอบคุณธานต์มากนะค่ะที่รักนภา… ขอเพียง แค่คุณยังรักนภาไม่เปลี่ยนแปลงไปก็พอค่ะ นภาลักษณ์บอกเขา มือบางโอบรอบคอก่อนจะยิ้มเชิญชวน

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเวลานี้ธานต์เมธาต้องทำเช่นไร เมื่อนภา ลักษณ์เชิญชวนเขาถึงขนาดนี้ เลือดในกายเดือนพล่านมีหรือจะ ยอมปล่อยไป บทเพลงรักอันเร่าร้อนได้ถูกหนุ่มสาวคู่นี้บรรเลง อย่างถึงพริกถึงขิงอีกครา

ศศิรญายืนมองคนที่กำลังล่องลอยออกมาจากเมรุ หล่อนยืน ภาวนาให้ยายไปสู่สุขคติไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว ธานุภาพมองดู หญิงสาวด้วยความสงสาร เขาจะดูแลหล่อนให้ดีให้สมกับที่เขา ได้ทำให้ครอบครัวนี้ต้องสูญเสียไป จะชดใช้บาปทั้งหมดที่เคย พลั้งพลาดในอดีตกับศศิรญาเอง

“ยาย… ญาขอให้ยายไปสู่ภพภูมิที่ดีนะค่ะ ตอนนี้ญามีคนดูแล แล้วไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ…หญิงสาวพึมพำออกมาเสียงเบา

หลังจากเสร็จงานศพยายหญิงสาวกลับมาพร้อมกับธานุภาพ ร่างบางนั่งลงบนโซฟาถอนหายใจออกมา ต่อไปนี้ก็คงเหลือ เพียงแค่หล่อนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ให้ได้โดยลำพัง เวลานี้หล่อน สบายใจแล้วที่งานศพยายเสร็จสิ้นไปเป็นอย่างดี ไม่มีอะไรต้อง ห่วงอีกแล้ว ธานุภาพเข็นรถตามมา
“เป็นไงบ้างลูกสบายใจขึ้นบ้างหรือยัง?”ธานุภาพตามด้วย ความเป็นห่วง

“ญาไม่เป็นไรแล้วค่ะ… ขอบคุณมากนะคะเรื่องงานศพถ้าไม่มี คุณท่านญาคงทำอะไรไม่ถูก.. “ไม่เป็นไรหรอกลูก… แค่นี้มันเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”ธาน

ภาพตอบ

ศศิรญายิ้มออกมาพยายามบอกกับตัวเอง ต่อไปนี้จะไม่เศร้า อีกแล้ว…. เพราะอีกไม่นานหล่อนจะต้องได้เผชิญหน้ากับบุตรชาย ของธานุภาพมากกว่านี้แน่ และเขาก็ร้ายกาจ หล่อนคงต้อง อดทนให้มาก