ตอนที่ 19 การมาของผู้สง่างาม

มือข้างนั้นยื่นส่งมายังเพ็ญนีติ์พร้อมกับไวน์แดง เธอเงย หน้ามองชายหนุ่มอย่างตกตะลึง ในช่วงเวลานั้นเธอนึกถึง เสือดาว สง่างาม ป่าเถื่อน และยังมีความอันตราย…..

แต่สิ่งที่ทำให้เธอเซอร์ไพรส์ไปมากกว่านั้นก็คือ ชายหนุ่ม คนนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นปริม

แค่เพียงไม่กี่วัน เธอกลับเจอเขาติดๆกันอย่างต่อเนื่อง บางทีก่อนหน้านี้มันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ครั้งนี้ล่ะ จะ ใช่บังเอิญหรือเปล่า?

เธอรับขวดไวน์มาอย่างระมัดระวัง ตอบด้วยเสียงอันเบา “ขอบคุณค่ะ” กล่าวจบ เธอก็หันหลังเดินจากไป

เธอไม่อยากจะเห็นสายตาของเขา สายตาที่เหมือนกับจะ บอกว่า “คุณเพ็ญนีตี้ นี่คุณจะล่อล่วงผมอีกแล้วงั้นหรือ?”

เธอไม่เคย แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน แน่นอนว่ายกเว้นในตอนที่เจอเขาครั้งแรก ในวันนั้นเธอ กำลังสับสน เพราะการนอกใจของจำรูญจึงทำให้เธอสูญ เสียการควบคุมตัวเองโดยสิ้นเชิง

“หยุดเดี๋ยวนี้” เธอเพิ่งจะเดินโขยกเขยกได้แค่สองก้าว แต่ เสียงปริมจากด้านหลังกลับเรียกให้เธอหยุด

เพ็ญนีติ์หยุดยืนหันหลังให้กับปุริม เขาเป็นลูกค้า เขาต้องการให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำทุกอย่างเท่าที่จะเป็นไป ได้

“คุณปุริม ต้องการเหล้าXOไหมคะ?”หญิงสาวเชียร์เบียร์ คนหนึ่งถามขึ้นมาจากด้านหลัง

“ไม่ วันนี้ผมต้องการไวน์แดง”

“อ่อ ค่ะ” หญิงสาวตอบรับด้วยเสียงผิดหวัง หลังจากนั้นจึง ทักติงเพ็ญนีติ์ “เธอมีไวน์แดงนี่”

ใช่ เธอมี เพ็ญนีติ์ไม่รู้จริงๆว่าปุริมมาเจอเธอได้อย่างไร แต่ ทว่าตอนนี้เธอมั่นใจแน่นอนแล้วว่า การมาที่นี่ของเขาไม่ใช่ แค่การผ่านมาแต่จงใจเป็นพิเศษ

“เพ็ญนีตี้จ๊ะ ลูกค้าสั่งไวน์แดงนะ ทำไมยังยืนนิ่งอยู่อีก ล่ะ?” พี่แดงเหมือนจะพบว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงเข้ามาช่วย กู้หน้าให้ในเวลาอันเหมาะสม

เพ็ญนีติ์หันหลังกลับด้วยรอยยิ้มการค้า หลังจากนั้นจึง ทักทายปุริม “คุณผู้ชายเชิญนั่งด้านนี้เลยค่ะ”

“ฮ่าๆ เพ็ญนีตี้ เธอเข้าใจผิดแล้ว คุณปุริมไม่เคยนั่งที่นี่ หรอกนะ เขามีห้องรับรองVIP”

“อ่า ขอโทษด้วยค่ะ ถ้างั้นเชิญคุณปุริมค่ะ ฉันจะตามขึ้นไป ส่ง”
ปุริมยิ้มบางๆ “วันนี้ผมจะนั่งที่ฮอลล์” กล่าวเสร็จก็ไปเลือก ตำแหน่งโซฟามุมอับสายตาและนั่งลงจริงๆ

นี่มันอะไรกัน?

เพ็ญนีตี้เดินตามไปติดๆ “คุณปุริมต้องการไวน์แดง ปีค.ศ.อะไรดีคะ” ตอนนี้เธอแค่คิดว่าเขาเป็นลูกค้า แบบนี้ก็ น่าจะโอเค

“ปี88”รอยยิ้มอันน่าลุ่มหลง ในตอนที่เขามองมายังเธอ ความน่าเกรงขามอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาทำให้ดูมีอำนาจ

“รับเป็นปี 95 ได้ไหมคะ?” ในมือของเธอนั้นไม่มีไวน์ปี 88 ไวน์ปี88 หนึ่งขวดอย่างน้อยก็มากกว่าหมื่นเหรียญ เพราะ ไวน์ปีนั้นยากที่จะแสวงหา

“เพ็ญนีติ๊จ๊ะ ที่ร้านนี้มี เธอตามพี่มา” พี่แดงที่ยืนอยู่ไม่ไกล ได้ยินคำพูดของปุริมจึงเรียกเพ็ญนี้ติ์ให้ตามมา

เพ็ญนีตี้ได้แต่ตามพี่แดงไปรับไวน์ เมื่อนึกถึงท่าทางการ เดินเขยกขาเดียวของตนเอง จู่ๆเธอก็คิดว่าบางทีเขาอาจจะ มาดูเรื่องตลกของเธอ

“เพ็ญนีตี้ ลูกค้าคนนี้ค่อนข้างพิเศษมาก เป็นแฟนหนุ่ม กับเจ้าของคลับ ที่คลับนี้ไวน์แดงปี88มีน้อยมากๆ จริงๆ แล้วทั้งหมดก็มีไว้ให้สำหรับเขา เธอรู้ไว้ก็ดี ต่อไปก็อย่าทำ พลาดอีก”
เธอพยักศีรษะ ปุริมเป็นลูกค้าคนสำคัญที่ยากจะรับรอง จริงๆ ดื่มเหล้าแต่ละที่ยังต้องพิถีพิถัน

เธอนำไวน์แดงมาเสิร์ฟไว้ตรงหน้าเขาแล้วกล่าวด้วยเสียง เบา “คุณปุริม เชิญดื่มค่ะ”

เธอไม่ต้องการอยู่ตรงนี้อีกต่อไป ระหว่างเธอกับเขานั้นไม่ เกี่ยวข้องใดๆ และก็ไม่อยากถูกเขากล่าวหาว่าเข้ามารบก วนวุ่นวายกับเขา ในขณะที่เธอเพิ่งจะหันหลังกลับ ปุริมกลับ เรียกเธอไว้จากด้านหลัง “นั่งลง”

“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่ใช่หญิงนั่งดริ้ง ฉันเป็นสาวเชียร์ เบียร์ค่ะ”หลังกล่าวจบโดยไม่รอคำตอบจากปุริม เพ็ญนีติ์ก็ เดินเขยกขาจากไป