ตอนที่ 3 ความคลุมเครือ เสน่ห์เหลือร้าย

“คุณบอกว่าคุณเป็นสามีของฉัน ถ้ายังงั้นพวกเรารู้จักกันได้ยัง ไง แต่งงานกันตอนไหน ฉันไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ

ขณะที่อวกานการกำลังซักถาม ทันใดนั้นเองทะเบียน สมรสสีแดงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า

เสียงพูดชะงักลง เธอมองฟังจือหันด้วยความงุนงง ทะเบียนสมรสนี้…

เป็นของเธอกับเขา

เป็นไปได้ไง เธอไม่เคยไปสำนักงานทะเบียนกับผู้ชาย ที่ไหนก็ไม่รู้อย่างแน่นอน

สีหน้าของอวกานกานตกตะลึงและสับสน ยื่นมือรับ

ทะเบียนสมรสเปิดออกดู

รูปถ่ายในทะเบียนสมรส เป็นเธอกับฟังคือหันจริงๆ นี่เป็นไปได้ยังไง

อวกานกานตกตะลึงอ้าปากค้าง ทำใจเชื่อไม่ลง เธอไปถ่ายรูปแบบนี้กับฟังคือหันตอนไหน ทำไมเธอจำอะไรไม่ได้เลย หรือเธอจะสูญเสียความทรงจำไปแล้วจริงๆ เจ้าของทะเบียนสมรส : ฟังจือหัน…

ในตอนที่กำลังเลื่อนสายตาลงเพื่อดูวันที่จดทะเบียน ทะเบียนสมรสก็ถูกฟังจือหันดึงกลับไป

อวกานการขมวดคิ้ว จ้องไปยังฟังจือหัน ยื่นมือ “ฉันยังดู ไม่เสร็จ…

ฟังจือหันถือทะเบียนสมรส มองอวกานกานอย่างสุขุม เยือกเย็น นัยน์ตาสีดำลึกซึ้งสงบนิ่งราวกับแอ่งน้ำเย็นที่ยากจะ คาดเดาความลึก

เธอถูกมองจนรู้สึกอึดอัด ทำเป็นใจดีสู้เสือพูดเสียงดังขึ้น

“เอามาให้ฉัน!”

ฟังถือหุ้นยักคิ้ว แววตามีความเย้ยหยันอยู่เล็กน้อย ไม่

ให้

อวกานการชะงักเล็กน้อย เพ่งมองทะเบียนสมรสในมือฟัง คือหันแวบหนึ่ง “เห็นฉันหลอดเลือดสมองอุดตันเป็นอัมพาต ครึ่งตัวหรือไง ร่างกายฉันแข็งแรงดี ทะเบียนสมรสนั่นมอง ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นทะเบียนปลอมที่จ่ายสิบหยวนให้ร้าน หาบเร่ข้างทางทำขึ้น

เธอทำสีหน้าเหยียดหยามไม่สนใจ ทันใดนั้นจู่ๆ ก็

กระโจนพรวดอย่างไม่บอกไม่กล่าว หวังจะแย่งทะเบียนสมรส คล้ายกับฟังคือหันคาดการณ์ล่วงหน้าไว้ก่อนแล้ว รู้ว่าเธอจะมาไม้นี้ เขาเพียงชูมือขึ้นไปด้านบนอย่างสบายๆ

อวกานกานสูงไม่ถึง เธอกระ กระโจนขึ้นไปแย่งอีกครั้ง ซึ่งถือ หันก็แค่ชูสูงขึ้นอีกหน่อย…เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง อวกานกาน ก็ยังแย่งมาไม่ได้

เป็นทะเบียนสมรสปลอมที่เอามาหลอกเธอแน่ๆ อวกานกานโมโห จะเอื้อมมือไปแย่งอีกครั้ง…

คราวนี้ฟังถือหุ้นรวบมือของเธอไว้ พร้อมกับแนบลำตัวชิด

ก้มหน้าลงมา

จมูกของทั้งคู่เกือบจะชนกัน

สายตาสอดประสาน

ลมหายใจเป็นหนึ่ง

จู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกไม่ชัดเจนอย่างหนึ่งขึ้นในใจโดยไม่มี

สาเหตุ

อวกานกานตกใจ เมื่อได้สติก็ต้องการจะกลับไปนั่ง แต่ เอวของเธอกลับถูกฟังจือหันใช้อีกมือโอบไว้

เขาเข้าประชิดอย่างเอาแต่ใจตนเอง

ลมหายใจร้อนรดผ่านแก้ม

ปลุกปั่นจนมือและเท้าอวกานกานรู้สึกซาและไร้เรี่ยวแรง ตอนนี้บรรยากาศเป็นใจสุดๆ เหมือนกับว่าแม้แต่อากาศที่ใช้หายใจก็อบอุ่นนุ่มนวลขึ้นมา

รู้สึกราวกับตนเองกำลังจีบอย่างหนัก แก้มของอ กานงานร้อนขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

เดิมที่ใบหน้าตอนกลับปรากฏแดงระเรื่อ

เธอกำหมัด สะกดอารมณ์ปั่นป่วนภายในพร้อมกับทำหน้าโหด “นาย…นายอะไร นี่ไม่ใช่เพิ่ง เตียน]นะ

น้ำเสียงนิ่ง แต่หายใจ

มั่นคง

ฟังหันจ้องมองกลัวตายอยู่ แท้กลับท่าว่า ฉันโคตรโหด อยู่ได้

ท่าต่างอะไรรู้สึกน่ารักขึ้นมาเสียอย่างงั้น

ฟังถือยกน้อยสายลึกซึ้ง

สุดท้ายอยู่ริมฝีปาก ภายหัวใจของอวกานกานรู้สึกบีบแน่น เขา…
[1] เหิงเตี้ยน เป็นเมืองหนึ่งในมณฑลเจ้อเจียง เป็นสถาน ที่ใช้ถ่ายทำละคร ซีรีย์ และภาพยนตร์จีนมากมายหลายเรื่อง ด้วยกัน

[2] ฉียงเหยา นักเขียนชาวไต้หวันที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก ผลงานที่เป็นที่รู้จัก เช่น องค์หญิงกำมะลอ มนต์รักในสายฝน