ตอนที่ 9 ลักพาตัว

ตอนที่ 9 ลักพาตัว

ภาพการจราจรที่รถสวนไปสวนมาอย่างไม่หยุดหย่อน ฉันรู้สึกได้ว่าภายใต้เสียงอันสับสนอลหม่านนั้นยังมีความ รู้สึกสงบอยู่ในใจ ราวกับว่าเพียงได้อยู่ในความวุ่นวายนี้ มันก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้ถึงการมีชีวิตอยู่ ฉันต้องการใคร สักคนหนึ่งที่จะยืนยันว่าฉันยังมีชีวิต คนๆนั้นก็คือศรัณ

ฉันคิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นของเขา

Maybachคันหนึ่งจอดอยู่ตรงหน้าของฉัน ก่อนที่จะมี ชายแปลกหน้าเปิดประตูออกมา

“คุณภาวินี เชิญขึ้นรถครับ”ชายหน้าโฉดในชุดสูทดำ

ทำท่าเชื้อเชิญ

“ศรัณเป็นคนให้พวกคุณมาใช่มั้ย?”

อีกฝ่ายไม่ตอบ ยังคงจ้องมาที่ฉันดังเดิม

ฉันเองก็ไม่ได้สงสัยอะไรในตัวเขา จึงขึ้นรถไป

ชายชุดสูทนั่นตามเข้ามานั่งข้างๆฉัน อีกทั้งยังจ้องมองฉันอย่างดุร้าย ฉันจึงทำได้เพียงแค่ขมวดคิ้วให้ตัวเอง อย่างเงียบๆ

รถยนต์แล่นตรงไปยังเขตชานเมืองอย่างรวดเร็ว

ฉันค่อยๆสำนึกได้ว่ามันมีบางอย่างที่ผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว ด้วยเพราะยิ่งขับไปไกลหนทางข้างๆก็ยิ่งเป็นทางเปลี่ยว อาจพูดได้ว่าเป็นที่ๆร้างผู้คนเลยทีเดียว ทำไมศรัณจะ ต้องนัดฉันออกมาที่นี่ด้วย

ฉันมองกระจกอย่างสงสัยพร้อมกับถามขึ้น “ที่นี่ที่ไหน หน่ะ? เรามาที่นี่กันทำไม?”

ชายชุดสูทหันไปรอบๆพลางพูด “เลิกพูดมากสักที อยู่เฉยๆไปซะ! ”

พอจังหวะนี้เองฉันจึงได้รู้ว่ามันผิดปกติไปแล้วจริงๆ พวก เขาไม่ใช่คนของศรัณ!

“พวกคุณเป็นใครกันหน่ะ? แล้วนี่จะพาฉันไป ไหน?”หัวใจของฉันเริ่มสั่นด้วยความกลัว จึงแอบส่ง ข้อความไปหาศรัณ

“คุณภาวินีอย่ามาตุกติก ตอนนี้จะเล่นเล่ห์อะไรไม่ได้ แล้วหล่ะ”แล้วโทรศัพท์ของฉันก็ถูกเขายึดไป
ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ในเวลาแบบนี้จำต้องใจเย็น

เข้าไว้

“พวกคุณเป็นคนของJune clubหล่ะสินะ”ฉันนั่งตัวตรง อย่างระมัดระวังรอบด้าน

ฉันเขียนเรื่องJune clubจนมันได้ตีพิมพ์ หากการคาด คะเนของฉันไม่ผิด พวกนั้นจะต้องมาเพื่อแก้แค้นฉันแน่ๆ”

เป็นนักข่าวมานานหลายปี ฉันเพิ่งจะมาเจอกับ เหตุการณ์อะไรแบบนี้ แต่ก่อนก็ได้เพียงแต่ฟังเขาเล่าๆ กันมา เป็นนักข่าวหากกล้าพูดกล้าทำแล้วหล่ะก็ก็ต้อง รับมือกับความเป็นไปได้ที่อาจจะโดนแก้แค้น

อีกฝ่ายไม่ตอบ

แสดงว่าที่ฉันคาดนั้นไม่ผิด

พอรถอยู่บริเวณไหล่เขาก็จอดลง บริเวณตรงข้ามกับ วิลล่าหลังหนึ่ง

ฉันถูกชายชุดสูทดำลากลงมาจากรถก่อนจะดันเข้าไปในวิลล่าหลังนั้น
“ปล่อยฉันนะ ฉันเดินเองได้!” ฉันเริ่มขัดขืนพลางมองไป สิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบๆ

ที่นี่ห่างไกลจากผู้คนมากทีเดียว แม้แต่ข้างหน้าก็หาร้าน ค้าไม่มี แม้ว่าจะวิ่งหนีออกไปแล้วก็ไม่มีรถผ่านไปผ่านมา พอที่ฉันจะหนีได้อย่างง่ายดายเลย

“เชิญครับคุณภาวินี”ประตูเปิดออก และฉันก็ยืนอยู่ที่ หน้าประ มองไปยังช่องประตูที่เปิดออก

ฉันนึกได้เพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้นคือ เซ็กหมู่

สองสามคนกำลังกอดกันนัว โดยมีคนรอบข้างกำลังทำ เรื่องอย่างว่านั่น เสียงครางดังไปทั่วฮอล จากสายตาที่ มองเข้าไปนั้นนั่นเป็นฉากที่น่ากลัวมากจริงๆ

ฉันหันหลังกลับได้ก็วิ่งออกทันที

สัญชาตญาณในขณะนั้น ในใจก็คือไม่ได้คิดเรื่องอะไร อื่นแล้ว ฉันรู้แล้วว่าพวกเขาพาฉันมาที่นี่มีจุดประสงค์ อะไร

“คุณภาวินีจะวิ่งหนีไปทำไม?”ชายที่อยู่ด้านหลังพูดขึ้น อย่างเย็นชา “รอสักหน่อยเถอะน่า แล้วคุณก็จะได้รู้ถึง ด้านที่แท้จริงที่สุดของJune Clubของเรา จะได้ทำให้คุณ เขียนได้ดียิ่งขึ้น แล้วยังได้เขียนถึงความรู้สึกที่ถูกลงแขกด้วยตัวเองได้อีกด้วย”

ฉันถูกจับตัวเอาไว้ ไม่มีทางหนีได้เลย

ดวงอาทิตย์ที่สาดส่องอยู่ข้างนอกประตู ฉันเพียงอยาก ที่จะกลับไปในที่ๆไม่ได้มืดมนแบบนี้

ฆ่า ข่มขืน…

“เดินไปเถอะน่า ผมจะให้คุณเห็นกับตาคุณเองเลยหล่ะ คุณนักข่าวคนเก่งของพวกเรา”

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองทำไมต้องเข้ามาในห้องนี้ มันดูน่ากลัว อย่างบอกไม่ถูก

“ไม่คิดเลยว่าในโลกนี้จะมีใครที่กล้าเขียนข่าวเกี่ยวกับ June Clubของเรา เป็นความกล้าหาญที่น่าชื่นชมมาก จริงๆ” เขาปรบมือพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างขบขัน

ทั้งภาพที่อยู่ตรงหน้า ทั้งยังเสียงที่ได้ยินนี้ มันยากเกิน กว่าจะเชื่อ

“พวกคุณทำแบบนี้ไม่กลัวจะถูกเปิดโปงหรือยังไง?”ฉัน รวบรวมความกล้าแล้วโพร่งออกไป
“ฮ่าๆๆ อยู่ที่นี่ผมเป็นใหญ่เหนือสิ่งใด คุณคิดว่า วันนี้ ฉันเชิญคุณมานี้มันเพื่อจะทําอะไรหละ? ที่จะให้ทําก็คือ ได้ลิ้มลองรสสัมผัสมันดู หากว่าคุณติดใจมันน่ะเหรอ? วันหลังก็มาเล่นด้วยกันใหม่ไง! ” ผู้ชายคนนี้เป็นเจ้าของ June clubที่ชื่อว่าปุณพจน์ ฉันเพิ่งจะนึกขึ้นได้ ฉันเคย เห็นเขาในหน้าหนังสือพิมพ์มาก่อน แต่ในข่าวมันเขียน เป็นเชิงสรรเสริญ นชมเขา

“เข้ามานี่สิพวกแก มันทำให้นักข่าวคนเก่งของพวกเรา สนุกด้วยกันดีกว่า”ปุณพจน์โบกมือกวักเพียงแค่นั้นก็ ทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังเข้าใจได้ในทันที

ตัวทั้งตัวของฉันชุ่มไปด้วยเหงื่ออันเกิดมาจากความกลัว “พวกนายจะทําอะไรน่ะ?ปล่อยฉันนะ! ‘

“ผมขอแนะนําให้คุณอย่าได้ขัดขืนอะไรมากนัก จะได้ เจ็บน้อยลงหน่อย แล้วไว้ค่อยมาขอบคุณทีหลัง แล้วผม จะคอยดู! “ปุณพจน์พูดพลางยิ้มมาที่ฉัน หญิงสาวที่อยู่ ข้างๆตัวเธอปีนขึ้นไปคร่อมบนตัว ในจุดที่ใกล้กับส่วนลับ ของเขา ปุณพจน์พริ้มตาลงอย่างดื่ม

ฉันเกือบจะอ้วกออกมาทีเดียว

แขนทั้งสองข้างของเธอถูกจับล็อกเอาไว้ ฉันเห็นถึงสิ่งที่ พวกเขากำลังจะเอามาทรมานฉัน
ปลาไหลหลายขนาด ถูกห่อหุ้มด้วยน้ำเมือกๆอุ่นๆกำลัง พากันตะกุยตะกายเข้ามา

“พะ พวกนายคิดจะทำอะไรกันแน่?”ฉันกลัวจนพูดแทบ ไม่ออก

“ปลาไหลชนิดนี้ ฉันบอกเอาไว้เลยนะว่า พวกเขาหน่ะ ชอบขุดหลุม ทุกๆหลุมเชียวหล่ะ อีกประเดี๋ยวจะให้คุณ

ได้ลิ้มรสมัน ตั้งแต่เริ่มจนจบทีเดียว ฮ่าๆๆๆ

ปุณพจน์จ้องมาที่ฉันด้วยตาที่แดงก่ำ เต็มไปด้วยความบ้าและโรคจิต