ตอนที่ 2 ฟังจือหัน สามีเธอไง (2)

ป้าสะใภ้ใหญ่และหยางเทียน โย่วตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

ได้แต่ยืนมองหน้ากันไปมา

“จะเป็นไปได้ไง ฉันเลี้ยงดูกานกานตั้งแต่เล็กจนโต ถ้าจะ แต่งงานมีหรือฉันจะไม่รู้ คุณมาหลอกพวกฉันเพื่ออะไร

เสียงแหลมปรี๊ดของป้าสะใภ้ใหญ่ดังขึ้นมาอีกครั้ง เสียง แหลมจนเหมือนฝ้าเพดานกำลังสั่นสะเทือน

หยางเทียนโยวชักสีหน้าไม่พอใจ จ้องฟังถือหุ้น “คุณฟัง

คุณเข้าผิดห้องหรือเปล่า เธอคนนี้เป็นคู่หมั้นของผม!

ฟังถือหุ้นทำเป็นเหมือนพวกเขาเป็นเพียงอากาศธาตุ สายตาจดจ้องอยู่ที่อวกานกาน

อวกานกานยกมือนวดไปที่ขมับ อาการดูไม่ค่อยดี พูด “ป้าสะใภ้ใหญ่ ป้ากลับไปก่อนเถอะค่ะ หนูอยากพักผ่อน

มีเหรอที่ป้าสะใภ้ใหญ่จะยอม ทำสีหน้าเป็นห่วงเป็นกังวล

พูดจาแฝงความนัยว่า “กานกาน หนูอย่าไปฟังผู้ชายพูดจามั่ว ชั่วคนนี้นะ ป้าเป็นป้าสะใภ้ใหญ่ของหนู แต่ไม่เคยเห็นเขามา ก่อน หนูเชื่อป้า เทียนโยวต่างหากที่เป็นคู่หมั้นของหนู

เชื่อป้า?
เชื่อก็บ้าแล้ว!

อวกานงานยิ้มแห้งๆ ทำน้ำเสียงให้แข็งขึ้น พูดซ้ำอีกครั้ง “ป๋าสะใภ้ใหญ่ ป้ากลับไปก่อนเถอะค่ะ

ป้าสะใภ้ใหญ่รู้สึกโกรธเคือง แอบด่าอวกานกานในใจว่า มองข้ามความหวังดีของตน แต่ปากกลับเตือนด้วยน้ำเสียง หวังดีว่า “กานกาน ฟังป้าเถอะ สมัยนี้มิจฉาชีพมันเยอะนะ หนู…”

“…” อวกานกานถึงกับพูดไม่ออก

การที่ป้าสะใภ้ใหญ่พูดกรอกหูจะให้เชื่อให้ได้ว่าเธอมีคู่ หมั้นแล้ว

ทำให้อดคิดไม่ได้ว่ามีเจตนาร้ายบางอย่างแอบแฝงอยู่

ประตูห้องพักถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง มีบอดี้การ์ดรูปร่างสูง ใหญ่สองคนเดินเข้ามาหิ้วตัวป้าสะใภ้ใหญ่และหยางเทียนโย วออกไป

โลกทั้งใบคืนสู่ความสงบสุขแล้ว

อวกานการมองสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดอย่างตกตะลึงปากค้าง ตาค้าง ก่อนที่สายตาจะกลับมามองผู้ชายตรงหน้า คนที่เรียก ตัวเองว่าสามีของเธอ

ตั้งแต่ฟังจือหันเดินเข้ามา เขาไม่ได้หันไปมองป้าสะใภ้

ใหญ่หรือหยางเทียน โย่วเลย
เขานำดอกกุหลาบที่ถืออยู่ในมือจัดใส่แจกันที่อยู่ข้างหัว

เตียงอย่างช้าๆ สบายๆ นิ้วมือเรียวสวยขาวบริสุทธิ์ดุจหยก ตัดกับสีของดอกกุหลาบที่เหมือนเปลวเพลิง ให้ความรู้สึก เซ็กซี่เกินกว่าจะอธิบาย

เมื่อลมพัดผ่านดอกกุหลาบ กลิ่นหอมอ่อนๆ ผสมปนเปมา

กับอากาศค่อยๆ ลอยมาแตะที่ปลายจมูก

หอมและสดชื่นสุดๆ

บรรยากาศในห้องพักก็ผ่อนคลายความตึงเครียดลง

หลังจากจัดดอกไม้เสร็จ สายตาของฟังจือหันกลับมาจ้อง ที่อวกานกานอีกครั้ง ยังคงเป็นสายตาที่ไร้ซึ่งอุณหภูมิเหมือน เดิม ให้ความรู้สึกหนาวไปถึงกระดูก

นี่มันไม่ใช่แววตาที่สามีใช้มองภรรยาสักนิด (-_-)

ขนตาหนาเป็นแพสั่นเทาเล็กน้อย อวกานกานมองไปที่เขา อย่างใจเย็น เอ่ยปากถาม “คุณเป็นใครกันแน่

“ฟังจือหัน สามีเธอไง!

เจ็ดพยางค์เหมือนเมื่อกี้เป๊ะๆ แต่ครั้งนี้แววตาที่มองอ กานการกลับมีความหมายลึกซึ้งบางอย่างซ่อนอยู่

เขายืนอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยทำให้เกิดเงาตามรูปร่างที่สูง

ผู้ชายคนนี้สูงเกินไปแล้ว ราวกับเทวดาบนสวรรค์กำลังมองลงมายังโลกมนุษย์อันรุ่งโรจน์

สายตาของอวกานกานไปหยุดอยู่ตรงลูกกระเดือกที่นูน ออกมาเล็กน้อย ส่วนโค้งเว้าดูเซ็กซี่น่าหลงใหล ราวกับภาพ ทิวทัศน์ที่งดงามบนเรือนร่างของบุรุษ

ฟีโรโมนยั่วยวนดึงดูดใจกระจายตัวไปทั่ว

ผู้ชายที่เย็นชาและอันตรายทั้งยังมีเสน่ห์แพรวพราว ไม่ ต้องถึงขั้นว่ารู้จักกันไหม ต่อให้เคยเจอกันแค่ครั้งเดียวยังไงก็ ต้องมีภาพจำติดอยู่ในหัว

ในเมื่อเธอไม่รู้จักเขา

แล้วเพราะอะไรทำไมเขาถึงต้องอ้างว่าเป็นสามีของเธอด้วย