ตอนที่ 7 สูญเสียและเริ่มต้น

เสียงฝีเท้าจากชั้นบนค่อยๆ ดังขึ้น ธานุภาพเงยมองแล้วเป็น ทางอื่น ธานต์เมธาขัดใจกับท่าทางบิดา วันนี้เขาอุตส่าห์ไม่ออก ไปไหน กะว่าจะประจบให้พ่อยอมฟังเรื่องงานแต่ง แต่ดูแล้วคง เป็นไปได้ยาก เขาลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย หยุดสายตาที่หญิง สาวอีกคนซึ่งนั่งร่วมวงกับบิดา เขามองไม่ชัดนัก เห็นเพียงแผ่น หลังที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำเงางาม เสี้ยวหน้าด้านหนึ่งเผยต่อ สายตา แค่มองผาดๆ เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ หน้าตางดงามไม่น้อย

ชายหนุ่มไม่อาจละสายตาจากแผ่นหลังบอบบาง เขาเดินตรง ไปยัง โต๊ะอาหาร สายตาหยุดที่ใบหน้าตรงของหล่อน ศศิริญา เม้มริมฝีปากดวงตาสบกับเขา ธานุภาพยกยิ้มพึงพอใจกับ สถานการณ์ ในตอนนี้ ดูเหมือนลูกชายพึงพอใจกับว่าที่เจ้าสาว ไม่น้อย ธานต์เมธาไม่ยอมละสายตาจนอีกคนต้องหลบเลี่ยงเสีย เอง

ผู้ชายคนนี้ ไม่รู้จักรักษามารยาทเอาเสียเลย

ธานุภาพเลิกคิ้วเล็กน้อย ขนาดพ่ออยู่ เจ้าลูกตัวดียังไม่ละ สายตาเลย ถ้าไม่อยู่คงตะล่อมไหนต่อไหนแล้ว มือไวใจไวเช่นนี้ จะมีหญิงคนไหนเอาอยู่

“เจ้าธานต์มาแล้วไม่นั่งหรือไง”

เจ้าของชื่อชะงักรีบนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวแปลกหน้า ปลายสายตายังคงจดจ้องไปยังใบหน้าของอีกฝ่ายอยู่บ่อยๆ
“นี่หนูญา ศศริญา ที่พ่อเคยบอกว่าจะให้แต่งงานกับแกไง ธา นุภาพเฉลย และนั้นทำให้คนฟังกระตุกอารณ์ เปลี่ยนความรู้สึก ไปอีกทางทันที

ผู้หญิงคนนี้นะเหรอ ที่ทำให้เขาต้องเข้าตาจน หล่อนใช่ไหมที่ ทําให้พ่อเขาออกปากยกสมบัติให้ดูหน้าตาท่าทางก็เรียบร้อย แล้วเหตุใดถึงหวังรวยทางลัด

“สวยได้แค่นี้เหรอครับพ่อ ผมนึกว่าจะสวยปานนางฟ้านาง สวรรค์เสียอีก เห็นพ่อบ่นอย่างได้มาเป็นสะใภ้นักหนา” ชายหนุ่ม ยิ้มเยาะ

ศศิรญา มือตนเองแน่นเพื่อข่มความโกรธ หล่อนไม่ได้ตำหนิ หากจะต่อว่าว่าไม่สวย แต่หล่อนไม่ชอบสายตาดูถูกดูแคลนเช่น นี้เลย

“อยากได้นางฟ้าแกคงต้องตายเสียก่อนนั่นล่ะ บนพื้นโลกพ่อ จะหานางฟ้าจากไหนมาให้ นอกจากหาคนดีที่ไม่มีนิสัยเหมือน ปลิงดูดเลือด สําส่อน มักมากในเรื่องกามอารณ์ ดีแต่แต่งหน้า ทาปากแดงไปวันๆ เพื่อหาจับผู้ชายรวยๆ พอหาให้แกไม่ได้ หรอก ผู้หญิงแบบนั้น มีแต่แกนั่นแหละสรรหามาเอง ใช่ไหมเจ้า ธานต์” ปลายเสียงติดเยาะเย้ย คนฟังเริ่มฉุน

“พ่อครับ!” ชายหนุ่มเรียกเสียงดัง

“ทำไมเหรอ หรือพ่อพูดถูก แกเลยรู้สึกเหมือนถูกแทงใจดำ ไม่ ถูกก็เถียงได้เลย แกคิดว่าพ่อแกโง่หรือไง เงินที่แกให้ผู้หญิงของ แก มันปาไปกี่บาทแล้ว หรือต้องให้พ่อแจกแจง”
“แต่มันเงินของผมนะครับ” เขาเถียง มันเป็นเงินปันผลจากหุ้น ซึ่งมีสิทธิ์จะใช้อะไรก็ได้

“ใช่! มันเงินของแก แต่ฉันเป็นพ่อไม่มีสิทธิ์ห่วงแกหรือไง ถ้า หากแกคิดว่าตัวเองเก่งพอ ก็ไปทำมาหากินด้วยตัวเองได้เลย ถ้า หากไม่มีคนอย่างฉันถามหน่อยแกจะได้นั่งไหมเก้าอี้ประธาน บริษัท” ธานุภาพเริ่มเดือด พอนึกถึงเงินที่ถูกนำไปใช้กับผู้หญิง อย่างนั้น

“พ่อไม่เคยพูดกับผมแบบนี้เลย นภาเป็นคนรักของผม ผม ดูแลเธอมันผิดตรงไหน การที่ผมพึงพอใจใครสักคน มันผิดมาก เหรอครับ”

“มันไม่ผิด ถ้าแกเลือกคนที่แกพึงพอใจ แกรู้หรือเปล่าว่าฉัน ฟังคนอื่นพูดว่ายังไง ผู้หญิงที่แกอ้าปากบอกคนอื่นว่าเป็นคู่หมั้น ในสังคมที่แกเดินเชิดหน้าเข้าไป คนในนั้นมันก็ได้แม่นภาของ แกกันทั้งนั้น” ชายชราทอดสายตามองบุตรชาย “นอนเพื่อแลก เงิน แกเข้าใจที่พ่อพูดหรือเปล่า”

ธานต์เมธาขบกรามแน่น ทำไมพ่อต้องขุดเอาเรื่องจำพวกนี้มา พูดต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ด้วย

“พ่อไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องนี้มาพูดหรอกครับ ดีหรือไม่ดีผม ตัดสินเอง แต่ตอนนี้พ่อกำลังเห็นคนอื่นดีกว่าผม เทิดทูนผู้หญิง พรรค์นี้เหนือผม หัวนอนปลายเท้าเป็นใครพ่อสืบประวัติมาดีแล้ว เหรอ ดีไม่ดีพ่อจะโดนปลอกลอกมากกว่าผมก็ได้ใครจะรู้!

ชายชราตวัดสายตามองสีหน้าไม่พอใจ
“นี่แก กล้าย้อนฉันเหรอ!” ธานุภาพขุ่นเคืองกับคำพูดบุตรชาย เพราะรู้ความหาย ในนั้นดี

“ผมไม่ได้ย้อนพ่อเลยครับ ผมเป็นลูก ผมย่อมมีสิทธิ์ห่วงพ่อ เหมือนกัน”

“ดี… เจ้าธานต์ ถ้าเป็นแบบนี้ แกก็ไปอยู่กับแม่นภาลักษณ์นั่น เสีย ไม่ต้องทำตามความต้องการของฉันก็ได้ไปอยู่กับผู้หญิงที่ แกรัก สร้างเนื้อสร้างตัวใหม่โดยไม่มีพ่อแกหนุนหลังซะ รู้นักว่าแม่นั้นจะเอาแกไหม! อยากจะ