บทที่5 รักแรกนอกใจ

บทที่5 รักแรกนอกใจ

เพราะเมื่อคืนนัดกันไว้กับลู่ยู่แล้ว ดังนั้นสองทุ่มตรง เขามาถึง ห้องที่จองไว้ในคลับเหาตรงเวลา

เพิ่งเข้าไป ก็เห็นบนโซฟาหนังแท้สไตล์ยุโรป มีผู้ชายสวมชุด สูทใส่รองเท้าหนังนั่งอยู่หลายคน ในอ้อมแขนของผู้ชายหลาย คน ยังคงพึ่งพาเด็กสาวสวย อายุราว ๆ สิบเจ็ดสิบแปดปี เนื้อหนัง อ่อนนุ่มจนราวกับสามารถคั่นเอาน้ำออกมาได้

ซูซีฟูขมวดคิ้วเล็กน้อย หยุดเดิน ดูเหมือนว่าวินาทีต่อไป เขา เตรียมจะหมุนตัวแล้วเดินออกไป

ในเวลานี้ลู่ยู่ที่นั่งอยู่ตรงกลางก็ลุกขึ้นยืน “ซูซี นายมาแล้ว รีบ นั่งสิ” พูดแล้วเขาก็ชี้ไปที่ที่นั่งว่างข้างๆ บนโซฟา

ลู่ยู่เอ่ยปากแล้ว ซูซีฟูรู้สึกไม่ดีที่จะไม่ไว้หน้าเขา ก็เลยอยู่ต่อ

หลังจากที่ถอดเสื้อคลุมส่งให้บริกร ก็หาที่นั่งว่างๆ ค่อนข้างไกล จากพวกลู่ยี่ , ซูซีฟูรินเหล้าหนึ่งแก้ว ชูแก้วเหล้าให้กับคนที่ดื่ม อวยพรกับเขา พอกำลังจะดื่ม อยู่ก็ลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้ “ซูซีฟู นั่งดื่มคนเดียวตรงนี้จะไปสนุกอะไร มาด้วยกัน
ซูซีปูหนังตาไม่กระดิก พูดอย่างเรียบเฉย “ถ้านายยังเอาร่างที่ มีกลิ่นนาหอมที่ทําให้คนขยะแขยงเข้าใกล้ฉันอีกนิ้วเดียว ฉันจะ โยนนายออกไปทันที

อยู่เข้าใจซูซีฟูมาก ไปยินประโยคนี้ของเขา ชูสองมือขึ้นทันที และถอยหลังสองก้าว “อย่า ฉันไม่เข้าใกล้นาย

ซูซีฟูไม่สนใจเขา เอนตัวพิงพนักพิงนุ่มๆบนโซฟา ม่านตามองต่ำ จ้องไวท์ในมือ

อยู่ส่ายหน้า จากนั้นพูดกับซูซี “ฉันว่านายติดนิสัยรักความ สะอาดมากเกินไปมันดีจริง ๆ เหรอ แม้แต่กลิ่นน้ำหอมยังรับไม่ ได้ อนาคตของนายยังจะแต่งงานไหม หรือว่าแต่งกับผู้หญิงที่ไม่ ใช้นําหอมเหรอ ตอนนี้นอกจากคนบ้านนอกที่อยู่บ้านนอก ยังมีผู้ หญิงแบบนี้…”

แต่งกับผู้หญิงที่ไม่ใช้น้ำหอมเหรอ ซูซึมู่หยุดการกระทำที่กำลัง

ยกแล้วเหล้าลง

ในหัวมีใบหน้าของโล่เฟยเอ๋อแวบเข้ามา บนร่างกายของเธอ เหมือนกับจะไม่มีกลิ่นนําหอม…

“ซูซีปู ? ” ลู่ยู่เห็นซูซีฟูจู่ ๆ ก็ยกแก้วเหล้าไม่ขยับ ตะโกนเรียกเขา
เขากำลังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นเหรอ ซูซีฟูสัปหงก จากนั้นพูดกับลู่ ยู่ประโยคหนึ่ง “ฉันออกไปเดินเล่นสักหน่อย” แล้วว่าแก้วที่อยู่ใน มือลง ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง

ทุกคนเห็นลุกซูซี.ออกไปกะทันหัน นึกว่าเขาเป็นอะไร ก็หันมา ไปอย่างพร้อมเพรียงกัน, อยู่หัวเราะแห้งๆแล้วพูดกับคนอื่นหนึ่ง ประโยค ‘เขาออกไปเดินเล่น จากนั้นก็เรียกทุกคนให้ดื่มต่อ

ซูซี.ออกมาจากในห้อง เดินผ่านทางเดินมาถึงระเบียงที่เปิด โล่งสุดทางเดิน

เขาสวมแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียว ลมตอนกลางคืนของปลายฤดูใบไม้ ร่วงพัดมา ความเยือกเย็นแทรกซึมทั่วทั้งร่างกายทันที และยังพัด เอาความคิดที่ยุ่งเหยิงในหัวของเขาเมื่อกี้ออกไป

ยืนอยู่ตรงนั้นสิบกว่านาที เขากำลังเตรียมจะกลับห้อง เพิ่งจะ หมุนตัว ก็เห็นเงาคนที่คุ้นเคยคนหนึ่ง ยืนห่างด้านหน้าห้องหลาย เมตร

เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ซูซีมู่หยุดเดิน สายตามองไปที่โล่เฟยเอ๋อ

หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าเป็นเบอร์ห้องที่ถังหซิวฉีบอก โล่เฟยเอ๋ อก็ยกมือขึ้นเคาะประตูหลายครั้ง ด้านในกลับไม่ตอบกลับตอนที่เธอกำลังจะเคาะประตูอีกครั้ง ก็พบว่าประตูไม่ได้ล็อค ลังเล อยู่หลายวิ จากนั้นเธอก็ค่อยๆผลักประตูออก

พอประตูเปิด ก็มองเห็นด้านในห้อง ผู้ชายคนหนึ่งด้านหลังหัน ไปทางประตู ถือดอกกุหลาบช่อใหญ่ คุกเข่าต่อหน้าถังหซิวฉี

ตอนที่มองออกว่าผู้ชายที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าถังหซิวฉีเป็นใคร โล่เฟยเอ๋อกลับสูดหายใจ เบิกตาโตจ้องมอง ไม่เชื่อนิดหน่อย

รุ่นพี่กู้… นี่กำลังทำอะไรอยู่ ถังหซิวฉีขอความรักจากถังหซิวฉี เหรอ

ไม่ รุ่นพี่กู้ทำไมถึงชอบถังหซิวละ แน่นอนว่าต้องจำคนผิด โล่ เฟยเอ๋อบอกกับตัวเองแบบนี้อย่างเอาเป็นเอาตาย

ทว่าวินาทีถัดมา บทสนทนาของผู้ชายกับถังหซิวฉี ทำลายจิตนา การของโล่เฟยเอ๋อ

“ชิงหลัน ฉันนึกว่าคุณเป็นแฟนกับเฟยเอ๋อ ตอนเรียนมหาลัย พวกเธอไปไหนก็ไปด้วยกัน” ในน้ำเสียงของถังหซิวฉีบ่นเบา ๆ
“ไม่ใช่ เธอเข้าใจผิดแล้ว ระหว่างฉันกับโล่เฟยเอ๋อไม่มีความ สัมพันธ์อะไรทั้งนั้น เขาอึ้งสักพัก ก็พูดขึ้นอีก “บางที ฉันอาจจะ ยังไม่ดีพอ แต่ฉันสัญญาฉันจะเป็นคนที่ดีกับเธอที่สุดในโลกใบนี้ โปรดตอบตกลงเป็นแฟนกับฉันนะ”

ถังหมิว แสดงรอยยิ้มแห่งชัยชนะต่อโล่เฟยเอ๋อ จากนั้นก็พยัก หน้าอย่างเขินอายให้กู้ชิงหลันที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

กู้ชิงหลันลุกขึ้นยืนอย่างดีใจ จากนั้นอุ้มถังหซิวฉีขึ้น เดินไปรอบ ๆ ในห้อง

“อย่างทําแบบนี้ มีคนมองอยู่นะ” ถังหวกอดคอเขาไว้ มอง ออกไปนอกประตูอย่างเขินอาย

“ใครกล้ามอง ฉัน…” แววตาของชิงหลันประกายความโกรธ อุ้มถังหซิวฉีอยู่แล้วหมุนตัว ตอนที่เห็นโล่เฟยเอ๋อยืนอยู่ตรงประตู เขาก็หยุดพูด อารมณ์สีหน้าของเขาก็อึ้งทึ่ง

ผ่านไปประมาณสิบกว่าวินาที เขาถึงได้สติกลับมา ถามอย่าง หวาดกลัวเล็กน้อย “เฟยเอ๋อ เธอมาได้อย่างไร”

ฉันมาได้ยังไงนะเหรอ เพราะว่าเธอบอกให้ฉันมายังไงล่ะ

ไม่ ไม่ใช่เธอบอกให้ฉันมา แต่เป็นถังหซิวฉีพูดกับฉันว่าต้องการให้ฉันมา

ให้ฉันมาดูเธอคุกเข่าขอเขาเป็นแฟน

ถังหซิวฉีพูดอย่างดวงตายิ้มแย้ม “ชิงหลัน ฉันให้เฟยเอ๋อมา เดิมทีฉันคิดว่าเฟยเอ๋อกับฉันและเธอล้วนคุ้นเคยกัน เธอเชิญฉัน มา ตอนที่ฉันอยู่บริษัทก็เลยถือโอกาสเรียกเฟยเอ๋อมาด้วย เพียง แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเซอร์ไพรส์ให้ฉันชุดใหญ่ขนาดนี้

กู้ชิงหลันมองถังหซิวฉีแวบหนึ่ง จากนั้นมองโล่เฟยเอ๋ออยากพูด แต่ก็ไม่พูด “เฟยเอ๋อ ฉัน…”

ไม่รอให้กู้ชิงหลันพูดจบ ถังหซิวฉีก็ยื่นมือไปจับบนตัวของกู้ชิง หลันอย่างสนิทสนม อมยิ้มแล้วพูดกับโล่เฟยเอ๋อ “เฟยเอ๋อ เธอจะ อวยพรฉันกับรุ่นพี่กู้ไหม”

โล่เฟยเอ๋อรู้ว่า ถังหซิวฉีตั้งใจถามแบบนี้ เขาต้องการเห็นเธอ

เสียใจ

และถังหซิวฉีก็ทำสำเร็จ เธอเสียใจจริง ๆ

เธอคิดมาตลอดว่าระหว่างเธอกับกู้ชิงหลันเหลือแค่เจาะหน้าต่าง กระดาษชั้นนั้น ตอนนี้กู้ชิงหลันบอกว่าระหว่างพวกเขาไม่มีความ สัมพันธ์ใดใด เขายังอุ้มผู้หญิงที่มักทำให้เธอลําบากมาตลอดอย่างสนิทสนม โล่เฟยเอ๋อรู้สึกเจ็บปวดใจจน หายใจไม่ออก

เธอกัดริมฝีปากแรงๆ ถึงกั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาได้

“อวยพร อวยพรให้เธอกับรุ่นพี่กู้มีความสุข อย่างยาวนาน

“ขอบใจเธอมาก เฟยเอ๋อ” หลังจากที่ถังหซิวฉีพูดประโยคนี้จบ หันหน้าพูดกับกู้ชิงหลันเสียงอ่อน “ชิงหลัน ฉันหนาว เสื้อคลุมอยู่ บนระเบียง เธอช่วยไปหยิบมาให้ได้ไหม

กู้ชิงหลันเก็บสายตาที่มองโล่เฟยเอ๋อ แล้วพยักหน้า “ได้ ฉันจะ ไปเดี๋ยวนี้” พูดจบ เขาก็ออกไปที่ระเบียงอย่างรีบร้อน

หลังจากที่กู้ชิงหลันจากไป ถังหซิวฉีก็เปลี่ยนจากที่เมื่อกี้ดู อ่อนแอ เขายิ้มและพูดกับโล่เฟยเอ๋อ “โล่เฟยเอ๋อ เห็นแล้วหรือยัง รุ่นพี่กู้ที่เธอชอบ ตอนนี้เป็นแฟนฉันแล้ว มองดูผู้ชายที่ตัวเองชอบ มาตั้งหลายปี กลับชอบผู้หญิงที่ตัวเองเกลียดที่สุด เธอรู้สึกไหม ว่านี่เป็นความทรมานที่ตายดีกว่าอยู่…

“รุ่นพี่กู้ชอบเธอขนาดนี้ เธอก็คบกันเขาให้ดีดี” โล่เฟยเอ๋อยิ้ม ออกมาอย่างแข็งแกร่ง ไม่มีใครสังเกตเห็น เธอกำมัดไว้แน่นมาก จนเปลี่ยนสีซีดเซียว เล็บถูกฝังอยู่ลึกเข้าไปในเนื้อ ความเจ็บปวด ที่เหมือนกับโดนเจาะหัวใจ
ได้ยินคําพูดของโล่เฟยเอ๋อ , ถังหซิวฉีก็หัวเราะ “โล่เฟยเอ๋อ , พูดคําพูดที่ขัดกับใจ เธอเจ็บใจมากใช่ไหมล่ะ

“โล่เฟยเอ๋อ เธอรู้ไหมว่าทําไมฉันถึงตอบตกลงเป็นแฟนกับเขา ถังหซิวฉีพูดถึงตรงนี้ ก็หยุดลง จากนั้นเข้าใกล้ข้างหูของโล่เฟย เอ๋อ ตั้งใจพูดกดเสียงต่ำ “ง่ายนิดเดียว ฉันก็จะแย่งของที่เธอชอบ ไปยังไงล่ะ”

ได้ยินที่ถังหซิวฉีพูด ไม่เพียงเพราะเธอชอบกู้ชิงหลันเขาถึงแย่ง ไป ก้นบึงหัวใจของโล่เฟยเอ๋อเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด

เงียบขรึมอยู่หลายวิ เธอถึงเงยหน้าขึ้น เหมือนนึกอะไรขึ้นมา ได้อย่างฉับพลัน กวาดสายตาจ้องมองถัง ซิวฉีบนล่างรอบหนึ่ง จากนั้นแสยะยิ้มพูด “ฉันว่า ถังหซิวฉีแท้จริงแล้วหลายปีมานี้เธอ ตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันตลอด ก็เพราะว่าอิจฉาริษยาเหรอ” พูดถึง ตรงนี้โล่เฟยเอ๋อก็หยุดแบบหนึ่ง แล้วพูดต่อ “ที่จริงเธอไม่จําเป็น ต้องอิจฉาฉัน เพราะว่าด้านวิธีใช้กลอุบายที่ต่ำตมฉันเทียบไม่ได้ เลยจริง ๆ”

ตอนที่ถังหซิวฉีได้ยินโล่เฟยเอ๋อพูดว่าอิจฉา โกรธมือกำมัดแน่น ตอนที่ได้ยินโล่เฟยเอ๋อพูดประโยคสุดท้าย ในที่สุดก็ทนไม่ได้ ทันใดนั้นก็ยกมือขึ้น ตบไปที่หน้าของโล่เฟยเอ๋อ

ถังหซิวฉียกมือกะทันหัน ความเร็วก็ไว ทำให้โล่เฟยเอ๋อไม่ทัน ตั้งรับ ทำให้เธอไม่มีเวลาตอบสนองใดใดและหลบได้
ตอนที่เห็นมือของถังหซิวฉี ตบไปที่หน้าของโล่เฟยเอ๋อ…