บทที่7 ที่แท้นายชอบแนวนี้

บทที่7 ที่แท้นายชอบแนวนี้

โล่เฟยเอ๋อร้องไห้จนตาแดงบวมกลับที่พักของหซิวหชูเฉียว ดึงดูดความสนใจของ หซิวหชูเฉียวโดยธรรมชาติ

เดิมทีโล่เฟยเอ๋อไม่คิดจะเอาเรื่องของถังหซิวฉีกับกู้ชิงหลันบอก หซิวหชูเฉียว แต่หซิวหชูเฉียวเข้าใจเธอที่สุด ดังนั้นในที่สุดก็ ปิดบังเขาไม่ได้

ตอนที่รู้ว่าในขณะที่กู้ชิงหลันไม่ชัดเจนกับโล่เฟยเอ๋อ ในเวลา เดียวกันก็มีความสัมพันธ์กับถังหซิวฉี , หซิวหชูเฉียว โมโหโกร ธมาก

“นึกไม่ถึงเลยว่าแท้จริงแล้วกู้ชิงหลันจะเป็นผู้ชายที่เหี้ยได้ ขนาดนี้ ไม่ชัดเจนกับเธอในเวลาเดียวกัน ก็ยังคบกับถังหซิวฉี ผู้ หญิงคนนั้น”

“ที่จริงเป็นฉันที่คิดเองเออเอง แต่ไรมาเขาไม่เคยบอกชอบฉัน เลย…” แม้ว่าปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ในใจกลับเจ็บปวด

หซิวหชูเฉียวรีบพูดทันที “อะไรเรียกว่าเขาไม่เคยบอกชอบเธอ เลยเหรอ การกระทำของเขาพวกนั้น ไม่ใช่แสดงออกชัดเจนว่า ชอบเธอเหรอ เฟยเอ๋อ เธออย่าโง่ไปหน่อยเลย กู้ชิงหลันโกหกช่วงชีวิตวัยรุ่นของเธอสี่ปี เขาก็คือผู้ชายเหี้ยที่เหยียบ เรือสองแคม

โล่เฟยเอ๋อกระพริบ จากนั้นสูดหายใจลึกแล้วพูด “ใช่หรือไม่ใช่ คนเลว ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับฉันแล้ว”

หซิวหชูเฉียวพยักหน้าแล้วพูด “ถูก อย่าไปคิดถึงผู้ชายเหี้ยคน นั้นอีกเลย คางคกสามขาหายาก ผู้ชายสองหามีอยู่ทุกที่ ถึงเวลา หาผู้ชายที่ดีกว่ากู้ชิงหลันร้อยเท่า ทำให้อ้ายอีเยี่ยงหมาคู่นั้น โกรธจนช็อคตายไปเลย

โล่เฟยเอ๋อรู้ว่าหซิวหชูเฉียวพูดให้เธอดีใจ แต่กลับยิ้มไม่ออก เลยสักนิด เพียงแค่พูด’ขอบใจนะ’เบาเบา กับหซิวหชูเฉียว

หลังจากที่ซูซีปูออกมาจากคลับเหา ก็ตรงกลับไปที่บ้าน

ในบ้านเงียบสงบมาก ทุกที่มืดมิด ซูซีปูเปิดไฟแล้วเข้าประตู

เขาทั้งเดินขึ้นข้างบน ทั้งถอดเน็กไท ผลักเปิดประตูห้องนอน เขาเปิดไฟ จากนั้นโยนเสื้อคลุมชุดสูทและเน็กไทลงบนโซฟา จากนั้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต แล้วเดินไปเข้าไปในห้องอาบน้ำ
เพิ่งออกจากประตูห้องอาบน้ำ โทรศัพท์ที่เขาวางไว้ในเสื้อคลุม ชุดสูทก็ดังขึ้น

เขาขมวดคิ้ว จากนั้นเดินไปที่โซฟา หยิบโทรศัพท์ มองสายที่ โทรเข้าแวบหนึ่ง แล้วกดปุ่มรับสาย

ซูซีมู่ยังเงียบ มีเสียงจากลู่ยู่อย่างร้อนรน “ซูซีฟู นายอยู่ที่ไหน”

“บ้าน” ซูซี พ่นออกมาคำหนึ่งอย่างเย็นชา

อยู่รีบพูดทันที “ซูซี. นายโกหกใครอ่ะ นายไม่ได้อยู่บ้าน แต่ นายอยู่ในห้อง..”

ซูซี คิ้วขมวด ขี้เกียจที่จะคุยเรื่องไร้สาระกับอยู่ต่อ จึงกดตัด

โทรศัพท์ แล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำ

เดิมทีซูซีฟูคิดว่า เพื่อนสู่ยู่คนนี้แค่รู้สึกเบื่อถึงโทรหาเขา ก็เลย ไม่ใส่ใจ แต่คิดไม่ถึงว่าเช้าตรู่ของวันที่สอง เพื่อนลู่ยู่คนนี้ตั้งใจมา หาเขาที่ออฟฟิศเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ

เช้าตรู่ของวันที่สอง ซูซี เข้าไปออฟฟิศตามปกติ เพิ่งจะเปิด คอม ยังไม่ทันได้ใส่รหัส ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเคาะ
การกระทําของซูซี ที่กำลังจะใส่รหัสคอมหยุดลง พูดเสียงเย็น ชา “เข้ามา”

ประตูเปิดออกและคนที่เข้ามาคือลู่ยู่ ในมือยังถือกระเป๋าเอกสาร ชัดเจนว่ามาหาเขาที่นี่ก่อนจะไปบริษัท แววตาของซูซีฟูแสดง ความแปลกประหลาดใจ “นายทำไมมาที่นี่”

อยู่ไม่ได้ตอบคำถามของซูซีฟู เพียงแค่พูด “ซูซี ที่แท้นายชอบ แนวนี้เหรอ”

ซูซีปูเลิกคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของอยู่

ล่ยู่เดินไปนั่งบนโซฟาอย่างขี้เกียจ ไม่เกรงใจเลยสักนิด หยิบแอ ปเปิ้ลขึ้นมากัดคำหนึ่ง แล้วเปิดปากพูด “ซูซี. นายไม่ต้องแกล้ง เมื่อคืนฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นออกมาจากห้องของนาย

ซูซีมู่เข้าใจในทันที เมื่อคืนลู่ยู่เห็นโล่เฟยเอ๋อออกมาจากห้อง ของเขา เข้าใจผิดคิดว่าโล่เฟยเอ๋อกับเขามีความสัมพันธ์กัน

เขาเม้มปาก ไม่ตอบลู่ยู่ เพราะเขารู้สึกว่าไม่จำเป็น

ลู่ยี่คิดเองพูดเอง “ฉันว่าซูซี เมื่อคืนฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นตาแดงวิ่งเข้าไปในลิฟต์ หรือว่านายใช้ความรุนแรงกับเธอ…. ซูซี มู่ ตัวตนนี้ของนาย รูปลักษณ์ภายนอกนี้ของนาย แท้จริงชอบใช้ ความรุนแรงเหรอ แจ๊ะแจ๊ะแจ๊ะ….”

ตอนที่ซูซีฟูได้ยินที่ลู่ยู่พูดว่า “ผู้หญิงคนนั้นตาแดงวิ่งเข้าไปใน ลิฟต์ ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นแข็งทื่อ

ลู่ยู่ไม่สังเกตุเห็นความผิดปกติของซูซีมู่เลยสักนิด ก็ถามตรงๆ “ซูซีฟู เมื่อคืนรู้สึกยังไงบ้าง…

เขาพูดยังไม่จบ ซูซีปูก็ขัดจังหวะเขา “ถ้าไม่มีเรื่องอื่น นายก็ไป ได้แล้ว”

ลู่ยู่ยากที่จะพบจุดบกพร่องของ จะยอมแพ้ง่ายๆอย่างนี้ได้ อย่างไร แค่เห็นเขาลุกขึ้นจากโซฟา จากนั้นเดินมาที่หน้าโต๊ะ ทำงานของซูซีปูแล้วพูด “ซูซีฟู เมื่อคืนพวกนายได้กันหรือยัง นายชอบสไตล์แบบนั้นจริงๆเหรอ

อยู่พูดยังไม่จบ ก็เห็นสีหน้าของซูซีปูเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมอย่าง มาก เขารีบหุบปากทันที เดินไปที่ประตูห้องทำงานอย่างรวดเร็ว “ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ ฉันยังมีธุระ ไปก่อนล่ะ…

พูดจบ ลู่ก็ดึงประตูเปิดออก เดินออกจากห้องทํางาน
ผ่านไปประมาณสิบ ประตูห้องทํางานก็เปิดออกอีกครั้ง ลู่ยู่แค่ โผล่หน้าเข้ามา “ซูซีฟู นายวางใจได้ ฉันจะช่วยนายเก็บความลับ

ประมาณว่ากลัวซูซี. จะระเบิดความโกรธออกมา อยู่พูดประโยค นี้จบ ก็รีบปิดประตูแล้วจากไป

หลังจากที่อยู่จากไปนานมากแล้ว ซูซี นั่งอยู่ตรงนั้น รักษาท่า เงียบขรึมก่อนหน้าไว้ตลอด

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอก

ซี ขมวดคิ้วเบาเบา พูดคำว่า “เขา” คำหนึ่งง่ายๆ

ประตูห้องทํางานถูกผลักเปิดออก โจวเฉิงถือเอกสารชุดหนึ่งเข้า มา “ประธานซู นี่คือรายงานการเงินที่ส่งมาจากบริษัท ก้วนคุณดู สักหน่อย”

ซูซีปูยื่นมือไปรับเอกสารจากในมือของโจวเฉิง ทั้งเปิดเอกสาร ทั้งพูดไปด้วย วันนี้มีตารางงานอะไร

โจวเฉิงรายงานตารางงานวันนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เก้าโมงครึ่งมีประชุม สิบโมงไปร่วมงานแถลงข่าวผลิตภัณฑ์ บริษัทตงซิ่นที่ใจกลางเมือง ตอนบ่านไปประชุมที่บริษัท ก้วน…..…..

ตอนที่ซูซีฟูกำลังฟังทั้งหมดอยู่นั้น ไม่ละสายตาไปจากเอกสาร ที่ถืออยู่ในมือของตัวเอง เขารอให้ โจวเฉิงพูดจบ ถึงค่อยพูด

“ยกเลิกงานช่วงเช้าให้หมด

โจวเฉิง พูด ‘ห้า’ ออกมาก่อน แล้วค่อยเปลี่ยนเป็น “ครับ”

ซูซีฟูไม่สนใจโจวเฉิง เขาทั้งลุกขึ้นเดินไปข้างนอก ทั้งพูด “แจ้ง ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทก้วน เก้าโมงสามสิบนาทีฉันจะไป ประชุม

“ครับ…ประธานซู” หลังจากที่โจวเฉิงอึ้งไปสองวิ ก็รีบตามไป